Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Καπιταλισμός




Στην Πορτογαλία, ο πρωθυπουργός κάλεσε προ μηνών τους νέους αν δεν βρίσκουν δουλειά, να μεταναστεύσουν...

Στην Ισπανία του 25% των ανέργων, η χώρα μπήκε και επισήμως σε μνημόνιο νέας λαϊκής λεηλασίας ως «αντισταθμιστικό» για την παροχή νέου πακτωλού δισεκατομμυρίων στις τράπεζες...

Στη Γαλλία, οι φορείς οργάνωσης συσσιτίων ζήτησαν επιπλέον 5 εκατομμύρια ευρώ ενίσχυση, αφού αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στην αυξημένη ζήτηση μερίδων σίτισης προς τους απόρους που πολλαπλασιάζονται...

Στην Ιρλανδία, νέες μειώσεις στα κοινωνικά βοηθήματα προς αναπήρους, στα επιδόματα τέκνων και αυξήσεις στο πετρέλαιο θέρμανσης για ευπαθείς οικονομικά ομάδες...

Στην Ιταλία, οι υπηρεσίες αγνοούν τον πραγματικό αριθμό των χιλιάδων αυτοκτονιών λόγω της κρίσης...

Στη Γερμανία, οι δαπάνες για τους εκμισθωμένους από τα «δουλεμπορικά» γραφεία εργαζόμενους, από τα πολυεθνικά πιράνχας, όπως η «Ζήμενς», δεν εγγράφονται στις δαπάνες για μισθούς, αλλά στις «δαπάνες για υλικά»...

Αυτή είναι η «Ευρώπη» τους...

Όσο για την Αμερική των δεκάδων εκατομμυρίων πάμφτωχων, ανασφάλιστων και περιθωριοποιημένων, ο «δημοκράτης» Ομπάμα , ο... σύμμαχος των κάθε λογής εγχώριων «διαπραγματευτών» μας, επικύρωσε το νόμο που προβλέπει την εκταμίευση πάνω από 660 δισ. δολάρια για την ενίσχυση της πολεμικής ετοιμότητας των ΗΠΑ...

*

Υπάρχει, άραγε, λέξη που να περιγράφει όλη αυτή

την απανθρωπιά,

την αγριότητα,

τον «παραλογισμό» και

τη βαρβαρότητα;

Υπάρχει. Μία και μόνο λέξη: «Καπιταλισμός».

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Η ώρα της αλήθειας για το ευρώ


  «Οι μεγάλες καταστροφές παρακινούν τους πιο ένθερμους θρησκευόμενους να γίνουν δυο φορές πιο ευσεβείς». Έτσι ξεκινάει το άρθρο του Σερζ Αλιμί, διευθυντή του γαλλικού περιοδικού Le Monde Diplomatique, αναφορικά με τη νέα υποτροπή της ευρωκρίσης και τη σύνοδο κορυφής των 27, που αρχίζει σήμερα στις Βρυξέλλες.

Είναι η 18η «κρίσιμη» σύνοδος κορυφής για τη «διάσωση» του ευρώ μέσα σε δυόμιση χρόνια. 

Κάθε φορά, το κοινό νόμισμα βρίσκεται στο χείλος της κατάρρευσης, αλλά διασώζεται στις δώδεκα παρά πέντε χάρη στις «θαρραλέες» αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών.

Τι αδικία όμως: Οι αγορές δεν πείθονται, το ευρώ ξαναμπαίνει στην εντατική και στην επόμενη σύνοδο διασώζεται εκ νέου, με καινούργιες θαρραλέες αποφάσεις των 27, οι οποίοι, βέβαιοι για την ορθότητα της θεραπευτικής αγωγής, απλώς αυξάνουν τις δόσεις των φαρμάκων. 

Στο μεταξύ, από εξάμηνο σε εξάμηνο τα κράτη- ασθενείς, που κινδυνεύουν να μολύνουν ολόκληρη την ευρωζώνη, αντί να περιορίζονται, αυξάνονται και πληθύνονται: Από την Ελλάδα- μοναδικό μαύρο πρόβατο της Ευρώπης, φτάσαμε ήδη να έχουμε πέντε χώρες σε μηχανισμούς στήριξης, ύστερα από την προσθήκη της Κύπρου και της Ισπανίας, ενώ όλα δείχνουν ότι έρχεται όπου νάναι η ώρα και της Ιταλίας.

Μπορεί τα γεγονότα να είναι πεισματάρικα, δεν φαίνονται όμως ικανά να κλονίσουν τις ιδεοληψίες των ποικίλων αποχρώσεων ευρωπαϊστών. 

Επιβεβαιώνοντας τον Αλιμί, ομνύουν μετά από κάθε καινούργιο γύρο της κρίσης με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο ότι «η λύση βρίσκεται όχι σε λιγότερη, αλλά σε περισσότερη Ευρώπη». Ουδέν κακόν αμιγές καλού, μας διαβεβαιώνουν οι γνωστές ομιλούσες γραβάτες στα δελτία των οκτώ: Τώρα που η κρίση οδηγεί στο μη περαιτέρω, ακόμη και η Μέρκελ θα πειστεί, η λιτότητα θα δώσει τη θέση της στην ανάπτυξη, τα ποθητά ευρωομόλογα θα θεσπιστούν, η νομισματική ένωση θα συμπληρωθεί από την πολιτική και το όνειρο των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα.

Τόσο καλά. Ή μήπως όχι;

Ας ξεκινήσουμε από τα του οίκου μας, που μας ενδιαφέρουν πιο άμεσα.

Παρότι η Γερμανία και οι σύμμαχοί της εδέησαν να αποκτήσουν πρωθυπουργό της αρεσκείας τους, χάρη στο φόβο της οικονομικής κατάρρευσης που είχαν καλλιεργήσει, δεν εννοούν να διευκολύνουν σε τίποτα την ήδη νοσούσα (πολιτικά) τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ. Από την πρώτη στιγμή ο πολύς κ. Σόιμπλε ξέκοψε κάθε σκέψη για επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, αφήνοντας ανοιχτό μόνο το ενδεχόμενο της επιμήκυνσής του- κάτι που φυσικά σημαίνει και επιμήκυνση των δεινών για τον ελληνικό λαό. Άλλωστε, η επιλογή του κ. Στουρνάρα για το υπουργείο Οικονομικών- ενός ανθρώπου του ΣΕΒ, που συνέταξε μαζί με τον «Ταλιμπάν» του νεοφιλελευθερισμού Στέφανο Μάνο το διαβόητο «Σχέδιο Αρχιμήδης» για την εκποίηση λιμανιών, αεροδρομίων και κρατικών ακινήτων αντί πινακίου φακής- βοά για τον ακραιφνώς μνημονιακό χαρακτήρα της κυβέρνησης και για το ποιόν των μέτρων που θα ακολουθήσουν.

Είναι πιθανό οι τρεις σωματοφύλακες της μνημονιακής κυβέρνησης να αναζητήσουν φύλλο συκής για το επικείμενο Βατερλώ των Βρυξελλών στο περίφημο «Αναπτυξιακό Σύμφωνο», που υποτίθεται ότι θα συμπληρώσει το δημοσιονομικό. Πρόκειται για το πακέτο, ύψους 130 δις ευρώ (μόλις το 1% του ΑΕΠ της ευρωζώνης) που ζητούσε επιμόνως ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και υποτίθεται ότι συμφώνησαν οι τέσσερις ισχυρότερες χώρες της ευρωζώνης (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) κατά την πρόσφατη συνάντησή τους.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για «ένα μπαλόνι, φουσκωμένο με ζεστό αέρα», όπως έγραψε με ανελέητο ρεαλισμό το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, επεξηγώντας: «Οι συμμετέχοντες στη σύνοδο κορυφής γνωρίζουν καλά ότι πρόκειται για απόφαση διακοσμητικής φύσης, με στόχο να εντυπωσιαστούν οι ψηφοφόροι και οι αγορές. Το Αναπτυξιακό Σύμφωνο δεν περιέχει απολύτως τίποτα νέο και μόνη του φιλοδοξία είναι να βοηθήσει τον Γάλλο πρόεδρο να κρατήσει τα προσχήματα». Στο σχετικό ρεπορτάζ αποκαλύπτεται ότι τα 55 δις που υποτίθεται ότι θα διατεθούν για ανάπτυξη από τα διαρθρωτικά ταμεία προβλέπονται ήδη στον κοινοτικό προϋπολογισμό, χωρίς να προστίθεται ούτε ένα σεντ. Όσο για τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (μόλις 10 δις για το σύνολο της ευρωζώνης, δηλαδή κάτι ψιλά εκατομμυριάκια για την Ελλάδα) και τα «αναπτυξιακά ομόλογα» που θα εκδοθούν (18 δις), πέραν του ότι συνιστούν σταγόνες στον ωκεανό, είναι αμφίβολο αν αξιοποιηθούν ποτέ, μια και υπό τις παρούσες συνθήκες κρίσης ελάχιστοι επενδυτές έχουν διάθεση να ρισκάρουν στο χειμαζόμενο μεσογειακό Νότο.
Κατά τα λοιπά, η Άγκελα Μέρκελ απέκλεισε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την έκδοση ευρωομολόγων, ακόμη και για μέρος του δημοσίου χρέους των προβληματικών χωρών, δηλώνοντας: «δεν υπάρχει περίπτωση να τα δεχτώ όσο ζω»! Κατέστησε μ’ αυτό τον τρόπο σαφές ότι θα υπερασπιστεί με νύχια και με δόντια την ηγεμονική θέση της Γερμανίας στην ιμπεριαλιστική και ληστρική Ε.Ε., που της επιτρέπει να καρπώνεται εμπορικά πλεονάσματα σε βάρος των εταίρων της, αφήνοντας ακέραια τα χρέη στους τελευταίους. Τα δικά σας- δικά μας, τα δικά μας- δικά μας. 

Με αυτά τα δεδομένα, ο πρώτος, άμεσος και πιθανότερος κίνδυνος που διαγράφεται είναι να καταλήξει η σύνοδος σε ευχολόγια και ημίμετρα που δεν θα καθησυχάσουν ούτε καν προσωρινά τις αγορές, οδηγώντας σε νέο παροξυσμό την κρίση της ευρωζώνης, με απρόβλεπτες συνέπειες. Για την Ελλάδα, αυτό σημαίνει ότι η έξοδος από το ευρώ διαγράφεται ως πιθανότατο ενδεχόμενο, παρά το γεγονός ότι και οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν και το πιο αντιλαϊκό μέτρο, και την πιο οδυνηρή εθνική ταπείνωση στο όνομα του κοινού νομίσματος. 

Οι δυνάμεις της Αριστεράς θα πρέπει να προετοιμάζονται από τώρα πολύ σοβαρά για το ενδεχόμενο να σκάσει η βόμβα του ευρώ στα χέρια της τρικομματικής κυβέρνησης, προκαλώντας τραπεζικό και οικονομικό χάος- κάτι ανάλογο με το corralito της Αργεντινής, που πυροδότησε την εξέγερση.

  Ο δεύτερος, όχι τόσο πιθανός στο άμεσο μέλλον, αλλά μεσοπρόθεσμα μεγαλύτερος κίνδυνος είναι το όνειρο της «περισσότερης Ευρώπης», να γίνει τελικά πραγματικότητα, αλλά μόνο για να αποδειχθεί εφιάλτης. Το σχετικό σχέδιο, το οποίο επεξεργάστηκε η «συμμορία των τεσσάρων», όπως έχει πολιτογραφηθεί στον ευρωπαϊκό Τύπο- Ρομπάι, Μπαρόζο, Γιούνκερ, Ντράγκι- βασίζεται σε τέσσερις πυλώνες: Τραπεζική Ένωση, Δημοσιονομική Ένωση, Οικονομική Ένωση και Πολιτική Ένωση. Οι εκ δεξιών και εξ ευωνύμων ευρωπαϊστές θα δουν, ενδεχομένως, σ’αυτό το σχέδιο τον Οδικό Χάρτη για τις ονειρικές Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τον Οδικό Χάρτη προς τη σύγχρονη εκδοχή της Αγίας Ρωμαϊκής Γερμανικής Αυτοκρατορίας.

Το πιο άμεσα υλοποιήσιμο από τα τέσσερα προαναφερθέντα μέτρα, η τραπεζική ένωση, θα αντιμετωπίσει τους κινδύνους τραπεζικού πανικού καθώς θα προβλέπει ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων. Επιπλέον, θα αποσυζεύξει τις δύο αλληλοτροφοδοτούμενες εστίες αποσταθεροποίησης της ευρωζώνης, το δημόσιο χρέος και τις τραπεζικές επισφάλειες. Ωστόσο, το τίμημα θα είναι ο αποφασιστικός έλεγχος των μόνο κατ’ όνομα πλέον, «εθνικών» τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή από άλλη κεντρική, ευρωπαϊκή αρχή, δηλαδή, σε τελευταία ανάλυση, από το Βερολίνο και τη Φραγκφούρτη.
Έπειτα, η δημοσιονομική ένωση θα μπορούσε να σημάνει, σε κάποια φάση, ακόμη και την έκδοση ευρωομολόγων, αλλά μόνο για εκείνο το τμήμα του χρέους κάθε χώρας που αντιστοιχεί στο 60% του ΑΕΠ- το ανώτατο όριο που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Μέρκελ και Σόιμπλε έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν απορρίπτουν από θέση αρχής μια τέτοια εξέλιξη. Θέτουν όμως ως προϋπόθεση να υπάρξει μεταβίβαση της εθνικής κυριαρχίας στην Ευρώπη, με τη θέσπιση Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών, ο οποίος, μαζί με την Κομισιόν, θα έχει βέτο στους εθνικούς, κρατικούς προϋπολογισμούς.

Αυτό σημαίνει ότι οι αδύναμες, υπερχρεωμένες χώρες θα περιπέσουν σε κατάσταση προτεκτοράτου έναντι της Γερμανίας και των πλεονασματικών, Βορείων συμμάχων της (Ολλανδία, Αυστρία, Φινλανδία κλπ). Επιπλέον, η φορολογική πολιτική θα καθορίζεται ενιαία, από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες- κάτι, που με δεδομένη τη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία θα βάλει εκ προοιμίου ταφόπλακα σε κάθε σκέψη αναδιανεμητικής πολιτικής μέσω της προοδευτικής φορολογίας. 

Όσο για την Οικονομική Ένωση, η Γερμανία έχει καταστήσει απολύτως σαφές τι εννοεί: Την ευθυγράμμιση του συνόλου των κρατών- μελών στη λογική των «διαρθρωτικών αλλαγών» για την (υποτιθέμενη) άνοδο της ανταγωνιστικότητας- ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, των συνδικάτων και των συλλογικών συμβάσεων κλπ. 

Τέλος, η πολιτική ένωση, με δεδομένο το δημογραφικό, οικονομικό και πολιτικό βάρος της Γερμανίας και των δεδομένων συμμάχων της, θα σημάνει τη μετατροπή των περιφερειακών χωρών σε ένα είδος ενδοχώρας μιας ΝΑΤΟϊκής Ευρώπης δύο ταχυτήτων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πιο ανάλγητος Γερμανός πολιτικός, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είναι και ο πιο ένθερμος οπαδός μιας «ομοσπονδιακής» (διάβαζε γερμανικής) Ευρώπης, με πρόεδρο εκλεγμένο απ’ ευθείας από το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών και απόδοση στην Κομισιόν αρμοδιοτήτων πραγματικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Υπό αυτό το πρίσμα, η ελληνική Αριστερά επωμίζεται μεγάλες ευθύνες- μια και οι τρεις συνεταίροι της μνημονιακής κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι απλώς θα προσυπογράψουν οτιδήποτε αποφασίσουν, αύριο ή μεθαύριο, οι πιστωτές μας. 

 Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ πλησιάζει η ώρα που θα κληθεί να κόψει τον Γόρδιο Δεσμού του συχνά δογματικού ευρωπαϊσμού. Ακόμη κι αν η σημερινή ηγεσία του δεν επιθυμεί ή δεν μπορεί να επιλέξει την έξοδο από την ευρωζώνη ως πρώτη επιλογή της, οφείλει να προετοιμάσει τον ελληνικό λαό για το σοβαρό ενδεχόμενο να αναγκασθεί η Ελλάδα, είτε με αυτήν, είτε με μια επόμενη, αριστερή κυβέρνηση, να φύγει από την ευρωζώνη. Η γραμμή «μην ανησυχείτε, εγγυούμαστε την παραμονή στο ευρώ, οι Γερμανοί απλώς μπλοφάρουν» δεν έπεισε προεκλογικά και πολύ περισσότερο δεν θα πείσει αύριο τα ταλαντευόμενα στρώματα, γιατί απλούστατα στερείται ρεαλισμού. Επιπλέον, οφείλει να πάρει καθαρή θέση εναντίον των σχεδίων για μια αντιδραστική «εμβάθυνση» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, στην κατεύθυνση που επιβάλλουν οι Γερμανοί και η οποία θα συρρικνώσει απελπιστικά ό,τι έχει απομείνει από την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία.
Πηγή: The PressProject

Ανακοίνωση -καταγγελία του Συλλόγου Εργαζομένων Νοσοκομείου Μεσολογγίου


                           ANAKOINΩΣΗ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

Όπως όλοι γνωρίζουν οι εργαζόμενοι είναι σε επίσχεση εργασίας από την προηγούμενη Τετάρτη για τη μη πληρωμή όλων των δεδουλευμένων από αρχές του έτους.
Το Δ.Σ. είχε επαφή με τους διευθυντές των τμημάτων και το διευθυντή Ιατρικής  Υπηρεσίας, ζητώντας τη στήριξη τους σε αυτό τον αγώνα, αφού το ίδιο βιώνουν και οι ιατροί με τις περικοπές στις εφημερίες τους
 Τονίστηκε ότι σε κάθε περίπτωση επείγοντα περιστατικά θα αντιμετωπίζονται αφού θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας.
Όλοι οι διευθυντές εξέφρασαν τη στήριξή τους, αφού όπως ειπώθηκε από τους ιδίους είμαστε συνεργάτες με κοινό σκοπό.
Δυστυχώς τις μέρες που ακολούθησαν κάποιοι «συνεργάτες» ιατροί καταπατώντας κάθε έννοια συναδελφικότητας και ηθικής, όχι μόνο συνέχισαν σα να μην συμβαίνει τίποτε στο νοσοκομείο, αλλά έφτασαν στο προκλητικό σημείο εξετάσεις τακτικών περιστατικών, με ραντεβού ημερών, να τις βαφτίζουν «επείγον» στα παραπεμπτικά τους.

Αυτή η ενέργεια των «πατρικίων» ιατρών :
-Έρχεται σε αντίθεση με κάθε έννοια συναδελφικότητας προς τους «πληβείους» των άλλων υπηρεσιών.
-Δημιουργεί πρόβλημα στη λειτουργία τμημάτων με προσωπικό ασφαλείας.
-Δημιουργεί ασθενείς 2 ταχυτήτων με ότι συνεπάγεται αυτό (αυτοί που εξυπηρετούνται ως έκτακτα ενώ είναι τακτικά και τους υπολοίπους)
-Εκθέτει και τους συναδέλφους τους ιατρούς που κατανοούν το πρόβλημα και δεν « βαφτίζουν»  το τακτικό έκτακτο.

Σε όλους αυτούς τους «πατρικίους» ιατρούς που ξεχνούν ότι είναι τέτοιοι γιατί κάποιοι «πληβείοι»:
-Δουλεύουν νύχτα και Κυριακή χωρίς να  πληρώνονται 
-Δουλεύουν χωρίς repo
-Δουλεύουν κάνοντας ένας τη δουλειά τριών
-Δουλεύουν καταπατώντας κάθε έννοια επαγγελματικών δικαιωμάτων
-Δουλεύουν γιατί πιστεύουν στην ανάγκη ύπαρξης του νοσοκομείου  ειδικά σε αυτές τις συνθήκες.

        ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΝΟΧΗ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ

        ΑΣ ΑΝΑΛΑΒΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ


    ΣΥΛΛΟΓΟΣ   ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
                                                                                
                                                                                  

ΥΓ: Ανακοίνωση στήριξης στον αγώνα των εργαζομένων εξέδωσε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Αιτωλοακαρνανίας
 
    
                                         ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με αφορμή την επίσχεση εργασίας που πραγματοποιούν οι  εργαζόμενοι του  Γ.Ν. Μεσολογγίου  «Χατζηκώστα» για τη μη καταβολή όλων των χρημάτων που τους οφείλονται  έχουμε να τονίσουμε τα εξής
Aυτή η κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι είναι ένα  κομμάτι του παζλ του Ε.Σ.Υ. 
Άλλα  κομμάτια είναι οι ελλείψεις σε υλικό( πχ γάζες, σύριγγες και άλλα που αναγκάζονται οι ασθενείς να φέρνουν μόνοι τους όπως χαρτί υγείας ),τα περιβόητα Κ.Ε.Ν. που βυθίζουν ακόμη περισσότερο τα ήδη χρεοκοπημένα ταμεία (βλέπε ΕΟΠYΥ), η κατάρρευση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (ΙΚΑ-Κ. Υγείας), η τραγική κατάσταση σε προσωπικό ( με αποτέλεσμα ένας εργαζόμενος να αντιστοιχεί σε μια κλινική) λόγω μη προσλήψεων και ο κατάλογος καλά κρατεί.

Ο δημιουργός αυτού του παζλ είναι ο ίδιος
-που αναγκάζει τους πολίτες να πληρώνουν τα φάρμακα τους  παρά την ασφάλιση τους
-που βάζει τις ασφαλιστικές εταιρίες στα νοσοκομεία και μάλιστα στις καλύτερες θέσεις
-που δίνει σε ιδιώτες ότι μπορεί να έχει κέρδος (βλέπε ΣΔΙΤ και παραχώρηση τομέων όπως σίτιση, φύλαξη κ.α.)
-που   αφήνει να ανθεί το φακελάκι, η μίζα και τα προνομία του ιατροφαρμακευτικού συμπλέγματος
-που κάνει τα νοσοκομεία επιχειρήσεις με τα πεντάευρα της ντροπής, τα ΚΕΝ, τα απογευματινά ιατρεία και τους «ισοσκελισμένους» προϋπολογισμούς.

Η στήριξη μας με κάθε τρόπο στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων είναι  δεδομένη.

Όπως και η πάλη μας για ένα σύστημα υγείας που θα εξασφαλίζει σε όλους
                           ΔΗΜΟΣΙΑ-ΙΣΟΤΙΜΗ-ΚΑΘΟΛΙΚΗ και κυρίως
                           ΥΨΗΛΗΣ  ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ   ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ
                                             ΣΕ   ΟΛΟΥΣ

                                                                                              Τ.Ε.ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ
                                                                                      

Η Ελλάδα στην ουρά….




-Ουρά …για ένα πιάτο φαΐ

-ουρά…για μερικά κιλά πατάτες

-ουρά…στο Σύνταγμα για λίγα μακαρόνια

-ουρά…για λίγα λαχανικά

-ουρά …με την αγωνία μην δεν φτάσουν

-ουρά…στον ΟΑΕΔ για κάποιο επίδομα

-ουρά…στα φαρμακεία για μερικές ασπιρίνες

-ουρά…στα νοσοκομεία

-ουρά…ουρά…ουρά…

Μια χώρα κι ένας λαός … στην ουρά

-στην ουρά… για την πέμπτη ή έκτη δόση του ΔΝΤ

-στην ουρά …περιμένοντας τον επόμενο εκβιασμό κάποιου Ράινχεμπαχ ή κάποιου ντόπιου υπηρέτη των τοκογλύφων

-στην ουρά …με τσακισμένη περηφάνια προς τέρψη κάποιου δωσίλογου

-στην ουρά ….της εξαθλίωσης και της παρακμής

-στην ουρά …με σκυμμένα κεφάλια ,τα  πρόσωπα ανέκφραστα στους καιρούς , τα βλέμματα στο πουθενά….


Όμως:

«..Η οργή βρίσκεται εκεί, η αξιοπρέπεια υπάρχει εκεί, η αξιοπρεπής οργή βρίσκεται εκεί, παντού.

Αλλά μερικές φορές έχουμε την αίσθηση ότι κάτι μας πνίγει. Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, αλλά νιώθουμε μόνοι. Τόση οργή γύρω μας, αλλά πώς να την αγγίξουμε. Δεν είμαστε λίγοι, αλλά κάνουμε σαν μειοψηφία.

 Τόσες απογοητεύσεις έτοιμες να εκραγούν, παραμένουν εγκλωβισμένες.

Τόσες φορές να θέλουμε να ουρλιάξουμε, αλλά δεν βγαίνει ο ήχος, η κραυγή

απλά αντηχεί μέσα στο κεφάλι μας, ξανά και ξανά…»

….. Ας μετατρέψουμε την πρόσκαιρη απογοήτευση σε γιορτή και όπως λέει κι ο συγγραφέας «…ας μοιραστούμε την έκρηξη των μπουμπουκιών που ανοίγουν από παντού…»


Ήλθε ο ...PIOU!!!!!

Από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"

Η Ελλάδα σε ανθρωπιστική κρίση-Το 68% του πληθυσμού της χώρας ζει κάτω από το όριο της φτώχειας!!!


Τεκμήρια της τραγωδίας που βιώνει η Ελλάδα παρουσιάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην εξαμηνιαία της έκθεση.
Στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η χώρα έχει εισέλθει σε περίοδο βαθειάς και παρατεταμένης - και ανθρωπιστικής πλέον -κρίσης, απότοκο της κρίσης του καπιταλισμού και των πολιτικών της ΕΕ, του ευρώ,  και της λατρείας των ευρωμονόδρομων από το πολιτικό κατεστημένο αλλά και  δυστυχώς  και από την ντόπια διαχειριστική Αριστερά

Διαβάζουμε λοιπόν από το ΕΘΝΟΣ

Αύξηση 8,7% καταγράφεται στα ποσοστά της ανεργίας στην Ελλάδα, κατά το πρώτο τρίμηνο του 2012, σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στην εξαμηνιαία έκθεση για την κοινωνική κατάσταση στην ΕΕ. Το ποσοστό αυτό μεταφράζεται σε 400.000 λιγότερες θέσεις εργασίας
Ανησυχητικά αυξάνονται και οι άστεγοι.

Την ίδια περίοδο, στην Ισπανία χάθηκαν 660.000 θέσεις εργασίας, στην Πορτογαλία 210.000 και στην Ιταλία 180.000.

Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών στις οποίες αναμένεται επιδείνωση της απασχόλησης το δεύτερο εξάμηνο του 2012 στον τομέα των υπηρεσιών και των κατασκευών, επισημαίνει ακόμη η Κομισιόν.

Εξάλλου, σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής, την τριετία 2008- 2011 η ανεργία στους πολίτες ηλικίας 55- 64 ετών διπλασιάστηκε σε έξι κράτη μέλη: την Ελλάδα, τη Δανία, την Ιρλανδία, την Ισπανία, τη Λετονία και τη Λιθουανία.

Έτοιμοι να μεταναστεύσουν οι νέοι

Παράλληλα, το 64% των Ελλήνων ηλικίας 15- 35 ετών (27% για περιορισμένο χρονικό διάστημα και 37% μακροπρόθεσμα) δηλώνουν έτοιμοι να εγκατασταθούν και να εργαστούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 53%, ενώ υψηλά ποσοστά παρατηρούνται επίσης στην Ισπανία και την Ιρλανδία (από 67%) και στην Πορτογαλία (57%).

Με τα πιο μελανά χρώματα περιγράφει η Επιτροπή την κατάσταση των αστέγων στην Ελλάδα. Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, το 2011 οι άστεγοι στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 25%, σε σχέση με το 2009, και ανέρχονται σε 20.000. Πάνω από το ήμισυ των αστέγων εντοπίζονται στην Αθήνα και τον Πειραιά (11.000- από τους οποίους 8.000 είναι Έλληνες).

Το πρόβλημα των αστέγων έχει κάνει επίσης την εμφάνισή του σε πόλεις όπως τα Χανιά, το Ηράκλειο Κρήτης και τα Τρίκαλα, αναφέρει η Επιτροπή.

Στην έκθεση υπογραμμίζεται ότι λόγω της κρίσης έχει αυξηθεί ο αριθμός των αστέγων με υψηλή μόρφωση που είχαν ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα ή προβλήματα εξάρτησης, οι οποίοι πλέον "δεν τα βγάζουν πέρα", έχοντας χάσει τη δουλειά τους.

Η Επιτροπή σημειώνει επίσης ότι το 68% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σ.σ. δηλαδή με εισόδημα κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος) και διαθέτει πάνω από το 40% του εισοδήματός του για το ενοίκιο ή την αποπληρωμή στεγαστικού δανείου.

Τέλος, η Επιτροπή αναφέρει ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν οι κοινωνικές δαπάνες κατά 18%.

και να σκεφτείτε ότι αυτά τα στοιχεία είναι και υποτιμένα...
Τι άλλο περιμένουμε   για να βγούμε στους δρόμους;

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Μήπως ήλθε η ώρα για κάτι ανάλογο και στην Πρέβεζα;


HILTON γίναμε...Γ.Ν. Πύργου: Ζητούν από ασθενή 444 ευρώ για μια βραδιά . . . στο ράντζο


Δηλαδή το κανονικό  κρεβάτι πόσο το χρεώνουμε;


Διαβάστε το παρακάτω από την ιστοσελίδα Ηλεία Live (ΚΛΙΚ ΕΔΩ):

Το εξωφρενικό για τις παροχές του ποσό των 444 ευρώ, ζητά το νοσοκομείο του Πύργου, από 25χρονο κάτοικο της περιοχής για μια και μοναδική διανυκτέρευση… σε ένα φορείο στην μονάδα βραχείας νοσηλείας με έναν ορό.
Αυτό καταγγέλλει η μητέρα του Ευσταθία Λούπη που είδε να φτάνει στο σπίτι της το σχετικό έγγραφο που ζητά την εξόφληση του ποσού εντός 15 ημερών, ειδάλλως θα διαβιβαστεί στο Δημόσιο Ταμείο.

«Κόντεψε να μου έρθει εγκεφαλικό. Αν είναι δυνατόν!!! Μου ζητούν να πληρώσω 444 ευρώ για ένα βράδυ στο νοσοκομείο και με πληρωμένες ήδη τις εξετάσεις. Για έναν ορό σε ένα φορείο στη μονάδα βραχείας νοσηλείας». Με αυτά τα λόγια η κα Λούπη, εκφράζει μόνο ένα μέρος από την αγανάκτησή της.

Στη συνέχεια περιγράφει την περιπέτειά της, όπως αυτή εξελίχθηκε όταν ήρθε η «λυπητερή» … από το νοσοκομείο Πύργου. Εκεί όπου τη νύχτα της 18ης προς 19η Μαΐου παρέμεινε νοσηλευόμενος ο γιος της λόγω στομαχικού προβλήματος. Και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου το νοσοκομείο υπολειτουργούσε και δεν ήταν σε θέση να παράσχει πλήρη ιατρική περίθαλψη.

Όπως εξιστόρησε στην καταγγελία της η κα Λούπη, ο 25χρονος γιος της Μιλτιάδης παρουσίασε συμπτώματα με πυρετό και κομμάρες και στην οικογένεια υπήρξαν φόβοι για πιθανή πνευμονία, ασθένεια που είχε αντιμετωπίσει πάλι πριν από λίγα χρόνια το παλικάρι. Μετά τις εξετάσεις που έγιναν ο γιος της τοποθετήθηκε από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε ένα φορείο – όπως η ίδια ανέφερε – στη μονάδα βραχείας νοσηλείας με έναν ορό.

Αυτό που είχαν διαγνώσει οι γιατροί ήταν ένα στομαχικό πρόβλημα. Η ίδια έως εκείνη την ώρα, πλήρωσε όπως δήλωσε στο ταμείο του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών, όλες τις εξετάσεις, καθώς ο γιος της δεν είναι ασφαλισμένος λόγω ανεργίας αυτό το διάστημα,. Παράλληλα ρώτησε πόσο μπορεί να κοστίσει η νοσηλεία για ένα βράδυ στο νοσοκομείο.

Η απάντηση που έλαβε από τον υπάλληλο ήταν 80 με 85 ευρώ, ποσό φυσιολογικό. Έτσι και παρέμεινε στο νοσοκομείο για μια νύχτα και το επόμενο πρωινό ο γιος της πήρε εξιτήριο και έφυγαν.

Ένα μήνα μετά το τμήμα κίνησης ασθενών του νοσοκομείου έστειλε έγγραφο για την οφειλή των νοσηλίων. Ο λογαριασμός για τη νοσηλεία της μιας νύχτας, ήταν 444 ευρώ!!! Η ίδια θα αναζητήσει το δίκιο της πρώτον γιατί η ενημέρωση που είχε για το κόστος νοσηλείας αφορούσε σε ένα πολύ μικρότερο ποσό και δεύτερον γιατί οι παροχές που είχε ο γιος της όπως η ίδια δήλωσε, σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχούν σε 444 ευρώ, για μια βραδιά σε ένα φορείο με έναν ορό…


Όσοι ψήφισαν τη συνέχιση  αυτής της καταστροφικής πολιτικής στο όνομα της "ευρωπαϊκής πορείας της χώρας" και της
"διάσωσης του ευρώ"..
 ας καμαρώνουν..
και ας ετοιμάζουν τα ευρώπουλά τους ..
όταν θα έλθει η σειρά τους .
Γιατί κάποια στιγμή θα έλθει κι η σειρά τους!
Θα μου πείτε: τι φταίει όμως  ο  υπόλοιπος κόσμος ;
Σωστό κι αυτό.

Τι έγινε ρε παιδιά, καταργήθηκαν «τα μνημόνια»… και εμείς δεν μάθαμε τίποτα……..



  Γράφει η  naiada  από την ιστσοσελίδα www.e-erkyna.gr

«Ύποπτη ησυχία» πριν την καταιγίδα»….   ή   κάναμε το καθήκον μας (ψηφίσαμε) και η ιστορία  επαναλαμβάνεται….  (τα μπάνια του λαού!)……  ή "πρόβατα επί σφαγή"...... 


    Το καταπληκτικό σ’ αυτή την …πληκτική από πάσης απόψεως κοινωνία είναι  η πλήρης αδιαφορία του «πλήθους» για τα μέτρα που έρχονται…

Μάλλον πιστεύουν ακόμα στον… από μηχανής θεό!!!

Συνδικαλιστική ηγεσία: Απούσα από παντού!!!
Κάτι πάνε να κάνουν οι γιατροί αλλά δεν υπάρχει τίποτα οργανωμένο!
Γενικώς διαμαρτυρόμαστε με… επισχέσεις και ΜΟΝΟ όταν δεν παίρνουμε λεφτά εφημεριών!!!
Αν τα δώσουν, έστω και… κουτσουρεμένα εν είδει  χαρτζηλικίου, σκάνε!
(Το πείραμα του Pavlof στην πλήρη  του την έκφανση!!!)

Καλά, δε μιλάμε για την συνδικαλιστική ηγεσία του νοσηλευτικού!!!
Αυτοί κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου ΚΑΝΟΝΙΚΑ!

ΠΟΥΘΕΝΑ μια έκφραση, μια ανακοίνωση βρε αδερφέ, για τα μάτια του κόσμου!!!

Και η … «βάση»??? Τρέχει με κατεβασμένο το κεφάλι και… περιμένει το «Μεσσία» να …τη σώσει απ τα σαγόνια του «τέρατος»…
Μια πίεση στα συνδικαλιστικά σας όργανα, παιδιά?
Μήπως να τους βάζατε τις φωνές? 
Μήπως να έβγαιναν οι βούρδουλες, που τους ψηφίσατε για να… προστατεύουν τα εργασιακά σας δικαιώματα κι αυτοί …το… παίζουν …οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας????
Σκάστε και κολυμπάτε, τότε!!! 
Με ….τρεις κι εξήντα… χωρίς τέλος!!!
Η ΠΟΕΔΗΝ!!!!

Αλήθεια  οι του ΚΚΕ  της  ΠΟΕΔΗΝ  που είναι…?
Δε θα μιλήσω γι’ αυτούς, πασοκοκρατούμενοι συνδικαλιστές χειρίστου επιπέδου ! Στρίψτε τα μάτια σας γύρω και ανοίξτε τα’ αυτιά σας, θα διαπιστώσετε μόνοι σας το μέγεθος της βλακείας που αναδείχτηκε στα όργανα!
Το μόνο που ξέρουν είναι… να …. Διαπραγματεύονται ….σε… πόσες δόσεις θα πληρώσετε ΕΣΕΙΣ τα …κερατιάτικα!!! 
Και νομίζουν ότι είναι κι επαναστάτες!!!!
Καλά, η ΑΔΕΔΥ και η ΓΣΕΕ πήγαν άπατες!!!
«…εεεεε… η Τρόικα είπε…..»

Μια απεργία της προκοπής, μια πορεία της προκοπής…. 
Μια ανακοίνωση της προκοπής…
ΤΙΠΟΤΑ!

Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ!!!

…Και μετά μιλάμε για φόβο του «πλήθους»….
Αφού αυτοί που επιφορτίστηκαν με το έργο της προστασίας των εργαζομένων τους έχουν αφήσει μόνους τους να βγάλουν το φίδι απ’ την τρύπα!
Τι θα κάνει μόνος του κάποιος εργαζόμενος, όταν βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και της πείνας?
Φυσικό είναι να φοβάται…

Φυσικά θα λειτουργήσει ατομικά, όχι συλλογικά, γιατί τόσα χρόνια οι ανίκανοι παρτάκηδες συνδικαλιστές φρόντιζαν συστηματικά να «κλείσουν την πόρτα» στις δίκαιες διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού και να τον στρέφουν σε διεκδικήσεις άνευ ουσίας και αντικειμένου… όπως για… παράδειγμα « είσπραξη πλασματικών εφημεριών… υπερωριών… δωρακίων απ’ τους φορολογούμενους πολίτες και ούτω καθεξής…»… σε αντιστάθμισμα μισθών που δεν έδινε το κράτος, και δεδουλευμένων που ποτέ δε διεκδικήθηκαν σε επίπεδο συλλογικό!!!

Σκέφτηκε ποτέ κανείς έστω και θεωρητικά, τι θα γινόταν αν οι νοσηλευτές έλεγαν «δεν αντέχουμε άλλο» και τα παρατούσαν όλα στη μέση μιας βάρδιας, κι έφευγαν???

Αν οι γιατροί έκαναν το ίδιο???
 
Αν οι υπεύθυνοι των πλυντηρίων ενός νοσοκομείου έλεγαν … «άντε στο διάολο, για τρεις κι εξήντα…»
 
Εν τέλει, το ερώτημα  «η κότα έκανε τα’ αυγό, ή το αυγό την κότα» παραμένει τόσο επίκαιρο όσο ποτέ…

Ο εργαζόμενος άνθρωπος ως μονάδα αλλά και ως συλλογικότητα είναι εκείνος που πρέπει να δώσει το έναυσμα για αλλαγή και αγώνα, και τα συλλογικά όργανα να αφουγκραστούν και να εκτελέσουν…

Γι’ αυτό όμως απαιτείται ΠΑΙΔΕΙΑ με τη συνολική σημασία του όρου!
Όταν η ΠΑΙΔΕΙΑ… έχει… πάει περίπατο εδώ και χρόνια ιδιαίτερα στην Ελλάδα, όπου παράγουμε… παπαγαλάκια… λογικό είναι να υπερτερεί ο φόβος και να διαμορφώνεται ένας πολίτης που απέχει παρασάγγας από το πρότυπο του ελεύθερου…

Η διεκδίκηση, ο αγώνας για τη ζωή απαιτεί εσωτερική ελευθερία… που  προϋποθέτει παιδεία…

Αισιοδοξία! Στην τουρκοκρατία οι ελεύθεροι έλληνες μάθαιναν γράμματα και κατάφεραν να σώσουν την εθνική τους ταυτότητα στα κρυφά σχολειά!
Όταν λοιπόν πιάσουμε πάτο εντελώς κι εμείς, και δεν υπάρχει πια καμιά διέξοδος διαφυγής, τότε –ελπίζω- ότι θα βγουν στην επιφάνεια οι αρετές ενός λαού που λοιδορείται συστηματικά τα τελευταία χρόνια της «αφθονίας»…
Και ίσως σηκωθούμε απ’ τις λάσπες….



Λύκος στο μαντρί!




«Διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας» (σ.σ.: το Μνημόνιο)
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
*
«Τα μέτρα (σ.σ.: του μνημονίου) έχουν κάποια (!) κοινωνική δικαιοσύνη»...
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Φλας», 6/8/2010)
*
«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».
(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα Fm», 21/9/2010)
*
«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση της τάξης του 20% "και αυτό είναι μια αισιόδοξη πρόβλεψη" (...) έχουμε την καλή τύχη να έχουμε το "μαξιλάρι" της ευρωζώνης από κάτω μας (...) Αν αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για την ασωτία μας, δεν πρόκειται για τόσο μεγάλη τιμωρία. Αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το αν συνεχίσουμε να πετυχαίνουμε τους στόχους του μνημονίου, δεν λέμε ανόητα πράγματα όπως το ότι υπάρχει άλλος τρόπος και δεν ακούμε εκείνους που μας λένε ότι υπάρχει άλλος τρόπος».
(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)
*
«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011).
*
«Υπάρχει έλλειψη συναντίληψης ακόμα και με τους υπουργούς. Οι μισοί φαίνεται να στηρίζουν το μνημόνιο και οι υπόλοιποι είναι αντίθετοι. Το πρόβλημα είναι η εφαρμογή, η υλοποίηση και η έλλειψη πολιτικής συναίνεσης. Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο, αλλά αυτή η διαπίστωση δεν γίνεται αποδεκτή. Υπάρχει μία ανάπτυξη δημαγωγικής τοξικής ρητορικής κατά του μνημονίου, σε αντίθεση με την Πορτογαλία, όπου τα τρία μεγάλα κόμματα συναίνεσαν ότι δεν υπάρχει άλλη λύση».
(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).
*
«...ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου λόγω της δαιμονοποίησής του από μέρος του πολιτικού κόσμου, του Τύπου, του συνδικαλιστικού κινήματος, των ποικιλώνυμων επαγγελματικών επιχειρηματικών συμφερόντων που θίγονται».
(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)
***
Αυτός ο κύριος,
αφού διετέλεσε μέλος του κλαμπ του Σημιτικού «εκσυγχρονισμού» που έπληξε τη χώρα από τα μέσα του '90,
αφού συμμετείχε στις διαβουλεύσεις για την είσοδο της Ελλάδας στον «ευρωπαράδεισο» της ΟΝΕ,
αφού πέρασε από τη θέση του αρμοδίου για τις ετήσιες διαβουλεύσεις της χώρας με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο,
αφού διετέλεσε ακόμα και τραπεζίτης, τόσο από τη θέση του αντιπροέδρου της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών, όσο και από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Εμπορικής Τράπεζας οργανώνοντας την κύρια φάση του ξεπουλήματος της τράπεζας στους Γάλλους,
κι αφού διετέλεσε επικεφαλής του ΙΟΒΕ, δηλαδή του Ινστιτούτου που απηχεί τις θέσεις των βιομηχάνων και συνιστά τον τρόπον τινά «τεχνοκρατικό βραχίονα» του ΣΕΒ,
τώρα, πλήρης... υπηρεσιών προς το μεγάλο κεφάλαιο, την πλουτοκρατία και το σάπιο πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας,
αναλαμβάνει να «σώσει» (!) τον ελληνικό λαό, από τη θέση πια του «τσάρου της Οικονομίας» της τρικολόρε κυβέρνησης των Μνημονίων.
*
Εν ολίγοις, ο κ. Στουρνάρας,
ο υπέρμαχος της άποψης ότι «το Μνημόνιο είναι μονόδρομος»,
ο θιασώτης του «Μνημόνιο ή θάνατος»,
ο τελάλης της καλοσυνάτης «στήριξης της τρόικας»,
είναι ο ίδιος άνθρωπος που θα αναλάβει να «επαναδιαπραγματευτεί» (!) το Μνημόνιο ως υπουργός Οικονομίας μιας κυβέρνησης,
η οποία για να μην αφήσει καμία αμφιβολία περί του τι εννοεί - και του τι περιμένει τον ελληνικό λαό - όταν μιλάει για «επαναδιαπραγμάτευση», επέλεξε για τη θέση του «διαπραγματευτή» τον κ. Στουρνάρα...



Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Κι αν σου κάτσει;


Όλα τα δεινά που συμβαίνουν στην Ελλάδα του ΔΝΤ και ακούμε στις ειδήσεις των 8.00, τα αντιμετωπίζουμε, η συντριπτική πλειοψηφία, κάπως έτσι «Πω, πω... οι καημένοι οι άνθρωποι, αίσχος, μακριά από μας, τα χάλια μας, κρίμα ρε παιδί μου κ.λ.π» και νομίζουμε ότι ξορκίζουμε το κακό χτυπώντας ξύλο, φτύνοντας στον κόρφο μας και κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό μας...
Κι έτσι το κακό δε θα μας αγγίξει, δε μας αφορά, δεν απευθύνεται σε μας, αλλά σε κάποιους άλλους Έλληνες ή μη, πιο άτυχους, πιο γκαντέμηδες και προφανώς Σαββατογεννημένους...
Στα νοσοκομεία κυριαρχεί φρίκη, την περιγράφουν γλαφυρά καιρό τώρα, τη ζούνε χιλιάδες ασθενείς, αλλά λίγο μας νοιάζει μιας και δε τη ζούμε εμείς... Χτες όμως ο Κώστας τράκαρε με το αυτοκίνητό του, χωρίς να φταίει καθόλου, αλλά επειδή δεν φορούσε ζώνη βρέθηκε με σπασμένο θώρακα στο εφημερεύον νοσοκομείο...
Ένα τεράστιο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, που όμως δεν του περίσσευαν ράμματα για καμιά γούνα... Ούτε γάζες, ούτε επίδεσμοι, ούτε καν πλαστικό ποτηράκι... Όταν ρώτησα τη μοναδική νοσοκόμα που μπήκε μέσα στο δωμάτιο, αν μπορεί ο άνθρωπος να πιεί νερό, να φάει, να πάει τουαλέτα, δεδομένου ότι πάπιες και παπάκια δεν υπήρχαν διαθέσιμα εκείνη τη στιγμή, ερωτήσεις κλειδιά για την αξιοπρέπεια δηλαδή, πήρα βλοσυρές απαντήσεις του τύπου «δεν ξέρω, ναι, όχι, μπορεί, ίσως»...
Έγινα έξαλλη! Ήθελα να την αρπάξω από το λαιμό και να την καρυδώσω - ειδικά στην απάντηση που πήρα όταν ρώτησα «πότε θα μας ενημερώσει ο γιατρός;» «Όποτε θέλει, oπότε του καπνίσει, όποτε έρθει, όποτε βγει από το χειρουργείο που κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει, γενικώς όποτε...» Και μέχρι το όποτε να συγκεκριμενοποιηθεί μπορούμε να περιμένουμε, πονώντας και υποφέροντας...
Αποφάσισα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου, εφηβικώς σκεπτόμενη. Βγήκα στους διαδρόμους ρώτησα ένα νεαρό κύριο με πράσινη μπλούζα που μπορώ να βρω πάπιες, παπάκια, νερό, ποτηράκια και άλλα τέτοια φαιδρά, και μου είπε «Εγώ είμαι γιατρός!!!» Κι εγώ σεναριογράφος του είπα, αλλά πρέπει να με βοηθήσετε... έφυγε... Κι επειδή ήταν γιατρός δεν μπήκε καν στον κόπο να μου απαντήσει!!! Γιατί αυτές οι ερωτήσεις είναι για τις νοσοκόμες έμαθα μετά... Sorry παιδιά δεν συχνάζω στο club σας, πρώτη φορά έρχομαι...
Βρήκα την ίδια ξινή νοσοκόμα που ήταν προ ολίγου στο δωμάτιο και έβαζε μια παυσίπονη ένεση στον φίλο μου... Τη ρώτησα κι όταν μου απάντησε με την ίδια αγένεια και περιφρόνηση δεν άντεξα, έσπασα... Εντάξει, προφανώς δεν της αρέσει η δουλειά της, είναι πολύ κουρασμένη, έχει τα δικά της προβλήματα, έχει μπουχτίσει, τέτοια της έλεγα... και μου είπε αυτό που λένε οι ειδήσεις των 8.00, αυτό που δείχνουν οι οθόνες αλλά κλείνουμε τα μάτια για να μη το δούμε, αυτό που ξέρουμε αλλά αν δεν μας τύχει, δε μας αφορά...
«Είμαι μόνη μου ανάμεσα σε 30 ασθενείς. Άλλοι είναι χειρότερα κι άλλοι καλύτερα από τον φίλο σου, αλλά είμαι μόνη μου... κι όλοι κάτι ζητάνε, κάτι που δεν έχουμε ενώ πραγματικά θα έπρεπε να είχαμε... Κι όλοι απορούν και θυμώνουν που δεν έχουμε και νομίζουν ότι φταίω εγώ που δεν έχουμε κι έτσι δεν έχω άλλες αντοχές. Κι έχω μπροστά μου όλο το βράδυ... Γιατί να είμαι χαρούμενη; Γιατί να μου αρέσει πλέον η δουλειά μου
Δεν είπα τίποτα. Η αντιπάθεια που ένιωθα μεταλλάχθηκε σε λύπη... Όχι για αυτήν συγκεκριμένα, λύπη γενικώς... Γιατί λείπει προσωπικό και κάποιοι ακόμα μιλάνε για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, λείπουν φάρμακα, λείπουν ράμματα, γάζες, επίδεσμοι, γύψοι, κρεβάτια, λείπουν και κυρίως λείπει αξιοπρέπεια... και δυστυχώς για να συνειδητοποιήσουμε αυτήν την τεράστια έλλειψη πρέπει να έρθει μπροστά στην πόρτα μας... Όσο είναι στου γείτονα, εμείς είμαστε ατάραχοι και γενικώς εντάξει μωρέ, καλά περνάμε...
 


Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Αρχή του τέλους της Κυπριακής Δημοκρατίας



Κόλαφος για την Κυπριακή Δημοκρατία κι αρχή του τέλους της θα αποδειχθεί η προσφυγή στον Μηχανισμό Διάσωσης, την οποία επιζητούν επιμόνως οι Βρυξέλλες, παρότι αποδεδειγμένα πλέον υφίστανται κι άλλες πηγές εύρεσης δανειακών κεφαλαίων.

Η δανειοδότηση της Κύπρου από τον Μηχανισμό Διάσωσης με την ταυτόχρονη επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας που αποτελούν απαρέγκλιτο όρο κι αναγκαίο συνοδευτικό θα προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου όξυνση του κοινωνικού ζητήματος και διάρρηξη του κοινωνικού συμβολαίου.

 Μια ματιά σε ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία την τελευταία διετία είναι αρκετή: Ραγδαία αύξηση της ανεργίας, επέκταση της φτώχειας, αρνητικοί ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ και διάψευση κάθε προσδοκίας ανάκαμψης της οικονομίας ή ταχείας επιστροφής στις αγορές. 

Εφιάλτης χωρίς τέλος με την μια δανειοδότηση να διαδέχεται την άλλη καθώς η λιτότητα τροφοδοτεί μια αρνητική σπείρα ύφεσης, φτώχειας, πτώσης των δημοσίων εσόδων και δημοσιονομικής απόκλισης που επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με νέα μέτρα τα οποία αναπαράγουν το αδιέξοδο. Κι όλα αυτά για χάρη μιας τράπεζας!

Τα διακυβεύματα για την Κύπρο ωστόσο είναι πολύ πιο σημαντικά, καθώς άπτονται των εθνικών θεμάτων. Η υποβάθμιση και η εθνική ταπείνωση που θα ακολουθήσουν την οικονομική κατοχή θα αποδειχθούν κερκόπορτα για την επιβολή ενός νέου φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν ή την επαναφορά του προηγούμενου που με συντριπτική πλειοψηφία απέρριψε ο κυπριακός λαός. 

Μια Κυπριακή Δημοκρατία που θα εκλιπαρεί για «δάνεια διάσωσης» περιφερόμενη από το Βερολίνο στις Βρυξέλλες κι από ‘κει στην Φρανκφούρτη, όπως κάνουν και οι τέσσερις χώρες που έχουν υπαχθεί μέχρι στιγμής στον Μηχανισμό (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία και εσχάτως Ισπανία), που θα βρει το σθένος να αντισταθεί σε νέα σχέδια διχοτόμησης και νομιμοποίησης της παράνομης τουρκικής κατοχής; Επίσης που θα βρει την απαραίτητη ενότητα; Όταν η κυβέρνηση θα είναι κόκκινο πανί για τους εργαζόμενους και τα συνδικάτα (κι εδώ μάρτυρας είναι ο πρόωρος πολιτικός θάνατος όσων κυβερνήσεων στην ΕΕ επιβάλλουν μέτρα λιτότητας) με ποιους όρους θα δημιουργήσει το αρραγές μέτωπο που απαιτείται για την ανάσχεση της απειλής;

Γι’ αυτό τον λόγο η προσφυγή πρέπει να αποφευχθεί με κάθε τρόπο κι οι συστάσεις των κοινοτικών αξιωματούχων, φιλικές ή απειλητικές, να βρουν τη θέση που τους αξίζουν: στις ελληνικές καλένδες!


Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ονομάζομαι Καράμπελας και είμαι υπερήφανος...

Του ΚΥΡ

Το δεύτερο Μνημόνιο σε ρόλο προγραμματικών δηλώσεων



Του Λεωνίδα Βατικιώτη

 H τρικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά που συγκροτήθηκε με την συμμετοχή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ κι ως βασική αποστολή της έχει να υπογράψει το τρίτο Μνημόνιο ολοκληρωτικής παράδοσης της οικονομικά εξαντλημένης πια και χρεοκοπημένης Ελλάδας στους πιστωτές της πριν απ’ όλα είναι η τρίτη στη σειρά Μνημονιακή κυβέρνηση, μετά απ’ αυτή του Γιώργου Παπανδρέου και του δοτού πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου.

 Η ίδια φυσικά έκανε το ντεμπούτο της με μια διακήρυξη που ως τρίτο της στόχο έθετε την ρήξη με το παρελθόν: «Στόχος της είναι να αντιμετωπίσει την κρίση, να ανοίξει το δρόμο της ανάπτυξης και να αναθεωρήσει τους όρους της Δανειακής Σύμβασης (Μνημονίου) χωρίς να θέσει σε κίνδυνο την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ούτε την παραμονή της στο ευρώ. Και ασφαλώς χωρίς να αμφισβητήσει του αυτονόητους στόχους μηδενισμού του ελλείμματος, ελέγχου του χρέους και εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών που έχει ανάγκη η χώρα».

Πριν δούμε τι ακριβώς θα πάρει η νέα κυβέρνηση από τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, πώς δηλαδή θα γίνουν δεκτές οι παραπάνω υποσχέσεις, αξίζει να δούμε αυτοί που ελέγχουν την πορεία του ευρώ στην οποία ακόμη κινείται η χώρα πως αντέδρασαν απέναντι στις παραπάνω εξαγγελίες

Ενδεικτικά είναι τα λόγια του επιτρόπου Όλι Ρεν, ο οποίος αναφερόμενος στην άφιξη της Τρόικας, αύριο Δευτέρα πρωί στην Αθήνα, περιέγραψε το έργο της με τα εξής λόγια: «Έρχεται για να δει τι έγινε, τι δεν έγινε και τι πρέπει να γίνει για να επανέλθει η διαδικασία μεταρρυθμίσεων στην κανονική της πορεία».

Δεδομένου ότι αποστολή της Τρόικας, που θα αποτελείται από τους επικεφαλής της Πολ Τόμσεν, Κλάους Μαζούχ και Ματίας Μορς, θα είναι η απόφαση για το αν θα εκταμιευτεί η επόμενη δόση ή όχι, προδιαγράφεται ήδη το σκηνικό των επόμενων ημερών: «Κίτρινες κάρτες» προς την Αθήνα και οι γνωστές αφ’ υψηλού και αυστηρές υποδείξεις που θα δημιουργήσουν ένα νέο σκηνικό εκβιασμών μόνο και μόνο για να επιταχυνθεί η υλοποίηση των αντιλαϊκών πολιτικών.

Αυτό όμως το οποίο δεν λέγεται ακόμη και τώρα είναι πως το περιεχόμενο των αντιλαϊκών πολιτικών έχει ήδη αποφασιστεί, με κάθε μάλιστα λεπτομέρεια, από το δεύτερο Μνημόνιο. Ακόμη και κανέναν καινούργιο νόμο να μην ψηφίσει αυτή η κυβέρνηση, η υλοποίηση όσων με ακρίβεια προβλέπονται στο «Μνημόνιο Συνεννόησης στις Συγκεκριμένες Προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής», με ημερομηνία 9 Φεβρουαρίου, θα επιδεινώσει παραπέρα και μάλιστα απότομα, τους όρους ζωής κι εργασίας εκατομμυρίων ανθρώπων. 

Υπ’ αυτό το πρίσμα η κυβέρνηση Σαμαρά έρχεται να εγγυηθεί τη συνέχεια κι όχι τη ρήξη, την απαρέγκλιτη εφαρμογή των όσων ψήφισε η κυβέρνηση του διορισμένου τραπεζίτη Παπαδήμου κι όχι την τροποποίησή τους.


Η διαπλοκή ομολογουμένως δεν υποδέχτηκε με ενθουσιασμό την κυβέρνηση Σαμαρά, ενδεχομένως γιατί στον σχηματισμό της είδε τις τελευταίες άμυνες του πολιτικού συστήματος το οποίο (με την ενεργοποίηση για παράδειγμα του παλαιοκομματικού μηχανισμού της ΝΔ) θα δώσει μαζί με την μάχη για την υλοποίηση του δεύτερου Μνημονίου και την δική του μάχη για επιβίωση, ώστε να μην πέσει κάτω από την λαϊκή κατακραυγή τουλάχιστον μέσα στο καλοκαίρι

Μεγάλο μέρος της κριτικής ωστόσο που διατύπωσε ήταν άστοχο. Γράφτηκε χαρακτηριστικά ότι δεν πρόκειται να σημειωθεί καμία πρόοδος στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίων επιχειρήσεων. Κάτι που είναι ολότελα λάθος!
Στο θέμα του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου ο δρόμος έχει ανοιχθεί από την κυβέρνηση Παπαδήμου, με αποτέλεσμα οι υπουργοί του Α. Σαμαρά να μην χρειάζεται να κάνουν το παραμικρό: αρκεί να αφήσουν τον αυτόματο σε λειτουργία κι οι προβλέψεις του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου θα υλοποιηθούν αυτούσιες και …τάχιστα. Καθοριστικό ρόλο στο συγκεκριμένο θέμα έπαιξε υπουργική απόφαση (η οποία δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ υπ. αρ. 1363 [2198α]) με ημερομηνία 25 Απριλίου 2012 βάσει της οποίας περνούν στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και κατά κόσμο «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Δημοσίου» οι περισσότερες ΔΕΚΟ, που είχαν ξεμείνει μέχρι τώρα στο Δημόσιο. 

Ειδικότερα, το 34% του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, το 17% της ΔΕΗ, το 92,684% της Αγροτικής Τράπεζας, του 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, το 35,477% των Ελληνικών Πετρελαίων, το 51,038% του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά, το 50,968% του αντίστοιχου οργανισμού της Θεσσαλονίκης, το 65% της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου, το 34,033% της ΕΥΔΑΠ, το 34,017% της ΕΥΑΘ, το 13,697% του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδας, το 80,97% της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων, το 100% του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό και το 55,19% της ΛΑΡΚΟ. 

Αξίζει να αναφέρουμε ονομαστικά τον συρφετό «κηπουρών» και “τσεκουράτων” φασιστών που έβαλε την υπογραφή του κάτω απ’ αυτή την επαίσχυντη απόφαση με την οποία ανοίγει ο δρόμος για να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία προς όφελος των πιστωτών, μιας και με νόμο τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις πηγαίνουν κατά προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους: Φίλιππος Σαχινίδης (υπουργός Οικονομικών), Γιώργος Παπακωνσταντίνου (υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και κλιματικής Αλλαγής), Γιώργος Κουτρουμάνης (υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης), Άννα Διαμαντοπούλου (υπουργός Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας), Μαυρουδής Βορίδης (υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων) και Παύλος Γερουλάνος (υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού).

Το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, προς διάψευση όσων στηλιτεύουν την ολιγωρία της δημόσιας διοίκησης στην υλοποίηση των όσων ψηφίζονται, προωθείται κατ’ εφαρμογή του άρθρου 2 με τίτλο Διαρθρωτικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις. Στο ίδιο κεφάλαιο στο άρθρο 2.1 του δεύτερου Μνημονίου με τίτλο «Διαχείριση κεφαλαίων και αποκρατικοποιήσεις» αναφέρεται πως «οι συνολικές εισπράξεις από αποκρατικοποιήσεις από τον Ιούνιο του 2011 θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 4,5 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2012, 7,5 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2013, 12,2 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2014 και 15 δισ. ευρώ μέχρι το 2015.

 Ενδεικτικό πάντως της υποκρισίας τους είναι άλλη πρόβλεψη που αναφέρεται στη συνέχεια, βάσει της οποίας «οι αποκρατικοποιήσεις διεξάγονται με τρόπο διαφανή… Για να υπάρχει επιτυχής αποκρατικοποίηση απαιτείται κατάλληλο κανονιστικό πλαίσιο που θα εξασφαλίζει… ότι οι καταναλωτές θα προστατεύονται επαρκώς… Οι όροι για τις πωλήσεις ή τις παραχωρήσεις θα πρέπει να αποφεύγουν τη δημιουργία μη ρυθμιζόμενων ιδιωτικών μονοπωλίων, θα πρέπει να παρεμποδίζουν οποιαδήποτε μορφή διακρίσεων, θα πρέπει να διευκολύνουν την ανοικτή πρόσβαση και θα πρέπει να επιβάλουν πλήρη διαφάνεια λογαριασμών». Πρόκειται για αερολογίες στερούμενες περιεχομένου, πιθανή αντιγραφή από κανένα εγχειρίδιο του καλού νεοφιλελεύθερου, καθώς σχεδόν σε όλες τις ιδιωτικοποιήσεις τα κρατικά μονοπώλια απλώς έδωσαν τη θέση τους σε ιδιωτικά, χωρίς καμία προστασία του καταναλωτή σε ό,τι αφορά για παράδειγμα τις τιμές, ούτε καν αυτή που προσφέρεται στο αρχαιότερο επάγγελμα και τους κακόφημους δρόμους… Μάρτυρας τα τιμολόγια της ΔΕΗ, που αυξάνονται αυθαίρετα αποκλείοντας κάθε μήνα όλο και περισσότερους καταναλωτές από το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας.

Το ίδιο άλλωστε το Μνημόνιο δε διστάζει λίγες αράδες παρακάτω στο άρθρο 2.2 με τίτλο «περιορισμός της σπατάλης στις δημόσιες επιχειρήσεις και στα άλλα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου» να προαναγγέλλει σημαντικές αυξήσεις χωρίς καμία απολύτως δικαιολογία. Ούτε καν για τα μάτια του κόσμου!  Αναφέρει χαρακτηριστικά, με χρονικό ορίζοντα το πρώτο τρίμηνο του 2013: «τα τιμολόγια του ΟΑΣΑ, του ΟΣΕ και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα αυξηθούν κατά τουλάχιστον 25% ενώ τα επιχειρησιακά τους σχέδια θα επικαιροποιηθούν καταλλήλως», αφήνοντας ανοικτό με αυτή τη διατύπωση το ενδεχόμενο νέας συρρίκνωσης όσων δρομολογίων κρίνονται μη βιώσιμα, με τον αριθμό τους φυσικά να αυξάνεται σταθερά και ανάλογα με τις τιμές των εισιτηρίων. Αν αποτελούσε κριτήριο η εξασφάλισης της πρόσβασης, όπως αναφέρει το Μνημόνιο κάνοντας επίδειξη κοινωνικής ευαισθησίας, τότε μόνο αύξηση των τιμών και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια δεν έπρεπε να αποφασιστούν… Το ίδιο ισχύει και για τη ιδιωτικοποίηση του πρώην αεροδρομίου κι ευρύτερα για τις εδαφικές/οικοπεδικές εκτάσεις του δημοσίου για τις οποίες η κυβέρνηση: «(α) συντάσσει πλήρη απογραφή περιουσιακών στοιχείων, (β) προετοιμάζει ειδικό νόμο για την αξιοποίηση της περιοχής του Ελληνικού, (γ) αποσαφηνίζει το καθεστώς χρήσης γης για τα μεμονωμένα περιουσιακά στοιχεία και/ή τα χαρτοφυλάκια περιουσιακών στοιχείων τα οποία θα εκτιμηθούν και θα επιλεγούν προς εκμετάλλευση εντός του 2012». Μια σειρά δηλαδή έκνομων ενεργειών, στα όρια του πλιάτσικου, για τις οποίες αργά ή γρήγορα πολλοί θα λογοδοτήσουν!

Για την περίοδο που διανύουμε το Μνημόνιο προβλέπει συγκεκριμένα μέτρα και σε ό,τι αφορά τα εργασιακά. Στα μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης (άρθρο 1) αναφέρεται: “Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 η κυβέρνηση θα θεσπίσει νομοθετικά μια μείωση κατά μέσο όρο 10% στα αποκαλούμενα “ειδικά μισθολόγια” του δημόσιου τομέα, στα οποία το νέο μισθολόγιο δεν ισχύει”. Στο κεφάλαιο για την ενίσχυση της ανάπτυξης περιγράφονται συγκεκριμένες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις κι ένα μίνι αντι-ασφαλιστικό, προς όφελος της εργοδοσίας. Με ορίζοντα το τρίτο τρίμηνο του 2012 προβλέπεται ότι “πριν την εκταμίευση καταργούνται οι όροι περί νομιμότητας (συμβάσεις ορισμένου χρόνου που ορίζεται ότι λήγουν σε κάποιο όριο ηλικίας ή στη συνταξιοδότηση) που περιλαμβάνονται σε νόμο ή σε συμβάσεις εργασίας. Η κυβέρνηση διεξάγει μια αναλογιστική μελέτη του πρώτου πυλώνα συνταξιοδοτικών ταμείων σε εταιρείες όπου οι εισφορές για τα ταμεία αυτά υπερβαίνουν τις εισφορές κοινωνικής ασφάλισης για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα σε συγκρίσιμες επιχειρήσεις / βιομηχανίες που καλύπτονται από το ΙΚΑ. Με βάση τη μελέτη αυτή, η κυβέρνηση μειώνει τις κοινωνικές εισφορές για τις εταιρείες αυτές κατά δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο”.
Αλλαγές προβλέπονται επίσης για τους εργαζόμενους στην υγεία. Με τη βοήθεια της επικαιροποιημένης έκθεσης για τους ανθρώπινους πόρους που θα εκπονεί το υπουργείο Υγείας σε ετήσια βάση αναφέρεται στο Μνημόνιο πως στο τρίτο τρίμηνο θα οριστεί ένα σχέδιο “για την ανακατανομή του εξειδικευμένου και υποστηρικτικού προσωπικού εντός του ΕΣΥ” κι όχι φυσικά νέες προσλήψεις για να αντιμετωπιστεί η κατάρρευση. Για το τέλος του έτους προβλέπεται πως “το αναθεωρημένο σύστημα πληρωμών που χρησιμοποιείται από τον ΕΟΠΥΥ για τη σύναψη συμβάσεων με ιατρούς και η βελτίωση της αποτελεσματικότητας από την αξιοποίηση του προσωπικού (περιλαμβανομένης της μείωσης του κόστους των υπερωριών) θα οδηγήσουν σε εξοικονόμηση τουλάχιστον 100 εκ. ευρώ στο συνολικό κόστος κοινωνικής ασφάλισης που συνδέεται με τους μισθούς και τις αμοιβές των ιατρών το 2012”.

Το τρίτο τρίμηνο του 2012, που ξεκινάει την επόμενη Δευτέρα, επιφυλάσσει τέλος δυσάρεστες εκπλήξεις για τους γιατρούς και τους μηχανικούς. Στο πλαίσιο της λεγόμενης “απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων” αναφέρεται ότι η κυβέρνηση ορίζει τις εισφορές των δικηγόρων και των μηχανικών προς τις επαγγελματικές τους οργανώσεις, οι οποίες εισφορές αντανακλούν τα λειτουργικά έξοδα για τις υπηρεσίες που παρέχονται από τις εν λόγω οργανώσεις”.

Νέες φορολογικές ελαφρύνσεις για τους πλούσιους
Ειδικότερη μέριμνα στο δεύτερο Μνημόνιο υπάρχει για την αναθεώρηση της φορολογικής πολιτικής (άρθρο 2.3). Στις βασικές δε κατευθύνσεις της συμφώνησαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο πλαίσιο διαλόγου που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε την προεκλογική περίοδο, σε συναινετικό κλίμα. Αναφέρει κατά λέξη το Μνημόνιο: «Η κυβέρνηση θα προετοιμάσει μία φορολογική μεταρρύθμιση η οποία αποσκοπεί στην απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, στην εξάλειψη των απαλλαγών και των προνομιακών καθεστώτων, συμπεριλαμβανομένης και της διεύρυνσης των βάσεων, πράγμα το οποίο θα επιτρέψει μια βαθμιαία μείωση των φορολογικών συντελεστών καθώς θα βελτιώνεται η απόδοση των εσόδων. Αυτή η μεταρρύθμιση σχετίζεται με το φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, τον φόρο εισοδήματος εταιρειών και τον ΦΠΑ, τους φόρους επί της ακίνητης περιουσίας καθώς και τις κοινωνικές εισφορές και θα διατηρήσει τη σχετική φορολογική επιβάρυνση από έμμεσους φόρους. Η μεταρρύθμιση θα θεσπισθεί μέχρι τον Ιούνιο του 2012… Μέχρι τον Ιούνιο του 2012 η κυβέρνηση θα αναθεωρήσει τις αντικειμενικές αξίες της ακίνητης περιουσίας για να τις ευθυγραμμίσει σε μεγαλύτερο βαθμό προς τις τιμές της αγοράς».
Ξεκινώντας απ’ το τελευταίο, την επίκληση της ανάγκης αντιστοίχησης των αντικειμενικών αξιών με αυτές της αγοράς, δεν υπάρχει τίποτε πιο μακριά από την αλήθεια. Στην πραγματικότητα η μόνη προσαρμογή που έπρεπε να γίνει ήταν να μειωθούν οι αντικειμενικές αξίες για να ακολουθήσουν την αργή αλλά σταθερή πτώση που καταγράφουν οι αγοραίες τιμές ως αποτέλεσμα της καθίζησης που καταγράφει ο κλάδος των ακινήτων. Οι ανατιμήσεις που θα επιβάλλει η κυβέρνηση Σαμαρά, με απώτερο στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων, θα σημάνουν νέα αφαίμαξη των φορολογουμένων. Υποκρισία ξεχειλίζει επίσης κι η υπόσχεση εξάλειψης των φοροαπαλλαγών, καθώς είναι σίγουρο ότι θα αφορά μόνο τις εξαιρέσεις των χαμηλών εισοδημάτων. Οι φοροαπαλλαγές αντίθετα των εφοπλιστών, που έχουν συνταγματική ισχύ, ή της εκκλησίας, θα μείνουν άθικτες, δείχνοντας ότι όχι μόνο η Τρόικα αλλά και η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ όταν αναγγέλλει διεύρυνση της φορολογικής βάσης αυτή περιλαμβάνει μόνο τα γνωστά υποζύγια: μισθωτούς και συνταξιούχους. Από την άλλη μεγάλες επιχειρήσεις και αστοί θα δουν τις φορολογικές υποχρεώσεις τους να μειώνονται σημαντικά, μέσω κυρίως τριών οδών: Της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών, που θα έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερα ελλείμματα στα ασφαλιστικά ταμεία, της μείωσης του ανώτατου φορολογικού συντελεστή φυσικών προσώπων που αφορά ετήσια εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ και την επιβολή ενιαίου φορολογικού συντελεστή στις επιχειρήσεις ύψους 15%, που ως αποτέλεσμα θα έχει οι μικρές επιχειρήσεις να πληρώνουν υψηλό φόρο και οι μεγάλες χαμηλότερο!
Οφείλουμε ωστόσο να αναγνωρίσουμε και την ειλικρίνειά τους. Όταν για παράδειγμα ορίζουν με σαφήνεια πως οι έμμεσοι φόροι θα διατηρηθούν ως έχουν.
Πέραν ωστόσο των όσων γράφονται στο Μνημόνιο κι έχουν αρχίσει να δημοσιεύονται στον Τύπο για τη φορολογική πολιτική σημασία έχουν και τα όσα στην πράξη προωθούνται. Κι εδώ η επιλογή των προσώπων της νέας κυβέρνησης είναι εξόχως αποκαλυπτική. Ειδικότερα, η επιλογή για τη θέση του υφυπουργού Οικονομικών, του Γιώργου Μαυραγάνη, ο οποίος προέρχεται από τον κλάδο των λογιστικοελεγκτικών εταιρειών, και δη την KPMG, με ειδικότητα σε θέματα φορολογίας επιχειρήσεων καθώς διετέλεσε γενικός διευθυντής του φορολογικού τμήματος της συγκεκριμένης πολυεθνικής φέρνει στην επιφάνεια τη σχεδιασμένη άλωση ακόμη και του πιο στενού πυρήνα του κράτους από τον ιδιωτικό τομέα. Μάλιστα, τον πιο κακόφημο κι αποτυχημένο ιδιωτικό τομέα, καθώς αυτές οι εταιρείες έγιναν διεθνές ρεζίλι το 2008 όταν αποκαλύφθηκε πως όλες οι τράπεζες που χρεοκοπούσαν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού είχαν ελεγχθεί από το μονοπώλιο των λογιστικο-ελεγκτικών εταιρειών κι είχαν βρει τα πάντα …μέλι γάλα!
Στην Ελλάδα η τρικομματική κυβέρνηση τους αναθέτει την συγκέντρωση των δημόσιων, φορολογικών εσόδων, προσποιούμενη ότι δεν βλέπει την κορυφαία σύγκρουση συμφέροντος: Πως είναι δυνατόν ο υφυπουργός Οικονομικών να εξαντλήσει την αυστηρότητα του εναντίον των συνηθισμένων φοροκλεπτών, δηλαδή των μεγάλων επιχειρήσεων, όταν μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν πελάτες του; Απ’ αυτές αμειβόταν! Ακόμη, όταν είναι αυτονόητο ότι ο υφυπουργός που τώρα ελέγχει τις φορολογικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα εκεί ακριβώς θα επιστρέψει να εργαστεί, όταν έχει κι η κυβέρνηση του Σαμαρά, την τύχη της κυβέρνησης Παπανδρέου και Παπαδήμου…
Πλάι σε όλα αυτά τα μέτρα που περιγράφονται στο Μνημόνιο για να υλοποιηθούν στο τέλος του δευτέρο τριμήνου ή εντός του τρίτου, μέχρι δηλαδή τον Σεπτέμβριο, πρέπει να προστεθούν κι όσα δεν εφαρμόσθηκαν τις προηγούμενες εβδομάδες έτσι ώστε τα κατ’ εξοχήν Μνημονιακά κόμματα (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) να μην ψάχνουν τον ψήφο τους με το κιάλι… Τα πράγματα δηλαδή είναι ακόμη χειρότερα.