Του Ευάγγελου Γ. Συγκούνα (Ειδικού Ογκολόγου-Ακτινοθεραπευτή)
Οι μέρες που πέρασαν είχαν δυο πολύ έντονα στοιχεία. Το
ένα στοιχείο ήταν οι εορτές της αποκριάς που γιορτάστηκαν σε όλη την χώρα.Tο
άλλο στοιχείο ήταν οι εξελίξεις σχετικά με την πρόταση του Eurogroupγια το
κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο. Τώρα θα μου πείτε πως συνδέονται αυτά τα δύο
γεγονότα; Σε έναν παραμυθένιο κόσμο σαν αυτόν που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν…
…Οι απόκριες προέρχονται από την λατρεία του Θεού του
κρασιού και του κεφιού, αλλά και της ζωής και της αναπαραγωγής του Διονύσου. Ο
Διόνυσος είχε μαζί του, τους Σάτυρους και τους Σειλινούς, οι οποίοι έβαζαν στα
κεφάλια τους στεφάνι από κισσό, φορούσαν μάσκες, και ντύνονταν με δέρματα ζώων.
Οι λάτρεις του Διόνυσου ζαλισμένοι από το κρασί του Βάκχου χυδαιολογούσαν,
θορυβούσαν, και χόρευαν. (Η κωμωδία και η σάτιρα αναπτύχθηκαν σταδιακά κατά τις
Διονυσιακές αυτές τελετές).Κατά την διάρκεια των γιορτών αυτών υπήρχε πλήρη
κατάλυση των κοινωνικών κανόνων, οι δούλοι ελευθερώνονταν, μπορούσαν και
διακωμωδούσαν τους αφέντες τους, φόραγαν τα ρούχα τους, κ.λπ. Από τούς δούλους
εκλέγονταν δια κλήρου ένας βασιλιάς που κυβερνούσε προσωρινά τον παράλογο και
ανάποδο κόσμο της αποκριάς, που συμβόλιζε την Χρυσή εποχή του Κρόνου όπου όλοι
οι άνθρωποι ήταν ίσοι.
Αποκορύφωση όλων των παραπάνω εκδηλώσεων αποτελεί το
κάψιμο του βασιλιά καρνάβαλου. Ο βασιλιάς Καρνάβαλος αποτελεί εκείνη την
έκφανση του συλλογικού µας εαυτού που θαθέλαμε να ξορκίσουμε.Τον βασιλιά
Καρνάβαλο - πριν τον κάψουμε - εμείς τον έχουμε φιλοτεχνήσει... και κάθε φορά
συμβολίζει αυτό που εμείς θέλουμε αν αποτινάξουμε από πάνω μας αυτό που οι λαοί
θέλουν να ξορκίσουν.
Το φετινό καρναβάλι είχε κι αυτό τους συμβολισμούς
τους. Ως άλλοι Σάτυροι και Σειλίνοι, περιφερόμενοι και φορώντας μάσκες κατά το
αρχαίο έθιμο, Έλληνες στην καταγωγή, μας θύμισαν περίτρανα το πώς πρέπει να
γιορτάζεται το καρναβάλι… Όλα αυτά όμως εκτός …καρναβαλικής εποχής!! Το δέρμα
ζώων αντικαταστάθηκε από το δέρμα του ίδιου του ελληνικού λαού που
χρησιμοποίησαν για να ντύσουν την δική τους γύμνια νομιμοποιώντας την κάθε
λογής αλαζονική τους διάθεση για να γίνουν και να παραμένουν οι «Βασιλιάδες»
του Καρναβαλιού.. Επέφεραν κατά το ανωτέρω έθιμο πλήρη κατάλυση των κοινωνικών
κανόνων, αντίστροφα όμως διακωμωδώντας όχι τους αφέντες αλλά τους ίδιους τους
δούλους που νόμιζαν πως είχαν πάρει την θέση των αρχόντων!
Ζαλισμένοι λοιπόν, από το γλυκό κρασί της εξουσίας και
της αυθαιρεσίας, ξέχασαν να βγάλουν τις μάσκες μόλις τελείωσε το έθιμο αλλά
συνέχισαν με μεγαλύτερο ζήλο και αυταπάρνηση την Διονυσιακή λατρεία σε κάποια
νέα θεότητα με κάποιο ξενόφερτο (γυναικείο και Γερμανικό θαρρώ) όνομα την οποία
έφεραν και εγκαθίδρυσαν στο επίσης ζαλισμένο κράτος των δούλων το οποίο συχνά –
πυκνά ποτίζανε έως τότε με σταγόνες κρασιού που ξέμεναν στον …πάτο του
βαρελιού.
Τι κι αν κάποιοι άρχισαν να φωνάζουν πως οι απόκριες
τελείωσαν και πως όλο αυτό είναι ένα επικίνδυνο έθιμο το οποίο δεν θα έχει
χαρούμενη κατάληξη;;; Τι κι αν ο λαός δεν είχε άλλα δέρματα να προσφέρει για να
ντύσουν οι Βασιλιάδες την γύμνια τους και να συνεχίσουν να εξουσιάζουν το
παιχνίδι και να έχουν την εύνοια της νέας θεότητας;;; Τι κι αν αυτό το
επικίνδυνο παιχνίδι θέλανε να το παίξουν και άλλοι Βασιλιάδες από άλλες
ξενόφερτες πολιτείες και χωρίς να το καταλάβουν οι δικοί μας βασιλιάδες γίνανε
δούλοι με …όμορφα όμως αποκριάτικα ρούχα;;; Τίποτα δεν κατάλαβαν και τίποτα δεν
τους πτόησε ακόμη περισσότερο αντιθέτως τους πεισμάτωνε και με ακόμη μεγαλύτερη
ορμή και λύσσα σκέφτηκαν πως εάν καταφέρουν να κάψουν την Ρώμη σαν τον Νέρωνα
θα είχαν σώσει την …αυτοκρατορία τους!!!!
Σε κάποιο άλλο Βασίλειο όπου ζούσαν επίσης Έλληνες η
νέα αυτή Θεότητα θέλησε να πράξει τα ίδια… Ετοίμασε τα πάντα μυστικά και με
κάθε λεπτομέρεια , προσέφερε άφθονο κρασί ώστε να ζαλίσει Βασιλιάδες και
δούλους και να μπορέσει να κάνει ευκολότερα την γιορτή!! Και φθάσαμε στην
στιγμή που έπρεπε να καεί ο Βασιλιάς Καρνάβαλος.. Τότε εκείνοι οι Έλληνες του
άλλου βασιλείου αποφάσισαν πως αντί για τον δικό τους καρνάβαλο θα έπρεπε να
κάψουν τον καρνάβαλο των άλλων Ελλήνων, επειδή εκείνος ήταν το κακό που έπρεπε
να ξορκιστεί, εκείνος ήταν η έκφανση του απευκταίου !! Από εκείνον κινδυνεύανε
και σκέφτηκαν πως μέρες που είναι θα έπρεπε να δώσουν ένα καλό μάθημα στα
αδέλφια τους για το πώς …γίνονται οι γιορτές!!
Όλο αυτό βέβαια θα μπορούσε να είναι ένα ευχάριστο
παραμύθι σε δύο παραμυθένιες χώρες… Μόνο που κάποτε όλα τα παραμύθια
τελειώνουν… Είτε κακά είτε άσχημα. Είτε με δράκους είτε με νεραΐδες.. Οι φίλοι
μας το αντιλήφθηκαν αυτό και δεν θέλησαν καν να ακούσουν τη συνέχεια του
παραμυθιού.. Εμείς σε αντίθεση ακόμη… παραμυθιαζόμαστε!!!
Ας επιλέξει λοιπόν ο καθένας το δικό του …παραμύθι.
Υ.Γ. Οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις μόνο
φανταστική ..δεν είναι!!
