Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Οι επαναλαμβανόμενες
γενικές συνελεύσεις των ειδικευομένων στο αμφιθέατρο του ΚΑΤ το τελευταίο
δεκαήμερο καταλήξανε στο ίδιο αποτέλεσμα.
Δεν καταθέτουν τα όπλα.
Δεν θα
υποκύψουν στους συναισθηματικούς εκβιασμούς, δεν θα το παίξουν "καλά παιδιά ".
Θα ρισκάρουνε την ρήξη με τον επιμελητή τους .
Δεν θα γίνουνε κότες κάτω από
τις απειλές του διευθυντή τους.
Οι διοικητές των νοσοκομείων και η ηγεσία του
υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας πρέπει να καταλάβει ότι αποτελούν τον σημαντικό
κρίκο στην ευαίσθητη αλυσίδα που ονομάζεται Υγεία.
Οι ειδικευόμενοι αντιδρούν
στην μη πληρωμή των εφημεριών. Οι γιατροί του ΕΣΥ αντιδρούν στη μείωση κατά 17%
του ωρομισθίου αποζημίωσης των εφημεριών, όπως προβλέπεται στο νέο Μνημόνιο,
καταγγέλλοντας τις διαλυτικές, για το ΕΣΥ και την περίθαλψη των πολιτών,
ρυθμίσεις.
Δεν πάει άλλο! Έχουν δύο μήνες να πληρωθούν οι εφημερίες .
Οι
συνθήκες εργασίας, λόγω έλλειψης προσωπικού και υλικών, χειροτερεύουν κάθε
ημέρα που περνάει.
Φως δεν βλέπουμε από πουθενά.
Ως διευθύντρια του ΕΣΥ θαυμάζω
τις κινητοποιήσεις των ειδικευομένων και συμπαραστέκομαι δυναμικά στα αιτήματα
τους. Δείχνω έμπρακτα την αλληλεγγύη μου άσχετα αν «την πληρώνω» με τις
σωματικές και ψυχικές μου αντοχές .
Δυστυχώς είναι πολύ λίγοι
οι ειδικευμένοι που ακολουθούν αυτήν την γραμμή !
Οι εφημερίες μου, αυτήν
την περίοδο της επίσχεσης της εργασίας των ειδικευομένων συνοδεύονται από
μεγάλη κούραση, έντονο εκνευρισμό και μεγάλη απογοήτευση. Η κούραση οφείλεται
στην μειωμένη αντοχή και τα προβλήματα υγείας που τις συλλέγουμε όλοι μας, μετά
τα πενήντα τους. Ο εκνευρισμός οφείλεται στο ότι δεν ήμαστε ενωμένοι. Έχουμε
μειωμένη συμμετοχή των κρατικών νοσοκομείων ,σε αυτές τις διεκδικήσεις. Αυτοί
που ανήκουνε σε κάποιο κόμμα λειτουργούν με βάση τις πολιτικές συνταγές
ξεχνώντας ότι λαός ενωμένος ποτέ ηττημένος. Μόνο ενωμένοι θα κερδίσουμε τις
μάχες. Απογοήτευση επειδή μετά από τόσα χρόνια διεκδικήσεων και συνδικαλιστικών
κινητοποιήσεων δεν βάλαμε μυαλό.
Δυστυχώς σαν κλάδος δεν ήμασταν και δεν θα
ήμαστε ποτέ ενωμένοι.
Οι περισσότεροι από εμάς κλεινόμαστε στον επαγγελματικό
μας καβούκι και βλέπουμε κοντόφθαλμα.
Δεν βλέπουμε ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο
καζάνι και κανένας υπουργός δεν θα μας φερθεί διαφορετικά επειδή σώζουμε ζωές.
