Λόγια του αέρα.

  Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

Πολλές φορές στην ζωή μας ,όταν συζητάμε δημόσια κάποια προβλήματα, δικά μας ή του τόπου μας, διαφωνούμε πάνω σε κάποιο θέμα και ανάβουμε υπερβολικά εύκολα .
Όταν δεν έχουμε και πολλά επιχειρήματα δίνουμε τόπο στην οργή μας, φορτώνουμε και ανεβάζουμε τα ντεσιμπέλ. Μιλάει το στόμα μας πριν μιλήσει το μυαλό μας. Βιαζόμαστε, δίνουμε έμφαση σε ασήμαντα πράγματα, ρητορεύουμε και απειλούμε και ..όποιον πάρει ο Χάρος.. Ανεβάζουμε και κατεβάζουμε κυβερνήσεις και ήμαστε οι πλέον ειδικοί στο να λύσουμε την κρίση της χώρας μας αν όχι και όλου του κόσμου. Απειλές και υποσχέσεις για ποινές και «πληρωμή» των λαθών από τους φταίχτες . Θα βγούμε στους δρόμους, θα δείρουμε και θα συνετίσουμε τους ....και θα δουν αυτοί ποιοι ήμαστε εμείς και πόσο πονάει όταν μας αδικούνε .
Μετά, όταν μας έχουνε περάσει τα νεύρα και ξανασκεφτόμαστε αυτά που ειπώθηκαν καταλαβαίνουμε  τα λάθη και τα στραβά . Κοινώς υποχωρούμε ,τα ξαναμασάμε και ηρεμούμε. Επιστρέφουμε στην γνώριμη, για μας, κατάσταση και  ξαναγινόμαστε «κότες». Όταν μας καλούνε να δικαιολογήσουμε την «έκρηξη» δίνουμε μια δικαιολογία (βιαζόμουνα, δεν έβλεπα καθαρά λόγω νεύρων, παρασύρθηκα, υπήρχε συναισθηματική φόρτιση κλπ. κλπ.) και το θέμα σταματάει εκεί.
Οι παρόντες, στην έκρηξη μας , μας παίρνουν στα σοβαρά και εκνευρίζονται με την σειρά τους ή μας καταλαβαίνουν και το θέμα θεωρείται λήξαν. Περασμένα ξεχασμένα και δεν κρατάμε κακία στις παλικαριές και τις απειλές των ξερόλων. Και ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα.
Η έκφραση ότι ειπώθηκαν λόγια του αέρα, διευκρινίζει ότι ήταν αβάσιμες οι απειλές ,τα λόγια τα πήρε ο αέρας και τα πέταξε μακριά από εμάς και ξεχάστηκαν .Όλα αυτά ισχύουν στην ανώνυμη και μπανάλ ζωή μας και στις συναλλαγές που έχουμε με τους απλούς θνητούς.
 Όμως ,στο χώρο της εργασίας μας και κυρίως στην πολιτική ζωή μας τα λόγια του αέρα  και οι καταστάσεις αποκτούν μεγαλύτερη διάσταση όταν αυτοί που τα λένε κατέχουν υψηλόμισθες θέσεις .
Οι συνάνθρωποι μας παραμένουν απλοί και ανώνυμοι ,μέσα στο πλήθος και δεν θα πραγματοποιήσουνε τις απειλές τους αλλά οι προϊστάμενοι και οι πολιτικοί αυτομάτως μεταμορφώνονται σε «μεγάλοι άνδρες» και οι απειλές τους έχουν άλλη δυναμικότητα. Ο κόσμος τους φοβάται , περιμένει πολλά από αυτούς ξέροντας ότι τα λόγια τους αποχτούν βαρύτητα . Οι κάτοχοι θέσεων, πολιτικής και οικονομικής  εξουσίας, εκτοξεύουν υποσχέσεις που κρύβουνε, μέσα  τους, μία πολύ μεγάλη πιθανότητα να γίνουνε πράξη !
Φυσικά δεν φιλάνε σταυρό όταν κάνουνε αλαζονικές και μεγαλόστομες δηλώσεις και κανείς δεν θα τους καταδικάσει όταν δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους.
Η επαφή μας με τους επώνυμους και τους διάσημους στην πεζή καθημερινότητα μας είναι περιορισμένη αλλά μας προσφέρεται απλόχερα από τα ΜΜΕ. Ο αφελής κόσμος είναι φοβερά εύπιστος και ταυτίζει ότι βλέπει στις εφημερίδες και στην οθόνη των τηλεοράσεων με την αλήθεια . Ελάχιστοι πονηρεύονται και καταλαβαίνουν ότι κάποιες δηλώσεις είναι περιστασιακές και εξυπηρετούν
συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Όταν παρουσιάζονται από τρίτους, δημοσιογράφους ή κάμερες, οι δηλώσεις αλώνονται, είναι κομμένες
και ραμμένες στα μέτρα των ιδιοκτητών του εκάστοτε καναλιού και
έντυπου τύπου.
Εμείς που με τα λόγια του αέρα μεγαλώσαμε  και έχουμε δει και έχουνε ακούσει πολλά λόγια, που μείνανε στα χαρτιά και στα Αρχεία, δεν τους παίρνουμε στα σοβαρά.Η πείρα μας έχει μάθει ότι οι πολιτικοί πάσχουν από επιλεκτική αμνησία και ότι πολλές φορές αυτά που λένε  τα ξελένε !