Προς μια νέα εκλογική αναμέτρηση;

Όπως δείχνουν, μέχρι στιγμής και εκτός απροόπτου, τα πράγματα οδεύουμε προς μια νέα εκλογική αναμέτρηση μέσα στον Ιούνιο .

Ένα  κομματικό αλισβερίσι που διήρκεσε περίπου μια βδομάδα και στόχο είχε να επιβάλει μια κυβέρνηση  αντίθετη με το μήνυμα των εκλογών της 6ης Μάη, μια κυβέρνηση μειοψηφίας , συνέχισης των μνημονίων και επιβολής και νέων βάρβαρων μέτρων μέσα στον Ιούνιο ..

φαίνεται ότι λαμβάνει τέλος.

Αυτό όμως που θα καθορίσει τις εξελίξεις στη χώρα μας  δεν είναι το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα ή οι όποιες   κινήσεις των ηγετικών κλιμακίων των κομμάτων, αλλά  είναι το ίδιο το λαϊκό και εργατικό κίνημα. Η ίδια η παρέμβαση και η πρωτοβουλία του λαού. Kαι μέχρι στιγμής, είναι αλήθεια, δεν διαφαίνεται κάποια  σοβαρή τέτοια παρέμβαση .

Οι πολίτες πήγαν ψήφισαν  και τώρα παρακολουθούν από τον καναπέ  τους τις χορευτικές πιρουέτες  και τις κινήσεις τακτικής των ηγεσιών των κομμάτων .

Αυτό όμως ενέχει, πέρα από τα άλλα,  τον κίνδυνο η πρακτική έκφραση σε επίπεδο διακυβέρνησης, να είναι εντελώς διαφορετική από τα εκλογικά αποτελέσματα και το μήνυμα που αυτά έστειλαν.

Ήδη είναι ηλίου φαεινότερο ότι ασκούνται  ισχυρότατες  και πολύμορφες πιέσεις στο χώρο της Αριστεράς και ιδιαίτερα στο νικητή των εκλογών στο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να "ακυρώσει"  ό,τι τέλος πάντων  ριζοσπαστικό υπάρχει στο πρόγραμμά  του και στην πολιτική του. Να τον εντάξουν αργά,  αλλά μεθοδικά στην αποδοχή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων ,  αξιοποιώντας και τις θέσεις του για το ευρώ και την ΕΕ.

Όπως αναφέραμε και στην αρχή μάλλον θα πάμε σε νέες εκλογές.

Αυτές θα διεξαχθούν σε πολύ  πιο πολωμένο πολιτικά κλίμα από αυτές που διεξήχθησαν στις 6 Μάη.

Όλοι οι μηχανισμοί του συστήματος και ιδιαίτερα οι μηχανισμοί προπαγάνδας, αλλά και των διεθνών τοκογλύφων  θα  κινητοποιηθούν, επιβάλλοντας ένα κλίμα εκφοβισμού της κοινωνίας, εκβιασμών , απειλών.
Με στόχο να κάμψουν την ελπίδα του λαού για μια άλλη πορεία.

Παίζεται  πραγματικά η επιβίωση κομμάτων και μηχανισμών που επί δεκαετίες ταλαιπώρησαν αυτόν το τόπο και αποτέλεσαν  και αποτελούν και τους βασικούς μηχανισμούς μέσω των οποίων ψηφίστηκαν και εφαρμόζονται τα  μνημόνια και οι  δανειακές  συμβάσεις.

Θα είναι σφοδρό χτύπημα  για τους εγχώριους και διεθνείς τοκογλύφους, για την τρόικα, για την πολιτική νομενκλατούρα των Βρυξελών και του ΔΝΤ,   μια νέα  ακόμη πιο ξεκάθαρη, πιο ενισχυμένη αριστερή  αντιμνημονιακή ψήφος. Μια ψήφος καταδίκης των βάρβαρων και  αντιλαϊκών μέτρων  και νόμων που ψηφίστηκαν αυτά  τα χρόνια. Θα προκαλέσει σεισμικές αλλαγές και στην Ευρώπη αλλά θα έχει και διεθνή επίδραση. Για πρώτη  φορά το "Δογμα του Σοκ"  θα υποστεί ισχυρότατο κλονισμό.

Το πείραμα, με  πειραματόζωο έναν όλόκληρο λαό  και μια ολόκληρη χώρα, θα φαίνεται ότι απέτυχε.

Οι οιωνοί  δείχνουν  ότι στις εκλογές αυτές, παρά τις όποιες πιέσεις και εκβιασμούς, θα έχουμε  εκλογική επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ .

Η ανάγκη του κόσμου για την  τιμωρία των πολιτικών σχηματισμών που του έκαναν  κόλαση τη ζωή ( η αίσθηση που αποκομίζει όποιος έρχεται καθημερινά σε επαφή και συζήτηση με ευρύτερα  στρώματα του πληθυσμού  είναι ότι  ο κόσμος έχει τέτοια οργή και μίσος  εναντίον τους  που επιζητεί ένα ακόμη χτύπημα για να  τους «αποτελειώσει») , η ανάγκη  έστω και   για μια ανάσα μετά από 2 χρόνια εφαρμογής του "Δόγματος του Σοκ", σπρώχνει μεγάλα τμήματα του πληθυσμού  αντί να βγουν στους δρόμους να συγκρουστούν,  να πάρουν άμεσα  τη ζωή, την κατάσταση και την ελπίδα στα χέρια τους ,  να την   εναποθέσουν σε εκείνον το σχηματισμό της Αριστεράς,   που τούτη την ώρα τους φαίνεται  ότι υπόσχεται πιο "εφικτά", πιο «γήινα»  πράγματα. Δεν τους "τρομάζει".

 Άσχετα τι μπορεί στο μέλλον να αποδειχτεί.

Στις εκλογές αυτές κατά την άποψή μας είναι αναγκαία όσο ποτέ η αυτοτελής εκλογική  παρέμβαση  της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Παρά το ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μικρών κομμάτων και σχηματισμών  σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση θα λιώσει  σαν βούτυρο, από το κλίμα πόλωσης  και κυριολεκτικά θα εξαφανιστεί εκλογικά .

Είναι αναγκαία γιατί:

1.Εχει τις πιο σωστές και πιο καθαρές αυτή τη στιγμή- και μάλιστα  καθημερινά επαληθευόμενες- θέσεις για την κρίση, το χρέος, την ΕΕ, και το ευρώ. Έχει  πρόγραμμα  - προτάσεις για  διέξοδο προς όφελος των εργαζομένων και του λαού, που γίνεται αποδεκτό  καθημερινά   και από περισσότερους ανθρώπους. Οι προτάσεις της συγκινούν  πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο από το αυτό που φαίνεται καταγεγραμμένο στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση.

2. Έχει ήδη συνάψει- πέρα από εκλογικούς- και πολιτικούς δεσμούς με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους και πολίτες αυτής της χώρας και αυτοί οι δεσμοί πρέπει να έχουν μια συνέχεια , να μονιμοποιηθούν,  να δυναμώσουν, να δοκιμαστούν  και  να αντέξουν στις υψηλές θερμοκρασίες της νέας εκλογικής αναμέτρησης.

3. Στις εκλογές αυτές θα αποδεσμευτούν  νέα,  πολύ μεγάλα τμήματα εργαζομένων που ήταν εγκλωβισμένα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και η αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει  να τα  προσεγγίσει, να τα ακούσει  προσεκτικά,  να   ανοίξει διάλογο μαζί  τους  προβάλλοντας και τις δικές της θέσεις και προτάσεις και γιατί όχι να τα πείσει.

4. Ο χώρος της υπόλοιπης Αριστεράς και ιδιαίτερα  ο χώρος του  ΣΥΡΙΖΑ θα δεχθεί ισχυρότατες πιέσεις,  ώστε όχι μόνο σε επίπεδο προγράμματος, αλλά  ακόμη και σε επίπεδο εκφοράς του λόγου του να βάλει πολύ νερό στο κρασί του, να στραφεί προς πιο «κεντρώες», ανώδυνες για το σύστημα θέσεις και «έχει ανάγκη» από αντίστοιχες έντονες αντίρροπες  πιέσεις  από… τα «αριστερά»  του.

5. Είναι σημαντικό να ακουστεί σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο,  ότι ανάπτυξη πρός όφελος του λαού, αναδιανομή του πλούτου πρός όφελος των εργαζομένων και των φτωχών στρωμάτων, πραγματικά δημόσια, δωρέαν  και υψηλού επιπέδου υγεία και παιδεία για όλους, ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια της χώρας, δεν είναι  ποτέ να δυνατόν να συμβούν   κάτω από την μπότα του ευρώ και της καπιταλιστικής και ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης που είναι η σημερινή  Ευρωπαϊκή Ένωση.

6. Και εξίσου σημαντικό, η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν ετεροκαθορίζεται αλλά αυτοκαθορίζεται.

Βεβαίως αυτό που θα κρίνει την πορεία της χώρας δεν θα είναι  μόνο το εκλογικό αποτέλεσμα αυτό καθαυτό, αλλά κυρίως  το ίδιο το  λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Ακόμη και  η πιο φιλολαϊκή κυβέρνηση να υπάρξει,  θα λυγίσει σαν κλαδάκι κάτω από τον  καταιγισμό πιέσεων,  εκβιασμών και υπονόμευσης  που θα δεχτεί μετεκλογικά, αν δεν έχει τη στήριξη αλλά και την "θετική" πίεση του λαϊκού κινήματος.

Αν δεν υπάρχει ένα ρωμαλέο, λαϊκό και εργατικό κίνημα..
που θα την πιέζει, με βάση τα δικά του προωθημένα αιτήματα, να προχωρήσει σε μια κατεύθυνση εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζομένων και όχι του  κεφαλαίου   και κατ’ αυτό τον  τρόπο να αποτελεί το  αντίπαλο δέος..
πολύ γρήγορα αυτή η κυβέρνηση (ακόμη και των καλύτερων προθέσεων)  θα υποκύψει  και θα διαχειριστεί με τον ίδιο τρόπο    όπως και οι προηγούμενες το σύστημα. 

Προς την προετοιμασία του λαϊκού και εργατικού κινήματος λοιπόν πρέπει να ριξει το βάρος της άμεσα  η  αντικαπιταλιστική Αριστερά, ώστε αυτό να πάρει αγωνιστικά, μαχητικά, ταξικά , πολιτικά χαρακτηριστικά.