Κίνηση για τις Ελευθερίες και τα Δημοκρατικά Δικαιώματα της Εποχής μας (ΚΕΔΔΕ): Να σπάσει η προληπτική επιστράτευση και ο κοινωνικός αυτοματισμός

Με …προληπτική επιστράτευση απειλεί η κυβέρνηση τους εκπαιδευτικούς που καλούνται να επικυρώσουν στις συνελεύσεις τους την πρόταση του ΔΣ της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις πανελλήνιες εξετάσεις. Την ίδια ώρα μηχανισμός προώθησης του κοινωνικού αυτοματισμού στήθηκε από την κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Η γελοιότητα έφτασε στο απίστευτο σημείο να δημιουργείται γκρουπ εθελοντών επιτηρητών στο facebook για την ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων των μαθητών. Απέναντι στη γελοία και επικίνδυνη ταυτόχρονα συμπεριφορά των κύκλων αυτών, που καλούν την κοινωνία να επιλέξει την υποταγή, βρίσκεται η οργή και η αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, όλων των εργαζομένων. Το όπλο της αλληλεγγύης σε οποιαδήποτε αγωνιστική μορφή επιλέξουν οι καθηγητές και οι δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμα και ενάντια στην ίδια την επιστράτευση, είναι που πρέπει να ανακαλύψουν ακόμα και αυτοί οι εργαζόμενοι που μέχρι πρότινος ήταν επιφυλακτικοί απέναντι στις κινητοποιήσεις αυτές. Η προληπτική επιστράτευση που επιχειρεί η κυβέρνηση πρέπει να ηττηθεί, όπως και τα σχέδια για περιορισμό του δικαιώματος της απεργίας. Η κοινωνία υποφέρει από τη συντεχνία των κυβερνητικών παραγόντων και των συνομιλητών τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει να ανακαλύψουν τη δύναμη του συλλογικού ανυποχώρητου αγώνα απέναντι στην πολιτική της φτώχειας και του αυταρχισμού.

Αθήνα 10 Μαΐου 2013

Το γραφείο Τύπου

Μόνο μια οικουμενική μπορούμε να δεχτούμε

Όπως σωστά επισημαίνουν οι συνάδελφοι στο Νοσοκομείο Λήμνου μόνο μια οικουμενική μπορούμε να δεχτούμε.

Αυτή που  θα ψηφίσει απλή, ανόθευτη, καθαρή αναλογική και θα προκηρύξει αμέσως εκλογές με αυτό το εκλογικό σύστημα.

Για να εκφραστούν στη βουλή,  όπως πρέπει, όλες οι απόψεις και οι τάσεις στην Ελληνική κοινωνία.

Για να δούμε  πού αρχίζουν και  πού τελειώνουν τα όρια της δημοκρατίας ορισμένων.

ΠΟΣΟ ΑΠΕΧΟΥΜΕ;

 ΠΟΣΟ ΑΠΕΧΟΥΜΕ;


                                                                   ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ

ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ

Τις εκλογές δεν τις θέλουν..

Μπορεί μεν όλοι να δείχνουν ότι ετοιμάζονται για προσεχή εκλογική αναμέτρηση τον Μάιο, αλλά..

Όλες οι πληροφορίες που υπάρχουν  αλλά και  δηλώσεις ένθεν κακείθεν τροϊκανών αξιωματούχων είναι ότι το καθεστώς και οι τροϊκανοί επικυρίαρχοι  φοβούνται τις εκλογές στην Ελλάδα.

Για την ακρίβεια το αποτέλεσμά τους.

Ακόμη και ο σχεδιασμός να διεξαχθούν μέσα σε κλίμα άγριων εκβιασμών, τρομοκρατίας,  προβοκάτσιας, εκφοβισμού  κλπ των πολιτών, έχει το  πολύ πιθανό ενδεχόμενο να τους γυρίσει μπούμερανγκ και να οδηγήσει τους ποικιλόχρωμους εκλογικούς συνδυασμούς του μαύρου μετώπου (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ -ΔΗΣΥ ) σε εκλογική πανωλεθρία.

Ενώ αυτό που θέλουν είναι παράταση και βάθεμα του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης!

Εξ ου και οι άναρθρες κραυγές του Σαμαρά αλλά και διαφόρων παπαγάλων  από το χώρο των ΜΜΕ   κατά της Αριστεράς.  

Δείχνουν φοβισμένα σκυλιά, που στριμωγμένα στη γωνιά γρυλίζουν και γαυγίζουν δείχνοντας   τα δόντια τους.

Για αυτό -και ας το ‘ χουν υπόψη τους όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς - πολύ πιθανό να επινοήσουν  γεγονότα ή να στήσουν καταστάσεις  σε αγαστή συμφωνία με την τρόικα για να μεταθέσουν το χρόνο των εκλογών!

Εξ άλλου έτσι δεν έγινε μέχρι στιγμής; ο  Φλεβάρης έγινε Μάης, γιατί να μην γίνει Σεπτέμβρης ή Οκτώβρης ή και ακόμα καλύτερα γι αυτούς  2013 και βλέπουμε…

Είπαμε Ελληνική (Παπα)δημ(ι)οκρατία!

Καθεστώς έκτακτης ανάγκης!

Μέσα από το λάκκο των λεόντων, γράφει ...ο Δανιήλ  από την εφημερίδα 

ΕΜΠΡΟΣ.

Τα τελευταία χρόνια συντελείται στη χώρα μας, μια εκτροπή συντάγματος και θεσμών! Πληθώρα νόμων, διαταγμάτων και μνημονίων ψηφίζονται «εν μία νυκτί», χωρίς να έχουν την όποια... εναρμόνιση με το σύνταγμα, το οποίο οι ίδιοι επικαλούνται ότι υπερασπίζονται! 

Φτάσαμε στο σημείο να έχουμε πρωθυπουργό ένα διορισμένο τραπεζίτη... 

Ας μην έχουμε όμως άλλες αυταπάτες. Τη δημοκρατία τους, που τόσα χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν πόσο σημαντική είναι «για το καλό μας», όταν έφτασαν στο σημείο να μην εξυπηρετεί τους σκοπούς τους, οι ίδιοι την κατάργησαν «πραξικοπηματικά»! 

Πλέον μιλάμε για καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που σκοπό έχει να ψηφίζονται και να εφαρμόζονται όλα αυτά τα μνημόνια και τα έκτακτα μέτρα... Επειδή σημαντική μερίδα της κοινωνίας αντιστέκεται στη νέα κατοχή, το καθεστώς χρειάζεται μια καινούργια εναλλακτική που θα του δώσει μία ακόμα ανάσα για να προχωρήσει στο καταστροφικό του έργο. 

Το δίλημμα εκλογές ή ολοκληρωτισμός άρχισε να εμφανίζεται στα ΜΜΕ!

- Οι εκλογές, ανέκαθεν αποτελούσαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της όποιας κοινωνικής δυσαρέσκειας, δίνουν πολύτιμο χρόνο στο σύστημα. Για το υπάρχον καθεστώς αποκτούν ακόμα πιο καίρια σημασία, καθώς θα δώσουν ένα τόνο «δημοκρατίας» στο τσαλακωμένο του πρόσωπο. Αν σκεφτούμε ότι τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί, είναι δεσμευτικά για όλες τις κυβερνήσεις που θα προκύψουν, αντιλαμβανόμαστε ότι οι εκλογές δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση λύση! Το παλιό σύνθημα «αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες» παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ! Η αλλαγή φρουράς απλώς θα παρατείνει τη ζωή του καθεστώτος, αλλάζοντας απλώς τις φάτσες τους. Θα πλασαριστούν και διάφορα σχήματα (και αριστερών αποχρώσεων) που θα φαντάζουν ανανεωμένα και έτοιμα να δώσουν «λύσεις», αλλά στην πραγματικότητα θα κατευνάσουν τα πνεύματα, θα γεννήσουν ξανά φρούδες ελπίδες ότι μπορεί κάποιος να μας σώσει, αδρανοποιώντας την αγωνιστική διάθεση του κόσμου για ολική ανατροπή!

- Ο ολοκληρωτισμός αποτελεί το έσχατο χαρτί του συστήματος. Μπορεί να προκύψει μετά το τέλος της παράτασης που θα προσφέρουν οι εκλογές, ή εάν αυτές δεν πραγματοποιηθούν, αποτελεί απλά τη μετεξέλιξη του υπάρχοντος. Και δεν εννοούμε μόνο στρατιωτική δικτατορία, αλλά οποιοδήποτε καθεστώς θα στηριχτεί στον απόλυτο έλεγχο και την απόλυτη καταστολή της κοινωνίας, με όλα τα μέσα. Όχι ότι αυτό δε συμβαίνει ήδη, αλλά η διαφορά είναι ότι η κλίμακα είναι μικρότερη και ότι ακόμα παίζουν το παιχνίδι της «κοινωνικής συναίνεσης» μέσω προσφιλών πολιτικών προσώπων και εργατοπατέρων...

Ο πόλεμος κοινωνίας - κράτους έχει σημάνει την έναρξη πολλών διεργασιών που σίγουρα δεν έχουμε ξαναζήσει. Δεν είναι μόνο που καταργούν τα κεκτημένα δεκαετιών και ότι τα «μέτρα» είναι  αντισυνταγματικά, αλλά ότι μιλάμε για μαζική εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας! Αυτό το σύστημα μαστίζει τον πλανήτη εδώ και πολλά χρόνια, με σκοπό, οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι... Την εξαθλίωση τη ζούνε μέχρι να πεθάνουν, οι κάτοικοι της Νότια Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας, για να μπορεί ο δυτικός κόσμος να καταναλώνει, και τώρα ήρθε η ώρα να τη ζήσουμε και εμείς και τα παιδιά μας!

Το ζήτημα που πρέπει να σκεφτούμε όλοι είναι αν θέλουμε να περιμένουμε να χρεοκοπήσουμε ή αν θα επιταχύνουμε τις διαδικασίες ανατροπής. Γιατί αν περιμένουμε, σημαίνει ότι θα έχουμε φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο εξαθλίωσης, που θα επικρατεί μιζέρια, κανιβαλισμός και συσσωρευμένη οργή που αν ξεσπάσει, θα βρεθούμε σε πραγματικά χαοτικές καταστάσεις που σίγουρα δεν θα οδηγήσουν πουθενά. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να υπάρχουν ήδη δομές ή να σχηματιστούν άμεσα, έτσι ώστε να χρησιμοποιηθούν σαν βάση για να αποτραπεί ο κανιβαλισμός... Δομές που θα οργανώσουν συσσίτια, λαϊκές συνελεύσεις, νοσοκομειακή περίθαλψη, την ίση διανομή τροφίμων και καυσίμων, την ηλεκτροδότηση, το νερό, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους... Κάτι που γίνεται με τη συνδρομή όλων μας και κυρίως των εργαζομένων, που πιθανόν να αποφασίσουν να  λειτουργήσουν τους χώρους εργασίας τους, αυτοοργανωμένα προς όφελος της κοινωνίας!

Ας θυμηθούμε ένα παλιό σύνθημα: «να καταστρέψουμε αυτό το σύστημα γιατί αλλιώς θα μας καταστρέψει αυτό»! Αυτό σημαίνει πως μπορούμε να οικοδομήσουμε όλοι μαζί, χωρίς εκπροσώπους, μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και με συλλογική λύση των προβλημάτων μας μέσω των συνελεύσεων γειτονιάς, την ισότιμη αναδιανομή του πλούτου και την αυτοοργανωμένη διαχείριση των εργοστασίων και γενικά των χώρων εργασίας...

Θα μας πιάσουν με τις πιτζάμες;

«Φόβοι πραξικοπήματος καθώς η Ελλάδα αγγίζει την οικονομική κατάρρευση».

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου από την εφημερίδα "ΠΡΙΝ"

Κάποιες φορές οι παλιές καραβάνες της αστικής πολιτικής αφουγκράζονται τη μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων ταχύτερα από τους ηγέτες της μείζονος Αριστεράς, που νανουρίζονται από τη μελωδία των δημοσκοπήσεων και ονειρεύονται αριστερές κυβερνήσεις (με τον Κουβέλη και την Κατσέλη) ή λαϊκές εξουσίες του ευρύτατου μετώπου ΚΚΕ-ΠΑΜΕ-ΜΑΣ-ΠΑΣΥ-ΟΓΕ-ΕΕΔΥΕ-ΠΑΣΕΒΕΣ κ.ά.

Σε συνέντευξή του στη γαλλική Λιμπερασιόν, το Σάββατο 3 Μαρτίου, ο 81χρονος Μισέλ Ροκάρ, πρωθυπουργός επί Φρανσουά Μιτεράν, δήλωσε: «Η υπόθεση που κάνω είναι ότι ο εξαναγκασμός σε αποανάπτυξη θα οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο. Τίθεται το μείζον ερώτημα για την Ελλάδα, καθώς η χώρα οδηγείται σε εξαναγκασμένη αποανάπτυξη: Πώς είναι δυνατόν να γίνουν εκλογές σε τέτοιο πλαίσιο; Πώς είναι δυνατό να κυβερνήσεις ένα λαό όταν του λες ότι πρέπει να θυσιάζει το 25% του εισοδήματός του επί 10 χρόνια για να πληρωθεί το χρέος; Κανείς δεν μιλά γι’ αυτό, όμως δεν υπάρχει διέξοδος στο ελληνικό πρόβλημα παρά μόνο με στρατιωτική εξουσία».

Τρεις μέρες αργότερα, η ισπανική Ελ Παΐς δημοσίευε άρθρο του κοινωνιολόγου Ιγνάθιο Σοτέλο για την ελληνική κρίση. Το άρθρο κατέληγε ως εξής: «Υπάρχει κίνδυνος να καταστραφεί η δημοκρατία από μια διαδικασία που κινείται προς το χείλος της κοινωνικής επανάστασης. Η ριζοσπαστικοποίηση που θα μπορούσε να φέρει αυτή η διαδικασία δεν θα ήταν ανεκτή από τις ανώτερες τάξεις της Ελλάδας, πιθανότατα δε ούτε από τους ευρωπαίους εταίρους της, κι αυτό θα τους υποχρέωνε να δικαιολογήσουν κάποια μορφή στρατιωτικής επέμβασης». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν αρκετά βρετανικά μέσα ενημέρωσης – ενδεικτικά η Ντέιλι Εξπρές φιλοξένησε άρθρο με τίτλο «Φόβοι πραξικοπήματος καθώς η Ελλάδα αγγίζει την οικονομική κατάρρευση».

Ας μην υποτιμήσουμε παρόμοιες εκτιμήσεις σαν παραληρηματικές υπερβολές. Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, την ασυνέχεια και την έλλειψη κατεύθυνσης του λαϊκού κινήματος, η κοινωνική φρίκη που εξαπλώνεται και θα εξαπλώνεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς (και που δεν μπορεί να εκτονωθεί με εκλογές εν τάφω, χωρίς ελπίδα) κάνει την κοινωνική έκρηξη αναπόφευκτη. 

Το ερώτημα δεν είναι το αν, αλλά το πότε, πώς και με τι αποτέλεσμα.

Πέντε χρόνια μετά την πτώση του πρώτου ντόμινο, της αμερικανικής αγοράς ακινήτων, είναι πλέον φανερό ότι ο διεθνής καπιταλισμός βυθίζεται σε μια πρωτοφανή, δομική κρίση χωρίς ορατή διέξοδο. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, δεν μπορεί να προσφέρει καμία θετική ιδέα στις λαϊκές τάξεις – ούτε το κράτος πρόνοιας του Νιου Ντιλ, ούτε το εθνικό μεγαλείο του φασισμού, ούτε την κοινωνία της κατανάλωσης των «τριάντα ένδοξων» μεταπολεμικών χρόνων, ούτε καν το «λαϊκό καπιταλισμό» της εύκολης πίστωσης και των μετοχών, την περίοδο ακμής του νεοφιλελευθερισμού. Το μόνο που υπόσχεται είναι αίμα και δάκρυα σε μια εφιαλτική καθοδική σπείρα «εσωτερικής υποτίμησης», όπου οι Γάλλοι θα γίνονται Έλληνες, οι Έλληνες Βούλγαροι και οι Βούλγαροι Κινέζοι.

Σ’ αυτό το φόντο, η τελευταία Μεγάλη Ιδέα του συστήματος, η μόνη που του απομένει, είναι ο φόβος. Ο μόνος αγώνας που επιτρέπεται είναι ο αγώνας για την επιβίωση με το διπλανό μας, σε ένα κόσμο όπου «ο άνθρωπος για τον άνθρωπο γίνεται λύκος». Ένα τέτοιο κοινωνικό σύμπαν, όπως αυτό που οραματίστηκε ο Χομπς στον Λεβιάθαν, μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσει βάση νομιμοποίησης μιας νέου τύπου απολυταρχίας. Ιδίως αν οι εξεγέρσεις των προλεταριακών στρωμάτων πάρουν την απελπισμένη μορφή ενός «Λος Άντζελες» ή μιας «Σιδερένιας Φτέρνας», τρομοκρατώντας τους μικροαστούς, με τη βοήθεια της πραγματικής ή κατασκευασμένης «αναρχίας».

Οι κακοί οιωνοί ήδη συσσωρεύονται. Την Κυριακή, ο Ομπζέρβερ αποκάλυψε ότι οι μεγαλύτερες κατασκευαστικές εταιρείες της Βρετανίας, πιθανότατα σε συνεργασία με την αστυνομία και το MI5, συγκρότησαν μαφιόζικη παρακρατική οργάνωση φακελώματος αριστερών και συνδικαλιστών εργατών, που καταχωρούνταν σε μαύρη λίστα και δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά δουλειά. Κυβερνήσεις μη εκλεγμένων «τεχνοκρατών» που διορίζονται από το Βερολίνο, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων (κάτι που ούτε η χούντα δεν τόλμησε), χημικός πόλεμος κατά ειρηνικών διαδηλωτών, δίκες ανήλικων παιδιών με τον τρομονόμο, δηλώσεις κυβερνητικών παχύδερμων περί τανκς που θα φυλάνε αύριο τις τράπεζες – τι άλλο είναι όλα αυτά από αυταρχική εκτροπή σε αργή κίνηση;

Η μετατόπιση του καπιταλισμού από τη «δημιουργική καταστροφή» στην «καταστροφική ανάπτυξη» υπονομεύει τα θεμέλια της παραδοσιακής, ρεφορμιστικής πολιτικής, δηλαδή το δίπολο: «Το κόμμα κάνει κοινοβουλευτική πολιτική και το συνδικάτο οικονομικό αγώνα για το μέρισμα της ανάπτυξης». Θέτει επί τάπητος την ανάγκη για μια άλλου τύπου αριστερή πολιτική, εστιασμένη στον πολιτικό - πανεθνικό αγώνα για τα κοινωνικά προβλήματα – όχι με την έννοια ενός κινηματικού αντάρτικου με τις απαραίτητες τζούρες στα λουλουδάδικα, αλλά με την έννοια ενός ηγεμονικού σχεδίου εξουσίας, για τη λαϊκή, δημοκρατική αναγέννηση της χώρας.

Ανεξάρτητα από άλλες, στρατηγικού χαρακτήρα διαφωνίες, οι δυνάμεις της Αριστεράς οφείλουν να δημιουργήσουν ένα ευρύ μέτωπο έμπρακτης υπεράσπισης των λαϊκών, δημοκρατικών ελευθεριών, δημιουργώντας τους αναγκαίους θεσμούς και τους μηχανισμούς (στα επίπεδα της αντι-πληροφόρησης, της οργάνωσης και περιφρούρησης των αγώνων, της παρακολούθησης του εχθρού, της λαϊκής αυτοάμυνας κ.λπ.) προς όφελος της μαχητικής ικανότητας, της αλληλεγγύης και της ηθικής ανάτασης των λαϊκών αγώνων. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είμαστε όλοι άξιοι της τύχης μας.

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ - ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ

Γράφει ο    ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΡΙΓΛΗΣ*

Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχουμε γίνει μάρτυρες μόνο δυσάρεστων γεγονότων. Η επονομαζόμενη διεθνής κρίση σε συνδυασμό με το τεράστιο Ελληνικό χρέος , έχει οδηγήσει αυτούς που το δημιούργησαν, κυβερνώντες  τόσα χρόνια να πάρουν δυσβάσταχτα μέτρα στις πλάτες μόνο του λαού. Ακούμε μέτρα.. μέτρα..μέτρα.. που αφορούν μόνο εργαζόμενους, ακούμε απολύσεις, ακούμε αύξηση ανεργίας, ακούμε νόμους αντισυνταγματικούς, πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας και ένα σωρό άλλα που κάθε άλλο μας τιμούν σαν Έλληνες. Και συνεχίζουμε να ζούμε πειθήνια, να υπομένουμε, να ψηφίζουμε πάντα τους ίδιους χωρίς να κοιτάζουμε την άλλη όψη του νομίσματος. Για να προσπαθήσουμε να δούμε και την άλλη πλευρά.

Όταν την εποχή της χούντας αγωνιζόμασταν για δημοκρατία, όταν αγωνιζόμασταν για να φύγει η βασιλεία, αγωνιζόμασταν για ανιδιοτελή ιδεώδη, για κοινωνική αλληλεγγύη , για θεσμούς, ισότητα, αξιοκρατία, σεβασμό στον διπλανό σου…….  Ποτέ δεν είχαμε φανταστεί αυτό το μίασμα, που σήμερα θέλουν να το ονομάζουν δημοκρατία.

Ειλικρινά ντρέπομαι όπως ντρέπονται και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές της τότε εποχής και μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη από όλους του νεώτερους μου και ειδικά από τα παιδιά μας για την "δημοκρατία" που τους αφήνουμε, για την "δημοκρατία" των αεριτζήδων, των απατεώνων, των επιτηδείων.

Ας θυμίσω λοιπόν στους επιτηδείους ότι βία δεν είναι μόνο η σωματική, είναι και η ψυχολογική, είναι και η απειλή, είναι και η νομοθετική. Και εάν η νομοθετική βία είναι και συνειδητή, τότε αγγίζουν τα όρια της προδοσίας.

Συνεπώς όταν βιώνουμε όλες αυτές τις ανωμαλίες και την βία από όπου και αν προέρχεται, σαν υπεύθυνοι Έλληνες πολίτες έχουμε κάθε δικαίωμα να αντισταθούμε. Αυτό απορρέει από το άρθρο 120 παράγραφος 4 του συντάγματος που λέει καθαρά και ξάστερα:

Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με την βία.

Και εδώ έρχονται οι "ήρωες". Δυστυχώς ορισμένοι συμπολίτες μας, λόγω κάποιας ανιάτου ασθένειας θα φύγουν από την ζωή πιο γρήγορα και εντελώς άδοξα και άσημα. Ποιοί άραγε θα τους θυμούνται και για πόσο καιρό. Θα μπορούσαν όμως το όνομά τους να μείνει γραμμένο στην ιστορία. Και όχι σαν ένας θύτης η δολοφόνος, αλλά σαν ένας ήρωας που χρησιμοποιώντας το άρθρο 120 του Συντάγματος αντιστάθηκε στην κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Γιατί έκανε αυτό που σκέφτεται κάθε Έλληνας πολίτης που ζει αυτό το δράμα. Γιατί κατάφερε και σήκωσε το ανάστημά του και είπε ένα άλλο ΟΧΙ σε αυτούς που τόσα χρόνια τον καταδυναστεύουν χρησιμοποιώντας αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν "δημοκρατία". Γιατί έκανε πράξη αυτά που το υποχρεώνει το Σύνταγμα.

Πείτε μου Έλληνες πολίτες, πόσοι συνάνθρωποί μας αυτοπυρπολήθηκαν λόγω της κατάστασης που τους έφεραν οι παραπάνω περιστάσεις; Πως ονομάζονταν; Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ. Θυμάμαι όμως αυτά που έλεγαν και συνεχίζουν να λένε, οι έχοντες και κατέχοντες, κυβερνώντες και μη, παπαγαλίζοντες αυτά που τους σερβίρουν και ενδεχομένως τους επιβάλλουν περί σωτηρίας της Ελλάδος, περί λιτότητας, περί κουρέματος, περί…… και μη μιλώντας για νόμους, για συνταγματικές διατάξεις, για την αυθαίρετη βία που ασκείται στον λαό που τους ψήφισε. Ψηφίζουν στην Βουλή και επιβάλλουν με το έτσι θέλω αντισυνταγματικά νομοσχέδια, ξεπουλούν την κρατική περιουσία, ξεπουλούν την Ελλάδα και την εθνική μας κυριαρχία σε ξένα(;)  συμφέροντα και βγάζοντας οι ίδιοι χρήματα στις τράπεζες του εξωτερικού σε κρυφούς λογαριασμούς και offshore εταιρείες, από τον ιδρώτα επαναλαμβάνω αυτών που τους ψήφισαν.

Γιατί αυτοί οι συμπολίτες μας να αυτοκαταστραφούν και να μη δώσουν ένα παράδειγμα στην κοινωνία μας για το πώς αντιμετωπίζεται η κυβερνητική βία και αυθαιρεσία, η κυβερνητική κατάλυση του συντάγματος, η κυβερνητική προδοσία της εκχώρησης εθνικής μας κυριαρχίας, χρησιμοποιώντας το άρθρο 120 του Συντάγματος. Το σίγουρο είναι ότι τότε θα τους έγραφε η ιστορία και τα ονόματά τους θα έμεναν ανεξίτηλα γραμμένα στην μνήμη μας όχι σαν θύτες και δολοφόνοι αλλά σαν ήρωες.

Ίσως τα χρόνια πέρασαν και δεν έχω πια την δύναμη ,το θάρρος, το κουράγιο, ίσως και την τόλμη αυτής της αντίστασης. Πολύ όμως θα ήθελα και εγώ να τους μοιάσω, γιατί σίγουρα τέτοιοι συμπολίτες μας θα υπάρξουν και μάλιστα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

 Ποιος ξέρει ίσως κάποια μέρα και το δικό μου όνομα να γράψει η ιστορία, ΟΧΙ σαν θύτη και δολοφόνου, αλλά σαν πολίτη που αντιστάθηκε έμπρακτα.

       …..Άναψε και συ ένα κεράκι, από το να καταριέσαι το σκοτάδι….

* Επιμελητής Α'- Πλαστικός Χειρουργός

Η εικαζόμενη βούληση της πλειοψηφίας!

εικάζω <εἰκάζω < εἰκός < εἴκω. Προέρχεται από το "εἰκός", το οποίο στα αρχαία ελληνικά σήμαινε όμοιος και ήταν μετοχή του αρχαιότερου ρήματος εἴκω (μοιάζω). Η ρίζα είναι κοινή με της λέξης «εικόνα»

εικάζω

* υποθέτω και συμπεραίνω ότι κάτι είναι σωστό επί τη βάσει κάποιων στοιχείων, τα οποία όμως δεν είναι απολύτως επαρκή για να σχηματίσω άποψη με βεβαιότητα. Εχει λιγότερο θετική έννοια από το ρήμα συμπεραίνω, το οποίο υποδηλώνει ότι κάποιος έχει έστω και στοιχειώδη δεδομένα για να συνάγει συμπέρασμα.

Εικάζω ότι θα καταδικασθεί

Αυτά που έρχονται, κανείς εύκολα τα εικάζει, (Κ. Καβάφης)

Πηγή:Βικιλεξικό

Όσο το σύστημα και τα πολιτικά του επιτελεία (ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ-ΝΔ) θα εντείνουν τη προσπάθεια να στείλουν τον κόσμο της εργασίας της χώρας μας σε εργασιακές συνθήκες και μισθούς Κίνας ,Αφγανιστάν και Βουλγαρίας δηλαδή κάπου μεταξύ 17^ου και 18^ου  αιώνα, όσο οι εργατικές και λαϊκές αντιστάσεις θα φουντώνουν και θα απειλούν να τους σαρώσουν,  άλλο τόσο θα υποκύπτουν όλο και συχνότερα  στον πειρασμό να γράφουν στις σόλες των παλαιών υποδημάτων τους και το σύνταγμα και τους νόμους και την έστω και λίαν κουτσουρεμένη αστική δημοκρατία μας. Εξ άλλου η αστική δημοκρατία τους και οι θεσμοί της  δεν  ήταν ποτέ και δεν είναι ο στόχος, δεν ήταν ποτέ και δεν είναι ο σκοπός,  αλλά το μέσον για την επιβολή και άσκηση της εξουσίας τους .

Όταν το μέσον δεν βοηθά,  τόσο το χειρότερο για το μέσον!

Για το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που έλαβε χώρα χθες παρακαλώ διαβάστε εδώ.

Είχε και συνέχεια όμως…

Κατά τη διάρκεια της  χθεσινής συνεδρίασης της Βουλής λοιπόν και ενώ υπήρχε σε εξέλιξη κίνηση των βουλευτών της αντιπολίτευσης να συγκεντρώσουν τον απαιτούμενο αριθμό των 15 υπογραφών για να υποβάλουν αίτημα ονομαστικής ψηφοφορίας , το οποίο μπορούσε να οδηγήσει στην αναβολή ψήφισης του χθεσινού νομοσχεδίου- που αφορούσε το τμήμα των μέτρων για τις περικοπές δώρων και επιδομάτων αδείας- και βεβαίως της τροποποίησης του ψηφισμένου νόμου, ο  προεδρεύων εκείνη την ώρα  αντιπρόεδρος της Βουλής  . Γρ. Νιώτης έσπευσε να κλείσει άρον άρον τη συνεδρίαση και να ανακοινώσει την υπερψήφιση του νομοσχεδίου διά της «εικαζόμενης βούλησης της πλειοψηφίας» !!!-(καθώς στην αίθουσα ήταν παρόντες ελάχιστοι κυβερνητικοί βουλευτές)

Καταλάβατε πως κυβερνάται η χώρα μας πλέον .

Δια της «εικαζόμενης βούλησης της πλειοψηφίας».Και είναι αλήθεια.

Ναι, διότι εικασία είναι ότι οι σημερινοί κυβερνώντες είναι πλειοψηφία Αφού  με ένα ληστρικό και καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα όντας μειοψηφία στο λαό, απέκτησαν ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και επειδή πολύ σύντομα ούτε αυτή θα μπορούν να έχουν έστω και με το υπάρχον καλπονοθευτικό σύστημα, ετοιμάζουν ένα νέο ακόμη πιο αντιδραστικό και καλπονοθευτικό νόμο.

Εικασία είναι και η Δημοκρατία τους και οι θεσμοί της , διότι όπως βλέπετε έχουν τέτοια ελαστικότητα που  κάθε φορά  επιμηκύνονται ή  βραχύνονται αναλόγως των περιστάσεων.

Για να χωρούν και να επιτρέπουν γι αυτούς τα πάντα.

Μετά από αυτά, πόσο θλιβερός και γελοίος ακούγεται ο λόγος του Κυβερνητικού Εκπροσώπου Γ. Πεταλωτή που κατηγορεί τα κόμματα της αριστεράς ότι δεν σέβονται τους δημοκρατικούς θεσμούς!!!