Αφορμή από μια συνέντευξη ΚΛΙΚ ΕΔΩ
"ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να ρωτήσουμε τώρα κατ΄ αρχήν τον κ.
Μπόλαρη; Όταν λέτε κατηγοριοποίηση των αστέγων τι σημαίνει, δώστε μας το
περίγραμμα.
Μ. ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Θα σας πω, στο μυαλό μας στην Ελλάδα έχουμε όταν λέμε άστεγος μία κατηγορία: άστεγος είναι αυτός που είναι στο παγκάκι.
Η εμπειρία που υπάρχει από τη δουλειά στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, που ζουν με το πρόβλημα των αστέγων κάποιες δεκαετίες, η εμπειρία λοιπόν αυτή λέει πως οι κατηγορίες είναι τέσσερις, μια άλλη προσέγγιση τις ανεβάζει.
Η μια λοιπόν κατηγορία -θα προσπαθήσω να βοηθήσω χρησιμοποιώντας και τους αγγλικούς όρους- λέει άστεγος roofless είναι αυτός που είναι στο δρόμο. Μια άλλη κατηγορία λέγεται houseless, μια τρίτη κατηγορία λέγεται αυτός που είναι σε επικίνδυνη στέγη, λέγεται αυτός που είναι insecure και μια άλλη αυτός που είναι σε ακατάλληλη στέγη, δηλαδή 30 άνθρωποι σε ένα διαμέρισμα, 50 άνθρωποι σε ένα διαμέρισμα.
Οι πολιτικές λοιπόν που εξυφαίνονται και χρηματοδοτούνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία, θέλουν αυτή την κατηγοριοποίηση, διότι άλλη παρέμβαση κάνει κανείς προκειμένου να υποστηρίξει αυτόν που είναι στο δρόμο, άλλη παρέμβαση είναι αυτή που χρειάζεται γι΄ αυτούς οι οποίοι είναι 30 σε ένα διαμέρισμα.
Η κατηγοριοποίηση νομοθετικά μας είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί στη συνέχεια με βάση αυτή την κατηγοριοποίηση μπορούμε να κάνουμε αντίστοιχα την καταγραφή, να ξέρουμε ποιοι είναι σε κάθε κατηγορία και βεβαίως στα προγράμματα για να ξέρουμε πως επιχορηγούμε την κάθε κατηγορία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορούμε για να υποβάλλουμε προγράμματα χρηματοδότησης και να κάνουμε πολιτικές να έχουμε ορισμό και κατηγοριοποίηση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχει υπολογιστεί σήμερα πόσοι είναι οι άστεγοι στην Αθήνα πάνω-κάτω;
Μ. ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Το έχω πει κι άλλη φορά, ότι έγινε μία απόπειρα καταγραφής, χωρίς να υπάρχουν αυτές οι επιστημονικές κατηγορίες και παράμετροι, οι οποίες έβγαλαν έναν αριθμό που ήταν περίπου 20 χιλιάδες στη χώρα.
Όμως όταν δεν έχουμε κατηγορίες, αυτό το εργαλείο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, υπάρχουν δηλαδή μέσα σε αυτόν τον αριθμό των 20 χιλιάδων στη χώρα ευπαθείς ομάδες, μετακινούμενες ομάδες, ομάδες οι οποίοι μένουν σε αυτοκινούμενες κατασκευές.
Δεν είναι εργαλείο για να χρησιμοποιηθεί αυτό, γι΄ αυτό χρειαζόμαστε το νομοθετικό μέρος, το οποίο σε κάποιους ακούστηκε ότι είναι τυπικό και δεν είναι καθόλου τυπικό, είναι ουσιαστικότατο, για να μπορούμε μετά στοχεύοντας την επιστημονική παρέμβαση και την καταγραφή να είμαστε σαφείς στη χρηματοδότηση των πολιτικών".
Μ. ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Θα σας πω, στο μυαλό μας στην Ελλάδα έχουμε όταν λέμε άστεγος μία κατηγορία: άστεγος είναι αυτός που είναι στο παγκάκι.
Η εμπειρία που υπάρχει από τη δουλειά στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική, που ζουν με το πρόβλημα των αστέγων κάποιες δεκαετίες, η εμπειρία λοιπόν αυτή λέει πως οι κατηγορίες είναι τέσσερις, μια άλλη προσέγγιση τις ανεβάζει.
Η μια λοιπόν κατηγορία -θα προσπαθήσω να βοηθήσω χρησιμοποιώντας και τους αγγλικούς όρους- λέει άστεγος roofless είναι αυτός που είναι στο δρόμο. Μια άλλη κατηγορία λέγεται houseless, μια τρίτη κατηγορία λέγεται αυτός που είναι σε επικίνδυνη στέγη, λέγεται αυτός που είναι insecure και μια άλλη αυτός που είναι σε ακατάλληλη στέγη, δηλαδή 30 άνθρωποι σε ένα διαμέρισμα, 50 άνθρωποι σε ένα διαμέρισμα.
Οι πολιτικές λοιπόν που εξυφαίνονται και χρηματοδοτούνται από τα ευρωπαϊκά ταμεία, θέλουν αυτή την κατηγοριοποίηση, διότι άλλη παρέμβαση κάνει κανείς προκειμένου να υποστηρίξει αυτόν που είναι στο δρόμο, άλλη παρέμβαση είναι αυτή που χρειάζεται γι΄ αυτούς οι οποίοι είναι 30 σε ένα διαμέρισμα.
Η κατηγοριοποίηση νομοθετικά μας είναι απολύτως απαραίτητη, γιατί στη συνέχεια με βάση αυτή την κατηγοριοποίηση μπορούμε να κάνουμε αντίστοιχα την καταγραφή, να ξέρουμε ποιοι είναι σε κάθε κατηγορία και βεβαίως στα προγράμματα για να ξέρουμε πως επιχορηγούμε την κάθε κατηγορία. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μπορούμε για να υποβάλλουμε προγράμματα χρηματοδότησης και να κάνουμε πολιτικές να έχουμε ορισμό και κατηγοριοποίηση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχει υπολογιστεί σήμερα πόσοι είναι οι άστεγοι στην Αθήνα πάνω-κάτω;
Μ. ΜΠΟΛΑΡΗΣ: Το έχω πει κι άλλη φορά, ότι έγινε μία απόπειρα καταγραφής, χωρίς να υπάρχουν αυτές οι επιστημονικές κατηγορίες και παράμετροι, οι οποίες έβγαλαν έναν αριθμό που ήταν περίπου 20 χιλιάδες στη χώρα.
Όμως όταν δεν έχουμε κατηγορίες, αυτό το εργαλείο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί, υπάρχουν δηλαδή μέσα σε αυτόν τον αριθμό των 20 χιλιάδων στη χώρα ευπαθείς ομάδες, μετακινούμενες ομάδες, ομάδες οι οποίοι μένουν σε αυτοκινούμενες κατασκευές.
Δεν είναι εργαλείο για να χρησιμοποιηθεί αυτό, γι΄ αυτό χρειαζόμαστε το νομοθετικό μέρος, το οποίο σε κάποιους ακούστηκε ότι είναι τυπικό και δεν είναι καθόλου τυπικό, είναι ουσιαστικότατο, για να μπορούμε μετά στοχεύοντας την επιστημονική παρέμβαση και την καταγραφή να είμαστε σαφείς στη χρηματοδότηση των πολιτικών".
Το παραθέσαμε για να καταλάβετε το μέγεθος της
ταξικής τους προσήλωσης!
Όχι! το πρόβλημα ,
σύμφωνα με τη λογική τους , δεν είναι να δημιουργήσουμε εκείνες τις
κοινωνικο- οικονομικές συνθήκες ώστε να
μην υπάρχουν:
"Roofless"..
"Houseless"..
"Insecure"..
συνάνθρωποι μας.
Όπως θέλουν
και αγωνίζονται κάποιοι... ονειροπόλοι αριστεροί.
Όχι!
Σημασία έχει, πάλι σύμφωνα με τη λογική τους, να
τους καταγράψουμε για να υποβάλουμε
προγράμματα χρηματοδότησής τους από την
ΕΕ (από πού!) και να κάνουμε πολιτικές
και χρηματοδότηση (δηλαδή ένα
επίδομα ελεημοσύνης)..
ανάλογα με
την κατηγορία!
Και αυτά τα λένε, χωρίς ίχνος ντροπής, αυτοί που
κάθε μέρα με τις πολιτικές τους στέλνουν κατά δεκάδες τις οικογένειες στα
παγκάκια , στα πεζοδρόμια και στα χαρτόκουτα.
Ο κόσμος τους και ο κόσμος μας.
Διαλέγετε και παίρνετε.
