Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΡΙΓΛΗΣ*
Δυστυχώς τον τελευταίο καιρό έχουμε
γίνει μάρτυρες μόνο δυσάρεστων γεγονότων. Η επονομαζόμενη διεθνής κρίση σε
συνδυασμό με το τεράστιο Ελληνικό χρέος , έχει οδηγήσει αυτούς που το
δημιούργησαν, κυβερνώντες τόσα χρόνια να πάρουν δυσβάσταχτα μέτρα στις
πλάτες μόνο του λαού. Ακούμε μέτρα.. μέτρα..μέτρα.. που αφορούν μόνο
εργαζόμενους, ακούμε απολύσεις, ακούμε αύξηση ανεργίας, ακούμε νόμους
αντισυνταγματικούς, πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας
και ένα σωρό άλλα που κάθε άλλο μας τιμούν σαν Έλληνες. Και συνεχίζουμε να
ζούμε πειθήνια, να υπομένουμε, να ψηφίζουμε πάντα τους ίδιους χωρίς να
κοιτάζουμε την άλλη όψη του νομίσματος. Για να προσπαθήσουμε να δούμε και την
άλλη πλευρά.
Όταν την εποχή της χούντας
αγωνιζόμασταν για δημοκρατία, όταν αγωνιζόμασταν για να φύγει η βασιλεία,
αγωνιζόμασταν για ανιδιοτελή ιδεώδη, για κοινωνική αλληλεγγύη , για θεσμούς,
ισότητα, αξιοκρατία, σεβασμό στον διπλανό σου……. Ποτέ δεν είχαμε
φανταστεί αυτό το μίασμα, που σήμερα θέλουν να το ονομάζουν δημοκρατία.
Ειλικρινά ντρέπομαι όπως ντρέπονται
και χιλιάδες άλλοι αγωνιστές της τότε εποχής και μέσα από τα βάθη της καρδιάς
μου θέλω να ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη από όλους του νεώτερους μου και ειδικά
από τα παιδιά μας για την "δημοκρατία" που τους αφήνουμε, για την "δημοκρατία"
των αεριτζήδων, των απατεώνων, των επιτηδείων.
Ας θυμίσω λοιπόν στους επιτηδείους
ότι βία δεν είναι μόνο η σωματική, είναι και η ψυχολογική, είναι και η απειλή,
είναι και η νομοθετική. Και εάν η νομοθετική βία είναι και συνειδητή, τότε
αγγίζουν τα όρια της προδοσίας.
Συνεπώς όταν βιώνουμε όλες αυτές τις
ανωμαλίες και την βία από όπου και αν προέρχεται, σαν υπεύθυνοι Έλληνες πολίτες
έχουμε κάθε δικαίωμα να αντισταθούμε. Αυτό απορρέει από το άρθρο 120 παράγραφος
4 του συντάγματος που λέει καθαρά και ξάστερα:
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται
στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να
αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με
την βία.
Και εδώ έρχονται οι "ήρωες". Δυστυχώς
ορισμένοι συμπολίτες μας, λόγω κάποιας ανιάτου ασθένειας θα φύγουν από την ζωή
πιο γρήγορα και εντελώς άδοξα και άσημα. Ποιοί άραγε θα τους θυμούνται και για
πόσο καιρό. Θα μπορούσαν όμως το όνομά τους να μείνει γραμμένο στην ιστορία.
Και όχι σαν ένας θύτης η δολοφόνος, αλλά σαν ένας ήρωας που χρησιμοποιώντας το
άρθρο 120 του Συντάγματος αντιστάθηκε στην κατάλυση του δημοκρατικού
πολιτεύματος. Γιατί έκανε αυτό που σκέφτεται κάθε Έλληνας πολίτης που ζει αυτό
το δράμα. Γιατί κατάφερε και σήκωσε το ανάστημά του και είπε ένα άλλο ΟΧΙ σε
αυτούς που τόσα χρόνια τον καταδυναστεύουν χρησιμοποιώντας αυτό που οι ίδιοι
ονομάζουν "δημοκρατία". Γιατί έκανε πράξη αυτά που το υποχρεώνει το
Σύνταγμα.
Πείτε μου Έλληνες πολίτες, πόσοι
συνάνθρωποί μας αυτοπυρπολήθηκαν λόγω της κατάστασης που τους έφεραν οι παραπάνω
περιστάσεις; Πως ονομάζονταν; Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ. Θυμάμαι όμως
αυτά που έλεγαν και συνεχίζουν να λένε, οι έχοντες και κατέχοντες, κυβερνώντες
και μη, παπαγαλίζοντες αυτά που τους σερβίρουν και ενδεχομένως τους επιβάλλουν
περί σωτηρίας της Ελλάδος, περί λιτότητας, περί κουρέματος, περί…… και μη
μιλώντας για νόμους, για συνταγματικές διατάξεις, για την αυθαίρετη βία που
ασκείται στον λαό που τους ψήφισε. Ψηφίζουν στην Βουλή και επιβάλλουν με το
έτσι θέλω αντισυνταγματικά νομοσχέδια, ξεπουλούν την κρατική περιουσία,
ξεπουλούν την Ελλάδα και την εθνική μας κυριαρχία σε ξένα(;) συμφέροντα
και βγάζοντας οι ίδιοι χρήματα στις τράπεζες του εξωτερικού σε κρυφούς
λογαριασμούς και offshore εταιρείες, από τον ιδρώτα επαναλαμβάνω αυτών που
τους ψήφισαν.
Γιατί αυτοί οι συμπολίτες μας να
αυτοκαταστραφούν και να μη δώσουν ένα παράδειγμα στην κοινωνία μας για το πώς
αντιμετωπίζεται η κυβερνητική βία και αυθαιρεσία, η κυβερνητική κατάλυση του
συντάγματος, η κυβερνητική προδοσία της εκχώρησης εθνικής μας κυριαρχίας,
χρησιμοποιώντας το άρθρο 120 του Συντάγματος. Το σίγουρο είναι ότι τότε θα τους
έγραφε η ιστορία και τα ονόματά τους θα έμεναν ανεξίτηλα γραμμένα στην μνήμη
μας όχι σαν θύτες και δολοφόνοι αλλά σαν ήρωες.
Ίσως τα χρόνια πέρασαν και δεν έχω
πια την δύναμη ,το θάρρος, το κουράγιο, ίσως και την τόλμη αυτής της
αντίστασης. Πολύ όμως θα ήθελα και εγώ να τους μοιάσω, γιατί σίγουρα τέτοιοι
συμπολίτες μας θα υπάρξουν και μάλιστα από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Ποιος ξέρει ίσως κάποια μέρα
και το δικό μου όνομα να γράψει η ιστορία, ΟΧΙ σαν θύτη και δολοφόνου, αλλά σαν
πολίτη που αντιστάθηκε έμπρακτα.
…..Άναψε και
συ ένα κεράκι, από το να καταριέσαι το σκοτάδι….
* Επιμελητής Α'- Πλαστικός Χειρουργός
