EΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ: Αυθαίρετη και αστεία κινδυνολογία
Με μια άγαρμπη επιχείρηση καλλιέργειας φόβου έκανε ποδαρικό ο νέος χρόνος. «Είτε θα μείνουμε στο ευρώ μειώνοντας το επίπεδο διαβίωσης όλοι μας, είτε θα αποχωρήσουμε από το ευρώ γυρνώντας δεκαετίες πίσω» είπε ο Β. Ράπανος, πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και της Εθνικής Τράπεζας, κατά την κοπή της πίτας στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Γ. Προβόπουλος, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας στην Καθημερινή που παρομοίασε την επιστροφή στην δραχμή με έναν όρο από την αθλητική δημοσιογραφία: «αληθινή κόλαση»! Αυτό το ενδεχόμενο «θα ισοδυναμούσε στην πρώτη κρίσιμη φάση με επάνοδο στη δεκαετία του 50», ήταν τα λόγια του.
Κατ’ αρχάς, τόσο ο Β. Ράπανος όσο και ο Γ. Προβόπουλος μόνο για να απολογηθούν έπρεπε να διαθέτουν σήμερα δικαίωμα δημόσιου λόγου. Γιατί και οι δύο, από την δεκαετία του ’80 κιόλας, έχουν εργαστεί σε νευραλγικές και πολύ υψηλής ευθύνης θέσεις του τραπεζικού τομέα και του κράτους με αποτέλεσμα να φέρουν ευθύνη για το καθεστώς άτυπης χρεοκοπίας στο οποίο ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές τις οποίες οι ίδιοι σχεδίασαν, υπηρέτησαν και προπαγάνδισαν επί δεκαετίες έφεραν την χρεοκοπία. Έχοντας δε εργαστεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους σε τράπεζες όφειλαν επιπλέον να απολογηθούν και για το χάλι στο οποίο βρίσκεται ο τραπεζικός τομέας, με αποτέλεσμα να είναι ο μεγάλος ασθενής, στη διάθεση του οποίου έχουν τεθεί μέχρι σήμερα 155 δισ. ευρώ ή το 70% του ελληνικού ΑΕΠ! Κι αυτά την ίδια στιγμή που μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις και το σύστημα υγείας βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Σε ένα σημείο μόνο έχουν δίκιο οι ισχυρισμοί τους: Ότι «αληθινή κόλαση» θα ακολουθήσει την έξοδο από το ευρώ αν αυτή ανακοινωθεί από την Μέρκελ και το παραπάνω δίδυμο εξακολουθεί να βρίσκεται στη διοίκηση της τράπεζας που είναι ήδη ή κάποιας άλλης. Γιατί, δεν φθάσαμε στα πρόθυρα της εξόδου από την ευρωζώνη επειδή ήμασταν «κακοί μαθητές». Αντίθετα, οδηγηθήκαμε λόγω των ανταγωνισμών που απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο της νομισματικής ενοποίησης. Η παραπέρα όξυνσή τους επομένως είναι θέμα χρόνου και θα συμβεί ανεξάρτητα από το αν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας θα δεχθούν τα βάρβαρα μέτρα που αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης και τα οποία δεν σχετίζονται φυσικά με την επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος. Πρέπει να είναι κρετίνος κάποιος σήμερα για να συνεχίζει να πιστεύει ότι αυτά τα μέτρα σχετίζονται με το δημόσιο χρέος και τα δημοσιονομικά ελλείμματα ή υπηρετούν την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. Κατ’ επιταγή του κεφαλαίου λαμβάνονται! Και όσο για τις απειλές περί δημοσιονομικής κατάρρευσης ή εξόδου από το ευρώ είναι ωμοί εκβιασμοί για να αποτραπούν οι αντιδράσεις που εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία του κόσμου είναι υπέρ του ευρώ.
Η ανάγκη επομένως εξόδου από την ευρωζώνη είναι επιτακτική και άμεση ως πρώτο βήμα για την απόκρουση του αντεργατικού πραξικοπήματος το οποίο είναι σε εξέλιξη τα δύο τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να έχει ήδη μετατραπεί σε «αληθινή κόλαση». Δεν περιμένει την έξοδο από το ευρώ.
Από κει και πέρα: Η εκτύπωση των νέων χαρτονομισμάτων και κερμάτων που θα αντικαταστήσουν το ευρώ είναι υπόθεση ενός μήνα. Μέχρι τότε οι ανάγκες των καθημερινών συναλλαγών θα καλύπτονται από τα ευρώ που κυκλοφορούν ήδη. Επίσης, από υποσχετικές οι οποίες θα τυπωθούν γι αυτό το σκοπό με καθορισμένη ημερομηνία λήξης που θα είναι η ημερομηνία που εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η εκτύπωση. Οι ανάγκες σε καύσιμα μπορούν να καλυφθούν με διακρατικές συμφωνίες με την Ρωσία του Πούτιν ή το Ιράν του Αχμαντινετζάντ, καταγγέλλοντας παράλληλα το σχεδιαζόμενο, δολοφονικό και πολιτικά υποκινούμενο εμπάργκο της ΕΕ εναντίον του Ιράν. Οι βραχυπρόθεσμες ανάγκες σε τρόφιμα μπορούν να καλυφθούν από διακρατικές συμφωνίες ενώ σε λίγους μήνες η στροφή στην εγχώρια παραγωγή τροφίμων θα καλύψει τις βιοποριστικές ανάγκες όπως συνέβαινε μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’80. (Εδώ δεν πείνασε η παγωμένη Ισλανδία που προχώρησε σε παύση πληρωμών γιατί να πεινάσει η Ελλάδα;). Όσοι δε εμφανίζουν την Ελλάδα ως Ψωροκώσταινα ας κρατήσουν πως ακόμη και σήμερα το κατά κεφαλήν ετήσιο ΑΕΠ είναι περίπου 22.000 ευρώ! Η νέα, υποτιμημένη ισοτιμία μπορεί κάλλιστα να μη σημάνει απώλειες στον εργατικό μισθό αν συνοδευτεί από αντίστοιχες μισθολογικές αυξήσεις και πάγωμα τιμών σε βασικά είδη. Ο υπαρκτός κίνδυνος μαζικής αγοράς από το εξωτερικό των υποτιμημένων ελληνικών περιουσιακών στοιχείων εξαλείφεται αν επιβληθούν φραγμοί στην εισαγωγή κεφαλαίων. Αντίστοιχοι φραγμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων θα αποτρέψουν την μαζική μετανάστευση των καταθέσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως τους δύο τελευταίους κινδύνους δεν έχουν δικαίωμα να τους σείουν απειλητικά αυτοί που εμφανίζουν ως αναγκαίο σήμερα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος κι όσοι διευκόλυναν την φυγή των καταθέσεων στην Ελβετία και άλλους φορολογικούς παραδείσους τα τελευταία χρόνια. Η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μπορεί να γίνει με την εκτύπωση επιπλέον (πληθωριστικού) χρήματος, την αύξηση της φορολογίας των ΑΕ και εσωτερικό δανεισμό.
Πολιτική βούληση απαιτείται. Τίποτε άλλο!
Κατ’ αρχάς, τόσο ο Β. Ράπανος όσο και ο Γ. Προβόπουλος μόνο για να απολογηθούν έπρεπε να διαθέτουν σήμερα δικαίωμα δημόσιου λόγου. Γιατί και οι δύο, από την δεκαετία του ’80 κιόλας, έχουν εργαστεί σε νευραλγικές και πολύ υψηλής ευθύνης θέσεις του τραπεζικού τομέα και του κράτους με αποτέλεσμα να φέρουν ευθύνη για το καθεστώς άτυπης χρεοκοπίας στο οποίο ζούμε τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πολιτικές τις οποίες οι ίδιοι σχεδίασαν, υπηρέτησαν και προπαγάνδισαν επί δεκαετίες έφεραν την χρεοκοπία. Έχοντας δε εργαστεί τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους σε τράπεζες όφειλαν επιπλέον να απολογηθούν και για το χάλι στο οποίο βρίσκεται ο τραπεζικός τομέας, με αποτέλεσμα να είναι ο μεγάλος ασθενής, στη διάθεση του οποίου έχουν τεθεί μέχρι σήμερα 155 δισ. ευρώ ή το 70% του ελληνικού ΑΕΠ! Κι αυτά την ίδια στιγμή που μειώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις και το σύστημα υγείας βρίσκεται στα πρόθυρα της διάλυσης.
Σε ένα σημείο μόνο έχουν δίκιο οι ισχυρισμοί τους: Ότι «αληθινή κόλαση» θα ακολουθήσει την έξοδο από το ευρώ αν αυτή ανακοινωθεί από την Μέρκελ και το παραπάνω δίδυμο εξακολουθεί να βρίσκεται στη διοίκηση της τράπεζας που είναι ήδη ή κάποιας άλλης. Γιατί, δεν φθάσαμε στα πρόθυρα της εξόδου από την ευρωζώνη επειδή ήμασταν «κακοί μαθητές». Αντίθετα, οδηγηθήκαμε λόγω των ανταγωνισμών που απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο της νομισματικής ενοποίησης. Η παραπέρα όξυνσή τους επομένως είναι θέμα χρόνου και θα συμβεί ανεξάρτητα από το αν οι εργαζόμενοι της Ελλάδας θα δεχθούν τα βάρβαρα μέτρα που αποφάσισε το υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης και τα οποία δεν σχετίζονται φυσικά με την επίλυση του δημοσιονομικού προβλήματος. Πρέπει να είναι κρετίνος κάποιος σήμερα για να συνεχίζει να πιστεύει ότι αυτά τα μέτρα σχετίζονται με το δημόσιο χρέος και τα δημοσιονομικά ελλείμματα ή υπηρετούν την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ. Κατ’ επιταγή του κεφαλαίου λαμβάνονται! Και όσο για τις απειλές περί δημοσιονομικής κατάρρευσης ή εξόδου από το ευρώ είναι ωμοί εκβιασμοί για να αποτραπούν οι αντιδράσεις που εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η πλειοψηφία του κόσμου είναι υπέρ του ευρώ.
Η ανάγκη επομένως εξόδου από την ευρωζώνη είναι επιτακτική και άμεση ως πρώτο βήμα για την απόκρουση του αντεργατικού πραξικοπήματος το οποίο είναι σε εξέλιξη τα δύο τελευταία χρόνια με αποτέλεσμα η ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να έχει ήδη μετατραπεί σε «αληθινή κόλαση». Δεν περιμένει την έξοδο από το ευρώ.
Από κει και πέρα: Η εκτύπωση των νέων χαρτονομισμάτων και κερμάτων που θα αντικαταστήσουν το ευρώ είναι υπόθεση ενός μήνα. Μέχρι τότε οι ανάγκες των καθημερινών συναλλαγών θα καλύπτονται από τα ευρώ που κυκλοφορούν ήδη. Επίσης, από υποσχετικές οι οποίες θα τυπωθούν γι αυτό το σκοπό με καθορισμένη ημερομηνία λήξης που θα είναι η ημερομηνία που εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί η εκτύπωση. Οι ανάγκες σε καύσιμα μπορούν να καλυφθούν με διακρατικές συμφωνίες με την Ρωσία του Πούτιν ή το Ιράν του Αχμαντινετζάντ, καταγγέλλοντας παράλληλα το σχεδιαζόμενο, δολοφονικό και πολιτικά υποκινούμενο εμπάργκο της ΕΕ εναντίον του Ιράν. Οι βραχυπρόθεσμες ανάγκες σε τρόφιμα μπορούν να καλυφθούν από διακρατικές συμφωνίες ενώ σε λίγους μήνες η στροφή στην εγχώρια παραγωγή τροφίμων θα καλύψει τις βιοποριστικές ανάγκες όπως συνέβαινε μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ’80. (Εδώ δεν πείνασε η παγωμένη Ισλανδία που προχώρησε σε παύση πληρωμών γιατί να πεινάσει η Ελλάδα;). Όσοι δε εμφανίζουν την Ελλάδα ως Ψωροκώσταινα ας κρατήσουν πως ακόμη και σήμερα το κατά κεφαλήν ετήσιο ΑΕΠ είναι περίπου 22.000 ευρώ! Η νέα, υποτιμημένη ισοτιμία μπορεί κάλλιστα να μη σημάνει απώλειες στον εργατικό μισθό αν συνοδευτεί από αντίστοιχες μισθολογικές αυξήσεις και πάγωμα τιμών σε βασικά είδη. Ο υπαρκτός κίνδυνος μαζικής αγοράς από το εξωτερικό των υποτιμημένων ελληνικών περιουσιακών στοιχείων εξαλείφεται αν επιβληθούν φραγμοί στην εισαγωγή κεφαλαίων. Αντίστοιχοι φραγμοί στην εξαγωγή κεφαλαίων θα αποτρέψουν την μαζική μετανάστευση των καταθέσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως τους δύο τελευταίους κινδύνους δεν έχουν δικαίωμα να τους σείουν απειλητικά αυτοί που εμφανίζουν ως αναγκαίο σήμερα το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για να αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος κι όσοι διευκόλυναν την φυγή των καταθέσεων στην Ελβετία και άλλους φορολογικούς παραδείσους τα τελευταία χρόνια. Η κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων μπορεί να γίνει με την εκτύπωση επιπλέον (πληθωριστικού) χρήματος, την αύξηση της φορολογίας των ΑΕ και εσωτερικό δανεισμό.
Πολιτική βούληση απαιτείται. Τίποτε άλλο!
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΡΙΝ" στις 7/1/2012
