Επιτροπή αγώνα νοσοκομείου
Ερυθρός Σταυρός
Μια μάχη που κερδήθηκε
Συνάδελφοι,
Η προσπάθειά μας τις τελευταίες μέρες, από τη
μια για να υπερασπίσουμε το δημόσιο
χαρακτήρα του Νοσοκομείου μας και από
την άλλη για να μην ανοίξει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση όλων των
νοσοκομείων του ΕΣΥ, κερδήθηκε.
Κερδήθηκε δείχνοντας ότι
είναι δυνατόν μέσα στην ισοπέδωση του μνημονίου να διεκδικούμε και να
πετυχαίνουμε το σκοπό μας, ειδικά για το ΕΣΥ το οποίο έχει γίνει ανάγκη «ζωής
και θανάτου» για όλο τον ελληνικό λαό.
Επίσης κερδήθηκε
διεκδικώντας τη δουλειά μας και την αξιοπρέπεια μας ενάντια στα μικροσυμφέροντα
των «διαδρόμων» του Νοσοκομείου μας, που αντιλαμβάνονται τη ζωή μέσα από τη
κόλαση των εξαρτήσεων και την ατομική «τακτοποίηση».
Τέλος, καλό είναι να
γνωρίζουμε και τι ακριβώς κερδήθηκε:
Η ακύρωση των σχεδίων της
διοίκησης του «Ερρίκος Ντυνάν» η οποία σε συνεργασία με τα γνωστά πρόσωπα του
νοσοκομείου μας, που ετοιμάζονται για την επόμενη επαγγελματική τους
σταδιοδρομία και με την αρωγή του Υπουργού Υγείας προσπάθησαν :
1.Μέσα από πραξικοπηματικές διαδικασίες με το
άρθρο 33 -στο παρόν Σχέδιο Νόμου για την Υγεία
που αποσύρθηκε- να εντάξουν την ενοποίηση του Νοσοκομείου μας με το
ιδιωτικό «Ερρίκος Ντυνάν» με άμεσους επιδιωκόμενους σκοπούς:
• την εξασφάλιση δυνατότητας ξεπουλήματος του «Ερρίκος Ντυνάν»,
• την έμμεση μεταφορά στο Δημόσιο των χρεών του «Ερρίκος
Ντυνάν», αναφερόμενου ύψους από 300 έως 500 εκατ. Ευρώ,
• να παρακάμψουν τις 2 εκκρεμοδικίες, από την καταπάτησης
Δημόσιας γης του νοσοκομείου μας ( 7,5 στρεμ.) και στη χρήση αυτής που έχει
κάνει το «Ερρίκος Ντυνάν», ύψους
οφειλής δεκάδων εκατ. ευρώ και του ανύπαρκτου -φερόμενου χρέους του
Νοσοκομείου μας από τη συνεργασία (!) με
το ίδρυμα Ερρίκος Ντυνάν ύψους 24,2
εκατ. ευρώ,
• Αλλά και τέλος αλλά όχι τελευταίο, την εξασφάλιση σε αυτό το
νέο υπό δημιουργία Διοικητικό Συμβούλιο
ιδιωτικού τομέα, μία θέση Γενικού Διευθυντή.
ΚΟΥΙΖ:
ποιός λέτε; Μα, ναι. Φυσικά.
2. Την ιδιωτικοποίηση του
Νοσοκομείου μας μέσω της συνένωσής του με το «Ερρίκος Ντυνάν» με σκοπό την
εξασφάλιση της κερδοφορίας ή του μέλλοντος
τόσο του ιδρύματος όσο και αυτών που έχουν ταυτίσει τη μοίρα τους με
αυτό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
ΔΕΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΟΥΜΕ,
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ
