Ο Αλέξης Μητρόπουλος για το σύστημα Υγείας της χώρας μας.

Μπορεί να έχουμε μια διαφορετική πολιτική προσέγγιση των πραγμάτων  από το καθηγητή Αλέξη Μητρόπουλο , όμως αξίζει, πέρα από αυτές τις διαφορές, να διαβάσετε την ομιλία του κατά την έναρξη του Πρώτου Πανελληνίου συνεδρίου της Open Health Alliance

Πηγή :Iatropedia

“Κυρίες και κύριοι

Από την ευρεία, αλλά και στοχευμένη, θεματολογία του Συνεδρίου φαίνεται ότι αναπτύσσεται γρήγορα στο ιατρικό σώμα μια συστηματική αντίδραση έναντι της ραγδαίας υποβάθμισης της υγείας του ελληνικού λαού, που το αντικοινωνικό, αντιαναπτυξιακό και αντεθνικό Μνημόνιο επιβάλλει.

Η πατρίδα μας ζει σε έκτακτες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Τα προβλήματα της οικονομίας, μέσα σε ένα πλαίσιο αδυσώπητου νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού, φαίνεται ότι δύσκολα θα ξεπεραστούν.

Πολλές κοινωνικές ομάδες, κυρίως η υπό ευρεία έννοια Εργατική Τάξη και τα στρώματα των μικρομεσαίων, χάνουν το κατακτημένο βιοτικό τους επίπεδο. Τα επιστημονικά σώματα των Υπηρεσιών -και βεβαίως οι ιατροί- καλούνται να ασκήσουν το λειτούργημά τους κάτω από δυσμενέστατες συνθήκες. Με τη συγκεκριμένη πολιτική της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής δεν υπάρχει σωτηρία έξωθεν και δεν θα αναφανεί στον ορίζοντα χαραμάδα φωτός, αν οι συνΈλληνες δεν πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Σε πρόσφατη έρευνα της εφημερίδας «Ελ Παΐς» αποκαλύπτεται ότι το 23,1% του συνολικού πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27, κατά το 2009, διαβίωνε κάτω από τα όρια της φτώχειας. Αυτό σημαίνει ότι 115 εκατομμύρια συνΕυρωπαίων μας έχουν και μεγάλη ανάγκη των υπηρεσιών υγείας, γιατί φτώχεια και ασθένεια πηγαίνουν μαζί.

Μετά από δύο χρόνια εκδήλωσης της κρίσης και στην πραγματική οικονομία, με την ανάληψη των αστοχιών του χρηματοπιστωτικού συστήματος από την κοινωνία και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, το ποσοστό αυτό έχει αυξηθεί κατά πολύ και ξεπερνά τα 150 εκατομμύρια, πλην όμως δεν υπάρχουν ακόμη επίσημες στατιστικές έρευνες, ή αυτές που υπάρχουν δεν δημοσιοποιούνται. Και να σκεφτεί κανείς ότι το 2007 ανέρχονταν στο 17% του πληθυσμού, δηλαδή στα 85 εκατομμύρια ανθρώπων.

Όπως επεσήμανε την προηγούμενη εβδομάδα ο κοινωνιολόγος Πολ Μαρί-Κλόσε στην ίδια εφημερίδα, «σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία ή η Ιταλία δεν έχει αυξηθεί τόσο η έκταση της φτώχειας, όσο η δριμύτητά της και η συγκέντρωσή της σε συγκεκριμένες ομάδες». Και αυτό πάντως αμφισβητείται με τη ραγδαία εξάπλωσή της.

Για να αντιληφθούμε όλοι την παταγώδη αποτυχία της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής, πρέπει να σας αναφέρω ότι η Στρατηγική της Λισαβόνας είχε θέσει ως στόχο τη μείωση των φτωχών σε 20 εκατ. Ευρωπαίων έως το 2020!! Με τις πολιτικές που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, σύντομα θα φτάσουν στο δεκαπλάσιο!!

Στη χώρα μας η αύξηση της ανεργίας και τα οικονομικά αδιέξοδα των μικρομεσαίων δεκαπλασίασαν τα νέα κρούσματα σε χρήστες ναρκωτικών, μέσα σε ένα μόλις χρόνο, από το 2010 έως το 2011. Το 85% από αυτά μένει χωρίς πρόγραμμα επανένταξης λόγω των περικοπών και της κατάργησης των υποστηρικτικών μονάδων.

Στο τέλος του 2010 παρατηρήθηκε αύξηση των κρουσμάτων HIV. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι τα κρούσματα θα αυξάνονταν κατά 52% στο τέλος του 2011 συγκριτικά με το 2010. Το 50% της παρατηρούμενης μόλυνσης οφείλεται σε ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών.

Τα κρούσματα του εθισμού στην ηρωίνη αυξήθηκαν, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης και Πληροφόρησης για τα ναρκωτικά από 20.200 το 2009 σε 24.100 το 2010. Και έπεται πολλαπλασιαστική συνέχεια…

Και επειδή, σύμφωνα με ρητή διάταξη του επικαιροποιημένου Μνημονίου της 2 Ιουλίου 2011, ο αριθμός των δικαιούχων επιδομάτων υγείας μειώνεται σημαντικά, καθώς και τα ποσά που διατίθενται, άρχισε να ανιχνεύεται το φαινόμενο της σκόπιμης μόλυνσης απελπισμένων χρηστών με τον HIV με ενδοφλέβιες ενέσεις ναρκωτικών, ώστε να τυγχάνουν του σχετικού επιδόματος για όσο θα ζήσουν!!

Η ανεργία εξάλλου και τα οικονομικά προβλήματα των ελευθέρων επαγγελματιών και επιτηδευματιών έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το ποσοστό των συνανθρώπων μας που αυτοκτονούν ή επιχειρούν να θέσουν τέρμα στη ζωή τους. Πρόσφατα στοιχεία παρουσιάστηκαν από όλα τα ΜΜΕ.

Αξίζει τον κόπο, κυρίες και κύριοι, όλοι οι ιατροί, όλοι οι Ιατρικοί Σύλλογοι, όλοι οι ανεξάρτητοι Υγειονομικοί Φορείς και οι Ενώσεις, όπως η δική σας, να εντρυφήσουν στις σχετικές διατάξεις του Μνημονίου, ώστε να αποκτήσουν μια πλήρη εικόνα του τι πρόκειται να ακολουθήσει, αν η πατρίδα μας παραμείνει επ’αόριστον, όπως προβλέπει η συστημική και ευρωπαϊκή λογική, υπό το καθεστώς του νέου πολυετούς και ασύγκριτα σκληρότερου Μνημονίου.

Ήδη στην επικαιροποίηση που σας ανέφερα (2-7-2011) και στο άρθρο 2.7 υπό τον τίτλο «Για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας», το Μνημόνιο αφιερώνει περισσότερες από δέκα (10) σελίδες, στις οποίες αναφέρονται με κάθε λεπτομέρεια όλα τα μέτρα, οι περικοπές, οι νέες ρυθμίσεις για την υγεία και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, από τον καθορισμό των συνολικών δαπανών για τη δημόσια υγεία σε κάτω από 6% του ΑΕΠ μέχρι και τον καθορισμό του ποσοστού των γενοσήμων ή αντιτύπων φαρμάκων.

Δεν υπάρχει κανένα πεδίο υγειονομικής δραστηριότητας, δεν υπάρχει καμία πτυχή του έργου των υγειονομικών φορέων, που να μην περιλαμβάνεται στο κείμενο του Μνημονίου. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που σε μια ομιλία μου στην Ημερίδα του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου ανέφερα ότι οι υπουργοί και οι υπόλοιποι πολιτικοί λειτουργοί του χώρου δεν χρειάζονται, παρά μόνο για να κάνουν επικοινωνιακές ασκήσεις, με τις οποίες να συσκοτίζουν την πραγματικότητα και να επιβραδύνουν τη συνειδητοποίηση των πολιτών πάνω στη συμφορά που τους έπληξε. Από καθαρά ορθολογική πλευρά, είναι πράγματι περιττό να υπάρχει πολιτικό προσωπικό στον τομέα της υγείας, αφού ήδη γνωρίζουμε ότι σε κάθε σημαντικό φορέα βρίσκεται και ένας υπάλληλος της Τριαρχίας των δανειστών, που επιστατεί το συντελούμενο καταστροφικό έργο.

Κυρίες και κύριοι,

Η μέθοδος που ακολουθείται για την καταστροφή του ατελώς λειτουργούντος Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι ίδια με αυτή που χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις χώρες, που τη διακυβέρνησή τους ανέλαβαν οι εκπρόσωποι των δανειστών.

Πρώτα αποστέλλεται μια ερευνητική και επικοινωνιακή ομάδα, η οποία εντοπίζει τις ατέλειες, τις δυσλειτουργίες και τις εστίες διαφθοράς που υπάρχουν σε κάθε πολυπρόσωπο Οργανισμό. Αυτές καταγράφονται, αξιολογούνται κατά το βαθμό της κοινωνικής τους δραστικότητας, ιεραρχούνται και δίδονται στην πρόθυμη επικοινωνιακή ομάδα, που πρέπει να τις προβάλλει ώστε να γίνουν κοινή πεποίθηση.

Έπειτα αναλαμβάνουν οι «ηθικολόγοι» του ετερόνομου συστήματος, που ενοχοποιούν τον λαό γιατί μετέχει εξ ανάγκης ή ανέχεται τέτοιες καταστάσεις. Τέλος, στο όνομα του υποτιθέμενου «εξορθολογισμού» και της «ηθικοποίησης» θεσμών και προσώπων, εμφανίζεται το πρόγραμμα του ακρωτηριασμού του δημόσιου αγαθού και δικαιώματος της Υγείας, ώστε να εξοικονομηθούν χρήματα για την πληρωμή των τόκων των δανείων, που ήταν εξ αρχής ο κεντρικός τους στόχος.

Αυτή η μέθοδος είναι πάγια. Κατ’αρχήν αδρανοποιεί τα αντιστασιακά αντανακλαστικά των πολιτών, τους δημιουργεί τύψεις και συνενοχές και τέλος διαχέει μία διάθεση παραίτησης από των δικαιωμάτων τους. Το σχέδιο αυτό βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εξέλιξη και δυστυχώς υπήρξαν Έλληνες, εκλεγμένοι από τους πολίτες, οι οποίοι -πολλές φορές με υπερβάλλουσα προθυμία- αναδέχτηκαν το αντικοινωνικό έργο. Προβάλλοντας τη διόρθωση ορισμένων ανώδυνων κακώς κειμένων, που πάντα θα υπάρχουν, αποσπούν την προσοχή του λαού από τα μείζονα, ώστε να μας «σερβίρουν» εν τέλει ότι πρέπει να καταργηθούν Κλινικές, Νοσοκομεία, κρίσιμες λειτουργίες και Ιδρύματα και να περιοριστεί η ετήσια δαπάνη για τα φάρμακα σε 2,8 δις ευρώ, όπως εξαγγέλθηκε προχτές.

Ελπίζω ότι δεν βρίσκονται στις τάξεις σας ιατροί που υπέκυψαν στο εξελισσόμενο «δόγμα του σοκ», που όσο αποκαλύπτει το αντιανθρώπινο πρόσωπό του, τόσο περισσότερο εκτίθενται οι ιδιοτελείς του σκοπιμότητες.

Κυρίες, κύριοι,

Το σύστημα υγείας, στο οποίο και εσείς λειτουργήσατε και σταδιοδρομήσατε, καθιερώθηκε μεν, αλλά ποτέ δεν ενηλικιώθηκε. Ενώ κάλυψε βασικές ανάγκες των πολιτών, εν τούτοις «έμπαζε» από παντού. Ήταν, ως εκ τούτου, επόμενο ότι το «ασύμμετρο σοκ» που χτύπησε την ελληνική κοινωνία, θα το επηρέαζε σημαντικά.

Με τις λεπτομερείς διατάξεις του Μνημονίου, οι ρωγμές που είχε διογκώνονται, το εύρος των υπηρεσιών απομειώνεται και η ποιότητά τους υποβαθμίζεται. Πολλοί συμπολίτες μας σύντομα θα βρεθούν εκτός των υπηρεσιών του, λόγω των αυστηρών προϋποθέσεων που επιβάλλονται για την απόλαυσή τους.

Στα πλαίσια αυτά της δραματικής οικονομικής κατάστασης για την πλειονότητα του πληθυσμού, που η άσχημη ψυχολογική κατάσταση και η προϊούσα κατάθλιψη επιδεινώνει, εσείς πρέπει να συνδυάσετε το επάγγελμα του Ιατρού με τη φύση του Κοινωνικού Λειτουργού. «Ιητρός γαρ φιλόσοφος ισόθεος», έλεγε ο αρχαίος ομότεχνός σας και τώρα οφείλετε να τον τιμήσετε και να ανταποδώσετε στην Κοινωνία αυτά που, κατά την προηγούμενη περίοδο της σχετικής ευημερίας, σας χάρισε.

Οφείλετε να αναπτύξετε δίκτυα ιατρικής περίθαλψης και αλληλεγγύης. Να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας ανιδιοτελώς και επί τόπου, εκεί όπου εξελίσσεται το καθημερινό ανθρώπινο και κοινωνικό δράμα.

Οι ανήμποροι, οι άνεργοι, οι νεόπτωχοι, περιμένουν τις υπηρεσίες σας που θα προσφέρετε μαζί με άλλους Συλλόγους και λειτουργούς συνδεόμενους με το πεδίο της Υγείας. Και αυτό πρέπει να γίνει χωρίς να παραμελήσετε τις θεμελιακές σας υποχρεώσεις προς την αφυδατωμένη και δραματικά συρρικνούμενη Δημοκρατία μας.

Οφείλουμε από τη μια μεριά να αγωνιζόμαστε για να απαλλαγεί η χώρα από τη διακυβέρνηση των δανειστών, κάνοντας χρήση του δικαιώματος του άρθρου 120 παρ. 4 του Συντάγματος, αλλά ταυτόχρονα, να δημιουργήσουμε τα ελπιδοφόρα μορφώματα της Κοινωνικής Οικονομίας για την προσφορά των υπηρεσιών στους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Σ’αυτά τα μορφώματα πρέπει να εντάξετε και πολλούς συναδέλφους σας, που, μετά μιαν αξιόλογη πορεία στη διαδικασία της εξειδίκευσης ή της άσκησης συγκεκριμένης ειδικότητας, παίρνουν τώρα τον δρόμο της ξενιτειάς, διαλύοντας την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική τους συγκρότηση.

Επιμένω στον όρο «μορφώματα Κοινωνικής Οικονομίας» και τον προκρίνω εν σχέσει με αυτόν της «κοινωνικής επιχειρηματικότητας». Σε μια χώρα, όπου το 40% και πλέον των δαπανών υγείας κατευθύνεται προς τα ιδιωτικά νοσηλευτικά κέντρα (κάτι πρωτοφανές για κράτος-μέλος της ΕΕ και του ΟΟΣΑ), είναι ανάγκη να επαναφέρουμε την κοινωνική ωφελιμότητα της ιατρικής δράσης εντός των μορφωμάτων της Δημόσιας ή Κοινωνικής Οικονομίας, απ’όπου ελλείπει η εκμετάλλευση και η κερδοσκοπική νοοτροπία.

Τώρα ήρθε η ώρα οι Έλληνες ιατροί (οι οποίοι έχουν προσφέρει τόσα πολλά στη βελτίωση της υγείας του ελληνικού λαού και στη μέχρι πρότινος σταθερή άνοδο του προσδόκιμου της ζωής του), να αναβαθμιστούν με σοφία, ανιδιοτέλεια και κοινωνική συνείδηση, στα μάτια όλων των πολιτών, προσφέροντας προς πάσα κατεύθυνση το υψηλό επίπεδο των διαγνωστικών και θεραπευτικών τους μεθόδων.

Αν ανταποκριθείτε σ’αυτό το γοερό κάλεσμα της Κοινωνίας, να είστε βέβαιοι ότι ο ελληνικός λαός θα σας ανυψώσει στη θέση που σας ταιριάζει, θα διασφαλίσει το επιστημονικό και βιοτικό σας επίπεδο και θα προσβλέπει πάντα σε εσάς με βαθιά ευγνωμοσύνη.”