Ένα γράμμα μιας Νοσηλεύτριας ΔΕ
Αυτό που αγαπώ στον
άνθρωπο είναι οι δυνατότητες που έχει. Γνωρίζω ότι τίποτα δεν μπορεί να μας
προκαλέσει οποιοδήποτε είδος αντίδρασης αν δεν υπάρχει μέσα μας. Τα νέα
δεδομένα όμως στο χώρο της υγείας ανέτρεψαν την ζοφερή πραγματικότητα σε
αναγκαιότητα που καίει.
Οι νοσηλευτές συνεχίζουν
να εργάζονται με απάνθρωπο τρόπο με αλλεπάλληλες βάρδιες χωρίς το προβλεπόμενο
νομικά 12ωρο ανάπαυσης: ΑΠΟΓΕΥΜΑ 3μ.μ.-11μ.μ., ΑΠΟΓΕΥΜΑ 3μ.μ.-11μ.μ., ΠΡΩΙ
7π.μ.-3μ.μ., ΝΥΧΤΑ 11μ.μ.-7π.μ., ΝΥΧΤΑ 11μ.μ.-7π.μ.). Κανείς δεν υπολογίζει τη
ψυχική και σωματική φθορά αυτών που, μαζί με τον γιατρό, έχουν σαν πρωταρχικό
μέλημα της δουλειάς τους την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Η (αντ-)αμοιβή μας, εδώ
και πολλούς μήνες είναι οι απλήρωτες υπερωρίες που μας υποχρεώνουν να
εκτελούμε, μακριά από τα ανήλικα παιδιά μας και τις οικογένειες μας. Η
δραματική αύξηση της νοσηρότητας των νοσηλευτών, συνέπεια των συνθηκών
εργασίας, μας αναγκάζει να καλύπτουμε ασθμαίνοντας τους συναδέλφους που
χρειάζονται αναρρωτική άδεια θυσιάζοντας τα ρεπό μας, που μένουν χρωστούμενα.
Ουδέποτε έγινε προσπάθεια
να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό στα
νοσοκομεία. Την κατάσταση επιδεινώνει η προνομιακή μεταχείριση των «ημετέρων»
με αποκλειστικά πρωινό ωράριο και προτεραιότητα στα ρεπό και τις άδειες. Το
επάγγελμα μας είναι λειτούργημα, το φιλότιμο περισσεύει, και εμείς δουλεύουμε
σαν ρομπότ (μήπως για να μην μπορούμε να σκεφθούμε;) χρόνια τώρα χωρίς να
ακούμε κάτι ελπιδοφόρο. Το καινούργιο επιχείρημα είναι ότι υπάρχουν και
χειρότερα, εννοώντας την ισοπέδωση της ζωής μας. Το χαμόγελο έφυγε, η αγωνία
και η κατάθλιψη πήραν τη θέση του.
Ακούγεται από την
τηλεόραση ότι οι ΔΕ και ΥΕ έχουν κατακλύσει το δημόσιο τομέα και πρέπει να
καταργηθούν (απολυθούν) !!, δηλαδή χρειάζεται διδακτορικό για να βοηθήσεις τον
ασθενή να ανακουφιστεί από την φυσική του ανάγκη, να του απαλύνεις τον πόνο, να
τον καθησυχάσεις;
Η αντιμετώπισή μας από το
κράτος είναι σχιζοφρενική:
1) από τη μια μας θεωρούνε
ανεκπαίδευτους δημόσιους υπαλλήλους και μας μειώσανε το μισθό από 1000 ευρώ σε
600 (που για όσους έχουν δάνειο πρώτης κατοικίας σημαίνει 24 ευρώ το 15ήμερο!!
2) από την άλλη ενώ δεν
μας δίνουν καμία δυνατότητα αναβάθμισης του πτυχίου (μήπως για να μην έχουμε
γνώμη και δικαιώματα;), μας αναθέτουν εξειδικευμένες νοσηλευτικές και ιατρικές
πράξεις (αιμοληψίες, ενδοφλέβια φαρμακευτική αγωγή, τοποθέτηση φλεβοκαθετήρων
και ουροκαθετήρων, είμαστε διαρκώς δίπλα στον άρρωστο μόλις μας το ζητήσει και
ενημερώνουμε τον γιατρό αν αλλάξει κάτι στην πορεία της υγείας του) χωρίς φόβο
επειδή τους έχουμε διαρκώς δίπλα μας.
Πρόσφατη επιστημονική
μελέτη απέδειξε ότι η πλειοψηφία των νοσηλευτών κάνει 1 σοβαρό λάθος στη
διάρκεια της βάρδιας λόγω υπερβολικού φόρτου δουλειάς (νυχτερινή βάρδια με 1
νοσηλευτή για 20 ασθενείς χωρίς την παρουσία πτυχιούχου ΤΕ νοσηλευτή, με
αποκλειστικά δική μας ευθύνη απέναντι στο νόμο).
Οι νοσηλευτές εδώ και
χρόνια προσφέρουν υπηρεσίες στα νοσηλευτικά ιδρύματα πρωτίστως κάνοντας
λειτούργημα και δουλειά ταυτόχρονα. Τα νοσοκομεία χρησιμοποίησαν κατώτερα
εκπαιδευμένο προσωπικό χωρίς προοπτική αναβάθμισης πτυχίου, αφού απόκτησε τις
γνώσεις και εμπειρία, τους άφησαν στα βαθιά χωρίς να έχει δικαίωμα κανείς
διαμαρτυρηθεί επειδή γνωρίζει ότι δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό και γιατί θα
κατηγορηθεί ως ανίκανος. Γιατί λοιπόν κύριε υπουργέ δεν δικαιούμαστε οι ΔΕ νοσηλευτές
αξιοπρεπή μισθό ανάλογο της προσφοράς μας, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και
δυνατότητα αναβάθμισης του πτυχίου; Μαζί με τα σωματεία μας να παλέψουμε για να
ίση μεταχείριση και αμοιβές στη δουλειά μας. Συνάδελφοι ως πότε όλα θα τα
σκιάζει η φοβέρα και θα τα πλακώνει η σκλαβιά.
Μια νοσηλεύτρια επαρχιακού
νοσοκομείου
Πηγή: ygeionomikoi.gr
