ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Το Κοινωνικό Ιατρείο
Αλληλεγγύης της Θεσσαλονίκης, προσφέρει εδώ και 6 μήνες, σε καθημερινή βάση, σε όλους ανεξαιρέτως τους
ανασφάλιστους και τους κοινωνικά αποκλεισμένους, Έλληνες και μετανάστες, πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,
χωρίς καμιά απολύτως δική τους οικονομική επιβάρυνση. Στο χρόνο αυτό της
λειτουργίας του έκανε μια κρίσιμη διαπίστωση:
οι ανασφάλιστοι που πάσχουν από
σοβαρά νοσήματα, δυνητικά επικίνδυνα για τη ζωή τους εάν μείνουν χωρίς
δευτεροβάθμια περίθαλψη, δεν έχουν καμιά πρόσβαση σ΄αυτήν.
Η απόσυρση του κράτους από
την στοιχειώδη ευθύνη, που είχε αναλάβει το 1983, με την ίδρυση του ΕΣΥ, να καλύψει ακόμα και τις πιο βασικές
υγειονομικές ανάγκες μεγάλου τμήματος των κατοίκων της χώρας έχει σαν αποτέλεσμα
τη δημιουργία της δυνητικά εγκληματικής αυτής συνθήκης. Το έλλειμμα στην υγεία των ανασφάλιστων και των
αποκλεισμένων του ΕΣΥ συγκεκριμενοποιείται τώρα σε πλήθος προσωπικών τραγωδιών,
με ακραία μορφή αυτούς που διατρέχουν θανάσιμο κίνδυνο αν μείνουν χωρίς δευτεροβάθμια
περίθαλψη και οι οποίοι ήδη διώχνονται από τα νοσοκομεία.
Η υπεράσπιση της υγείας
των ασθενών είναι ωστόσο άμεση υπόθεση
όλων των εργαζομένων στα νοσοκομεία και στα κέντρα υγείας. Είναι υπόθεση όλων
των οργανώσεων των γιατρών, όπως η ΕΝΙΘ, η ΕΥΝΑΠ, οι Ιατρικοί Σύλλογοι, των
οργανώσεων των νοσηλευτών και των διοικητικών, τοπικών και πανελληνίων.
Όλοι είναι συμμέτοχοι και συνυπεύθυνοι γι΄αυτήν.
Όσον αφορά τη νομιμότητα, ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας, Νόμος 3418 του
2005, ο οποίος αποτελεί και τον άξονα
λειτουργίας των νοσοκομειακών μονάδων, ξεκαθαρίζει εντελώς το θέμα. Ενδεικτικά
αναφέρουμε το άρθρο 4, σύμφωνα με το οποίο: ο γιατρός έχει σαν αποκλειστικό του
μέλημα την υγεία των ασθενών και προάγει την ίση πρόσβαση τους στις υπηρεσίες
υγείας και «οφείλει να αποφεύγει τη διακριτική μεταχείριση που προκύπτει από
εκπαιδευτικές, νομικές, οικονομικές, κοινωνικές, γεωγραφικές και άλλες
διαφοροποιήσεις.
Στο άρθρο 15 του ίδιου
νόμου αναφέρεται: Ο γιατρός που βρίσκεται σε σύγκρουση καθηκόντων αντιμετωπίζει
τη σύγκρουση αυτή με βάση την επιστημονική του γνώση, τη σύγκριση των έννομων
αγαθών που διακυβεύονται, τον απόλυτο σεβασμό της ανθρώπινης ζωής και
αξιοπρέπειας.
Το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης
έχει θέσει ως καθήκον στον εαυτό του να
διεκδικεί από το ΕΣΥ ή από όποιον άλλο θεσμό χρειαστεί, την κάλυψη των
ανασφάλιστων. Το θέμα των σε κίνδυνο ανασφάλιστων έχει, εκτός από την καθαρά
ανθρώπινη, μια νομική , κοινωνική και
πολιτική πλευρά την οποία θα προσπαθήσει να αναδείξει σαν θέμα που αφορά
πρώτιστα όλους όσους εργάζονται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας περίθαλψης, οι
οποίοι πρέπει , όπως ταιριάζει σε ελεύθερους ανθρώπους, να μην δεχτούν να
υπηρετήσουν την απάνθρωπη πολιτική της κυβέρνησης. Να μην δεχτούν να συρρικνωθούν
σε επίορκους, παράνομους,
ασυνείδητους και αμελείς έως
εγκλήματος απέναντι στους ασθενείς τους. Να μην δεχτούν παρεμβάσεις στο έργο
της περίθαλψης γενικά αλλά ιδιαίτερα στην περίπτωση των βαριά ασθενών.
Η προάσπιση του
δικαιώματος στην υγεία , σε τελική ανάλυση, αφορά όλη την κοινωνία. Όχι μόνο
γιατί συνιστά, μαζί με τη σίτιση και τη στέγη, τη βασική συνθήκη ύπαρξης μιας
κοινωνίας, αλλά και γιατί ο καθένας
μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με το σοβαρό αυτό πρόβλημα ανά πάσα στιγμή. Αφορά λοιπόν , εκτός από τους
ασθενείς , και όλους τους υγιείς.
Το Κοινωνικό Ιατρείο
Αλληλεγγύης πιστεύει ότι όλοι χρειάζεται να ξεπεράσουμε το
φόβο, να ενωθούμε και να αντιμετωπίσουμε μαζί την απάνθρωπη αυτή συνθήκη.
Κοινωνικό Ιατρείο
Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης 30-4-2012
