Στην Ελλάδα πλέον πρέπει
να υπογράψεις συμβόλαιο με τον εαυτό σου ότι δεν πρόκειται να αρρωστήσεις βαριά
Η τραγική ιστορία μίας 58χρονης
Άρθρο των New York Times
για τους καρκινοπαθείς στην Ελλάδα των μνημονίων
Στην τραγική θέση στην
οποία βρίσκονται χιλιάδες μακροχρόνια άνεργοι στη χώρα μας, οι οποίοι είναι
ανασφάλιστοι, αναφέρονται οι New York Times, με αφορμή την ιστορία μιας
58χρονης καρκινοπαθούς. «Εάν είσαι άνεργος, πεθαίνεις» δηλώνει στην εφημερίδα ο
διευθυντής της Ογκολογικής Μονάδας του «Σωτηρία» κ. Κωνσταντίνος Συρίγος,
σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «το σύστημα αγνοεί όσους διαγνωστούν με
καρκίνο, εάν δεν έχουν ασφάλιση».
«Ως επικεφαλής της
μεγαλύτερης ογκολογικής μονάδας στην Ελλάδα, ο δρ. Κώστας Συρίγος νόμιζε ότι τα
είχε δει όλα και τίποτα δεν τον είχε προετοιμάσει για την Έλενα, μία άνεργη
γυναίκα, η οποία έναν χρόνο πριν τον επισκεφθεί είχε διαγνωστεί καρκίνο στο
στήθος» γράφουν στην εισαγωγή του άρθρου οι New York Times.
Όταν επισκέφθηκε τον κ.
Συρίγο, ο όγκος είχε πλέον το μέγεθος πορτοκαλιού, είχε σκίσει το δέρμα της και
είχε δημιουργήσει μία πληγή που η γυναίκα την κάλυπτε με χαρτοπετσέτες. «Όταν
την είδαμε μείναμε άφωνοι. Όλοι έκλαιγαν. Αυτές οι καταστάσεις περιγράφονται
στα ιατρικά βιβλία, αλλά ποτέ δεν τις αντιμετώπιζες γιατί, μέχρι τώρα, όποιος
αρρώσταινε σε αυτή τη χώρα μπορούσε να λάβει βοήθεια» δηλώνει ο κ. Συρίγος,
σημειώνοντας: «Αυτή την εποχή στην Ελλάδα, εάν είσαι άνεργος, πεθαίνεις.
Τείνουμε να γίνουμε σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εάν χάσεις τη δουλειά σου
και δεν έχεις ασφάλιση, τότε δεν έχεις καμία κάλυψη».
Η εφημερίδα επισημαίνει
ότι με τις επικείμενες περικοπές στο χώρο της υγείας, που προβλέπονται στο νέο
πακέτο μέτρων, η κατάσταση θα χειροτερέψει. Μεγάλο πλήγμα θα δεχθούν οι
καρκινοπαθείς, λόγω των πολυδάπανων θεραπειών. Όταν κάποιος ανασφάλιστος
διαγνωστεί με καρκίνο, «το σύστημα απλώς τον αγνοεί» λέει ο κ.Συρίγος,
προσθέτοντας: «(Οι καρκινοπαθείς) δεν μπορούν να υποβληθούν σε χημειοθεραπείες,
επεμβάσεις, ούτε καν στην πιο απλή φαρμακευτική αγωγή».
Ο κ. Συρίγος είναι ένας
από τους εθελοντές ιατρούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στο Μητροπολιτικό
Κοινωνικό Ιατρείο. Πρόκειται για μία κίνηση που στόχο έχει να προσφέρει
περίθαλψη σε ασθενείς άπορους, άνεργους και ανασφάλιστους και λειτουργεί χάρη
στην εθελοντική εργασία των γιατρών και μέσω των δωρεών ιατροφαρμακευτικού
υλικού.
«Είμαστε ένα δίκτυο
'Ρομπέν των Δασών'» λέει ο ιδρυτής του Ιατρείου, ο καρδιολόγος Γιώργος Βήχας,
κρούοντας ωστόσο τον κώδωνα του κινδύνου: «Η πρωτοβουλία αυτή έχει ημερομηνία
λήξης. Λόγω της κρίσης, κάποια στιγμή οι άνθρωποι δεν θα μπορούν να
προσφέρουν».
Χάρη στη λειτουργία του
Μητροπολιτικού Κοινωνικού Ιατρείου, η Έλενα υποβλήθηκε στην απαραίτητη
θεραπεία. Η μαρτυρία της στους New York Times συγκλονίζει:
Πριν από αρκετό καιρό
αναγκάστηκε να αφήσει τη δουλειά της για να φροντίσει τους γονείς της, που
έπασχαν από καρκίνο, και μία άρρωστη θεία της. Όταν πέθαναν, η οικονομική κρίση
είχε χτυπήσει την Ελλάδα κι έτσι ήταν αδύνατον να βρει και πάλι δουλειά.
Όπως λέει, όταν έμαθε ότι
είχε τον ίδιο τύπο καρκίνο με εκείνον που στοίχισε τη ζωή στη μητέρα της,
πανικοβλήθηκε. Της είπαν ότι η θεραπεία κόστιζε πάνω από 30.000 ευρώ, όμως
χρήματα δεν υπήρχαν... Προσπάθησε να πουλήσει ένα οικόπεδο που της ανήκε, αλλά
λόγω κρίσης κανείς δεν αγόραζε...
Ο όγκος μεγάλωνε και δεν
μπορούσε να υποβληθεί σε θεραπεία. Τελικά, πριν μερικούς μήνες ζήτησε βοήθεια
από το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο. «Δεν θα έκανα τίποτα εάν δεν υπήρχε
αυτό. Στην Ελλάδα πλέον πρέπει να υπογράψεις συμβόλαιο με τον εαυτό σου ότι δεν
πρόκειται να αρρωστήσεις βαριά...» δηλώνει.
Πηγή: "NEA"
Να γιατί με δημοσίευμά μας στις 8 Σεπτέμβρη γράφαμε: ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Και αυτό που ΠΡΟΕΧΕΙ,
μαζί βέβαια με τους αγώνες,τις κινητοποιήσεις και τα μέτωπα, είναι να αρχίσουμε
να ανοίγουμε ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ
το δρόμο για την ελεύθερη
και ισότιμη και δωρεάν πρόσβαση όλων
των κατοίκων στο ΕΣΥ.
Και πρώτα απ΄ όλα
αυτών που σήμερα υφίστανται για
οικονομικούς λόγους καθολικό αποκλεισμό.
Και είναι σήμερα
πάρα πολλοί (30% αναφέρει η ΟΕΝΓΕ).
Και αύριο θα είναι
πολύ περισσότεροι.
Και μεθαύριο ακόμα
πιο πολλοί.
Είναι τέτοια πλέον σήμερα η κλίμακα μεγέθους του πληθυσμού που ωθείται στην άβυσσο
( σε λίγο οι πραγματικά άνεργοι θα πλησιάζουν τα δύο εκατομμύρια!),
που οι κατά τα άλλα αξιόλογες
και αξιέπαινες διάσπαρτες
προσπάθειες δημιουργίας κοινωνικών ιατρείων έξω από το ΕΣΥ , με όλους βέβαια
τους περιορισμούς τους, τις ανεπάρκειες,
τις πιθανές εξαρτήσεις τους και την περιορισμένη εμβέλειά τους, δεν
μπορούν αντιμετωπίσουν ή και πολύ περισσότερο να
ελέγξουν τη συντελούμενη σήμερα ανθρωπιστική
καταστροφή και για λόγους υγείας.
Χρειάζεται πλέον
μια άλλη απάντηση, ανάλογης κλίμακας μεγέθους και από εμάς
Να γιατί υποβάλλαμε
δημόσια σε όλους τους
υγειονομικούς του ΕΣΥ, σε
όλα τα νοσοκομεία και κέντρα υγείας της χώρας την
πρόταση για δημιουργία και
οργάνωση δικτύων αλληλεγγύης Υγείας μέσα σε αυτά, με ευθύνη
των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων, των σωματείων, των συνδικαλιστών
επιτροπών και των ενώσεων
γιατρών . (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)
Δίκτυα δηλαδή που ΑΜΕΣΑ , ΤΩΡΑ , ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ θα ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ για πρόσβαση στις υπηρεσίες
των εξωτερικών ιατρείων των νοσοκομείων , των ιατρείων των κέντρων υγείας , των
τμημάτων εμβολιασμών, των
εργαστηριακών εξετάσεων , της νοσηλείας, και των επεμβάσεων και σε ΟΛΟΥΣ αυτούς τους συνανθρώπους μας
που σήμερα υφίστανται
αποκλεισμό και απαγόρευση για οικονομικούς λόγους.
Στους ανασφάλιστους και οικονομικά αδύναμους πρώτα απ΄ όλα συμπολίτες μας.
Να βάλουμε λοιπόν τις γνώσεις μας , την εμπειρία
μας , τις ικανότητές μας , τον εξοπλισμό μας και
στην υπηρεσία των αναγκών
υγείας και περίθαλψης αυτών των ανθρώπων, που ένα άθλιο σύστημα σε κρίση τους
στέλνει κατ' ευθείαν στην κόλαση.
Δεν φτάνουν τα λόγια
τα παχιά και τα μεγάλα ,
ούτε ότι σε κάθε ανακοίνωση των
σωματείων, των ομοσπονδιών και των ενώσεων κολλάμε και μια παράγραφο ότι
"παλεύουμε για δωρεάν , καθολική και ισότιμη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας
για όλους" .
Πρέπει ως γιατροί , ως νοσηλευτές, ως τεχνολόγοι, ως
λειτουργοί και
επαγγελματίες υγείας, και να
το εννοούμε και να το κάνουμε πράξη.ΤΩΡΑ!
Μόνο τότε θα προασπίσουμε την κοινωνία και
ιδιαίτερα τα φτωχά λαϊκά στρώματα από τη συντελούμενη
συστηματική γενοκτονία.
Μόνο τότε θα συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της
μαχητικής κοινωνικής αλληλεγγύης.
Μόνο τότε θα δημιουργήσουμε εκείνους τους
ακατάλυτους δεσμούς αλληλεγγύης με την υπόλοιπη κοινωνία, που θα
επιτρέψουν και ΜΕΤΩΠΑ
ΥΓΕΙΑΣ να φτιάξουμε και ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
Σε αυτό το δύσκολο δρόμο θα κριθούμε
όλοι ως λειτουργοί της υγείας και οι πραγματικές προθέσεις και τα
κότσια του καθενός
μας.
