Ορισμένες σκέψεις για τα διλήμματα της συγκυρίας.

Όπως  όλοι είχαμε προβλέψει η νέα εκλογική αναμέτρηση θα έχει πολύ πιο άγρια χαρακτηριστικά   συγκριτικά με  όσες έγιναν στη χώρα μετά την μεταπολίτευση.

Πριν απ όλα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι  οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι δεν πρέπει επ ουδενί λόγο να ξεχάσουν την διακυβέρνηση των ΠΑΣΟΚ –ΝΔ-ΛΑΟΣ και τα όσα δεινά και συμφορές αυτή επεφύλαξε  για το λαό και τη χώρα.

Να έχουμε υπ όψη μας ότι μια ρεβανσιστική, μετα την εκλογική ήττα της 6ης Μάη  επάνοδος αυτού το μαύρου μετώπου στη διακυβέρνηση θα σημάνει αφάνταστο πόνο, εξαθλίωση και καταστροφή για όλους μας.

 Όσα ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια  θα μοιάζουν με ψιχάλες μπροστά στην καταιγίδα.

ΑΡΑ οι Έλληνες πολίτες πρέπει να συνεχίσουν και να τελειώσουν  εκλογικά αυτό που άρχισαν την 6^η Μάη με μια  ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ  ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ , ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και ιδιαίτερα της ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Αυτό είναι το πρώτιστο καθήκον του Ελληνικού λαού.

Καθώς εξελίσσεται η πολιτική και οικονομική κρίση στη χώρα φαίνεται για μια ακόμη φορά πόσο δίκιο είχε η Αντικαπιταλιστική Αριστερά που έλεγε  ότι η οποιαδήποτε αλλαγή και πολύ  περισσότερο η ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης δεν θα είναι  εκλογικός περίπατος όπως κάποιοι ονειρεύονταν, αλλά μια μακρόχρονη σκληρή καθολική μάχη που θα απαιτήσει:  ο ίδιος ο λαός να βγει στους δρόμους και να πάρει τις τύχες στα χέρια του.

Όλοι και όλες γινόμαστε μάρτυρες  μιας λυσσαλέας προσπάθειας του συστήματος και των πολιτικών του εκπροσώπων και των μηχανισμών του να μην αφήσουν ούτε μια ρωγμή να φανεί στο οικοδόμημά τους .

Η εμφάνιση και μόνο μιας ανόδου της εκλογικής επιρροής της Αριστεράς πυροδότησε τα αντανακλαστικά επιβίωσης ενός σάπιου και απόλυτα  διεφθαρμένου καθεστώτος.

Σε αυτή τη μάχη έχουν επιστρατεύσει ότι εφεδρείες έχουν.

Είναι προφανές ότι η Αριστερά και ο λαός δεν έχουν απέναντί τους έναν εύκολο αντίπαλο.

Ίσα ίσα είναι πολύ έμπειρος στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων .

Έχουμε την άποψη ότι τόσο  στη προηγούμενη  όσο και σε αυτή τη μάχη ένα τμήμα της Αριστεράς πηγαίνει  εγκλωβισμένο σε λαθεμένες εμμονές και αυτό δεν είναι   μόνο το  ΚΚΕ  αλλά και ο νικητής των προηγούμενων εκλογών ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εγκλωβισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ  σε μια ευρωλάγνα (υπέρ του ευρώ και της ΕΕ) αντίληψη δεν συνέβαλε  από την πλευρά του όλο το προηγούμενο διάστημα στην προετοιμασία  του λαού  για όλα τα ενδεχόμενα.   

Δηλαδή έστω και για  το ενδεχόμενο της εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ. 

Εξ άλλου αυτή ακριβώς η αντίληψη εμπόδισε και την ευρύτερη συνεργασία και σύμπραξη  της αριστεράς  δηλαδή και των δυνάμεων που βάζουν επιτακτικά το αίτημα εξόδου από το ευρώ και εξόδου από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Αυτή ακριβώς την αδυναμία  εκμεταλλεύτηκαν αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μάη οι κύκλοι  της τρόικα , των επιτελών των Βρυξελλών, της ΕΕ και του κεφαλαίου ντόπιου και ξένου  και  απέναντι στο αντιμνημονιακό αίτημα  έβαλαν αυτοί πρώτοι  το δίλημμα «Μνημόνιο και Ευρώ ή Όχι Μνημόνιο και Έξω από Ευρώ». Οδηγώντας έτσι  την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αναδιαπραγμάτευσης των μνημονίων , δανειακών συμβάσεων  και χρέους εντός του ευρώ και της ΕΕ αντί της κατάργησης καταγγελίας και διαγραφής.

 Από κει και μετά είναι  εύκολο να κυριαρχήσει προεκλογικά το δίλημμα  ΕΥΡΩ –Η ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ  που έχει και μια  πραγματική βάση.

Στο δίλημμα αυτό, όπως το θέτουν οι επιτελείς της ΕΕ και οι φιλομνημονιακοι στη χώρα μας , η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη δύσκολη θέση να εναρμονίσει μια συνεπή πλήρη αντιμνημονιακή θέση με τη θέση υποχρεωτκά  εντός ευρώ και της ΕΕ και καταλήγει στην αμυντική θέση ότι... δεν μπορούν έτσι και αλλιώς να μας βγάλουν χωρίς τη θελησή μας  εκτός ευρώ και ΕΕ .

Δεν ξέρω πόση βάση έχει αυτό, αλλά κάλλιστα μπορούν να σου κάνουν τη ζωή κόλαση εντός ευρώ και ΕΕ (αλήθεια τώρα  που είμαστε εντός ευρώ και ΕΕ δεν είναι κόλαση η ζωή για  ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού;) και η έξοδος να φαντάζει... ως λύτρωση.

Κατά την άποψή  μας λοιπόν, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να "παίξει μπάλα με αξιώσεις"  στο γήπεδο που έχει επιλεγεί να διεξαχθεί ο  αγώνας και θέλει πραγματικά να κάνει βήματα προς τη συνεργασία της Αριστεράς, πρέπει να κάνει πρωτίστως ή ίδια πρώτη   βήματα επανακαθορισμού της θέσης της για το Ευρώ και την ΕΕ .