ΝΑ ΜΠΕΙ
ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΝ ΕΝΔΟΑΡΙΣΤΕΡΟ ΕΜΦΥΛΙΟ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ
ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΑΝΕΥ ΑΡΧΩΝ
ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ
ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ ΔΙΑΛΥΟΥΝ
ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
Το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΚΚΕ ή μερίδα
αυτής προχωρά σε μια νέα φάση κλιμάκωσης της
-χωρίς αρχές- επίθεσης που έχει εξαπολύσει, ενάντια στο ΝΑΡ και την
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Πρώτα με την κατάπτυστη ανακοίνωση της οργάνωσης Ιωαννίνων του ΚΚΕ
ότι για το νεκρό διαδηλωτή στις 20/10 ευθύνεται ουσιαστικά η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α!!!. Τώρα
με νέο άρθρο λάσπης (σε τοπικά σαΐτ και
στην εφημερίδα ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΕΒΕΖΑΣ στις 23/11) του κ.Ντακοβάνου ο οποίος
συμμετείχε στο απερχόμενο Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας ενώ ήταν ελεύθερος
επαγγελματίας(ο ορισμός του εργατοπατερισμού) και την ίδια ώρα κατήγγειλε όλους
τους άλλους(μερικοί είναι απλήρωτοι εδώ και μήνες) ως εργατοπατέρες!!!.
Η επίθεση αυτή γίνεται
και με συκοφαντίες σε βάρος μελών του ΝΑΡ, της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α αλλά και εργαζομένων
που συμμετέχουν σε συλλογικότητες που στηρίζουμε. Με στοχοποίηση αγωνιστών που
θα την ζήλευαν και οι μηχανισμοί που επικαλείται στο άρθρο του. Με υβριστικούς
χαρακτηρισμούς απέναντι σε αγωνιστές και συλλογικότητες που μάχονται ενάντια
στην αντιλαϊκή επίθεση. Με χυδαίες επιθέσεις από τις στήλες του «Ριζοσπάστη»
και με ανάλογες ανακοινώσεις της ΚΝΕ ενάντια στην ΕΑΑΚ(φοιτητική παράταξη στην
οποία συμμετέχουμε) αλλά και σε κάθε αριστερό και διανοούμενο που ασκεί
πολιτική κριτική στο «πισώπλατο» χτύπημα που επιχειρούν σε βάρος του μαχόμενου κινήματος και γενικά κάθε ριζοσπαστικού
ανατρεπτικού σκιρτήματος του μαζικού λαϊκού κινήματος που δεν «ελέγχουν».
Η επίθεση αυτή πραγματοποιείται με βάση το σχέδιο χτυπήματος της αντικαπιταλιστικής,
επαναστατικής κομμουνιστικής Αριστεράς που παρουσιάζεται
συνεχώς από τις στήλες του Ριζοσπάστη από στελέχη του ΚΚΕ, κάτι που αποδεικνύει
ότι έχει κλιμακούμενη εφαρμογή. Στο σχέδιο αυτό την «τιμητική» τους έχουν οι
ανερχόμενες αντικαπιταλιστικές κινήσεις στο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα με
τη συκοφαντία ότι εξυπηρετούν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όσο ενισχύεται κινηματικά και πολιτικά, εμφανίζεται ως «χώρος που
κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα». Το ΝΑΡ
συκοφαντείται για φιλο-ΠΑΣΟΚ και αντι- ΚΚΕ πολιτική την ώρα που προτείνει
επίμονα (και στο ΠΑΜΕ) την κοινή ανατρεπτική δράση της Αριστεράς στο μαζικό
κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ και το ΔΝΤ. Για φιλο-ΓΣΕΕ στάση
όταν οργανώνει εδώ και χρόνια τον πολιτικό αγώνα και την ανασυγκρότηση του
εργατικού κινήματος με όρους βάσης, σε ρήξη με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό
και όχι σε βόλτες γύρω από το κόμμα.
Η τακτική αυτή έχει πολιτικές, κυρίως, αφετηρίες. Σε μια περίοδο
βάρβαρης κλιμάκωσης της αστικής επίθεσης η ηγεσία του ΚΚΕ, ενώ μιλά για
κοινωνικό πόλεμο, περιορίζεται σε «άσφαιρα πυρά» και γυρίζει την πλάτη του
σε κάθε αυθεντική ριζοσπαστική αγωνιστική τάση, αποσπώντας, έτσι, τα εύσημα από
δυνάμεις του συστήματος, για ‘υπευθυνότητα και σοβαρότητα’. Καλλιεργεί την
ηττοπάθεια με την άποψη ότι στη σημερινή φάση οι αγώνες δεν μπορούν να έχουν
κάποιο αποτέλεσμα τα δε πρωτοβάθμια σωματεία είναι όργανα του αστικού κράτους
αν δεν πλειοψηφεί σ’ αυτά το ΠΑΜΕ. Λοιδορεί τις αναζητήσεις των αριστερών και
των κομμουνιστών που φουντώνουν, για την ανάγκη της κοινής δράσης και της
μαχόμενης αυτοκριτικής του κινήματος. Αποκρύπτει συστηματικά τις συλλογικές θέσεις του ΝΑΡ και
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η πολεμική του στηρίζεται σε διαστρεβλώσεις.
Το βαθύτερο πρόβλημα και αδιέξοδο της γραμμής του βρίσκεται
στην πεισματική άρνηση του να συμβάλλει σε ένα μαζικό, ενωτικό και πολιτικό
κίνημα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, με τα δικά του όργανα,
που θα καθορίζουν το περιεχόμενο και τις μορφές του αγώνα για την ανατροπή της
επίθεσης και κάθε κυβέρνησης που θα την προωθεί. Στην κατηγορηματική
απόρριψη ενός νέου, νικηφόρου αντικαπιταλιστικού προγράμματος και ενός μετώπου
επαναστατικής υπέρβασης της καπιταλιστικής κρίσης, που θα συμβάλει στον
αγώνα για το άνοιγμα του δρόμου για την αντικαπιταλιστική επανάσταση προς τον
κομμουνισμό της εποχής μας. Στην άρνηση της επαναστατικής τακτικής,
αφοπλίζοντας έτσι την εργατική τάξη. Τη στάση του αυτή καλύπτει με τη φυγή προς
μια θολή «λαϊκή εξουσία» χωρίς επανάσταση και μια αναπαλαίωση των ταξικά εκφυλισμένων
καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Στο πλαίσιο αυτό είναι που η ταξική
αδιαλλαξία της ηγεσίας του ΚΚΕ ή μερίδας της εκδηλώνεται, περισσότερο, στον
ενδοαριστερό εμφύλιο και στο μένος του εναντίον κάθε επαναστατικής δύναμης
και τάσης, με σαφή στόχο να υψώσει τείχη μεταξύ των αγωνιστών της αριστεράς.
Η ανάγκη συνολικής σύγκρουσης για την ανατροπή της αντεργατικής
στρατηγικής του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων του και των ΕΕ –ΔΝΤ, δεν αφήνει
περιθώρια σε καμία από τις δυνάμεις της Αριστεράς και στο ΚΚΕ, επομένως, να
αποφύγει το επείγον καθήκον: Θα μπει πραγματικά στον πόλεμο, με ανατρεπτική
αντικαπιταλιστική πολιτική γραμμή; Θα συμβάλει σε ένα ενωτικό κίνημα για την
ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου ή στον πολιτικό αφοπλισμό και
την ήττα των εργαζομένων, με τη λογική «πας μη ΚΚΕ βάρβαρος»;
Το ΝΑΡ με τη ρήξη του 1989 και την ίδρυση του, αρνήθηκε
έμπρακτα το βούρκο της ταξικής συνεργασίας. Αρνήθηκε και τότε, αρνείται
και σήμερα, τον κυβερνητισμό, τη διαχειριστική λογική απέναντι στην ΕΕ . Στον
αγώνα μας για μια άλλη σύγχρονη επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά δεν έχει
θέση ο ενδοαριστερός εμφύλιος. Δεν έχει θέση η χαφιεδολογία , μια τακτική που
τη πληρώσαμε πολύ ακριβά στο παρελθόν. Καλούμε όλους τους συντρόφους και
συναγωνιστές μας να αποκρούσουν ψύχραιμα και πολιτικά τις προκλήσεις και τις
επιθέσεις που έχει εξαπολύσει και προετοιμάζει νέες η ηγεσία του ΚΚΕ ή μερίδα
της. Καλούμε τους σκεπτόμενους αγωνιστές της βάσης του ΚΚΕ να μην
παρασυρθούν σε αυτή την επικίνδυνη λογική. Αυτή η πρακτική δεν έχει καμιά
σχέση με την κομμουνιστική ηθική και τον εργατικό πολιτισμό. Βοηθά, αντικειμενικά,
την κυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και το μαύρο μέτωπο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, στην
αντεργατική τους επίθεση.
Με συναίσθηση της ιστορικής εποχής που ζούμε, των πρωτόγνωρων
απαιτήσεων για την υπέρβαση της στρατηγικής ανεπάρκειας, δικής μας και όλης της
αριστεράς, επιμένουμε σ’ ένα απειλητικό και επικίνδυνο για το σύστημα
πολιτικό ενωτικό μαζικό κίνημα εργαζομένων και νεολαίας, στην ανατρεπτική κοινή
δράση της Αριστεράς ενάντια στο κοινό αντίπαλο και, βεβαίως, στον
αυτοτελή πόλο- μέτωπο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής κομμουνιστικής
αριστεράς, για το άνοιγμα του δρόμου της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Νάνος Βαγγέλης μέλος του ΝΑΡ και της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
εργαζόμενος μέλος του
απερχόμενου Δ.Σ του Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας
εκπρόσωπος της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ εργαζομένων Πρέβεζας στο Δ.Σ
Υ.Γ
Αν όλο το ΚΚΕ υιοθετεί τη
συγκεκριμένη λογική η λέξη «μερίδα» στο κείμενο μου δεν έχει νόημα.
