Μια μεγάλη επιχείρηση
εξαπάτησης του ελληνικού λαού έχει ξεκινήσει η συγκυβέρνηση των τριών,
συνεπικουρούμενη από διάφορα ευρωενωσιακά κέντρα, με κωδική ονομασία
«επιμήκυνση».
Μιλάνε για επιμήκυνση του προγράμματος λιτότητας και περικοπών
μέχρι το 2016 και αυτό τάχα θα είναι θετική εξέλιξη. Το λένε όλοι αυτοί που το
μόνο το οποίο τους απασχολεί είναι η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής
οικονομίας, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου, και καρφί δεν τους καίγεται για
τη βιωσιμότητα του ελληνικού λαού, που βλέπει καθημερινά τη ζωή του και το
μέλλον του να κατακρημνίζονται στον καιάδα της αδίστακτης ταξικής πολιτικής.
Το χρέος και τα
δημοσιονομικά ελλείμματα είναι το πρόσχημα, ο «πολιορκητικός κριός» για την
άλωση των λαϊκών δικαιωμάτων και των εργατικών κατακτήσεων, ώστε όταν κλείσει
αυτός ο κύκλος της καπιταλιστικής κρίσης να έχουν καταφέρει βαρύ πλήγμα στην
εργατική τάξη και στις κατακτήσεις της.
Όταν αυτοί μιλάνε για επιμήκυνση, είναι
σαφές τι εννοούν. Άλλωστε, δεν το κρύβουν. Αυτό που λένε είναι ότι τα νέα μέτρα
- καρμανιόλα, περικοπών ύψους 11,5 ή 15 και άνω δισ. ευρώ, δε θα τα εφαρμόσουν
σε δύο αλλά σε τέσσερα χρόνια!
Τα μέτρα αυτά είναι επιπλέον όλων των άλλων που
έχουν μέχρι τώρα επιβληθεί στο όνομα της κρίσης και της ενίσχυσης της
«ανταγωνιστικότητας» του ελληνικού κεφαλαίου. Δηλαδή, λένε ότι την ολοκλήρωση
της διάλυσης της Υγείας, της Παιδείας, των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών
δικαιωμάτων, της κατακρεούργησης των συντάξεων, της συρρίκνωσης των επιδομάτων
ανεργίας, δεν την προλαβαίνουν σε δύο και θέλουν τέσσερα χρόνια. Αυτό είναι
όλο. Ζητάνε χρόνο, θέλουν παράταση για να αποκάνουν το λαό.
Η επιμήκυνση αυτή σημαίνει
παράταση του μαρτυρίου. Αποσκοπεί όχι στην ανακούφιση του λαού αλλά στην...
ανακούφιση των θανατερών μέτρων που επιβάλλονται. Να πάρει, δηλαδή, ο δήμιος
μια ανάσα και να συνεχίσει το έργο του. Εξάλλου, οι ίδιοι λένε πως η
«επιμήκυνση του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής» είναι
προϋπόθεση και το πρώτο βήμα της δήθεν «επαναδιαπραγμάτευσης» που στοχεύει στο
να κάνει τα μέτρα αυτά πιο «βιώσιμα», δηλαδή να μονιμοποιηθεί αυτή η πολιτική.
Δεν υπάρχει καμία
αμφιβολία ότι εξαπατούν το λαό συστηματικά, ρίχνουν αλάτι στις πληγές που του
προκάλεσαν.
Τα λαϊκά στρώματα πλέον δεν έχουν ούτε τα
περιθώρια ούτε την πολυτέλεια να παραπλανηθούν άλλο.
Έχουν κάθε λόγο να
αποτρέψουν την κάθε επιμήκυνση και την όποια «επαναδιαπραγμάτευση» των όρων της
εξαθλίωσής τους και τελικά να ανατρέψουν αυτή την πολιτική.
Είναι όρος επιβίωσης και
προϋπόθεση για μια άλλη πορεία στο μέλλον. Ο λαός με την πάλη του να κλείσει
αυτό το φαύλο κύκλο της εξαπάτησης, του τρόμου και της μοιρολατρίας που οδηγεί
στην εξαθλίωσή του.
Αυτό που πρέπει να φοβάται ο λαός δεν είναι η αποδέσμευση
από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους, αλλά οι θυσίες που ασταμάτητα
του επιβάλλουν για τα καπιταλιστικά κέρδη, την παραμονή της χώρας στο ευρώ και
στην ΕΕ που ταλανίζονται από την κρίση και τις αντιθέσεις.
Πηγή: Ριζοσπάστης
