Ο θεσμός των αποκλειστικών νοσοκόμων αποτέλεσε το
δεκανίκι και το απαραίτητο άλλοθι των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας. Δεκανίκι και άλλοθι σε μια σχεδιασμένα "ανάπηρη" πολιτική στελέχωσης με νοσηλευτικό προσωπικό, με μόνιμη και σταθερή εργασία, των νοσοκομείων
τόσο του ΕΣΥ όσο βέβαια και του
ιδιωτικού τομέα.
Η σπουδή με την οποία το υπουργείο Υγείας ενέταξε πρόσφατα ένα
ολόκληρο άρθρο (άρθρο 2) στο νόμο 4132/2013 (ΦΕΚ
59 Α-07.03.2013) με διατάξεις που προβλέπουν ειδικά μητρώα
καταγραφής για τις αποκλειστικές νοσοκόμες και νοσοκόμους, παραπέμποντας όμως όρους και προϋποθεσεις σε... κατοπινές υπουργικές αποφάσεις , ερμηνεύτηκε ποικιλοτρόπως
.
"Άρθρο 2
1. Στα νοσοκομεία του ΕΣΥ και στις ιδιωτικές κλινικές
δύνανται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε νοσηλευόμενους ασθενείς
αποκλειστικοί νοσοκόμοι και αποκλειστικές νοσοκόμες, που δε συνδέονται με οποιαδήποτε
εργασιακή σχέση με τα νοσοκομεία καιτις ιδιωτικές κλινικές και φέρουν την
αποκλειστική ευθύνη για τις προσφερόμενες υπηρεσίες τους στους ασθενείς. Η
δαπάνη για την απασχόλησή τους βαρύνει τους νοσηλευόμενους ασθενείς ή τους
οικείους τους ή τους ασφαλιστικούς τους φορείς, στις περιπτώσεις που
προβλέπεται.
Με απόφαση του Υπουργού Υγείας προσδιορίζονται οι όροι
και οι προϋποθέσεις για την προσφορά των υπηρεσιών των αποκλειστικών νοσοκόμων
σε νοσηλευόμενους στα νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. και τις ιδιωτικές κλινικές της
χώρας, τα απαραίτητα προσόντα τους, η διαδικασία επιλογής τους από τους
ενδιαφερόμενους και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.
2. Σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια τηρείται Μητρώο Αποκλειστικών
Νοσοκόμων. Στο Μητρώο αυτό εγγράφονται υποχρεωτικώς οι αποκλειστικές νοσοκόμες
και αποκλειστικοί νοσοκόμοι προκειμένου να παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε
νοσοκομεία ή ιδιωτικές κλινικές, αρμοδιότητας της οικείας Υγειονομικής
Περιφέρειας. Με απόφαση του Υπουργού Υγείας ρυθμίζονται οι όροι και οι
προϋποθέσεις εγγραφής των ενδιαφερομένων στο Μητρώο, τα απαραίτητα
δικαιολογητικά, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια τήρησής του.
3. Το δεύτερο και τρίτο εδάφιο της παρ. 7 του άρθρου 18
του ν. 2519/1997 (Α΄ 165) καταργούνται από τη δημοσίευση του παρόντος".
Κατά ορισμένους αποτέλεσε
μια αναγκαία παρέμβαση σε ένα χώρο που κυριαρχούσαν παράνομα κυκλώματα εκμετάλλευσης χιλιάδων γυναικών και ιδιαίτερα
αλλοδαπών, καθώς επανειλημμένα πορίσματα
των επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης που
έχουν εκδοθεί κατά καιρούς κατέγραφαν ακόμη και επικίνδυνες για τους ασθενείς
καταστάσεις με αποκλειστικές νοσοκόμες που δεν πληρούσαν όχι μόνο τα απαραίτητα,
αλλά συχνά δεν γνώριζαν ούτε τα στοιχειώδη για την προστασία των ασθενών.
Κατ' άλλους η επείγουσα κατάθεση ενός τέτοιου άρθρου, χωρίς
το υπουργείο να συζητά το θέμα των σοβαρότατων ελλείψεων σε νοσηλευτικό
προσωπικό στα νοσοκομεία του ΕΣΥ -που συνεχώς επιδεινώνεται καθώς η αναλογία
προσλήψεων προς αποχωρήσεις φτάνει σε τραγικά επίπεδα του… 1:24- δείχνει τη
βιασύνη της πολιτικής ηγεσίας να ορίσει τους κανόνες για το νέο πλέον τοπίο που
διαμορφώνεται στο χώρο της νοσηλευτικής υπηρεσίας των νοσοκομείων, όπου η
παροχή νοσηλευτικών υπηρεσιών, από δω και πέρα όλο και πιο πολύ, θα μεταφέρεται στις
αποκλειστικές νοσοκόμες και αποκλειστικούς νοσοκόμους (που θα είναι πτυχιούχες ή πτυχιούχοι) …για όσους βέβαια θα έχουν να πληρώσουν .
Για τους υπόλοιπους: μια νοσηλεύτρια ή ένας νοσηλευτής για 40-50 ασθενείς!
Που βρίσκεται η αλήθεια;
Και στα δυο.
