Η
κινδυνολογία περί καταστροφής αν φύγουμε από ευρώ και ΕΕ είναι γνωστή.
Οι πρώτοι που ωρύονται
είναι οι ίδιοι οι ‘’εταίροι’’ μας στην ΕΕ. Αυτοί που μας έχουν ‘’πελάτες’’ τόσα χρόνια.
Έπονται αυτοί
που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια
στην Ελλάδα. Είναι το μεγάλο ‘’υπερ-κόμμα’’ του ευρώ. Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ πριν από
όλους. Αυτοί που επέβαλλαν τα μνημόνια.
Από κοντά ο ΣΕΒ
και οι λεγόμενες επιχειρηματικές τάξεις, που ωφελήθηκαν επί δεκαετίες με κέρδη, κοινωνικό κύρος και μερίδιο
στην πολιτική εξουσία και διαχείριση.
Δεν θα μπορούσε να λείπει
ο φασιστικός χώρος. Η Χρυσή Αυγή το έχει ξεκαθαρίσει σαφώς ότι είναι υπέρ της παραμονής
στην ευρωζώνη.
Και από δίπλα
έρχονται οι δεξιές και ακροδεξιές
μισές φωνές κατά του μνημονίου, αλλά υπέρ του ευρώ,
όπως αυτή του Π. Καμμένου.
Στην ανακήρυξη του ευρώ ως
‘’ιερού τοτέμ’’ συμμετέχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ, αλλά αυτό είναι πρόβλημα
άλλης τάξης. Είναι η πολιτική αδυναμία και ο φόβος τους να σκεφθούν και
να δράσουν ανατρεπτικά.
Γιατί όμως, ειδικά
το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο λυσσάει τόσο πολύ;
Πρώτο, γιατί αυτοί, θα χάσουν από αυτή
την έξοδο
Η ΕΕ θα χάσει ένα πελάτη
που έχει αφαιμάξει τόσα χρόνια. Κυρίως όμως, η έξοδος της Ελλάδας από την
ευρωζώνη, μπορεί να αποτελέσει την απαρχή για ξήλωμα του
οικοδομήματος του ευρώ. Είναι
η ευρωζώνη που θέλουν να σώσουν οι ολιγάρχες του πλούτου στην Ευρώπη, αλλά και
σε όλο τον κόσμο. Η ζώνη του ευρώ αποτελεί αυτή τη στιγμή τον ‘’αδύνατο
κρίκο’’ στο παγκόσμιο ωκεανό αντιθέσεων, μεσοπέλαγα μιας βαθύτατης
καπιταλιστικής κρίσης. Δεν είναι τυχαίο ότι ασχολούνται όλοι με τη σωτηρία
του ευρώ, από τον Ομπάμα μέχρι τους G20.
Η ελληνική αστική τάξη θα
αδυνατίσει οικονομικά και πολιτικά πολύ σοβαρά με το σπάσιμο αυτού του
δεσμού. Και βέβαια, σημαντικό τμήμα του πολιτικού προσωπικού θα μείνει
..άνεργο.
Δεύτερο, οι πολέμιοι της εξόδου από την ευρωζώνη και την ΕΕ, δεν θέλουν να
δούμε την κοινωνική αιμορραγία που έχουμε σήμερα, εξ αιτίας της παραμονής στο
‘’λάκκο των λεόντων’’.
Το κόστος παραμονής είναι
αιματηρό. Μιλάμε για ζημιά που
συγκρίνεται μόνο με πόλεμο. Το ΑΕΠ, έως και το 2011, έχει πέσει 15%. Το
2012 θα πάει 8% κάτω. Και επειδή από το βυθό, δεν μπορείς να βρεθείς να πετάς
στον ουρανό, το ελάχιστο της πτώσης που θα υπάρξει θα είναι 30%. Πραγματική
καταστροφή που μετριέται με 1,5 εκατομμύριο ανέργους, μισό εκατομμύριο να
δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, σακατεμένους μισθούς, διαλυμένα νοσοκομεία.
Παραμερίζοντας όλους
αυτούς, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νέοι, οι φτωχοί, έχουμε συμφέρον
από μια έξοδο από ευρωζώνη και ΕΕ, σε στενή σύνδεση με μια άλλη κοινωνική
πορεία με την εξουσία και τον πλούτο στα χέρια των εργαζομένων, με δημοκρατία
και λαϊκή κυριαρχία χωρίς ντόπιους και ξένους δυνάστες.
