Ισπανία: Ένας χρόνος αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στην υγεία

Συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εφαρμογή εντατικών αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στον τομέα Υγείας στην Ισπανία. Μετά την περικοπή 700 δισ. με νομοθετικό διάταγμα πέρσι τον Απρίλη, μπήκαν σε εφαρμογή μέτρα όπως η συμμετοχή των ασφαλισμένων κατά 10% στην αγορά συνταγογραφημένων φαρμάκων από τα φαρμακεία μέγιστης με ανώτατο όριο συμμετοχής τα 18 ευρώ το μήνα, η πληρωμή της μεταφοράς σε νοσοκομείο όταν πρόκειται για μη επείγοντα περιστατικά, περικοπές στην έρευνα και την πρόληψη σε περιπτώσεις AIDS και συμβατότητας μοσχευμάτων, η απόσυρση της κάρτας υγείας από παράνομους μετανάστες που υπολογίζονται σε 500.000 περίπου, σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις, εκ των οποίων 2.700-4.600 είναι οροθετικοί.

Ακόμα, έχουν μπει σε εφαρμογή μέτρα όπως το κλείσιμο θαλάμων, η μείωση των κλινών νοσηλείας και του εποχιακού προσωπικού με αποτέλεσμα την αύξηση των υποψηφίων για εγχειρίσεις και νοσηλεία, την απεύθυνσή τους σε ιδιωτικά κέντρα σε διάφορες αυτόνομες κοινότητες. Αποτέλεσμα της θέσπισης συμμετοχής του ασφαλισμένου στην αγορά φαρμάκων είναι και το γεγονός ότι το 16.8% των συνταξιούχων σταμάτησε να παίρνει ορισμένα φάρμακα, επειδή δε μπορούσε να αντιμετωπίσει τα έξοδα.

Ανατριχιαστικές οι συνέπειες και για τους καρκινοπαθείς, οι οποίοι αναγκάζονται να σταματήσουν πολλές φορές τη θεραπεία, γιατί δε μπορούν να ανταποκριθούν σε έξοδα, που μπορεί να φτάνουν και τις 150.000 ευρώ ανά οκτάμηνο για μορφές που αντιμετωπίζονται σχετικά πιο εύκολα, όπως ο καρκίνος του μαστού.

Τον τρέχοντα μήνα περικόπηκαν και 500.000 ευρώ που προορίζονταν για τις μεταμοσχεύσεις, μειώνοντας κατά 20% το σχετικό προϋπολογισμό. Στο διάστημα αυτό φαίνεται πως οι ιδιωτικές εταιρείες υγείας που ανέλαβαν μέρος των ιδιωτικοποιημένων υπηρεσιών υγείας έχουν κέρδη 150 δισ. ευρώ! Αυτές τις μέρες μελετάται ποια εταιρεία θα αναλάβει την ιδιωτική λειτουργία για 6 κεντρικά νοσοκομεία της Μαδρίτης. Με τις διαδικασίες αυτές τίθενται σε κίνδυνο και τα εργασιακά δικαιώματα για 4.000 εργαζόμενους που χάνουν την ιδιότητα του δημοσίου υπαλλήλου.

Πηγή: 902.gr

Αντίο Ούγκο Τσάβες

Η ιστορία είναι πάντα δίκαιη και γαλαντόμα με αυτούς που στέκονται απέναντί της σαν ισότιμοι συνομιλητές της και ενεργοί διαμορφωτές της προς μια άλλη, δίκαιη κοινωνία. Ο Ούγκο Τσάβες ήταν ένας από αυτούς. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας υπήρξε η ζωντανή απόδειξη ότι οι επαναστατικές ιδέες και τα κινήματα μπορούν να νικάνε, αλλά μπορούν και να αλλάζουν τον κόσμο. Η πολιτική του πορεία και η θητεία του στη θέση του προέδρου της Βενεζουέλας, μπορεί να μην ήταν η επιτομή της επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας από τις δυνάμεις της εργασίας, ήταν όμως η πιο ζωντανή απόδειξη πως οι λεπτές ισορροπίες ανάμεσα στην επανάσταση και την αντεπανάσταση δεν πρέπει να είναι «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» με τρόικες, δανεισμούς και εξαθλιωμένους λαούς.

Ο Τσάβες επιβίωσε χάρη στη στήριξη του λαού της Βενεζουέλας από τα πραξικοπήματα και την ανελέητη, γκανγκστερική επίθεση των ΗΠΑ και των συν αυτώ προθύμων που είδαν μια τέως μπανανία με τεράστιο πλούτο, να αποφασίζει να σταθεί στα πόδια της και να μειώσει το ποσοστό των φτωχών της στο μισό, μέσα σε μια δεκαετία, την ώρα που οι δικές τους, «αναπτυγμένες δυτικές κοινωνίες» όλο και μεγαλώνουν τις ουρές συσσιτίων και ανέργων και οι πολίτες τους δεν τολμάνε να ανάψουν καλοριφέρ στο ίδιο τους το σπίτι. Ο λαός της Βενεζουέλας γνώρισε την ιατρική περίθαλψη, τη στιγμή που στις χώρες που «σώζει» το ΔΝΤ, τα νοσοκομεία διαλύονται και οι ασθενείς αφήνονται στην τύχη τους.

Ο Τσάβες έδειξε πως η απάντηση στον καπιταλισμό, είναι η αντεπίθεση και όχι η «υπεύθυνη» συμπόρευση. Ότι ο πλούτος ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν και όχι στους καπιταλιστές. Ότι η απάντηση μιας χώρας μπορεί να είναι οι εθνικοποιήσεις εταιριών και τραπεζών και όχι το ξεζούμισμα των πολιτών της. Ότι τελικά οι εργάτες πράγματι έχουν να χάσουν μόνο τις αλυσίδες τους.

Ο Τσάβες, έδειξε κάτι ακόμα πιο σημαντικό: ότι η επανάσταση και οι ιδέες της ξεπερνούν τις μεμονωμένες φυσιογνωμίες, ακόμα και εκείνες που έπαιξαν καίριο ρόλο στη διάδοση ή και την εδραίωσή της. Με τα δικά του λόγια: «Για εκείνους που θέλουν το θάνατό μου, θα ήθελα αυτοί να ζήσουν. Έτσι, για να δουν πως η Μπολιβαριανή Επανάσταση συνεχίζει να προοδεύει από νίκη σε νίκη».

Γεια και χαρά λοιπόν σύντροφε Ούγκο. Δεν θρηνούμε, αλλά συνεχίζουμε στο δρόμο του αγώνα, με τη θύμησή του, hasta la victoria siempre όπως έλεγε και ο Τσε.

ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α

Όταν το ΔΝΤ δολοφονεί: το πείραμα της υγείας

Αναδημοσίευση από The Press Project

Η πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελεί βασικό και αναφαίρετo δικαίωμα του ανθρώπου. Όπως το έθεσε κάποτε ο Τσόρτσιλ, οι υγιείς πολίτες είναι η περιουσία και το μέλλον μιας χώρας.

Φαίνεται όμως πως το μήνυμα αυτό δεν έχει περάσει στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, οι οποίοι σπρώχνουν τις χώρες σε όλο και μεγαλύτερη απαξίωση του κλάδου της υγείας, διαλύουν τα εθνικά συστήματα περίθαλψης και μειώνουν το προσδόκιμο ζωής των πολιτών.

Για πάνω από δύο δεκαετίες η συνταγή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας για την υγεία ήταν μία: ιδιωτικοποίηση. "Ο ιδιώτης είναι καλύτερος" ήταν το μότο, κάτι για το οποίο δεν είναι δύσκολο να πεισθεί ένας λαός όταν επί χρόνια οι κυβερνήσεις του αφήναν τη δημόσια υγεία βορά στους επιτήδειους και την διαφθορά ανεξέλεγκτη.

Το βιώνουμε ήδη στην Ελλάδα. Οι Έλληνες πολίτες, όμηροι ενός εθνικού συστήματος υγείας όπου η διαφθορά και ο χρηματισμός αποτέλεσαν επί χρόνια τον κανόνα, καλούνται τώρα να πληρώσουν τον λογαριασμό της κρατικής ανικανότητας: Η Τρόικα, ακολουθώντας πιστά την συνταγή, απαιτεί ως αντάλλαγμα της διάσωσης, μείωση των κρατικών δαπανών στο χώρο της υγείας κάτω από το 6% του ΑΕΠ, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι 9%. Παράλληλα προωθείται μείωση στις φαρμακευτικές και υλικοτεχνικές δαπάνες των νοσοκομείων, μείωση μισθών και ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, λουκέτο ή συγχώνευση σε πενήντα νοσοκομειακά ιδρύματα και εισαγωγή εισιτηρίου στα δημόσια νοσοκομεία.

Οι νέες πολιτικές στο χώρο της υγείας οδηγούν ήδη σε κατάρρευση του συστήματος περίθαλψης με χιλιάδες ανασφάλιστους πολίτες να καταφεύγουν στις κλινικές των ανθρωπιστικών οργανώσεων για να εξεταστούν.

Παρόμοιες συνταγές εφαρμόστηκαν στο παρελθόν σε όποια χώρα αντιμετώπισε οικονομικές δυσχέρειες και σε όποιο κράτος είχε την ατυχία να πέσει στα νύχια των διεθνών αρπακτικών. Το χρήμα έρχεται με ένα τίμημα, ακόμα και αν αυτό καταδικάζει χιλιάδες ανθρώπους σε εξαθλίωση και θάνατο.

Από την Αφρική ως την Ασία

Αν η δεκαετία του '70 ήταν η περίοδος που μπήκαν οι βάσεις του νεοφιλελευθερισμού, η δεκαετία του '80 και '90 ήταν η εποχή της δόξας του.

Στην Αφρική, οι πρώην αποικίες των δυτικών δυνάμεων είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζουν τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα της αποικιοκρατίας. Διεφθαρμένες κυβερνήσεις, πόλεμοι και φυσικές καταστροφές αλλά και τα βρώμικα πολιτικά παιχνίδια της Δύσης, οδήγησαν δεκάδες αφρικανικά κράτη σε οικονομικό μαρασμό και απευθείας στην αγκαλιά του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το πρώτο που χτυπήθηκε ήταν το εθνικό σύστημα υγείας των χωρών. Αν και στα περισσότερα αφρικανικά κράτη η περίθαλψη ήταν ήδη σε κακή κατάσταση, με υποδομές που κατέρρεαν και οι ελλείψεις σε φάρμακα και προσωπικό ήταν μεγάλες, το ΔΝΤ πρότεινε ως βασικό μέσο εξυγίανσης την ιδιωτικοποίηση. Υποστηρίζοντας πως ο ιδιώτης προσφέρει ποιοτικότερες υπηρεσίες υποχρέωσε τις κυβερνήσεις να επιβάλουν αμοιβή στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και να μειώσουν τις δαπάνες στον τομέα της περίθαλψης. Αυτό είχε δραματικές συνέπειες καθώς εκατοντάδες κλινικές και νοσοκομεία έκλεισαν στις περισσότερες αφρικανικές χώρες και όσα νοσοκομεία επιβίωσαν αντιμετώπιζαν ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις από πριν.

Με τις ευλογίες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, στα 42 φτωχότερα αφρικανικά κράτη οι δαπάνες για την υγεία μειώθηκαν κατά 50% στη δεκαετία του '80.

Οι φτωχότεροι-η πλειοψηφία δηλαδή των Αφρικανών- έμειναν εκτός κάθε νοσηλευτικού σχήματος. Στην Κένυα όταν εισήχθη εισιτήριο 2,25 δολαρίων στις κλινικές αφροδισίων νοσημάτων, οι ασθενείς μειώθηκαν μέχρι και 70%. Στην Ουγκάντα, όταν η κυβέρνηση το 2001, αποφάσισε να καταργήσει το παράβολο στα δημόσια νοσοκομεία που της είχε επιβάλει το ΔΝΤ, είδε τα ποσοστά της ελονοσίας και των αφροδισίων νοσημάτων στον πληθυσμό να μειώνονται κατά 60% και τα ποσοστά των εμβολιασμένων παιδιών να φτάνουν μέσα σε 3 χρόνια από 26 σε 73%.

Στην Γκάνα υπό τις οδηγίες της Παγκόσμια Τράπεζας , η κυβέρνηση εισήγαγε ένα σύστημα ασφάλισης, το οποίο θεωρήθηκε ως μοντέλο για τις υπόλοιπες αφρικανικές χώρες. Η ασφάλιση χρηματοδοτείται μέσω ειδικού φόρου στα προϊόντα βασικής κατανάλωσης, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι κάθε πολίτης της χώρας συνεισφέρει οικονομικά στο σχήμα, αγοράζοντας το καθημερινό του φαγητό.

Παρόλα αυτά το 82% των κατοίκων της Γκάνα είναι ανασφάλιστοι. Επιπλέον η εισαγωγή χρηματικού εισιτηρίου που επιβλήθηκε στη Γκάνα από το ΔΝΤ-ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '80-έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια φτωχοί να μην πηγαίνουν στα νοσοκομεία καθώς αδυνατούν να πληρώσουν το αντίτιμο.

Το ίδιο μοντέλο ασφάλισης προωθείται κα σε άλλες αφρικανικές χώρες όπως η Ουγκάντα και η Τανζανία. Στην Ουγκάντα, αν και η κυβέρνηση κατήργησε το παράβολο στα δημόσια νοσοκομεία, ο ασθενής είναι υποχρεωμένος να πληρώσει για φάρμακα και αναλώσιμα. Μια γυναίκα που θα πρέπει να κάνει καισαρική τομή, οφείλει να πληρώσει 60 δολάρια για το κιτ της καισαρικής. Αποτέλεσμα χιλιάδες γυναίκες και βρέφη να πεθαίνουν στα νοσοκομεία περιμένοντας να εγχειριστούν, καθώς οι μητέρες αδυνατούν να εξασφαλίσουν το ποσό αυτό.

Παρόμοια ήταν και η κατάσταση στην ΝΑ Ασία. Η Ταϊλάνδη μέσα από ένα σύστημα κινήτρων και επιδομάτων είχε καταφέρει στα τέλη της δεκαετίας του '80 να αυξήσει τον αριθμό των γιατρών στα νοσοκομεία των επαρχιών από 300 σε 1162. Μετά την ασιατική κρίση του 1997 και την έλευση του ΔΝΤ, η υγεία στην Ταϊλάνδη ιδιωτικοποιήθηκε. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να περικόψει τα επιδόματα και τους μισθούς με αποτέλεσμα τα μεγάλα και πανάκριβα ιδιωτικά νοσοκομεία της Μπανγκόκ –που πολλαπλασιάστηκαν μετά το 1997- να απορροφήσουν την πλειοψηφία των γιατρών, απογυμνώνοντας τα δημόσια επαρχιακά νοσοκομεία στα οποία κατέφευγαν οι φτωχότεροι και με τα πιο σοβαρά προβλήματα υγείας Ταϊλανδοί.

Ρωσία και Αργεντινή: το χρονικό μιας κατάρρευσης

Τον Δεκέμβριο του 1991 η Σοβιετική Ένωση επισήμως διαλύεται. Στη θέση της έρχεται η Ρωσική Ομοσπονδία και μαζί της η μετατροπή της μεγαλύτερης κρατικά ελεγχόμενης οικονομίας του πλανήτη σε οικονομία ελεύθερης αγοράς. Το εμπόριο απελευθερώνεται, οι κρατικές επιχορηγήσεις παύουν και ο χορός των ανεξέλεγκτων ιδιωτικοποιήσεων ξεκινά. Μαζί με την νέα οικονομία όπως την σχεδίασε ο σκληροπυρηνικός θιασώτης της ελεύθερης αγοράς Yegor Gaidar, ήρθε και ο εφιάλτης για την πλειοψηφία των Ρώσων, το 50% των οποίων ζει το 1993 κάτω από τα όρια της φτώχειας (με λιγότερα από 18 ευρώ το μήνα). Το ποσοστό αυτό στη δεκαετία του '80 δεν ξεπερνούσε το 1,5%.

Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής κυριαρχίας η Ρωσία είχε ένα από τα πιο αξιόλογα συστήματα υγείας παγκοσμίως. Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του '80 και ιδιαίτερα προς τα τέλη, η κατάσταση είχε αρχίζει να επιδεινώνεται με τα περισσότερα σοβιετικά νοσοκομεία να έχουν βασικές ελλείψεις στις υποδομές τους.

Τα διαρθρωτικά προγράμματα που επεβλήθησαν στην χώρα προέβλεπαν την δημιουργία ενός μικτού-πρωτίστως ιδιωτικού-συστηματος υγείας, μειώσεις μισθών και απολύσεις, κλείσιμο νοσοκομείων που δεν θεωρούνταν απαραίτητα και εισαγωγή εισιτηρίου για κάθε επίσκεψη στα δημόσια νοσοκομεία. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία θα μειωθούν στο 1,8% του ΑΕΠ.

Τα νέα μέτρα δεν άργησαν να δώσουν καρπούς.Οι μειώσεις μισθών στους γιατρούς είχαν ως αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση της διαφθοράς στα νοσοκομεία. Εκατομμύρια Ρώσοι αδυνατώντας να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές και το αυξημένο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης έμειναν εκτός του συστήματος υγείας. Το 1994 το προσδόκιμο ζωής για τους άντρες είχε μειωθεί κατά επτά χρόνια και για τις γυναίκες κατά τρία, σε σχέση με το 1990. Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν είχαν πλέον ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τέσσερα στα πέντε παιδιά γεννιούνταν με προβλήματα υγείας.

Την ίδια περίοδο ξεχασμένες μολυσματικές ασθένειες επανεμφανίζονται. Η διφθερίτιδα θα σκοτώσει 482 παιδιά το 1993, αποτέλεσμα της έλλειψης εμβολίων αλλά και των κακών συνθηκών διαβίωσης. Η ιλαρά, η φυματίωση και η σύφιλη θα φτάσουν τα επίπεδα πανδημίας. Το 1995 ο τυφοειδής πυρετός και η χολέρα θα κάνουν την εμφάνιση τους στη Μόσχα. Παράλληλα τα καρδιακά νοσήματα, τα έλκη, ο καρκίνος και οι αναπνευστικές ασθένειες θα αυξηθούν κατά 50%. Η γονιμότητα θα μειωθεί κατά 35% και τα ποσοστά των αμβλώσεων θα τριπλασιαστούν.

Τα ποσοστά αλκοολισμού στη χώρα θα αγγίξουν το 60% το 1993 ενώ οι μολύνσεις με τον ιό του HIV-AIDS θα αυξηθούν επισήμως κατά 50% με οκτώ στους δέκα χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών να έχουν μολυνθεί από την ασθένεια. Ακόμα και σήμερα, η Ρωσία παραμένει η χώρα με τα μεγαλύτερα ποσοστά μολύνσεων από τον HIV-AIDS στον δυτικό κόσμο.

Το 1999 η οικονομία της Αργεντινής βρίσκεται σε κακά χάλια. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναλαμβάνει δράση και υπόσχεται στην κυβέρνηση δάνειο 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων για να αναχρηματοδοτήσει τα χρέη της, με αντάλλαγμα σκληρή λιτότητα και αποκρατικοποιήσεις.

Η κυβέρνηση με περισσό ζήλο και για να αποφύγει τη χρεοκοπία –με το δημόσιο χρέος να ξεπερνάει τα 147 δισεκατομμύρια δολάρια-, καταρτίζει πρόγραμμα διαρθρωτικής προσαρμογής. Με προεδρικό διάταγμα, ο πρόεδρος της χώρας θα καταστρέψει ότι έχει απομείνει από το δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα, θα διαλύσει την κοινωνική πρόνοια και θα απελευθερώσει τον χώρο της υγείας.

Μεταξύ 2001 και 2003 πέντε εκατομμύρια άνθρωποι θα μείνουν ανασφάλιστοι ενώ οι ιδιωτικές ασφαλίσεις θα αυξήσουν τις εισφορές κατά 25%. Οι τιμές στα φάρμακα θα αυξηθούν κατά 160% και οι μισθοί στο προσωπικό των νοσοκομείων θα μειωθούν κατά 68%. Τα νοσοκομεία στο Μπουένος Αιρες θα αντιμετωπίσουν τεράστιες ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα φτάνοντας στο σημείο να εκτελούν μόνο επείγουσες επεμβάσεις επειδή τα αντιβιοτικά δεν επαρκούν. Τα φαρμακεία θα αρνηθούν να δώσουν φάρμακα στους πολίτες αν δεν πληρωθούν με μετρητά με το 55% των ασθενών να μην ακολουθεί καμία φαρμακευτική αγωγή καθώς αδυνατεί να πληρώσει τα φάρμακα του. Οι καρδιακές προσβολές θα εννεαπλασιαστούν και μεταξύ 1999 και 2002 πάνω από 20.000 άτομα θα πεθάνουν από καρδιοπάθειες.

Αποκορύφωμα της κατάστασης είναι η έκκληση του προέδρου Eduardo Duhalde στην κυβέρνηση της Βραζιλίας για άμεση δωρεά ινσουλίνης καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν προμήθευαν πια τα νοσοκομεία της χώρας.

Το 2001 ένα στα τρία νεογέννητα παιδιά δεν εμβολιάζεται στην Αργεντινή ενώ μελέτη του 2010 έδειξε ότι τα βρέφη που γεννήθηκαν μεταξύ 2000-2003 είχαν μειωμένο σωματικό βάρος κατά τη γέννηση εξαιτίας της φτωχής διατροφής και του στρες της μητέρας λόγω της οικονομικής κρίσης.

Εάν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι, η ομοιότητα δεν είναι τυχαία. Μένει απλά να δούμε πόσα θύματα θα μετρήσουμε στην Νότια Ευρώπη….

Σκτίτσο τουSeppo Leinonen

Φραγκίσκα Μεγαλούδη

H EE ξεπουλά τον ευρωπαϊκό νότο

 Του Άρη Χατζηστεφάνου (ΠΡΙΝ 13/1/2013)

Με μαζικές κινητοποιήσεις επιχειρούν να απαντήσουν οι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα στην Ισπανία στις ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί η κυβέρνηση και η Τρόικα.  Τουλάχιστον 300 διευθυντές νοσοκομείων και κέντρων υγείας υπέβαλαν την παραίτησή τους για τα σχέδια ιδιωτικοποίησης του συστήματος υγείας ενώ χιλιάδες Ισπανοί συγκεντρώθηκαν για τον ίδιο λόγο στη Μαδρίτη. Η τοπική κυβέρνηση στοχεύει να ξεπουλήσει άμεσα 27 από τα 270 ιατρικά κέντρα στην ευρύτερη περιοχή της ισπανικής πρωτεύουσας. Από τη στιγμή που η ισπανική κυβέρνηση ανακοίνωσε τα σχέδια μερικής ιδιωτικοποίησης του συστήματος υγείας τον περασμένο Οκτώβριο αρκετά νοσοκομεία βρέθηκαν υπό κατάληψη εργαζομένων ενώ δεκάδες χιλιάδες άτομα έχουν συμμετάσχει στις λεγόμενες «λευκές παλίρροιες»  – τις μεγάλες συγκεντρώσεις ιατρικού προσωπικού και πολιτών. Η συμμετοχή στις απεργίες φτάνει και το 90%. Στο τέλος Δεκεμβρίου πάντως το ιατρικό προσωπικό αναγκάστηκε να διακόψει την μεγάλη απεργία που συνεχιζόταν για πέντε εβδομάδες και επέτρεπε μόνο τη λειτουργία των μονάδων επειγόντων περιστατικών.

Η κεντρική και οι τοπικές κυβερνήσεις ξεκινούν το ξεπούλημα με νοσοκομεία που δημιουργήθηκαν το 2008 με προγράμματα συνεργασίας δημόσιου ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ) ενώ παράλληλα προωθούν συγχωνεύσεις μονάδων ζωτικής σημασίας και γενικότερες περικοπές στον τομέα της υγείας ύψους 7.27 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα ΣΔΙΤ, για τα οποία οι Ισπανοί έχουν ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα, όπως συνέβη παλαιότερα με ανάλογες προσπάθειες και στη Βρετανία, λειτουργούν τώρα σαν πολιορκητικός κριός για ολόκληρο το σύστημα υγείας της χώρας.

Οι αλλαγές που προωθούνται λόγω των ιδιωτικοποιήσεων στη Μαδρίτη ανεβάζουν το κόστος νοσηλείας για περίπου 1.3 εκατομμύριο Ισπανούς πολίτες και επηρεάζουν άμεσα 8.000 επαγγελματίες του κλάδου.   Στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων η κυβέρνηση φαίνεται πως λειτουργεί για λογαριασμό της ιδιωτικής εταιρείας Capio η οποία ελέγχεται πλέον από σουηδικά κεφάλαια και λειτουργεί σε καθεστώς φοροασυλίας με έδρα το Λουξεμβούργο.

Να σημειωθεί ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία στον χώρο της υγείας έχει ήδη αποτύχει παταγωδώς στην Ισπανία καθώς η κυβέρνηση αναγκάστηκε να παρέμβει με εκατομμύρια ευρώ των Ισπανών φορολογούμενων για να διασώσει το μεγαλύτερο ιδιωτικό νοσοκομείο που δημιουργήθηκε το 1999.

Ψηλά στη λίστα του ισπανικού ξεπουλήματος βρίσκονται επίσης  τα κρατικά λαχεία και τα αεροδρόμια.

Με το όπλο των ιδιωτικοποιήσεων στον κρόταφο βρίσκεται όμως τις τελευταίες εβδομάδες και η Πορτογαλία η οποία απειλείται εμμέσως πλην σαφώς από την τρόικα ότι αν δεν ξεπουλήσει αμέσως φιλέτα δημόσιας περιουσίας αξίας πέντε δις ευρώ, δεν πρόκειται να δει μείωση των υψηλότατων επιτοκίων δανεισμού. Στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η επιχείρηση διαχείρισης των αεροδρομίων ANA, την οποία διεκδικούν ο γαλλικός όμιλος Vinci και μια ελβετο-γερμανική κοινοπραξία. Τις προηγούμενες ημέρες αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή η πώληση σε Βραζιλιάνο επιχειρηματία του εθνικού αερομεταφορέα TAP, στο εξευτελιστικό ποσό των 36 εκατομμυρίων ευρώ. Ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία έχει οδηγήσει την Πορτογαλία η πολιτική λιτότητας της τρόικας και της κυβέρνησης στη Λισαβόνα είναι ότι η χώρα ξεπουλιέται… στις πρώην αποικίες της. Έτσι εκτός από Βραζιλιάνους επιχειρηματίες συρρέουν και επιχειρήσεις από την Αγκόλα οι οποίες ενδιαφέρονται για τα πορτογαλικά ταχυδρομεία, τις κρατικές τράπεζες, το σιδηρόδρομο, την δημόσια επιχείρηση πετρελαίου αλλά και την κρατική τηλεόραση.

Η κυβέρνηση του Πάσος Κοέλιο ξεκίνησε πάντως με πρώτο στόχο το ξεπούλημα της δημόσιας επιχείρησης ηλεκτρισμού και έχει ήδη καταφέρει να δώσει το 21% στην κρατική εταιρεία ηλεκτρισμού της Κίνας.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα και η γενικότερη εκποίηση του ευρωπαϊκού νότου αποδεικνύει τη φαιδρότητα των επιχειρημάτων που χρησιμοποιούσαν όλα αυτά τα χρόνια οι μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού. Ύστερα από τρεις δεκαετίες, στις οποίες προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι οι υπηρεσίες λειτουργούν καλύτερα υπό ιδιωτικό έλεγχο τώρα δεν έχουν κανένα πρόβλημα να τις ξεπουλάνε  σε κρατικές επιχειρήσεις άλλων χωρών. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα σε αυτή τη διαδικασία ήταν ο βρετανικός σιδηρόδρομος, ο οποίος τώρα ελέγχεται από δημόσιες επιχειρήσεις της Γαλλίας, της Ολλανδίας και της Γερμανίας που καθορίζουν όχι μόνο την τιμολογιακή πολιτική αλλά και το ποιες περιοχές της Αγγλίας θα εξυπηρετούνται και με ποιο συχνότητα από το σιδηρόδρομο.

To πογκρόμ ιδιωτικοποιήσεων φέρνει όμως στην επιφάνεια και το ρόλο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία έχει μετατραπεί πλέον οριστικά σε μηχανισμό ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας. Μια από τις πρώτες προτεραιότητες των κομισάριων της ΕΕ είναι το ξεπούλημα των δημοσίων οργανισμών ύδρευσης – από το οποίο ωφελούνται κυρίως δυο γαλλικές εταιρείες, η Veolia και η Suez. Μετά τη δικτατορικού τύπου παρέμβαση της Κομισιόν στην Ιταλία (όπου οι πολίτες είχαν ήδη απορρίψει τις ιδιωτικοποιήσεις του νερού με ποσοστό άνω του 90% σε δημοψήφισμα) έρχεται και η σειρά της Πορτογαλίας με τη δημόσια επιχείρηση Aguas de Portugal.

Στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας βρίσκεται η  Γενική Διεύθυνση Εμπορίου και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων (DG ECFIN) της ΕΕ η οποία με επιστολή της έχει ζητήσει συγκεκριμένα την ιδιωτικοποίηση δικτύων ύδρευσης σε αρκετές χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι στην Πορτογαλία λόγου χάρη η μερική ιδιωτικοποίηση δημοτικών δικτύων ύδρευσης οδήγησε σε αύξηση των τιμολογίων έως και κατά 400%.

Τα πακέτα «διάσωσης» της τρόικας δείχνουν τώρα το πραγματικό τους πρόσωπο σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο. Αφού λειτούργησαν αρχικά σαν ασπίδα προστασίας για το τραπεζικό κεφάλαιο του ευρωπαϊκού κέντρου τώρα μετατρέπονται σε μοχλούς πίεσης για την εκποίηση της περιουσίας των λαών της Μεσογείου.

 Πηγή:Infowar

"Ταρίφες" οι ΕΚΑΒιτες.. στην Ισπανία!!!

Στο τέλος θα βάλουν χαράτσι  και στον αέρα που αναπνέουμε..

Αυτή η πολύ διαδεδομένη, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, ατάκα  , παρά το ότι μοιάζει με λεκτικό παιχνίδι με στοιχεία υπερβολής, εν τούτοις όλα δείχνουν ότι μπορεί να αποτελέσει  και πραγματικότητα  το επόμενο διάστημα!

Γιατί όχι;

Εδώ στο άλλο γουρουνάκι από τα PIGS (Portugal-Italy-Greece-Spain) , στην Ισπανία, η κυβέρνηση αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα να θεσπίσει χρέωση πέντε ευρώ (ταρίφα) για κάθε χρήση ασθενοφόρου απ' τους ασφαλισμένους, εφόσον αυτή θα κρίνεται ως “μη επείγουσα”…

(Τώρα το  ποια είναι η «επείγουσα» και «μη επείγουσα» χρήση  ασθενοφόρου δεν έχει προσδιοριστεί ….αλλά και  σηκώνει πολύ κουβέντα ο συγκεκριμένος διαχωρισμός.)

Και μη νομίσετε ότι η Ισπανική Κυβέρνηση  έβαλε μόνο μονή ταρίφα…

Διότι η μεν μεταφορά ασθενούς με ασθενοφόρο προς τα νοσοκομεία θα χρεώνεται με μονή “ταρίφα”, ήτοι 5 ευρώ,

αλλά  η επιστροφή στο σπίτι..

θα επιβαρύνεται με τη διπλή... δηλαδή 10 ευρώ!

Όσο για τους ανασφάλιστους ...

Οι πληροφορίες μας δεν λένε τι ακριβώς θα ισχύει..

Αλλά, υποθέτουμε ότι μάλλον θα πρέπει να προσέλθουν στα νοσοκομεία ..

 με τα πόδια !

Ή θα πληρώνουν extra  full τιμολόγιο!

«Ταρίφες» λοιπόν πλέον από την προσεχή Πέμπτη και οι ΕΚΑΒίτες της Ισπανίας

Δεν θα ήταν υπερβολή να υποθέσουμε ότι το επόμενο βήμα θα είναι η τοποθέτηση  ταξιμέτρου στα ασθενοφόρα οπότε η χρέωση  θα προσμετράται και ανάλογα με τη διανυθείσα απόσταση του ασθενοφόρου όπως επίσης και την ώρα κλήσης του..

Διότι , θα σου πει η κυβέρνηση..

δεν μπορεί εσένα κύριε , εκεί στην Άνω Μαγούλα,   να  σε πιάνουν τα ψευδοστηθαγχικά σου στις 2 τα ξημερώματα.

Χάθηκαν  οι υπόλοιπες 16 ώρες του 24ωρου;

Τώρα πώς και η Task force δεν το έσκασε το παραμυθάκι στον Λυκουρέντζο..

 να το περάσει  μέσα σε καμιά τροπολογία .. 

ή και σε μια ..."πράξη νομοθετικού περιεχομένου""..

που είναι και της μοδός..

αυτό δεν το γνωρίζω

Αλλά..

Κρύβε λόγια... κρύβε λόγια!

Χοσέ Μαρία Γκαλβάν: «Αγωνιζόμαστε για δημόσια υγεία, όχι για τα χρήματα»

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα  « Η Εφημερίδα των Συντακτών»

Συνέντευξη στην Εριέττα Καλοφώνου

«Μακάρι το πρόβλημά μας να γίνει γνωστό και στην Ελλάδα και να βοηθήσουμε να σφυρηλατηθεί μια κοινή δράση στην Ευρώπη για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων». Ο Χοσέ Μαρία Γκαλβάν Ρομάν είναι Ισπανός γιατρός, ένας από τους πολλούς που συμμετέχουν στη λεγόμενη «Λευκή Παλίρροια», το κίνημα διαμαρτυρίας των γιατρών και των νοσηλευτών στη Μαδρίτη κατά των γενναίων περικοπών που ετοιμάζει η τοπική κυβέρνηση.

Είναι 27 χρόνων και ειδικεύεται στην παθολογία στο νοσοκομείο «La Princesa», το οποίο είναι υποψήφιο προς ιδιωτικοποίηση. «Αυτή η απεργία», μας λέει, «είναι η απάντησή μας στο νομοσχέδιο το οποίο προωθεί η τοπική κυβέρνηση και περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων που θεωρούμε αντίθετα με τις αρχές του δημόσιου συστήματος υγείας, όπως η μεταβίβαση της διοίκησης έξι νέων νοσοκομείων σε ιδιώτες, η ιδιωτικοποίηση του 10% των κέντρων υγείας, η μείωση του προϋπολογισμού για την επόμενη χρονιά πάνω από το 20%, καθώς και η θέσπιση πάγιου ποσοστού συμμετοχής των ασθενών στα έξοδα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης».

- Αν εφαρμοστεί το νομοσχέδιο, τι θα αλλάξει για νοσηλευτικό προσωπικό και ασθενείς;

Η συνολική παροχή περίθαλψης θα ελαττωθεί λόγω της μείωσης των πόρων, αλλά και της ιδιωτικοποίησης έξι νοσοκομείων: ασθενείς με σοβαρά νοσήματα, που επιφέρουν, επομένως, μεγαλύτερη σπατάλη πόρων, θα μεταφέρονται από τα ιδιωτικοποιημένα στα δημόσια νοσοκομεία, καθώς θα θεωρούνται «δαπανηροί», επιβαρύνοντας με αυτό τον τρόπο τα εναπομείναντα δημόσια νοσοκομεία. Κάτι άλλο που μας ανησυχεί, είναι η συμμετοχή των ασθενών στα έξοδα.

Όλοι, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους, πρέπει να καταβάλλουν 1 ευρώ ανά συνταγή. Πολλά άτομα χαμηλού εισοδήματος που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες θα πάψουν να αγοράζουν τα φάρμακά τους, με ό,τι σημαίνει αυτό για την υγεία τους. Κι αυτό είναι το σημείο-κλειδί του αγώνα μας: εμείς δεν διεκδικούμε καλύτερες απολαβές, αλλά για τη διατήρηση ενός συστήματος υγείας που έχει αποδειχθεί καθ” όλα επιτυχημένο.

- Θα συνεχίσετε τις κινητοποιήσεις αν δεν υποχωρήσει η κυβέρνηση;

Οι πολίτες μας υποστηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις πρωτοβουλίες μας. Η απεργία μας θα συνεχιστεί επ” αόριστον, έως ότου υπάρξει δέσμευση για διάλογο. Έχει ιδρυθεί μια ενιαία πλατφόρμα με όλες τις υγειονομικές οργανώσεις (γιατρών, νοσηλευτών, ασθενών…) για να παίξει τον ρόλο του μεσολαβητή με την τοπική κυβέρνηση. Αν δεν εισακουστούμε, θα προσφύγουμε στο υπουργείο Υγείας.

- Πιστεύετε ότι η «Λευκή Παλίρροια» μπορεί να εμπνεύσει και άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από τα μέτρα λιτότητας;

Εμείς δεν ήμασταν οι πρώτοι που αντέδρασαν στις περικοπές. Οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν στη λεγόμενη «Πράσινη Παλίρροια», ενώ έχουν κινητοποιηθεί και άλλοι κλάδοι: δικαστικοί, πυροσβέστες, άνθρωποι που απειλούνται με εξώσεις από τα σπίτια τους…

Είναι πολύ πιθανό όλα αυτά τα κινήματα να ενωθούν σε μια ενιαία μορφή διαμαρτυρίας, για να ακουστούμε καλύτερα. Γιατί, μας ενώνει κάτι κοινό: δεν παραπονιόμαστε απλώς. Έχουμε καλύτερες προτάσεις από αυτές που θέλουν να μας επιβάλουν.

Ούτε «μιλημένα» να τα είχαν…(ή μήπως τα έχουν;)

Στην Ισπανία ο Ραχόι

Στην Ελλάδα  οι Σαμαρο-Βενιζελο-Κουβέληδες

Στην Ιταλία ο Μόντι

Συρρίκνωση του Δημοσίου Τομέα Υγείας και παραχώρηση ζωτικού χώρου για επενδύσεις στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χωρο της Υγείας

Τα Νοσοκομεία της Ιταλίας πρόκειται να χάσουν 30.000 κλίνες τα προσεχή χρόνια   καθώς αυτό  προβλέπεται από το πρόγραμμα  αναθεώρησης των δαπανών .

Οι περιφέρειες έχουν περιθώριο  μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου για να δείξουν , που θα γίνουν οι μειώσεις.

Στην επόμενη τριετία 2013 - 2015, η σημερινή αναλογία  κατά μέσο μέσο όρο  από 4,2 κλίνες ανά χίλιους κατοίκους, θα πρέπει να μειωθεί στο 3,7

Ορισμένες περιφέρειες, περιλαμβανομένων των  Εμίλια  Ρομάνια, Βένετο, Tοσκάνη και Λομβαρδία έχουν ήδη αρχίσει τις περικοπές , ενώ άλλες δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει.

Βασικός στόχος είναι λιγότερα κρεβάτια , λιγότερα νοσοκομεία

Οι περικοπές δεν θα περιλαμβάνουν μεμονωμένα κρεβάτια, αλλά ολόκληρα τμήματα με βάση…. δείκτες απόδοσης και πληρότητας κλινών που θα πρέπει να είναι περίπου στο 80% έως 90%.

" Το κλείσιμο τμημάτων δεν είναι πάντα μια επιτυχημένη επιχείρηση. Υπάρχει μεγάλη πολιτική αντίσταση. Θα πρέπει να εξαλειφθούν ολόκληρα τμήματα για να συμμορφωθούμε με τις κατευθύνσεις του  υπουργείου για  τα κρεβάτια. Είναι ο μόνος τρόπος για να επιτύχουμε διαρκή αποτελέσματα που είναι αποτελεσματικά τόσο από οικονομική όσο και από την άποψη της αξιοποίησης  του προσωπικού. Οι Νοσηλευτές και  το βοηθητικό προσωπικό  μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλού και να καλύψουν τις ανάγκες».

Giuseppe Zuccatelli, αναπληρωτής ειδικός επίτροπος για την υγεία στο Abruzzo,

Ενώ ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι (επισείοντας το φόβητρο)   επεσήμανε ότι η  βιωσιμότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας της Ιταλίας κινδυνεύει εάν μέσα στα επόμενα δυο χρόνια δεν εξευρεθούν νέοι οικονομικοί πόροι, , τονίζοντας την ανάγκη για αναδιοργάνωση του τομέα.

Βάσει των νέων μέτρων που παρουσιάστηκαν από την κυβέρνηση, τουλάχιστον χίλιοι αρχίατροι που εργάζονται σε δημόσια νοσοκομεία και πανεπιστημιακές πολυκλινικές, πρόκειται να χάσουν την θέση τους.

Στο τέλος του 2012 λήγουν και οι συμφωνίες  με 12.000 ιατρούς, οι οποίοι απασχολούνται με συμβάσεις έργου σε πρώτων βοηθειών και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς των νοσοκομείων

Πηγές : Corriere della sera -Ναυτεμπορική

Υπερασπίζοντας τη Δημόσια Υγεία στη Μαδρίτη (2η μέρα απεργίας Υγειονομικών)

                    ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

                                      Οι  φωτογραφίες είναι από την EL Pais

               Δημοσίευμά μας από την 1η μέρα της απεργίας  ΕΔΩ

Συνεχίζεται η "Λευκή Παλίρροια" στη Μαδρίτη

Διήμερη απεργία σήμερα και αύριο  των υγειονομικών  στη Μαδρίτη ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποιήσεων  στο Δημόσιο Τομέα Υγείας της τοπικής κυβέρνησης.

Σαν συνέχεια της Λευκής Παλίρροιας της 18^ης Νοέμβρη 2012, (ΚΛΙΚ ΕΔΩ)  

έξι συνδικάτα  (Satse, CC OO, Amyts, CSIT-UP, UGT y USAE) που καλύπτουν 75.000 εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας  διοργάνωσαν την απεργία που έχει  συμμετοχή  80-85% .

Η υγειονομική κοινότητα δεν  ήταν ποτέ πιο ενωμένη από τούτη τη φορά.

Μέσα στα σχέδια της τοπικής κυβέρνησης περιλαμβάνεται η πλήρης  παραχώρηση της διαχείρισης  6 νοσοκομείων και 27  από τα 270 κέντρα υγείας σε ιδιωτικούς ομίλους και η μετατροπή του ρόλου  άλλων δυο νοσοκομείων  , η παραχώρηση  σε ιδιώτες όλων των μη κλινικών υπηρεσιών(σίτιση, πλυντήρια) σε όλα τα νοσοκομεία. 

Και όλα αυτά  στο όνομα του περιορισμού των δημοσίων δαπανών...  

«Θέλουμε Δημόσια Υγεία για όλους. Έχουμε επιτύχει πολλά τα τελευταία χρόνια και τώρα πρόκειται να καταστραφούν τα πάντα από ιδιωτικά συμφέροντα» είπε κάποιος ειδικευόμενος γιατρός

Εκτός από σήμερα και αύριο τα συνδικάτα έχουν καλέσει για απεργία  στις 4 και 5 Δεκεμβρίου, ενώ υπάρχουν και αποφάσεις  για απεργίες διαρκείας.

Ο Υπουργός,  Υγείας  Javier Fernández-Lasquetty, κατήγγειλε  την απεργία ως (τι άλλο;)  «ανεύθυνη και αδικαιολόγητη» ,είπε ότι οι λόγοι που προβάλλουν τα συνδικάτα είναι "απολύτως ψευδείς" και δίνει ποσοστά συμμετοχής... 26,5%

Είδατε παντού η ΕΕ;

Είδατε το ευρώ;

Είδατε ο καπιταλισμός;

ΥΓ: Οι φωτογραφίες είναι από την EL PAIS