Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

«Λάθος» το Μνημόνιο, ζήτω το... Μνημόνιο!


Του  Νίκου Μπογιόπουλου από τον "Ριζοσπάστη"


O κ. Σημίτης δεν είναι ο μοναδικός που ανακαλύπτει - τώρα - ότι το Μνημόνιο ήταν, όπως αναφέρει, ένα «μοιραίο λάθος».

*

Φυσικά, ακόμα και τούτη τη στιγμή που μιλούν για «λάθος», οι... επικριτές του Μνημονίου παραμένουν πιστά προσηλωμένοι στην πολιτική προπαγάνδα που υπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης των πλουτοκρατών.

Και τούτο διότι γνωρίζουν - πολύ καλά - ότι το Μνημόνιο δεν ήταν «λάθος». Ηταν μια πέρα για πέρα συνειδητή, προαποφασισμένη και

από την άποψη των συμφερόντων εκείνων που το συνέταξαν, το Μνημόνιο ήταν μια απόλυτα σωστή επιλογή.

Για την ακρίβεια, ήταν η μόνη επιλογή που απαντούσε στο βασικό ζήτημα που είχαν να λύσουν:

Να περιορίσουν, δηλαδή, για τους κεφαλαιοκράτες το κόστος της κρίσης και να το φορτώσουν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων.

*

Αυτήν την εγκληματική, αυτήν τη στυγνή ταξική επιλογή υπηρετεί η πολιτική του κεφαλαίου, με ή χωρίς Μνημόνια.

Επειδή, όμως, σήμερα - σήμερα που χάσκουν στην Ελλάδα οι κοινωνικές «εκατόμβες» -

ο εγκληματικός και ταξικός χαρακτήρας αυτής της πολιτικής δεν κρύβεται,

οι υπαίτιοι της συγκεκριμένης πολιτικής μην μπορώντας, λόγω του στοιχειώδους ενστίκτου της αυτοσυντήρησης να... αυτοκαταγγελθούν ως «εγκληματίες» και ως «ταξικά αδίστακτοι», επιλέγουν να ομιλούν περί «λάθους»...

*

Αυτό κάνει και ο κ. Σημίτης.

Αλλωστε, την ίδια όψιμη συμπεριφορά επιδεικνύουν κι άλλοι. Από τον Χρυσοχοΐδη και τους βουλευτές που ψηφίζουν και στηρίζουν Μνημόνια μέχρι τον τελευταίο παπαγάλο των ΜΜΕ. Πρόκειται για όλους αυτούς

(σ.σ.: εκείνους για τους οποίους οι κοινωνιολογικές μελέτες του μέλλοντος περί «τσίπας» και «ξεδιαντροπιάς» επιφυλάσσουν ειδική αναφορά)

που τους βλέπουμε με τον ίδιο τουπέ που πριν δυο χρόνια κατακεραύνωναν όποιον αμφισβητούσε την πολιτική του Μνημονίου

- το Μνημόνιο υπέρ της εφαρμογής του οποίου προσεύχονταν ολημερίς επί μια ολόκληρη διετία -

σήμερα να μη χάνουν ευκαιρία να... καταγγείλουν το Μνημόνιο, για να καταλήξουν, τελικά, ότι: Δεν υπάρχει μεγαλύτερη «αναγκαιότητα», δεν υπάρχει τίποτα πιο «αναπόφευκτο» και τίποτα πιο «σωτήριο» από το επόμενο ...Μνημόνιο!