Της Λέτας Ζωτάκη* από την εφημερίδα "Δράση"
Το "κίνημα" της
κατάληψης του Κιλκίς έδωσε ένα πρώτο ηχηρό μήνυμα, ότι όταν οι πολίτες από
υπήκοοι γίνονται συνειδητοποιημένοι και ενεργοί, μπορούν να πετύχουν πολλά.
Εκτός από το γεγονός ότι το σύστημα τρέμει τις κινητοποιήσεις που έχουν
διάρκεια και κινηματικό χαρακτήρα, βοήθησε και εμάς τους ίδιους να
αναμετρηθούμε με τους δικούς μας δισταγμούς και φοβίες, να γίνουμε ανυπάκουοι
και τολμηροί και να κατανικήσουμε τους ενδοιασμούς μας, να πάμε κόντρα στην
πεπατημένη, και να αμφισβητήσουμε τις παράνομες και αντικοινωνικές αποφάσεις
της άρχουσας τάξης, δημιουργώντας εστίες εξέγερσης, ως συλλογικότητες με όραμα
και προοπτική ανατροπής του καπιταλισμού.
Η ιδέα του Σπύρου
Ραυτόπουλου που την υλοποιήσαμε εμείς στο Κιλκίς, είχε τα χαρακτηριστικά
πραγματικά μιας πρωτότυπης ειρηνικής εξέγερσης και γι’ αυτό δεν είναι τυχαίο το
ότι βρήκε τόσο μεγάλη απήχηση σε όλο τον πλανήτη. Εκτός όμως από το γεγονός ότι
μας αφύπνισε και μας έκανε δυναμικότερους στο να διεκδικούμε τη ζωή μας και το
μέλλον μας πίσω, είχε και μερικά στοιχεία που φρενάρουν αρκετά την αισιοδοξία
που γέμισε τις καρδιές όλου του ανήσυχου κόσμου.
1.Η διαπίστωση ότι ο
κόσμος δυστυχώς είναι ακόμη μουδιασμένος, είναι σε άγνοια ή δεν θέλει να
"ξέρει" από φόβο. Άρα δεν ήταν έτοιμος ακόμη να δεχτεί την εξέγερση
ως μονόδρομο. Άν και τώρα πια, διαπιστώνω πως ακόμη και οι πλέον αδιάφοροι,
έχουν περάσει από την παθητικότητα και το ξάφνιασμα, στην οργή.
2 Το ότι χρειάζεται
ενημέρωση, γιατί η γνώση είναι δύναμη και αυτό έγινε εμμέσως με τη δική μας
κινητοποίηση αλλά και άμεσα μέσω των συγκεντρώσεων των πολιτών στο Δήμο, και
μέσω των άμεσων συζητήσεων που κάναμε κατά τακτά διαστήματα στη διάρκεια των 3
εβδομάδων της κατάληψης, σε κάθε ευκαιρία.
3.Το ότι είναι απαραίτητο
να νικήσουμε τις ενοχές και το φόβο των ανθρώπων που τα έχουν χαμένα μετά από
αυτές τις αντικοινωνικές επιθέσεις που δέχτηκε τα τελευταία 2 χρόνια, όπου ήταν
σαν να στέκεται πάνω σε κινούμενη άμμο, χωρίς καμιά εργασιακή και οικονομική
σταθερά και με καταργημένα όλα τα εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματά του.
Η προσπάθειά μας πάντως να
ξεσηκώσουμε τους νομοταγείς υπηκόους, προκαλώντας τους να γίνουν ανυπάκουοι, να
σηκωθούν από την πολυθρόνα τους και τον καναπέ τους, να κλείσουν την τηλεόραση,
και να αναλάβουν οι ίδιοι τις ευθύνες τους, έδρασε θετικά προς την κατεύθυνση
της αφύπνισης. Επίσης, πέτυχε κατά ένα μεγάλο μέρος να ενεργοποιήσει την τάση
των ανθρώπων για δράση συλλογική, με αλληλεγγύη και αυτοπεποίθηση. Οι λέξεις
αυτές είχαν ξεχαστεί εδώ και χρόνια, μέσα στην καπιταλιστική «αχλή» μιας
εικονικής ευμάρειας και τώρα ξαφνικά αποκτούν πάλι το νόημα και τη δυναμική που
έχουν, στη σωστή τους διάσταση.
Η προοπτική για νέες
κινητοποιήσεις στον τομέα της υγείας και -γιατί όχι- πιθανές εξεγέρσεις, (που
προβλέπω ότι θα συμβούν και μάλιστα σύντομα), είναι και από τη μεριά τη δική
μας ως εργαζομένων στο ΕΣΥ, αλλά και από την πλευρά των πολιτών που σε λίγο θα
διαπιστώσουν ότι οι παροχές υγείας θα γίνουν δυσεύρετες έως και ανύπαρκτες.
Βάσει του νόμου 39/84 ο
αριθμός των επιτρεπόμενων εφημεριών ανά βαθμίδα είναι οι Διευθυντές να
περιορίζουν τις εφημερίες τους στις 4 μέρες ανά μήνα, οι Επιμελητής Α και Β
στις 5 ενεργές και οι Ειδικευόμενοι στις 7 ενεργές. Με δεδομένο ότι τα
περισσότερα τμήματα ή κλινικές έχουν από 1, 2 ή στην καλύτερη περίπτωση 4
γιατρούς στη δύναμή τους και η προοπτική να καλυφτούν τα κενά αποκλείεται
παντελώς, προκύπτει μαθηματικά ότι όλες οι κλινικές και τα τμήματα του
νοσοκομείου μπορούν να διαθέτουν εφημερεύοντες μόνον μέχρι το 2ο 15θήμερο
εκάστου μηνός. Νευραλγικά τμήματα δε, όπως είναι ο τεχνητός νεφρός ή το
μικροβιολογικό και η αιμοδοσία μπορούν να λειτουργήσουν μόνον τις πρώτες μέρες
κάθε μήνα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ασφαλή προγράμματα εφημέρευσης μετά το
πρώτο 10ήμερο και για τις κλινικές που μπορούν έστω να έχουν κάλυψη για λίγες
περισσότερες μέρες.
Η υποχρηματοδότηση του
ιδρύματος, επίσης, ως γνωστόν, κάνει τη λειτουργία του ιδρύματος περαιτέρω
προβληματική, λόγω των σοβαρών ελλείψεων υλικών αναλώσιμων και εξειδικευμένων.
Από όλα τα ανωτέρω
προκύπτει ότι οι έλληνες πολίτες, αλλά και ειδικότερα ο λαός του Κιλκίς και των
γύρω περιοχών, θα στερούνται πλέον την υγειονομική τους κάλυψη από το
νοσοκομείο μας για τουλάχιστον για 15 μέρες το μήνα.
Οι αποφάσεις της γενικής
μας συνέλευσης είναι να κλείσουμε το νοσοκομείο, μετά από τις προκαθορισμένες
ημερομηνίες, πέραν των οποίων η λειτουργία του καθίσταται πλέον επικίνδυνη,
λόγω έλλειψης εφημερευόντων γιατρών. Εμείς καταγγέλλουμε την ανάλγητη τροϊκανή
κυβέρνηση που μας υποχρεώνει να μην μπορούμε να εφημερεύσουμε (νόμιμα) με βάση
το νέο νόμο, και προσανατολιζόμαστε σε δυναμικές κινητοποιήσεις ανάλογες με
αυτές για τις οποίες το Κιλκίς έγινε διάσημο.
Έχουμε ήδη αποφασίσει να
ενημερώσουμε τους δημότες καλώντας τους σε αντίσταση κατά των σχεδίων της
κατοχικής κυβέρνησης, βγαίνοντας στο δρόμο και πηγαίνοντας πόρτα-πόρτα! Θα
υποχρεώσουμε όλοι μαζί το Δήμο να πάρει ανοιχτά θέση κατά της γενοκτονικής
αυτής πολιτικής και αν χρειαστεί να στηρίξει με δικές του πρωτοβουλίες και
δυνάμεις το νοσοκομείο μας, ανταποκρινόμενος στις ηθικές και υλικές υποχρεώσεις
του και στα καθήκοντα και τις δεσμεύσεις του απέναντι στο λαό του Κιλκίς. Οι
προτάσεις στην τελευταία συνέλευσή μας ψηφίστηκαν παμψηφεί από όλο το σώμα της
συνέλευσης.
Θέλουμε να κάνουμε λιανά
σε όλους, ότι δεν γίνεται πια κανείς να ζει λουφάροντας και κρυμμένος, και να
αφήνει την τύχη του στα χέρια άλλων. Ο «αντιπρόσωπός» τους θα τους καπελώσει
για πολλοστή φορά, καταχρώμενος την εντολή τους, και αυτή τη φορά δεν θα είναι
ανατάξιμη η ζημιά, αλλά οριστική και …αμετάκλητα δολοφονική. Επιδιώκουμε να
προειδοποιήσουμε τον κόσμο για την καταστροφή που έρχεται και να τους
ξεσηκώσουμε σε «απελευθερωτικό» αγώνα τον οποίο θα πρέπει να κάνει ο ίδιος αλλά
και όλοι μαζί συλλογικά και συντονισμένα, γιατί αλλιώς είναι προκαθορισμένη η
καταδίκη μας μέσα σε αυτήν την παγίδα που μας έβαλαν όλοι οι δοσίλογοι
εθνοπατέρες μας και οι πάτρονές τους τραπεζίτες.
Με τις κινητοποιήσεις μας
(που προβλέπονται μάλλον πολύ σύντομα) προειδοποιούμε πως τα νοσοκομεία είναι
σε οριακή κατάσταση πια, πως όλο το ΕΣΥ καταρρέει σαν τραπουλόχαρτα, και
ελπίζουμε να δώσουμε το μήνυμα της ανατροπής, πείθοντας τους πολίτες ότι τα κόμματα
χρεοκόπησαν, ότι το πολιτικό σύστημα σύσσωμο μας δουλεύει, ότι γίνεται
γενοκτονία, και ότι αν τους αφήσουμε τώρα, δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία γιατί
στο μεταξύ θα μας εξοντώσουν. Πρέπει να πείσουμε τον κάθε πολίτη, να μην
νομιμοποιήσει τους εκβιαστές και δολοφόνους του, παίρνοντας μέρος σε
εκλογές-παρωδία. Να σταματήσει να νομιμοποιεί αυτό το σύστημα που καταρρέει από
τις ίδιες του τις αντιφάσεις και τα ίδια του τα εγκλήματα.
Τέλος, ελπίζουμε να
πείσουμε το λαό μας να διεκδικήσει μέσω συντακτικής συνέλευσης νέο καταστατικό
χάρτη. Να διεκδικήσει θεσμούς που θα του εξασφαλίσουν αμεσοδημοκρατικές
διαδικασίες που θα τον κάνουν πραγματικά και όχι μόνο κατ΄ επίφαση «κυρίαρχο
λαό».
*Η Λέτα Ζωτάκη είναι
πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Κιλκίς
