Θέμα χρόνου και …τρόπου
είναι πλέον η χρεοκοπία της Ελλάδας.
Η τελική ρύθμιση των δύο αυτών παραμέτρων
θα σημάνει μεν το τέλος των αλληλοαναιρούμενων και χαοτικών σεναρίων για το
μέλλει γεννέσθαι με την ελληνική οικονομία και περισσότερο την ευρωζώνη. Θα
σηματοδοτήσει όμως και την αρχή ενός νέου κύκλου αίματος στο εσωτερικό, μια
πρωτοφανή, πολύ πιο βάρβαρη επίθεση στα κοινωνικά και εργασιακά μας δικαιώματα,
ακόμη και σε σχέση με αυτήν που είναι σε εξέλιξη την τελευταία διετία από τους
«μεσίτες» του ΠΑΣΟΚ.
Η χρεοκοπία της ελληνικής
οικονομίας θα πάρει την μορφή ενός νέου, γενναίου κουρέματος του ελληνικού
δημόσιου χρέους, ακόμη και της τάξης του 50%.
Η προοπτική αυτή πρώτ’ απ’ όλα
συνιστά την πιο παταγώδη πολιτική χρεωκοπία των κυβερνητικών σχεδίων που από
την Άνοιξη του 2010 σερβίρονταν υπό την απειλή της χρεοκοπίας: Μνημόνιο ή
χρεοκοπία, Μεσοπρόθεσμο ή χρεοκοπία κοκ. επαναλάμβανε κάθε τρεις και λίγο η
κυβέρνηση και ο φιλικός της Τύπος για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε δεχθεί
ήδη πλήθος Μνημονίων, ένα Μεσοπρόθεσμο ενώ ήδη ετοιμάζεται άλλο ένα «αναθεωρημένο»
που θα κατατεθεί στον Οκτώβρη και η χρεοκοπία να είναι προ των πυλών. Τούτη, η
αναπάντεχη φαινομενικά, εξέλιξη δεν σημαίνει ότι απέτυχαν. Η πέρα για
αποτελεσματική επιχείρηση ξεφορτώματος των ελληνικών ομολόγων από τις
γαλλογερμανικές τράπεζες, κατεδάφισης των εργασιακών δικαιωμάτων και
ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, διαβεβαιώνει πως το ζητούμενο της
ιδεολογικής τρομοκρατίας και των Μνημονίων δεν ήταν η αποφυγή της πτώχευσης
αλλά η κοινωνική αναδιανομή και η μεταβίβαση του πλούτου από το εσωτερικό στο
εξωτερικό της χώρας. Αυτή η επιχείρηση είναι σε εξέλιξη και πρόκειται για μια
επιχείρηση που θα αποδειχθεί εξαιρετικά επωφελής απ’ όσους την «τρέχουν»!
Εκ πρώτης όψεως αυτή η
εκτίμηση δεν δικαιολογείται.
Πώς είναι δυνατό να επωφεληθούν οι τράπεζες από
ένα κούρεμα των ομολόγων που έχουν στα χαρτοφυλάκια τους, είναι το ερώτημα που
τίθεται, από τη στιγμή που θα υποστούν απώλειες.
Η απάντηση ωστόσο δεν
βρίσκεται στο -80 ή το -50 που είναι οι υποθετικές απώλειες από μια απομείωση
της τάξης του 20%, όπως αυτή που αποφασίστηκε με τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου,
ή του 50% που θα αποφασιστεί τους επόμενους μήνες.
Η απάντηση βρίσκεται στο
θετικό πρόσημο(!) που έχουν οι αφαιρέσεις της αποφασισμένης ή επικείμενης
απομείωσης από την τιμή στην οποία σήμερα(!) διαπραγματεύονται στην δευτερογενή
αγορά τα ελληνικά ομόλογα κι όχι φυσικά την ονομαστική τους αξία. Κι εδώ, βάσει
του ότι η τιμή τους φτάνει στο 36% της ονομαστικής προκύπτει κέρδος, όχι ζημιά
για το κηφηναριό των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων! Γι’ αυτό το λόγο από τον
Ιούλιο και μετά, σύμφωνα με ρεπορτάζ των New York Times που δημοσιεύθηκε την
Τετάρτη 28 Σεπτέμβρη, έχει αυξηθεί η ζήτηση ελληνικών ομολόγων. Δίνεις δηλαδή
36 λεπτά και το αγοράζεις και μετά σου το επαναγοράζουν με 80 λεπτά, βάσει της
συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, ή με 50 λεπτά σε ένα ενδεχόμενο «γενναίο» κούρεμα.
Στην μια περίπτωση κερδίζουν 44 και στην άλλη 14 λεπτά.
Πώς να μην γίνουν
ανάρπαστα τα ελληνικά ομόλογα!
«Η πέραση αυτού του εμπορίου είναι απλώς το
τελευταίο σημάδι που δείχνει ότι η προσεκτικά δομημένη ανταλλαγή ομολόγων που
συμφωνήθηκε μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών του ιδιωτικού τομέα μπορεί να
είναι μια πολύ πιο επωφελής συμφωνία για τους επενδυτές παρά για τους
φορολογούμενους. “Ο καθένας ξέρει πως ήταν μια καλή συμφωνία για τις τράπεζες”
δηλώνει ο Ότμαρ Ίσινγκ, κορυφαίος γερμανός οικονομολόγος που υπηρέτησε στην
εκτελεστική επιτροπή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. “Δε θα βοηθήσει καθόλου
την Ελλάδα”», δηλώνει στους New York Times. Και συνεχίζει η αμερικανική
εφημερίδα: «Σύμφωνα με ένα άτομο με άμεση γνώση της συμφωνίας ανταλλαγής
χρέους, περίπου 30% των επενδυτών που αναμένεται να συμμετάσχουν στην ανταλλαγή
αγόρασαν τα ομόλογά τους μετά την 21η Ιουλίου. Δεν είναι οι αρχικοί κάτοχοι των
ομολόγων – κατά βάση μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες – αλλά κυρίως κερδοσκόποι
επενδυτές που επιδιώκουν να επωφεληθούν από την απότομη πτώση των τιμών των
ελληνικών ομολόγων».
Επομένως κάθε άλλο παρά
ζημιές θα εγγράψουν οι πιστωτές σε περίπτωση κουρέματος του δημόσιου χρέους.
Η
χρεοκοπία ωστόσο (γιατί περί αυτού θα πρόκειται όσο κι αν βγουν τα παπαγαλάκια
να την εμφανίζουν σαν μια νέα, σπουδαία επιτυχία της κυβέρνησης Τσολάκογλου) η
πέμπτη μάλιστα χρεοκοπία μετά απ’ αυτές του 1827, του 1843, του 1893 και του
1932 παρότι θα αποδειχθεί ευκαιρία για νέα κέρδη από την μεριά των πιστωτών, σε
ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα αποδειχθεί
τεράστια κοινωνική καταστροφή. Το σχέδιο με την κωδική ονομασία Εύρηκα όπως
περιγράφτηκε στον Τύπο τις προηγούμενες μέρες (και το οποίο επεξεργάστηκε
ιδιωτική εταιρεία συμβούλων) συμπυκνώνει τα σενάρια που αρχίζουν να
σχηματοποιούνται στην ίδια την Γερμανία για το αντίτιμο που θα καταβάλει η
Ελλάδα «των κάτω» για την χρεοκοπία. Στην πραγματικότητα, θα γίνει και με την
χρεοκοπία ό,τι ακριβώς συνέβη και με τη «διάσωση», που αν και επωφελής για τους
Γερμανούς, στο εσωτερικό πουλήθηκε …χρυσάφι κι αποτέλεσε χρυσή ευκαιρία για νέα
μέτρα λιτότητας, που μας βυθίζουν στην εξαθλίωση. Καθόλου τυχαία δεν ήταν σε
αυτό το πλαίσιο η δήλωση στο περιοδικό Business Week του γερμανού υπουργού
Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, (ο οποίος συχνά στον Διεθνή Τύπο
χαρακτηρίζεται κι ως «no-nonsense» ή «ο άνθρωπος που δε λέει τίποτε το περιττό»
σε ελεύθερη μετάφραση) ότι «η Ελλάδα θα χρειαστεί 10 χρόνια για να βγει από την
κρίση».
Το γερμανικό σχέδιο
περιλαμβάνει τρεις κυρίως παραμέτρους.
Αρχικά προβλέπει την μεταβίβαση όλων των
περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, που υπολογίζονται σε 125 δισ. ευρώ σε ένα
χαρτοφυλάκιο, η διαχείριση του οποίου θα ανατεθεί στο εξωτερικό. Το ξεπούλημα
δηλαδή της ελληνικής δημόσιας περιουσίας θα γίνει κατ’ ευθείαν από το Βερολίνο
και τις Βρυξέλλες, με αποτέλεσμα να μείνουν όνειρα θερινής νυκτός οι ελπίδες
που έθρεφαν οι έλληνες μαυραγορίτες, όπως για παράδειγμα μέλη και στελέχη του
ΣΕΒ, ότι θα αρπάξουν και οι ίδιοι έστω και κάποια ψίχουλα από την πίτα. «Ούτε
αυτά» προστάζει το Τέταρτο Ράιχ, με τη σύμφωνη γνώμη των δωσίλογων της
κυβέρνησης Παπανδρέου.
Το δεύτερο σκέλος των
«αντιποίνων» προβλέπει κατάληψη του υπουργείου Οικονομικών από γερμανούς τεχνοκράτες,
οι οποίοι θα έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο για κάθε δαπάνη του ελληνικού
δημοσίου. Για κάθε ευρώ. Μοναδικό ζητούμενο θα είναι να εμφανίζονται
πλεονάσματα σε κάθε χρήση που θα πάψει φυσικά να είναι ετήσια και θα γίνει
μηνιαία! Κι αν εμφανίζονται ελλείμματα τότε δεν θα πληρώνονται ούτε μισθοί,
ούτε συντάξεις! Το θεσμικό πλαίσιο το έχει ήδη ετοιμάσει η κυβέρνηση του
Γιωργάκη Τσολάκογλου που πλέον χαρακτηρίζεται μεταβατική, λόγω και της
αδυναμίας της να πετύχει όσα υποσχέθηκε. Η δημόσια επίπληξη της Μέρκελ στον
Γιωργάκη, που άκουγε δίπλα της σαν κρετίνος, για την απογοήτευση που προκαλεί η
Ελλάδα, σηματοδοτεί το τέλος της προστασίας που ανέκαθεν απολάμβαναν οι
συνεργάτες και οι κουκουλοφόροι, όταν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Το
χρηματοδοτικό κενό που εμφανίζεται μέχρι το τέλος του έτους ακόμη κι αν
προχωρήσει το ξεπούλημα των 10 επιχειρήσεων, από τις οποίες αναμένουν να
εισπράξουν 5 δισ. ευρώ, ακόμη κι αν εισπράξουν τα 23 δισ. από τα έκτακτα
φορολογικά μέτρα (γεγονός αδύνατο, όπως έδειξε και η παράταση της προθεσμίας
για την καταβολή της πρώτης δόσης του χαρατσιού που έληγε προχθές, Παρασκευή)
απειλεί να καταβροχθίσει πριν απ’ όλους τα ανδρείκελα του υπουργικού
συμβουλίου.
Πρόκειται για κενό που,
απαιτείται να τονίσουμε, είναι πριν απ’ όλα δημιούργημα των πληρωμών για τόκους
που θα φθάσουν τα 4 δισ. ευρώ και για ομόλογα που λήγουν αξίας 8,5 δισ. ευρώ.
Όρος επομένως για την ανατροπή αυτού του εφιάλτη είναι η παύση πληρωμών και η
διαγραφή του δημόσιου χρέους και η έξοδος φυσικά από το ευρώ, που θα λειτουργήσει
προς όφελος των εργαζομένων. Πρόκειται για προοπτική που απεύχεται ολόκληρο το
πολιτικό σύστημα από την κυβέρνηση Τσολάκογλου μέχρι την καθεστωτική Αριστερά
(όπως έδειξαν οι πανομοιότυπες δηλώσεις της Παπαρήγα και του Τσίπρα) και φυσικά
η οικονομική ελίτ που οδήγησε την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Αλήθεια πόση υποκρισία
θέλει για να δηλώνει κανείς ότι οι ωφελημένοι από την έξοδο της Ελλάδας από το
ευρώ θα είναι οι απατεώνες, όπως έκανε την προηγούμενη Κυριακή ο διευθύνων
σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας στον Αλέξη Παπαχελά (βλέπε Wikileaks);
Παρεμπιπτόντως ως δική του συμβολή στον αγώνα για την κάθαρση του δημόσιου βίου
δεν δίνει ο Απόστολος Ταμβακάκης στη δημοσιότητα τις μισθοδοσίες των
δημοσιογράφων που «μπουκώνει» η Εθνική; Επίσης δεν μας λέει τι έκανε η Εθνική
Τράπεζα τα χρήματα που μάζεψε από την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου πέρυσι;
Αύξησε άραγε την κεφαλαιακή της επάρκεια με τα 2,8 δισ. ευρώ που συγκέντρωσε,
όπως είχε προαναγγείλει; Είναι ερωτήσεις που δεν έγιναν από τον διευθυντή της
Καθημερινής…
Τρίτο και πιο φαρμακερό
είναι το μέτρο μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία της Γερμανίας, μέσω της
μετατροπής της σε μια απέραντη Ειδική Οικονομική Ζώνη. Ήδη σύμφωνα με
πληροφορίες και δημοσιεύματα τουλάχιστον τέσσερις περιφερειάρχες έχουν
προχωρήσει σε συζητήσεις με Γερμανούς που αφορούν το νομικό τρόπο κατά τον
οποίο θα ξεπεραστούν οι τελευταίες ασήμαντες λεπτομέρειες για την υλοποίηση του
σχεδίου, δεδομένου ότι το κοινοτικό δίκαιο απαγορεύει στο όνομα της εγγύησης
του ελεύθερου ανταγωνισμού την δημιουργία μακιλαδόρας εντός των γεωγραφικών
ορίων της ΕΕ. Γι’ αυτό τον λόγο αντίστοιχες ζώνες που είχαν δημιουργηθεί στην
Πολωνία, αμέσως μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», με το πέρας
μιας μεταβατικής περιόδου που λήγει το 2012, θα καταργηθούν τουλάχιστον
επισήμως και θα μεταφερθούν στην Ελλάδα. Οι έλληνες εργαζόμενοι έτσι γίνεται η
προσπάθεια να μετατραπούν στα νέα θύματα, τους νέους ηττημένους της επέλασης
του κεφαλαίου.
