Τώρα τον θυσιάζουν, μήπως και φυσήξει έστω λίγο αεράκι στα δημοσκοπικά πανιά τους προεκλογικά.
όπως όμως σωστά επισημαίνεται:
"Το εαρινό σίριαλ της
σύλληψης Τσοχατζόπουλου έφερε στο προσκήνιο τη διαφθορά και την υποκρισία του
αστικού πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ που το στηρίζουν, καθώς και τη
–διαχρονική- βρόμικη σχέση των εμπόρων όπλων και των κυβερνήσεων.
Η υποκρισία πολιτικού συστήματος και συγκροτημάτων ΜΜΕ σε πλήρη ανάπτυξη! Ποιος άραγε δεν γνωρίζει ότι ο χρηματισμός δεν ήταν υπόθεση μόνο του Ά. Τσοχατζόπουλου, αλλά ολόκληρου του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ;
Η υποκρισία πολιτικού συστήματος και συγκροτημάτων ΜΜΕ σε πλήρη ανάπτυξη! Ποιος άραγε δεν γνωρίζει ότι ο χρηματισμός δεν ήταν υπόθεση μόνο του Ά. Τσοχατζόπουλου, αλλά ολόκληρου του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ;
Οι δεκαετίες του «εκσυγχρονισμού» και του
«ευρωπαϊκού δρόμου» ήταν στρωμένες με μίζες και off-shore εταιρίες.
Οι ΝΑΤΟϊκοί εξοπλισμοί δεν
ήταν παρά δρόμος λεηλασίας του δημόσιου πλούτου. Με αυτό τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ των
εκσυγχρονιστών οδηγούσε το ελληνικό κεφάλαιο στην πρώτη ταχύτητα της ΕΕ.
Ποιος μπορεί να κρύψει ότι
αυτά τα χρήματα δεν δίνονται μόνο σε πρόσωπα, πρώτα και κύρια δίνονται σε
κόμματα;
Μήπως το ίδιο δεν ισχύει
και για τη ΝΔ: ξεχνιούνται το Βατοπέδι ή οι μπίζνες του Βουλγαράκη;
Έχει αποδειχτεί ότι βασικά
στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ήταν για χρόνια στο μισθολόγιο της Siemens! Γι’
αυτό η τελευταία επιστρέφει να αναλάβει τους σταθμούς του Μετρό, αφού «έκλεισε»
γρήγορα γρήγορα και αυτή η υπόθεση.
Πέρα από το προεκλογικό αστυνομικό θρίλερ που εκτυλίσσεται κάθε βράδυ στα δελτία των 8, η «υπόθεση Τσοχατζόπουλου», όπως και όλες οι πράσινες και γαλάζιες μίζες, αποτελούν σύμπτωμα ενός συστήματος που η δημοκρατία του σταματά στις πόρτες των Υπουργείων και των πολυεθνικών
.
Παρά τις κινήσεις εντυπωσιασμού, τα εξιλαστήρια θύματα, την προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν τα σκάνδαλα ως μοχλό εκκαθάρισης τμήματος του αστικού πολιτικού προσωπικού, η ουσία παραμένει: η ιδιωτικοποίηση, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, η μετατροπή των κοινωνικών αναγκών σε «επενδυτικές ευκαιρίες», η ασταμάτητη κούρσα των εξοπλισμών, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, γεννούν αντικειμενικές συνθήκες για διαπλοκή, μίζες, σκάνδαλα.
Παρά τις κινήσεις εντυπωσιασμού, τα εξιλαστήρια θύματα, την προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν τα σκάνδαλα ως μοχλό εκκαθάρισης τμήματος του αστικού πολιτικού προσωπικού, η ουσία παραμένει: η ιδιωτικοποίηση, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, η μετατροπή των κοινωνικών αναγκών σε «επενδυτικές ευκαιρίες», η ασταμάτητη κούρσα των εξοπλισμών, ό,τι δηλαδή χαρακτηρίζει το σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, γεννούν αντικειμενικές συνθήκες για διαπλοκή, μίζες, σκάνδαλα.
Στην πραγματικότητα, το μεγαλύτερο σκάνδαλο (το οποίο επιμελώς προσπαθούν να αποκρύψουν) είναι η κοινωνική καταστροφή από τη λιτότητα και την ανεργία στο όνομα της παραμονής στο ευρώ και την ΕΕ και της αποπληρωμής του ληστρικού χρέους".
