Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

Ποιες αλλαγές (ανατροπές) ετοιμάζονται στην ασφάλιση –συνταξιοδότηση (3ο μέρος)

Απλοί θεατές ή στο δρόμο της αντιπαράθεσης απέναντι στον επερχόμενο εργασιακό Μεσαίωνα ;
Τα μηνύματα της νέας επερχόμενης επίθεσης απέναντι στα ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων πληθαίνουν .
Τελευταίο κρούσμα οι δηλώσεις εκπροσώπων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, (δείτε σχετική αρθρογραφία στις εφημερίδες «Νέα», «Ριζοσπάστης» «Αυγή») ,οι οποίοι αξίωσαν αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και ελάττωση των χορηγούμενων συντάξεων) ενώ η Κομισιόν ζητά την εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών που φυσικά θα γίνει προς τα πάνω και θα πλήξει όλο το γυναικείο εργαζόμενο πληθυσμό .
Είναι δεδομένο πως η κυβέρνηση της επόμενης τετραετίας, προκειμένου να μη θερίσει θύελλες από τις αντιδραστικές αλλαγές τις οποίες θα επιχειρήσει ξανά να επιβάλει, είναι έτοιμη να ανεβάσει ξανά στη σκηνή το θίασο του “κοινωνικού διαλόγου”.
Οι μαχητικές εκφράσεις του συνδικαλιστικού κινήματος και όλοι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει και πάλι να βρεθούμε θεατές στο ίδιο έργο της εκτόνωσης και της υποταγής.
Απαιτείται γι’ αυτό ένα συνεκτικό πρόγραμμα διεκδικήσεων που να βρίσκεται στον αντίποδα των αντιασφαλιστικών επιλογών με θεμελιώδες κριτήριο τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, αλλά και τις σύγχρονες κοινωνικές δυνατότητες.
Μόνο μια επιθετική λογική και γραμμή ριζικής αντιπαράθεσης σε αντίθεση με την λογική της εκτόνωσης και των αποτυχημένων 24ωρων απεργιών –ντουφεκιών στον αέρα μπορεί να βάλει φραγμό στη λεηλασία των δικαιωμάτων μας και να υπερασπιστεί αποτελεσματικά και τα όποια κεκτημένα υπάρχουν στο χώρο της κοινωνικής ασφάλισης.
Μια τέτοια γραμμή αντιπαράθεσης πρέπει να εμπεριέχει:
1.Το αίτημα για Δημόσια καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση με παροχές υψηλού επιπέδου για όλους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
2.Άμεση κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων.
3.Επιστροφή στα ταμεία των οφειλόμενων 64 δις ευρώ (22 τρις δραχμές), που λεηλάτησαν οι κυβερνήσεις, το κράτος, οι τράπεζες και η εργοδοσία, όλη τη μεταπολεμική περίοδο.
4.Αύξηση των συντάξεων και βελτίωση όλων των παροχών. Κύρια σύνταξη ίση με το 80% του συνόλου των αποδοχών στο χρόνο αποχώρησης. Ελάχιστη σύνταξη ικανή για αξιοπρεπή διαβίωση.
5.Τα αποθεματικά να αξιοποιούνται με σταθερές και σίγουρες αποδόσεις χωρίς κανένα ρίσκο και μεσάζοντες (προθεσμιακές καταθέσεις, αγορά σταθερών ομολόγων δημοσίου). Απαγόρευση της διοχέτευσης των αποθεματικών στο Χρηματιστήριο και ευρύτερα στις χρηματιστηριακές αγορές και άλλων σύνθετων χρηματιστηριακών προϊόντων. Αξιοποίηση των αποθεματικών και της ακίνητης περιουσίας των ταμείων με κοινωνικά και όχι ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. (π.χ. για στέγη, δάνεια, παιδικούς σταθμούς κ.λ.π).
6.Πλήρης ασφαλιστική κάλυψη όλων των εργαζομένων (ανέργων, μερικά απασχολούμενων, Ελλήνων και μεταναστών). Πλήρης και κανονική απασχόληση, σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους.
7.Πλήρης δημόσια και υψηλής στάθμης ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη σε όλους χωρίς διακρίσεις και ανισότητες. Απαγόρευση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον τομέα της υγείας-πρόνοιας.
Ειδικότερα για τους Υγειονομικούς επιπλέον:
1.Καθιέρωση του θεσμού των ΒΑΕ και για τα Υγειονομικά Επαγγέλματα.
2.Χαρακτηρισμός των Νοσοκομειακών χώρων ως Ανθυγιεινών.
3.Επειδή το Δημόσιο δεν έχει κάποιο ειδικό συνταξιοδοτικό ταμείο που χορηγεί τις συντάξεις και επειδή το Δημόσιο δεν έχει θεσμοθετημένη καμιά προσαύξηση στις ειδικές συντάξεις (πχ για ΒΑΕ), προτείνουμε να μην υπάρχει επασφάλιστρο ή αν υπάρχει, αυτό να είναι πολύ μικρό.
4.Όσοι εργαζόμενοι από τους παλαιότερους (πχ.20-25 έτη υπηρεσίας) ενταχθούν στα ΒΑΕ να μην πληρώσουν επί πλέον εισφορά αναδρομικά, αφού ήταν ευθύνη της Πολιτείας που μέχρι σήμερα τα αντίστοιχα επαγγέλματα του Δημοσίου δεν ήταν ενταγμένα στα ΒΑΕ.
5.Να ενταχθούν οι αναγνωριζόμενες ειδικότητες ως ΒΑΕ στο 14 εισαγωγικό κλιμάκιο, αντί του 18 που είναι σήμερα. Η αλλαγή αυτή του εισαγωγικού κλιμακίου θα έχει σαν αποτέλεσμα τη συμπλήρωση όλων των μισθολογικών κλιμακίων από τους εργαζόμενους (στα ΒΑΕ), μέχρι την αποχώρηση τους , για να μην χάνουν από τον υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών. Μόνο με αυτό τον τρόπο οι εργαζόμενοι στα ΒΑΕ θα αποχωρούν με πλήρη σύνταξη, οποιαδήποτε άλλη λύση θα κουτσουρεύει τη σύνταξή τους (από 20%-30%) και θα είναι απαγορευτική η ένταξή τους στο καθεστώς ΒΑΕ.
6.Χρόνος εξόδου 7 έτη νωρίτερα με πλήρη σύνταξη .
7.Καθιέρωση εργοδοτικής εισφοράς (Δημόσιο) για ασφαλιστική κάλυψη επαγγελματικού κινδύνου και ασθενειών.
8.Καθορισμός 15 ημερών επιπλέον αδείας με πλήρεις αποδοχές, πέραν της σημερινής ισχύουσας κανονικής αδείας.
9.Λήψη μέτρων και εφαρμογή όλης της νομοθεσίας για την Υγιεινή και Ασφάλεια στην Εργασία.
10.Σύνταξη στο 80% του τελευταίου μισθού. Αντίστοιχος υπολογισμός του εφάπαξ.
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον Θ. Βουρεκά για τα στοιχεία που μας έδωσε.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Ποιες αλλαγές (ανατροπές) ετοιμάζονται στην ασφάλιση-συνταξιοδότηση(2ο μέρος)

Πώς στηρίζουν ιδεολογικά οι κυρίαρχοι κύκλοι αυτή την επιχειρούμενη ανατροπή;

Στόχος των κυρίαρχων κύκλων και των εκάστοτε κυβερνήσεων είναι η εκστρατεία ιδεολογικής στήριξης των επιχειρούμενων αντιδραστικών ανατροπών στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό.

Σκοπός της εκστρατείας αυτής, η εξασφάλιση της συναίνεσης των εργαζομένων (ή έστω της ανοχής τους).

Γι’ αυτό, επίσημα και ανεπίσημα χείλη για μια ακόμη φορά, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας. Ήδη με δεδομένη την κατεύθυνση της ΕΕ ότι “το κράτος δεν θα εισφέρει στην ασφάλιση του μέλλοντος”, το σύνολο σχεδόν των εκδοτικών συγκροτημάτων και οι κάθε λογής “πληρωμένοι ειδήμονες” δηλώνουν με διάφορες αφορμές ότι το νομικό καθεστώς που ισχύει σήμερα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του και ότι είναι αναγκαία η αναπροσαρμογή του. Διογκώνουν τις υπαρκτές αδυναμίες και δυσκολίες του ασφαλιστικού συστήματος, για να εμφανίσουν βέβαιη την κατάρρευση του και να προετοιμάσουν το έδαφος για αποδοχή του κεφαλαιοποιητικού – ανταποδοτικού συστήματος ασφάλισης.

Συγκεκριμένα ως αιτίες της κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος εμφανίζουν:

Α) Την επιδείνωση της αναλογίας εργαζομένων προς συνταξιούχους και τη “δημογραφική γήρανση”

Τα προβλήματα αυτά αναφέρονται παντού, υπαρκτά μεν χωρίς όμως μέχρι στιγμής καμιά τεκμηριωμένη μελέτη και χρησιμοποιούνται ως φόβητρο για να πείσουν τους εργαζόμενους.

Συνειδητά η επιδείνωση της σχέσης εργαζομένων - συνταξιούχων εμφανίζεται διογκωμένη, αφού ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων (με ελαστικές αλλά και κανονικές μορφές εργασίας), δεν είναι ασφαλισμένοι.

Κουβέντα επίσης δε λένε, για τους περισσότερους από μισό εκατομμύριο ανέργους, που επιδεινώνουν δραματικά αυτή την αναλογία και στερούν σημαντικούς πόρους από τα ταμεία.

Όσο για τη δημογραφική γήρανση που χρησιμοποιείται ως βασικός λόγος για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, οι γνωστοί φωστήρες δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους, πως εκτός από την άνοδο του ορίου επιβίωσης, αυξάνει επίσης η ψυχική και σωματική φθορά των εργαζομένων, πολλαπλασιάζεται η ένταση στο χώρο εργασίας και έξω απ’ αυτόν, μειώνεται ο ελεύθερος χρόνος.

Παράλληλα ,αποκρύπτουν ότι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα, με την εντατικοποίηση της εργασίας, την υπερεκμετάλλευση, την εξέλιξη της τεχνολογίας και τις αλλαγές στην οργάνωση της εργασίας, παράγουν πολλαπλάσιο πλούτο απ’ όσο στο παρελθόν

Οι εξελίξεις αυτές κάνουν αναγκαία όχι την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης (που θα προκαλέσει έκρηξη της ανεργίας), αλλά τη βελτίωση των όρων ζωής για τους εργαζόμενους και τη μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.

Β) Τα μεγάλα ελλείμματα των ταμείων.

Είναι προφανές ότι το πρόσφατο σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων» απομυθοποίησε όλα αυτά που με προπαγανδιστικό κόπο φιλοτεχνούσαν ως τώρα οι κυρίαρχοι κύκλοι.

Η ανάδειξη από τις διαδοχικές κυβερνήσεις των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων σε κεντρικό ζήτημα εγκλωβίζει ακόμη τις διεκδικήσεις των εργαζομένων όχι σε αυτά που έχουν ανάγκη, αλλά σ’ αυτό που μπορεί να τους δώσει το κράτος και ταυτόχρονα υποβάλλει στη συνείδηση τους την ανάγκη “θυσιών για τη σωτηρία” των ταμείων.

Οι πραγματικές αιτίες των ελλειμμάτων όμως βρίσκονται στις ιδιόμορφες σχέσεις, ασφαλιστικών ταμείων και τραπεζών, στην καταλήστευση των χρημάτων των ταμείων από το κεφάλαιο, στην εισφοροδιαφυγή και γενικότερα στη χρησιμοποίηση των κονδυλίων που συγκεντρώνονταν για την κοινωνική ασφάλιση όχι προς όφελος των εργαζομένων, αλλά σαν “προίκα” προς τις επιχειρήσεις.

Από το 1951 (νόμος 1846/51) όλα τα αποθεματικά των ταμείων ήταν υποχρεωτικά δεσμευμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος άτοκα, μέχρι τη μεταπολίτευση.

Στο επόμενο διάστημα ήταν δεσμευμένα με επιτόκια από 4% έως και 14% (λ.χ. το 1982) και με πληθωρισμό που έτρεχε παράλληλα από 20 έως 25%.

Αυτή η ρύθμιση ευθύνεται για το 35% του οικονομικού ελλείμματος των ασφαλιστικών ταμείων. Οι συνολικές απώλειες για τα αποθεματικά των ταμείων από την αναγκαστική αυτή διαχείριση υπολογίζονται σε πάνω από 21 τρις δρχ. , δηλαδή 62 δις ευρώ. Στα παραπάνω πρέπει να προσθέσουμε τις απώλειες από το χρημαστηριακό τζόγο στην περίοδο του Σημίτη που ανέρχονται περίπου σε 3,5 δις ευρώ.

Μιλάμε επομένως για ένα αστρονομικό έλλειμμα 64 δις ευρώ.

Η μεγαλύτερη πρόκληση, όμως ήταν ο δανεισμός των ασφαλιστικών ταμείων από τις τράπεζες λόγω δέσμευσης των αποθεματικών τους με επιτόκια που ξεπερνούν το 30%.

Πρόκληση είναι επίσης και η τεράστια εισφοροδιαφυγή που μόνο για το ΙΚΑ αγγίζει το 4,5 δις ευρώ. Μάλιστα το 35% αυτών των οφειλών είναι ασφαλιστικές εισφορές που έχουν ήδη καταβάλλει οι εργαζόμενοι στους εργοδότες.

Αξίζει ακόμη να σημειώσουμε πως οι κρατήσεις για την κύρια σύνταξη των Δ.Υ. κατατίθενται απευθείας στον κρατικό προϋπολογισμό (στα έσοδα γενικά) αφού δεν υπάρχει ταμείο που να διαχειρίζεται τα χρήματα αυτά.

Διαρκές είναι και το σκάνδαλο με την κακοδιαχείριση της ακίνητης περιουσίας των ταμείων. που εκχωρούνταν ή νοικιάζονταν με απαράδεκτα χαμηλά ποσά.

Γ) Τη γενναιοδωρία του συστήματος

Ένας από τους λόγους κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος, σύμφωνα με έκθεση του ΟΟΣΑ το 2001, είναι ότι το σημερινό καθεστώς είναι πολύ γενναιόδωρο και δίνει υπερβολικά υψηλές συντάξεις στους Δημοσίους Υπαλλήλους (Δ.Υ).

Αυτόν τον χαρακτηρισμό τον επαναλαμβάνει 103 φορές η συγκεκριμένη έκθεση.

Θεωρούν και τις επικουρικές συντάξεις (το Ταμείο αρωγής και μετοχικό) υπερβολικές.Δηλαδή αυτές ακριβώς τις συντάξεις, που προέρχονταν αποκλειστικά μέχρι τότε από τα χρήματα των Δ.Υ., που όχι μόνο δεν επιχορηγεί το κράτος, αλλά συστηματικά και αδιάκοπα τις λεηλατεί και τις καταληστεύει.

Η δήθεν γενναιοδωρία του συστήματος αποδεικνύεται και από τα γεγονός ότι στη χώρα μας έχουμε τις υψηλότερες μέσες εισφορές (23%) και τις χαμηλότερες μέσες συντάξιμες αποδόσεις (50%) των εν ενεργεία μέσων αποδοχών, από τις χώρες της ευρωζώνης.

Δ) Τα πλεονεκτήματα της ιδιωτικής ασφάλισης

Με φιλότιμες προσπάθειες οι υποστηρικτές της διάλυσης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, μιλούν και γράφουν για την “αναγκαιότητα” και τα “πλεονεκτήματα” της ιδιωτικής ασφάλισης.

Η επιμονή τους ξεκινά από δεσμεύσεις απέναντι στην παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και άλλους οργανισμούς, που ως εκπρόσωποι των συμφερόντων του τραπεζικού συστήματος και κεφαλαιαγοράς, διατυπώνουν με κάθε τρόπο τη θέση, πως τα “συστήματα κοινωνικής ασφάλισης τελειώσανε και ο καθένας πρέπει να φροντίζει τον εαυτό του”.

Όμως δε μας λένε πώς θα φροντίσει τον εαυτό του ο άνεργος που δεν έχει να ζήσει, σε ποια εταιρεία ιδιωτική θα πάει να ασφαλιστεί;

Δε μας λένε ποιος μπορεί σήμερα, με τους μισθούς πείνας, να ασφαλισθεί ιδιωτικά και για ποιο ύψος σύνταξης;

Δε μας λένε ποια είναι η εμπειρία από την ιδιωτική ασφάλιση π.χ. στην Αμερική.

Τι θα κάνουν εκείνοι που θα ασφαλισθούν ιδιωτικά, αν (το πιθανότερο ) η ασφαλιστική εταιρεία πτωχεύσει;

Όλα τα στατιστικά στοιχεία αποδεικνύουν πως 3 στις 4 ιδιωτικές εταιρείες που παρακρατούσαν επί σειρά ετών τα λεφτά, μέχρι να έρθει η ώρα να δώσουν συντάξεις, ή είχαν κλείσει. η είχαν συγχωνευθεί. Άλλωστε ιδιαίτερα διαφωτιστικό είναι το παράδειγμα της μεγάλης αμερικανικής επιχείρησης ENRON.

Συνεχίζεται…

Κυριακή 24 Ιουνίου 2007

Ποιες αλλαγές (ανατροπές) ετοιμάζονται στην ασφάλιση –συνταξιοδότηση (1ο μέρος)

Τελευταία από τα προεκλογικά μπαλκόνια γίνεται λόγος, από τους αρχηγούς των δυο μεγάλων κομμάτων του κοινοβουλίου, για την εθνική σύνταξη. Μάλιστα ο πρωθυπουργός της χώρας την εξήγγειλε από την Πάτρα. Παρουσιάζεται μάλιστα σαν δώρο στους «ιθαγενείς».

Πίσω όμως από τις βαρύγδουπες εξαγγελίες τους κρύβεται επιμελώς μια άλλη πραγματικότητα.

Είχαμε αναφέρει τις αλλαγές που έγιναν σε βάρος των εργαζομένων τα τελευταία 15 -20 χρόνια.(δείτε σχετικό σύνδεσμο)

Οι αλλαγές αυτές εντάσσονται σε μια ενιαία στρατηγική μετάβασης, που εκδηλώνεται στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με διαφορετικούς ρυθμούς σε κάθε χώρα, από αυτό που ονομάζουμε «Κράτος Πρόνοιας» στην «Αγορά Πρόνοιας»

Έχουμε δηλαδή μια μετάβαση από ένα καθεστώς που θεωρούσε την ασφάλιση κοινωνική υποχρέωση του κράτους προς τον πολίτη, σε ένα νέο καθεστώς που θεωρεί την ασφάλιση ατομική υποχρέωση του ίδιου του πολίτη, ο οποίος μετατρέπεται σύμφωνα με τους νεολογισμούς των νεοφιλελεύθερων κύκλων σε «άτομο-επιχείρηση», αναλαμβάνοντας μόνο του το κύριο βάρος της ασφάλισής του, της προστασίας της υγείας του, της εκπαίδευσης, της κατάρτισής του κλπ.

Αυτό ακριβώς είναι και το πνεύμα όλων των συνόδων κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τη Λισσαβόνα και μετά.

Τα στρατηγικά βήματα για τη μετάβαση από το «Κράτος Πρόνοιας» στην «Αγορά Πρόνοιας», συμπυκνώνονται σε αυτό που ονομάστηκε τριφασικό σύστημα ή «Σύστημα Χιλής».

Ας δούμε τι προβλέπει αυτό το μοντέλο:

Στο επίπεδο των παροχών

Το μοντέλο που προωθείται προβλέπει τη διάσπαση της ασφαλιστικής κάλυψης σε τρεις βασικούς πυλώνες:

Πρώτος πυλώνας: καθιέρωση μιας ελάχιστης «Εθνικής Σύνταξης» (σας θυμίζει κάτι ό όρος;) για όλους.

Θα πρόκειται ουσιαστικά για ένα βοήθημα κοινωνικής πρόνοιας, κατά το πρότυπο του ΕΚΑΣ, με στόχο τη συγκράτηση της απόλυτης εξαθλίωσης. Ήδη κάποιοι την προσδιορίζουν στα 500-550 ευρώ.Εκεί θα εξαντλείται τελικά το σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Πρόκειται ουσιαστικά για μια επιστροφή σε μορφές «κρατικής φιλανθρωπίας».

Δεύτερος πυλώνας: χορήγηση συμπληρωματικής επικουρικής σύνταξης μέσω της «πλήρους κεφαλαιοποίησης» του συστήματος.

Οι νέου τύπου επικουρικές συντάξεις της «πλήρους κεφαλαιοποίησης» θα συνδέονται άμεσα με τις μακροπρόθεσμες αποδόσεις της κεφαλαιαγοράς, όπου θα είναι εισηγμένα τα αποθεματικά των αντίστοιχων ταμείων. Δηλαδή τα ταμεία των εργαζομένων θα μετατραπούν σε θεσμικό δίαυλο χρηματοδότησης της κεφαλαιαγοράς.

Τα νέου τύπου επικουρικά ταμεία δεν θα υπάρχουν προς χάρη του ασφαλισμένου, αλλά προς χάρη της χρηματαγοράς.

Αυτό πιστοποιείται άλλωστε και από το πρόσφατο σκάνδαλο των «δομημένων ομολόγων». Υπάρχουν βέβαια και ενδιάμεσα μεταβατικά σενάρια για ένα μεικτό κεφαλαιοποιητικό – διανεμητικό σύστημα.

Τρίτος πυλώνας: θεσμική καθιέρωση της ιδιωτικής ασφάλισης, αρχικά ως συμπληρωματικής αλλά προοπτικά ως κυρίαρχης μορφής.

Αυτό θα γίνεται ανάλογα με το πακέτο που θα αγοράζει ο κάθε ασφαλισμένος. Ήδη ο δρόμος ανάπτυξης της ιδιωτικής ασφάλισης έχει στρωθεί από τη μια με ένα ολόκληρο πλέγμα φορολογικών και άλλων κινήτρων και από την άλλη με τη διαρκή υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης μέσω ενός απίθανου αθροίσματος αντιασφαλιστκών νόμων, διατάξεων και ρυθμίσεων.

Στο επίπεδο της χρηματοδότησης και των πόρων.

Κεντρική ιδέα στην αντιδραστική ποιοτική τομή που επιχειρείται είναι η βαθμιαία απαλλαγή εργοδοτών και κράτους από το οικονομικό βάρος της κοινωνικής ασφάλισης και η δραματική επιβάρυνση των ίδιων των εργαζομένων. (Βλέπε την πρακτική προώθησης των λεγόμενων «επαγγελματικών ταμείων»). Η συνεισφορά του κράτους και κυρίως της εργοδοσίας γίνεται δευτερεύουσα και προοπτικά συμβολική, αφού θα χρηματοδοτεί κατά τα αντίστοιχα ποσοστά μόνο μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη, την λεγόμενη «εθνική σύνταξη» του πρώτου πυλώνα, που αναφέραμε παραπάνω.

Όλα τα παραπάνω συγκεφαλαιώνονται εύκολα στην εξής προτροπή: Θέλεις ασφάλιση; φρόντισε μόνος σου.

Στο επίπεδο των όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης

Με το νέο κεφαλαιοποιητικό-ανταποδοτικό μοντέλο οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης θα γίνουν προφανώς επαχθέστερες (όπως ενιαίο όριο ηλικίας 67 ή και 70 χρονών το ιδανικότερο και κατάργηση 35ετίας). Άλλωστε θα πρόκειται για μια τυπική θεσμική αναγνώριση αυτού που ήδη συμβαίνει στην πραγματικότητα. Τα όρια και η έννοια του εργάσιμου βίου συνεχώς διευρύνονται. Οι νέες εργασιακές σχέσεις, η εργασιακή περιπλάνηση, τα ελαστικό ωράρια και η ανεργία θα σπρώχνουν αντικειμενικά τα όρια συνταξιοδότησης διαρκώς όλο και πιο πάνω.

Συνεχίζεται….

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Ουδέν νεώτερον ...για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά!

Είχαμε επισημάνει και πριν λίγο καιρό, (δες σχετική ανακοίνωση), ότι η καθιέρωση του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων(ΒΑΕ) στα Νοσοκομεία μπορεί να κατακτηθεί μόνο με συντονισμένο και επίμονο αγώνα και ταυτόχρονα την προβολή ενός διεκδικητικού πλαισίου για τα ΒΑΕ που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων .
Δεν είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια ολες οι κυβερνήσεις εκώφευαν!
Όπως αναφέρει σχετικό δελτίο τύπου της ΑΔΕΔΥ , ουδέν ουσιαστικό προέκυψε μετά την συνάντηση της με τον Υφυπουργό Οικονομικών κ.Δούκα.






Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

Άμεσης προτεραιότητας οι παρεμβάσεις για ζητήματα Υγιεινής και Ασφάλειας στα Νοσοκομεία.

Το τελευταίο καιρό όλο και πληθαίνουν τα κρούσματα σοβαρών προβλημάτων υγείας αλλά και ατυχημάτων, των εργαζομένων σε Υγειονομικές Μονάδες της χώρας μας, που έρχονται στο φως της δημοσιότητας . Από σοβαρά μυοσκελετικά προβλήματα και συμπτώματα υπερκόπωσης, που σαν επιδημία πλέον εξαπλώνονται ιδιαίτερα στο νοσηλευτικό σώμα, μέχρι ατυχήματα με μολύνσεις και επιμολύνσεις αλλά και ανάπτυξη κακοηθειών τόσο σε νοσηλευτές, όσο και σε εργαζόμενους στα εργαστήρια.

Μόλις την 17/6/2007, δημοσιεύτηκε (εφημερίδα «το Βήμα») η είδηση για προσβολή πέντε (5) εργαζομένων από καρκίνο, την τελευταία τριετία, στο Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα του Νοσοκομείου «Ασκληπιείο» Βούλας.

Ταυτόχρονα συχνές είναι οι καταγγελίες, για ελλιπή μέτρα προστασίας των εργαζομένων στο ΕΣΥ.

Θεωρούμε ότι θα πρέπει άμεσα οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στα Νοσηλευτικά ιδρύματα να αναδείξουν τα προβλήματα αυτά , να καταδείξουν τις αιτίες τους(ελλιπής χρηματοδότηση ,ελλείψεις προσωπικού, υπερεντατικοποίηση εργασίας, ελλιπή μέτρα προστασίας ,παλαιά μηχανήματα, ανεπάρκειες στον εξαερισμό των θαλάμων εργασίας, μη εφαρμογή ισχυόντων νόμων και κανονισμών ,χρήση χημικών παρασκευασμάτων υπόπτων για καρκινογενέσεις κλπ) και ταυτόχρονα να πιέσουν για άμεσο έλεγχο όλων των χώρων εργασίας και νοσηλείας από εξειδικευμένους επιστήμονες και άμεση εφαρμογή εντός μηνός όλων των πορισμάτων και υποδείξεών τους.

Διότι καλώς οι Διοικήσεις των Νοσοκομείων κάνουν αντικαπνιστικό αγώνα και συμφωνούμε με αυτό, αλλά όπως φαίνεται ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Γιατί τα 35 ευρώ αύξηση στο Νοσοκομειακό επίδομα από 1-7-2007, γίνονται 3-4 ευρώ αύξηση στο τελικό μισθό.

Για ενημέρωση των εργαζομένων στο Νοσοκομείο σχετικά με μισθολογικά ζητήματα αναφέρουμε τα παρακάτω:

Από 1-7-2007 αυξάνεται το Νοσοκομειακό επίδομα κατά 35 ευρώ μικτά.

Ταυτόχρονα όμως από 1-7-2007, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 2 του ν. 3513/2006(ΦΕΚ Α΄265), πέρα από τις κρατήσεις για αυτή την αύξηση(των 35 ευρώ), έχουμε και παρακράτηση 9,39 ευρώ μηνιαίως (6,67% για το ποσό των 140,80 ευρώ) το οποίο ποσό αποτελεί και από 1-7-2007 μέρος των συντάξιμων αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων.

Η παρακράτηση πραγματική εδώ και τώρα το ποσό όμως των 140,76 πλασματικό!

Απλά θα υπολογίζεται στο συντάξιμο μισθό χωρίς να υπάρχει αυτή τη στιμή στη μισθοδοσία μας.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι εργαζόμενοι δεν είδαν καμιά αύξηση στο μισθό τους τον Ιούλιο.

Σχετικό άρθρο υπάρχει στην εφημερίδα "Το Ποντίκι" στις 24-5-2007

Επίσης σχετική αναφορά γίνεται στη παράγραφο 31 της εισοδηματικής πολιτικής του 2007.

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

4o Σεμινάριο Επείγουσας Ιατρικής και Νοσηλευτικής

Στις 21-22-23 Σεπτέμβρη 2007 διοργανώνεται στην Πρέβεζα (Ξενοδοχείο Margarona Royal) το 4ο Σεμινάριο Επείγουσας Ιατρικής και Νοσηλευτικής, από τον Ιατρικό Σύλλογο Πρέβεζας και το Γενικό Νοσοκομείο Πρέβεζας.
Για περισσότερες πληροφορίες, σε λίγες μέρες, στη διαδικτυακή διεύθυνση του Σεμιναρίου.

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

Σχετικά με μια ανακοίνωση του Εξωραϊστικού –Εκπολιτιστικού Συλλόγου Περιοχής Νοσοκομείου.

Πριν λίγες μέρες δημοσιεύθηκε στον τοπικό τύπο της Πρέβεζας, μια ανακοίνωση του Εξωραϊστικού –Εκπολιτιστικού Συλλόγου Περιοχής Νοσοκομείου (υπογράφει ο πρόεδρος και ο γραμματέας του συλλόγου), με την οποία εκφράζεται η αντίθεση του συλλόγου στη δημιουργία μονάδας χορήγησης υποκαταστάτων του Οργανισμού Καταπολέμησης Ναρκωτικών(ΟΚΑΝΑ) μέσα στο χώρο του Νοσοκομείου Πρέβεζας!

Πριν ασχοληθούμε με την εν λόγω ανακοίνωση και την επιχειρηματολογία των συντακτών της, ίσως είναι σημαντικό να αναφέρουμε μερικές απόψεις γύρω από το ζήτημα της τοξικομανίας.

Τα ναρκωτικά και η τοξικομανία αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες μάστιγες της κοινωνίας μας .

Είναι μια ακραία μορφή με την οποία εκδηλώνεται, σε ένα συγκεκριμένο οικογενειακό περιβάλλον, η σήψη μιας ολόκληρης κοινωνίας που έχει σαν κύρια χαρακτηριστικά της τον ατομικισμό, την υποκρισία, την αποξένωση, την έλλειψη αξιών και ιδανικών , τον καταναλωτισμό, την έλλειψη πνευματικών ενδιαφερόντων, την θεοποίηση του χρήματος, την πολιτιστική και συναισθηματική φτώχεια.
Η τοξικομανία λοιπόν είναι μια πολυπαραγοντική και πολύπλοκη παθολογική κατάσταση με αίτια κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά, ψυχολογικά.
Και σαν τέτοια απαιτεί και μια ποικιλία μέσων και μεθόδων για την αντιμετώπισή της
Σήμερα πέρα από την αναγκαιότητα ανάπτυξης μιας σχεδιασμένης πολιτικής πρόληψης, εφαρμόζονται δυο ειδών θεραπευτικά προγράμματα.

1.Τα στεγνά προγράμματα

2.Τα προγράμματα χορήγησης υποκαταστάτων.

1.Τα στεγνά προγράμματα.

Τα λεγόμενα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα στηρίζονται στην ψυχοκοινωνική θεραπεία και στόχο έχουν την απεξάρτηση από όλες τις ουσίες και την κοινωνική επανένταξη.
Δεν χρησιμοποιούν φάρμακα υποκατάστασης
για την αντιμετώπιση της εξάρτησης.
Τα πρώτα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα αναπτύχθηκαν στη χώρα μας στις αρχές της δεκαετίας του ’80, από το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (18 ΑΝΩ) και το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), και είχαν τη μορφή θεραπευτικών κοινοτήτων με εσωτερική παραμονή για διάστημα τουλάχιστον ενός έτους. Ακολούθησε η ανάπτυξη «στεγνών» προγραμμάτων και από άλλους φορείς, όπως το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.
Η διαπίστωση της ανάγκης πλουραλισμού στη θεραπεία των εξαρτημένων, προκειμένου αυτή να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ποικίλες ανάγκες των χρηστών, έδωσε ώθηση στη σταδιακή λειτουργία -από τους προαναφερθέντες και άλλους φορείς- διάφορων τύπων «στεγνών» θεραπευτικών προγραμμάτων, όπως της ημερήσιας παραμονής ή του τύπου των εξωτερικών ιατρείων, της νυχτερινής διαμονής για τους εργαζόμενους, των ειδικών προγραμμάτων για εφήβους, γυναίκες.
Σήμερα, περίπου το 1/3 των θέσεων θεραπείας στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης καλύπτεται από τα «στεγνά» θεραπευτικά προγράμματα. Κατά κανόνα, τα «στεγνά» προγράμματα έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε άτομα που επιδεικνύουν ισχυρό κίνητρο να θεραπευτούν, είναι νεαρότερα σε ηλικία, και έχουν λιγότερο βεβαρημένο ιστορικό εξάρτησης. Η ένταξη και η θεραπεία στα «στεγνά» προγράμματα ενδείκνυται για όλα τα εξαρτημένα άτομα, πριν αυτά αποφασίσουν να ζητήσουν βοήθεια στο πρόγραμμα υποκατάστασης.

2.Τα προγράμματα χορήγησης υποκαταστάτων.


Η θεραπεία υποκατάστασης είναι μια μορφή θεραπείας που απευθύνεται σε άτομα εξαρτημένα από οπιούχα (ηρωίνη) και εφαρμόζεται με τη χορήγηση φαρμακευτικών ουσιών όπως η μεθαδόνη και η βουπρενορφίνη.

Οι φαρμακολογικές ιδιότητες των ουσιών που χρησιμοποιούνται στη θεραπεία υποκατάστασης διαφέρουν από εκείνες της ηρωίνης. Οι ουσίες αυτές απαιτούν, σε σύγκριση με την ηρωίνη, μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να αρχίσει τόσο η δράση όσο και η αποδρομή τους. Αντίθετα, η ηρωίνη προκαλεί, σχεδόν αμέσως μετά τη λήψη της, μια κατάσταση ευφορίας («ανέβασμα») που ακολουθείται, σε σύντομο χρονικό διάστημα, από «πτώση». Έτσι, με τα υποκατάστατα αποφεύγονται οι γρήγορες μεταπτώσεις του θυμικού που προκαλεί η λήψη της ηρωίνης, οι οποίες οδηγούν με τη σειρά τους στην ανάγκη συχνής επανάληψης της χρήσης της. Επιπλέον, τα υποκατάστατα δεν έχουν την ευφορική δράση της ηρωίνης, μάλιστα έχουν και την ιδιότητα να εμποδίζουν την έξαρση της ψυχικής διάθεσης που αυτή προκαλεί, ενώ μειώνουν σημαντικά και την επιθυμία για χρήση.
Στις Θεραπευτικές Μονάδες Υποκατάστασης παρέχεται φαρμακευτική θεραπεία, σε συνδυασμό με ψυχοκοινωνική υποστήριξη και θεραπεία της ψυχιατρικής και σωματικής συνοσηρότητας. Μέλημα του προγράμματος υποκατάστασης είναι η μείωση της χρήσης ναρκωτικών καθώς και των συναφών με τη χρήση προβλημάτων – κοινωνικών και υγείας – καθώς και η διασφάλιση της δημόσιας υγείας από τη μετάδοση μολυσματικών ασθενειών. Παράλληλα, στόχος παραμένει να βοηθηθούν τα άτομα -που το επιθυμούν και μπορούν- να πετύχουν επιπρόσθετα της μείωσης της βλάβης, την απεξάρτηση. Κύρια επιδίωξη αποτελεί η σταθεροποίηση σε ένα κανονικό τρόπο ζωής που θα συνοδεύεται από βελτίωση των οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων, καθώς και από ενδιαφέρον για εκπαίδευση/κατάρτιση, για εργασία και για επαγγελματική αποκατάσταση.
Η υποκατάσταση εφαρμόζεται σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα οποία η θεραπευτική αυτή μέθοδος καλύπτει περίπου τα 2/3 των θέσεων θεραπείας. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει ομοφωνία όσον αφορά τα οφέλη της θεραπείας αυτής, καθώς τα επιστημονικά δεδομένα από τις άλλες χώρες και τη δική μας δείχνουν ότι η θεραπεία υποκατάστασης συμβάλλει στη μείωση της εγκληματικότητας, των λοιμωδών νοσημάτων, των θανάτων που συνδέονται με τα ναρκωτικά καθώς και του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ ταυτόχρονα βοηθά στην κοινωνική επανένταξη των θεραπευμένων.
Η θεραπεία υποκατάστασης δεν είναι πανάκεια, ούτε αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπεία για όλα τα εξαρτημένα από οπιούχες ουσίες άτομα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, τίθενται και ορισμένες προϋποθέσεις για να γίνει δεκτό ένα άτομο στη θεραπεία υποκατάστασης στη χώρα μας, όπως η ηλικία και η προηγούμενη προσπάθεια θεραπείας σε «στεγνό» θεραπευτικό πρόγραμμα.
Είναι προτιμότερο να πετύχει ένα άτομο την πλήρη απεξάρτησή του, από το να παίρνει ένα φάρμακο ενδεχομένως για πολλά χρόνια.
Υπάρχουν όμως χρόνιοι και βαριά εξαρτημένοι χρήστες που δεν κατορθώνουν να απεξαρτηθούν στα «στεγνά» προγράμματα (νευροβιολογικές συνιστώσες), και επομένως έχουν ανάγκη από μια θεραπεία μακράς διάρκειας με υποκατάστατα. Στα άτομα αυτά οφείλουμε να παρέχουμε τη θεραπεία που χρειάζονται, όπως το κάνουμε και σε άλλους χρόνιους ασθενείς (π.χ. σε όσους πάσχουν από διαβήτη, υπέρταση, επιληψία ή σχιζοφρένια).
Είναι φανερό από τα προαναφερθέντα ότι η θεραπεία χορήγησης υποκαταστάτων πρέπει να γίνεται σε χώρους πολύ κοντά ή μέσα σε νοσοκομειακές μονάδες.

Μια φοβική ανακοίνωση με έντονα στοιχεία κοινωνικού ρατσισμού.

Στον τοπικό τύπο της Πρέβεζας δημοσιεύθηκε μια ανακοίνωση, ενός Εκπολιτιστικού Συλλόγου της Περιοχής Νοσοκομείου, με την οποία ζητείται να μην εγκατασταθεί η μονάδα του ΟΚΑΝΑ στο Νοσοκομείο αλλά σε άλλη περιοχή.

Επιχειρήματα 1ον.
1. «Η περιοχή είναι πυκνοκατοικημένη από νέες οικογένειες με μικρά παιδιά, παιδικής, εφηβικής ηλικίας τα οποία είναι εύκολο να παρασυρθούν και να πληγωθούν στη θέα τόσο βαριά ασθενούντων από ναρκωτικά».
Το σχόλιο μας:
Αναρωτήθηκαν ,οι εν λόγω κύριοι, πόσες φορές πληγώνονται τα παιδιά τους από την βαρβαρότητα και την απανθρωπιά που γεννά καθημερινά η κοινωνία μας;
Αναρωτήθηκαν πόσες φορές πληγώνονται καθημερινά τα παιδιά τους και διαμορφώνεται η συνείδηση και ο χαρακτήρας τους, από τη σύγχρονη βαρβαρότητα και αθλιότητα των τηλεοπτικών προγραμμάτων (βία, ξεκατινιάσματα, άκρατος σεξισμός και πορνογραφία, αποχαύνωση, γελοιοποίηση των αδυνάτων, θεοποίηση του αμοραλισμού κλπ);
Αναρωτήθηκαν πόσες φορές πληγώνονται καθημερινά τα παιδιά τους από την άγρια βία πολλών βιντεο-παιχνιδιών και διαδικτυακών παιχνιδιών;

Η θέα των «ασθενούντων» συνανθρώπων μας τους πείραξε;

Επιχείρημα 2ον
«Η περιοχή είναι κοντά σε σχολικές μονάδες (γενικό λύκειο, νηπιαγωγείο, ακαδημία εμπορικού ναυτικού) άρα εύκολες αγορές για εμπόρους και διακινητές ουσιών»
Το σχόλιό μας:
Mα την μονάδα του ΟΚΑΝΑ περιμένουν οι έμποροι των ναρκωτικών για να δράσουν στην Πρέβεζα;
Τόσα χρόνια δεν δρουν;
Δεν βλέπουν, οι υπογράφοντες την ανακοίνωση, το τεράστιο μέγεθος του προβλήματος ,την διακίνηση και εμπορία, χρόνια τώρα, σε όλες τις περιοχές της χώρας και βέβαια και στη Πρέβεζα , σε κάθε μέρος που σπουδάζει, δρα και «ψυχαγωγείται» η νεολαία μας;
Δεν έκαναν καν τον κόπο να ρωτήσουν τα παιδιά τους για να μάθουν τι γίνεται και στην πόλη μας!
Επιχείρημα 3ον
Δεν υπάρχει επαρκής αστυνόμευση…
Το σχόλιό μας:
Αν δεν κάνουμε λάθος, οι υπογράφοντες την ανακοίνωση, έχουν στο νου τους μια άλλη περιοχή της Πρέβεζας για την εγκατάσταση της μονάδας.

Εκεί θα βρεθεί προσωπικό για να υπάρχει επαρκής αστυνόμευση;

Ή μήπως λειτουργούν με τη γνωστή λογική «Μακριά από το σπίτι μας και ας είναι και στου γείτονα» !

Ας σοβαρευτούμε!
Ο αγώνας κατά των ναρκωτικών είναι πάνω απ’ όλα αγώνας για μια άλλη, πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη κοινωνία.
Είναι αγώνας για μια άλλη Παιδεία.

Ο αγώνας αυτός μας αφορά όλους.
Ταυτόχρονα πρέπει να είναι αγώνας που να δίνει τη δυνατότητα και σε αυτούς τους ανθρώπους, που «γονάτισαν» μπροστά στις δυσκολίες της ζωής, να σηκωθούν και να συνεχίσουν .
Να τους δώσουμε και άλλες ευκαιρίες.
Όχι να τους πετάξουμε στους σύγχρονους «καιάδες», όχι να τους απομονώσουμε σε σύγχρονα «λεπροκομεία».
Όχι στον κοινωνικό ρατσισμό.
Είμαστε σίγουροι ότι τέτοιες ανακοινώσεις, όπως αυτή που εκδόθηκε από το Εκπολιτιστικό Σύλλογο Περιοχής Νοσοκομείου, δεν εκφράζουν ούτε τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής του Νοσοκομείου, ούτε την συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Πρέβεζας.

Η Αγωνιστική Παρέμβαση Εργαζομένων Νοσοκομείου Πρέβεζας τάσσεται ανοικτά υπέρ της δημιουργίας μιας τέτοιας μονάδας στο Νοσοκομείο Πρέβεζας, με τρεις βασικές προϋποθέσεις:

1.Nα δοθούν τα απαραίτητα κονδύλια για τη δημιουργία ανθρώπινων εγκαταστάσεων και τη λειτουργία της Μονάδας και να μην επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός του Νοσοκομείου.

2.Να προσληφθεί όλο το απαραίτητο και εξειδικευμένο προσωπικό για τη λειτουργία της.

3.Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα, τόσο από τον ΟΚΑΝΑ όσο και από τη Αστυνομική Διεύθυνση Πρέβεζας, για την ομαλή και ασφαλή λειτουργία της Μονάδας.

Σημείωση: Ορισμένα στοιχεία του κειμένου ελήφθησαν από τον ΟΚΑΝΑ.


Δευτέρα 4 Ιουνίου 2007

Οι απόψεις μας για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (6)

Ναι στα κοινωφελή έργα ,όχι στις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα.

Ωραία και τώρα τι κάνουμε ;

Τα κοινωφελή έργα και οι κοινωφελείς υπηρεσίες πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται και να παρέχονται.

Μπορούν όμως να γίνουν με την χρηματοδότηση και πλήρη κυριότητα του Δημοσίου.

Οι ΣΔΙΤ δεν ήλθαν για να καλύψουν ανάγκες του Δημοσίου, αλλά ανάγκες των επιχειρηματιών .

Πλούτος στη χώρα μας παράγεται και χρήματα υπάρχουν.

Βρίσκονται στη τεράστια φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή των επιχειρηματιών.

Βρίσκονται στα μεγάλα προνόμια και στις φοροαπαλλαγές του ιδιωτικού κεφαλαίου.

Βρίσκονται στα τεράστια κέρδη και υπερκέρδη των επιχειρηματιών.

Βρίσκονται στα δανεικά και αγύριστα που παίρνουν.

Αλήθεια, έχουμε αναλογιστεί ποτέ ,πόσα νοσοκομεία ,πόσα σχολεία, πόσοι παιδικοί σταθμοί, πόσοι δρόμοι κλπ θα φτιάχνονταν μόνο και μόνο από τις μίζες (φανερές και κρυφές) που, εδώ και 20-30 χρόνια, τα διάφορα «λαμόγια» έχουν αρπάξει από το Ελληνικό Δημόσιο;

Ακόμα και σήμερα το ελληνικό κράτος πριμοδοτεί με τον ποιο απροκάλυπτο τρόπο το ιδιωτικό κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας τα χρήματα του ελληνικού Δημοσίου. Πχ. στην κοινοπραξία που θα κατασκευάσει τον Ε-65, δηλ το δρόμο που θα συνδέσει την εθνική οδό στο ύψος της Λαμίας με την Εγνατία στο ύψος των Γρεβενών, εκτός από τη εκμετάλλευση του εν λόγω δρόμου, θα δοθεί και η εκμετάλλευση των διοδίων στο περίφημο πέταλο του Μαλλιακού, έργο που γίνεται με πλήρη χρηματοδότηση του ελληνικού δημοσίου και με κόστος που σύμφωνα με την εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» αγγίζει το 1 δις ευρώ.

Έργο, για το οποίο το ελληνικό δημόσιο(και κατ’ επέκταση οι Έλληνες πολίτες) θα δαπανήσει 1 δις ευρώ, αντί να αξιοποιηθεί από το ελληνικό δημόσιο θα δοθεί σαν μπόνους στους επιχειρηματίες για να το εκμεταλλευθούν!

Προφανώς, μετά από αυτό, θα έλθουν οι υποστηρικτές των ΣΔΙΤ και θα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την έλλειψη κονδυλίων από το ελληνικό δημόσιο και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων !

Όμως για ποιο Δημόσιο μιλάμε;

Προφανώς όχι για αυτόν το Δημόσιο τομέα.

Αυτός ο Δημόσιος τομέας είναι βαθύτατα ταξικά προσανατολισμένος προς όφελος του κεφαλαίου.

Πρόκειται για ένα δημόσιο τομέα που δεκαετίες τώρα έχει γίνει λάφυρο στα χέρια των κομμάτων εξουσίας.

Πρόκειται για ένα δημόσιο τομέα γραφειοκρατικό, κομματικοποιημένο, όπου παρέχεται το έδαφος για να αναπτύσσονται φαινόμενα ρεμούλας και αρπαχτής, όπου ανθεί η αναξιοκρατία .

Όταν λοιπόν μιλάμε εμείς για Δημόσιο τομέα έχουμε στο νου μας ένα δημόσιο τομέα σταθερά προσανατολισμένο στην υπηρεσία και στην εξυπηρέτηση της κοινωνίας , των πολιτών και του κάθε πολίτη χωριστά.Ένα δημόσιο τομέα αντιγραφειοκρατικό, φιλικό στον πολίτη.Ένα δημόσιο τομέα της υπευθυνότητας και της αξιοκρατίας.

Ένα δημόσιο τομέα ο οποίος θα λειτουργεί υπό πλήρη κοινωνικό έλεγχο.

Αυτό είναι και το μέγα ζητούμενο.

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

Απεργία για τις 14 Ιουνίου 2007 ανακοίνωσε η ΠΟΕΔΗΝ

Η ΠΟΕΔΗΝ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία) κήρυξε 24ωρη απεργία στις 14 Ιουνίου 2007 για την επαρχία και 6ωρη στάση εργασίας σε Αθήνα -Πειραιά (βλέπε σχετική ανακοίνωση).

Μερικές επισημάνσεις:
Πιστεύουμε ότι οι κινητοποιήσεις και οι μορφές πάλης που επιλέγονται καλό είναι να βγαίνουν μέσα από όσο το δυνατόν πιο μαζικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων , να αποτελούν καρπό προβληματισμού και συζήτησης των ίδιων των εργαζομένων, να γίνονται δική τους υπόθεση, να έχουν μια προοπτική και μια συνέχεια και τον ευρύτερο δυνατό συντονισμό με τους υπόλοιπους εργαζόμενους τόσο στα Νοσοκομεία(πχ γιατροί), αλλά και στην υπόλοιπη κοινωνία.Διαφορετικά ,η εμπειρία αυτό δείχνει,καταλήγουν σε άσφαιρες ντουφεκιές με ισχνή έως ανύπαρκτη συμμετοχή .
Απο τη πλευρά μας καλούμε τους εργαζόμενους, μέσα απο γενικές συνελεύσεις, να αποφασίσουν την συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις, με ένα πλαίσιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες τους αλλά και στην ανάγκη για υψηλής ποιότητας, πλήρη, δημόσια και δωρεάν παροχή υπηρεσιών Υγείας σε όλους τους συνανθρώπους μας.