ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Στο στόχαστρο μισθωτοί των ΔΕΚΟ και χαμηλοσυνταξιούχοι

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Δεν αποτρέπεται η νέα χρεοκοπία ακόμη και με την εφαρμογή των νέων μέτρων

Τουλάχιστον 45.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα υπό τη μορφή της εργασιακής εφεδρείας

Με τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Στουρνάρα σε ρόλο οικονομικού εκτελεστή, που σηκώνει πάνω του όλο το πολιτικό κόστος λέγοντας ακόμη κι αυτά που δεν επιτρέπεται να ειπωθούν και τους «συμμάχους» του Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλο και Φώτη Κουβέλη, να διαφωνούν αρχικά αλλά στο τέλος, για τη …σωτηρία της πατρίδας πάντα, να αναγκάζονται να συμφωνήσουν, συμπληρώνεται μέρα με την μέρα το παζλ των επιπλέον μέτρων ύψους 11,6 δισ. ευρώ που έχει απαιτήσει η Τρόικα για να δώσει την επόμενη δόση. 

Το σχέδιο είναι τα μέτρα να κλειδώσουν εντός του Αυγούστου, στη συνέχεια οι διαπραγματεύσεις με την Τρόικα να διεξαχθούν εντός του Σεπτεμβρίου κι η δόση να εκταμιευθεί τον Οκτώβριο.

Το τραγικό ωστόσο είναι πως όλοι αναγνωρίζουν πως τα επιπλέον μέτρα, που δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα σημάνουν δραματική όξυνση του κοινωνικού ζητήματος, δεν πρόκειται να μας γλιτώσουν από την χρεοκοπία. Από τον Μάιο του 2010 μέχρι και τον Μάρτιο του 2012 όταν ψηφιζόταν το δεύτερο Μνημόνιο που άνοιξε τον δρόμο για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους και την πέμπτη, επίσημη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους από ιδρύσεώς του, ο εκβιασμός ήταν «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Αυτή τη στιγμή το μέσο πίεσης έχει αλλάξει, χωρίς φυσικά να αποκλείεται όσο πλησιάζουμε προς την ημέρα που θα ψηφιστούν τα ολέθρια κοινωνικά μέτρα να επανέλθουν στον διάλογο οι δοκιμασμένοι και τόσο προσφιλείς στα κανάλια εκβιασμοί. Προς το παρόν πάντως, το περιτύλιγμα των νέων μέτρων έχει ως εξής: «Η νέα χρεοκοπία είναι θέμα χρόνου, δεδομένου ότι όλοι αναγνωρίζουν πως απαιτείται επιπλέον δανεισμός προς την Ελλάδα και νέο κούρεμα του χρέους. Το μοναδικό που μπορεί να κάνει ως τότε η Ελλάδα είναι να δείξει ότι είναι καλός και υπάκουος μαθητής εξαντλώντας την αυστηρότητά της απέναντι στον λαό. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες και να πάρουμε την δόση μας τον Οκτώβριο και να γίνει μια νέα ευνοϊκή αναδιάρθρωση του χρέους».

Κυνισμός κι επίδειξη δύναμη δύναμης απέναντι στους φτωχούς κι από την άλλη υποτέλεια και ραγιαδισμός απέναντι στους πιστωτές, που ήδη έχουν αρχίσει τις προετοιμασίες για την επόμενη μέρα της δεύτερης, εντός του 2012 χρεοκοπίας: Αυτό είναι το μίγμα της οικονομικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά πατώντας στα χνάρια των αποτυχημένων και βραχύβιων κυβερνήσεων Παπανδρέου και Παπαδήμου. Η δήλωση του προέδρου του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Γιούρογκρουπ) Ζαν Κλοντ Γιούνκερ την Τρίτη 7 Αυγούστου ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι διαχειρίσιμη, που ήρθε να προστεθεί σε μια σειρά άλλων, ανάλογων δηλώσεων, είναι πέρα για πέρα ενδεικτική των σχεδίων τους, που φθάνουν μέχρι και στην βίαιη αποπομπή της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Υπ’ αυτή την προοπτική επομένως η εφαρμογή των νέων αντιλαϊκών μέτρων (που δηλωμένα δεν πρόκειται να αποτρέψει την χρεοκοπία) θα αποδειχθεί ότι το μοναδικό αντίκρισμα που έχει σχετίζεται με την εμβάθυνση του αντεργατικού πραξικοπήματος που είναι σε εξέλιξη εδώ και δύο χρόνια. 

Ούτε θα καταστήσει βιώσιμο το χρέος, ούτε θα εξασφαλίσει την εκτέλεση του προϋπολογισμού, ούτε θα εγγυηθεί την μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Γι’ αυτό το λόγο το τρίτο μνημόνιο που είναι προ των πυλών αποτελεί ποιοτική τομή σε σχέση με τα προηγούμενα, μια και εξόφθαλμα πια το μόνο που έχει να προσφέρει είναι νέα χρεοκοπία, που θα γίνει με ακόμη πιο χειρότερους όρους από την προηγούμενη.

Η αστική τάξη εκμεταλλεύεται το καθεστώς έκτακτης ανάγκης για να ανατρέψει όσες περισσότερες εργατικές κατακτήσεις μπορεί και να προσδώσει μόνιμο χαρακτήρα στην σημερινή πρόσκαιρη υποχώρηση του κινήματος. 

Η ρεβάνς του ιδιοκτήτη της Χαλυβουργίας, Μάνεση, απέναντι στους πρωτοπόρους εργάτες – απεργούς (αφού για να τους νικήσει κατέφυγε στη βία των ΜΑΤ, των καναλιών και των απεργοσπαστών) είναι μήνυμα το οποίο απευθύνεται σε όλη την εργατική τάξη και σε κάθε πρωτοπόρο σκίρτημα των από κάτω. 

Το ίδιο και οι απολύσεις στον δημόσιο τομέα, τις οποίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν αποδειχθεί με το δεύτερο Μνημόνιο. Για 150.000 απολύσεις μέχρι το 2015 είχαν υπογράψει τότε και σε ό,τι αφορά το τρέχον έτος για 15.000. Επομένως, ακόμη και 45.000 «εφεδρείες» να προχωρήσουν τώρα από τον δημόσιο τομέα με την υπογραφή του αριστερού μαϊντανού, Φώτη Κουβέλη, (πλήττοντας κατά προτεραιότητα όσους απασχολούνται στους 250 υπό συγχώνευση ή κατάργηση δημόσιους φορείς και φυσικά τους αγωνιστές και τους πιο «ανήσυχους πολιτικά») έχουν κάθε δικαίωμα να παρουσιάσουν την απόφασή τους ως μια πιο ήπια εφαρμογή των όσων έχουν ήδη ψηφιστεί και έμεναν να εφαρμοστούν. Αυτή μάλιστα η εκδοχή προσφέρει και το κατάλληλο άλλοθι σε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ που διαμαρτύρονται ότι αυτό το μέτρο δεν υπήρχε στην προγραμματική συμφωνία, εγκαλώντας έτσι τον Α. Σαμαρά για παραβίαση των συμφωνημένων.

Για να συγκεντρωθούν τα 11,6 δισ. ευρώ θεωρείται σίγουρο το «μαχαίρι» στους μισθούς των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ οι οποίοι θα εξισωθούν με τους μισθούς του στενού δημόσιου τομέα, στους χαμηλοσυνταξιούχους ακόμη και των 700 ευρώ (παραβιάζοντας την προεκλογική δέσμευση του Σαμαρά για αποκατάσταση των αδικιών που έγιναν σε βάρος τους) κι ακόμη η υπό όρους χορήγηση πλέον του ΕΚΑΣ, το οποίο δεν θα δίνεται, σύμφωνα με δημοσιεύματα, σε όσους μένουν σε ιδιόκτητο σπίτι. Η αποπομπή του προέδρου της ΛΑΡΚΟ, την εβδομάδα που πέρασε, λόγω του ότι έδωσε αυξήσεις στο προσωπικό, παραβιάζοντας αντίθετη οδηγία του οικονομικού επιτελείου, αποτέλεσε τροχιοδεικτική βολή για την απροθυμία της κυβέρνησης να αναγνωρίσει «πράσινες ζώνες» στη νέα σαρωτική επίθεση που ετοιμάζει απέναντι στα εργατικά εισοδήματα κι η οποία για να μείνει στα χαρτιά απαιτεί την αντεπίθεση του κινήματος με στόχο την ανατροπή παλιών και νέων Μνημονίων.