«Κλέβουν χιλιετίες ζωής από το λαό»

  Της Κατερίνας Σταυρούλα από την εφημερίδα  "ΠΡΙΝ" - 4/3/2012

Ενώ ο χώρος της υγείας βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό λόγω των συνεχών περικοπών που επιβάλει η πολιτική και του δεύτερου Μνημονίου , κατεδαφίζοντας το όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε, την εβδομάδα που πέρασε εγκρίθηκε με 213 ψήφους υπέρ, 58 κατά και 12 “παρών” ο εφαρμοστικός νόμος αρμοδιότητας υπουργείων Εργασίας και Υγείας.

Οι διατάξεις του νέου νομοσχεδίου αναδιαμορφώνουν τον νοσοκομειακό χάρτη της χώρας. Με κύριο στόχο την μείωση των δαπανών, από το πρώτο άρθρο ο νέος νόμος καταργεί τις σημερινές υγειονομικές περιφέρειες και δημιουργεί επτά νέες περιφέρειες οι οποίες ταυτίζονται με τις “καλλικρατικές”. Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται μια “υδροκέφαλη” 1η Υγειονομική Περιφέρεια στην Αττική, η οποία ουσιαστικά περιλαμβάνει το μισό σύστημα υγείας της χώρας, δίνοντας στον εκάστοτε επικεφαλή της εξουσίες αντίστοιχες του υπουργού. Από την άλλη η ταύτιση των υγειονομικών περιφερειών με τις “καλλικρατικές” περιφέρειες ανοίγει τον δρόμο για τη σταδιακή απόσυρση του κράτους από την ευθύνη συντήρησης της δημόσιας υγείας και την σταδιακή ανάθεσή τους στις περιφέρειες, με τη χρηματοδότηση τους να διαφαίνεται θολή.

Τα νοσοκομεία που μέχρι σήμερα συνδιοικούνται και είναι 82 ομάδες σε όλη τη χώρα, από την 1η Ιανουαρίου του 2013 θα οδηγηθούν σε συγχωνεύσεις σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Η μέχρι τώρα κατάσταση στα μικρά νοσοκομεία όπου ήδη κυκλοφορεί η πληροφορία ότι “από 1η Ιανουαρίου κλείνουμε” οδηγεί σε ανασφάλεια το προσωπικό που ψάχνει να βρει τον δρόμο της ασφαλούς εξόδου από την εργασία. Η πορεία μοιάζει να είναι προδιαγεγραμμένη. Με τις μικρές μονάδες να υπολειτουργούν η λύση θα είναι το “λουκέτο”.

Μαζί με τις αναδιατάξεις στον νοσοκομειακό χάρτη ο νέος νόμος έφερε μαζί του άλλη μια μείωση στις αποδοχές των εργαζομένων γιατρών στο Ε.Σ.Υ. Το είδη ελλιπές κονδύλι των 364 εκατομμυρίων ευρώ που προβλεπόταν για εφημερίες θα υποστεί περαιτέρω μείωση κατά 50 εκατομμύρια ευρώ, φτάνοντας στα 314 εκατομμύρια, που θα πρέπει να επανακατανεμηθούν στα νοσοκομεία. ‘Ετσι το ωρομίσθιο της εφημερίας προβλέπεται να μειωθεί κατά 17% τη στιγμή που ήδη το ιατρικό προσωπικό παραμένει απλήρωτο και έχουν ξεκινήσει επισχέσεις εργασίας των γιατρών που διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους σε νοσοκομεία όπως το ΚΑΤ ή το Γενικό Κρατικό Νίκαιας.

Το νομοσχέδιο που απελευθερώνει το ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων έχει οδηγήσει ακόμα και μεγάλους φαρκαμευτικούς συλλόγους της χώρας σε διαμαρτυρίες. Ταυτόχρονα, προωθεί και τη συνταγογράφηση γενοσήμων φαρμάκων που έχει μονοπωλήσει την επικαιρότητα.

Αλλά στην “τούρτα” του πολυνομοσχεδίου δεν θα μπορούσε να λείπει το κερασάκι . Με μία αιφνιδιαστική διάταξη και με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση του νοσοκομείου του “Ερυθρού Σταυρού” με τη συνένωσή του με το ιδιωτικού δικαίου ίδρυμα “Ερρίκος Ντυνάν” υπό κοινή διοίκηση που θα ορίζεται αποκλειστικά από το Σωματείο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Δεν υπάρχει άλλωστε κανένας λόγος να τηρούνται τα προσχήματα στην υγεία του Μνημονίου.

Τον Οκτώβριο του 2011 το διεθνές ιατρικό περιοδικό The Lancet δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας έρευνας του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ με τον εύγλωττο τίτλο: “Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην υγεία: Οιωνοί μιας ελληνικής τραγωδίας” που έκανε αίσθηση. Ήταν η πρώτη επιστημονική τεκμηρίωση για την Ελλάδα ενός γεγονότος που είχε ήδη διαπιστωθεί σε όλες τις χώρες από όπου έχει περάσει ο αντίστοιχος οδοστρωτήρας μέτρων λιτότητας με τις ευλογίες και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι πρώτοι που αποτυπώνουν τα αποτελέσματα τέτοιων πολιτικών σε έναν πληθυσμό είναι οι δείκτες υγείας που παντού σημειώνουν πτώση με τη θνησιμότητα να αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα παντού σημειώνεται μείωση των διατιθέμενων για την υγεία οικονομικών πόρων σε σχετικές και απόλυτες τιμές.

Οι πρώτοι μακάβριοι δείκτες των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης αλλά και των πολιτικών λιτότητας που υπηρετεί η κυβέρνηση έκαναν την εμφάνισή τους με την αύξηση στις απόπειρες και τον αριθμό των αυτοκτονιών. Οι αριθμοί άλλωστε είναι ψυχροί και καταγράφουν την αμείλικτη πραγματικότητα, 17-36% αύξηση στις μετρήσεις αποπειρών αυτοκτονίας σημειώθηκε το 2011. Ταυτόχρονα γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων αναφέρουν πως παρατηρείται πολύ μεγάλη αύξηση στα καρδιαγγειακά νοσήματα, αύξηση στα τροχαία κυρίως λόγω του γεγονότος ότι αρκετός κόσμος επιλέγει πλέον να κυκλοφορεί με μηχανές και ποδήλατα για λόγους οικονομίας ενώ προς το παρόν πιθανολογείται αύξηση στις κακοήθεις νεοπλασίες. Δεδομένη πάντως θεωρείται η αύξηση στις ψυχικές ασθένειες. Το αποτέλεσμα, που κανείς δεν αμφισβητεί, είναι μια κατά 35% αύξηση της πρόσβασης του πληθυσμού στα δημόσια νοσοκομεία, τόσο γιατί έχει αυξηθεί η νοσηρότητα όσο και γιατί ένα μέρος του πληθυσμού δεν έχει πλέον τη δυνατότητα πρόσβασης στα ιδιωτικά κέντρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι καταγράφεται μια πρώτη μείωση των εισαγωγών σε ιδιωτικά νοσηλευτήρια κατά 25-30% το 2010.

Τις προηγούμενες μέρες ένα έγγραφο του Αιγινητείου Νοσοκομείου αποκάλυψε άλλη μια πλευρά της κρίσης του δημόσιου συστήματος υγείας. Σύμφωνα με ομόφωνη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου, το νοσοκομείο θα έπαυε να δέχεται άπορους ασθενείς κατά την εφημερία της νευρολογικής και ψυχιατρικής κλινικής. Η αιτιολογία που προέβαλε το νοσοκομείο ήταν η μη απόδοση από τη νομαρχία Αθηνών των οφειλόμενων δαπανών νοσηλείας των ανασφάλιστων και οικονομικά αδυνάτων ασθενών που ανέρχονταν περίπου στο ποσό των 9.100.000 ευρώ. Το έγγραφο του αποκλεισμού επανέφερε το θέμα της πρόσβασης στην περίθαλψη για τους ανασφάλιστους. Με την ανεργία στη χώρα να αυξάνεται και παρά τις ψευτολύσεις που έχει δώσει η κυβέρνηση στους ανέργους που ήταν ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ με κάποιες παρατάσεις, συνεχίζει να παραμένει το τεράστιο πρόβλημα των ανέργων , ανασφάλιστων πλέον, που ανήκαν σε ταμεία όπως ο ΟΑΕΕ ή που δεν έχουν καμία άλλη ασφάλεια.

Αυτοί οι ασθενείς εμφανίζουν πολύ πιο μικρή δυνατότητα πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας από το παρελθόν, ειδικά μιας και από την 1η Οκτωβρίου του 2011 έχουν πλέον υλοποιηθεί τα περίφημα ΚΕΝ (κλειστά ενοποιημένα νοσήλια). Κι ενώ πριν την 1η Οκτωβρίου στο δημόσιο νοσοκομείο η νοσηλεία, ανεξάρτητα της πάθησης, χρεωνόταν με το ημερήσιο νοσήλιο που είχε σχέση και με τη θέση νοσηλείας, με τα ΚΕΝ οι τιμές έχουν πολλαπλασιαστεί. Αυτό για τους ανασφάλιστους σημαίνει τεράστια δυσκολία στην πρόσβαση. Παρατηρείται δε το φαινόμενο μέχρι τώρα να μην υποχρεώνονται να προκαταβάλουν τα λεφτά, αλλά να υπογράφουν ότι αναλαμβάνουν τα έξοδα νοσηλείας τους, που μεταφέρονται από το νοσοκομείο στο Γενικό Λογιστήριο του κράτους κι από εκεί στην Εφορία. Αποτέλεσμα της πρακτικής που έχει υιοθετηθεί είναι ο ανασφάλιστος και άνεργος να βρίσκεται σε περίπτωση προβλήματος υγείας και με δημόσιο χρέος.

Οι δυσκολίες εντείνονται από την απαράδεκτη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στον ανύπαρκτο τομέα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Εκεί ουσιαστικά η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει έναν υδροκεφαλικό οργανισμό που συνενώνει το ΙΚΑ, τον ΟΠΑΔ και τον ΟΑΕΕ. Οι ίδιοι οι γιατροί καταγγέλλουν πως ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρεσιών Υγείας έχει αποκτήσει από τα τρία ταμεία τα χειρότερα τους χαρακτηριστικά. Από το ΙΚΑ κράτησε το χάος και οι ουρές, από τον ΟΑΕΕ τις εξευτελιστικές αμοιβές για τους γιατρούς και από τον ΟΠΑΔ το γεγονός ότι δεν πληρώνει ποτέ τον γιατρό. Το αποτέλεσμα είναι χιλιάδες γιατροί να μην έχουν δεχτεί να κάνουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ. Στις περιπτώσεις δε που ο ασθενής επιλέγει να επισκεφθεί συμβεβλημένο γιατρό απογευματινές ώρες, αν στον γιατρό αυτό έχει την τύχη να βρίσκεται μέσα στις 50 πρώτες επισκέψεις δεν θα αναγκαστεί να πληρώσει αντίτιμο. Αν βέβαια το ραντεβού είναι ο αριθμός 51 πρέπει να πληρώσει! Η οικονομική αφαίμαξη συνεχίζεται μιας και από την 1η Ιανουαρίου ο ασθενής καταβάλει πλέον 25% συμμετοχή σε όλα τα φάρμακα και 15% συμμετοχή σε διαγνωστικές εξετάσεις, ενώ μεγάλες κατηγορίες φαρμάκων δεν συνταγογραφούνται και μεγάλες κατηγορίες διαγνωστικών εξετάσεων δεν δικαιολογούνται.

Στα δημόσια νοσοκομεία ο στραγγαλισμός των υπηρεσιών υγείας έρχεται από την τεράστια προσπάθεια για τη μείωση των λειτουργικών δαπανών, που φτάνει πλέον σε καταστροφικά σημεία. Ο προϋπολογισμός του 2012 προβλέπει μείωση των λειτουργικών δαπανών κατά 45%. Με αυτόν τον προϋπολογισμό τα νοσοκομεία μπορούν να λειτουργήσουν μέχρι τον Ιούνιο. Συζητώντας για τις περικοπές με τον Πάνο Παπανικολάου, επιμελητή της νευροχειρουργικής μονάδας στο Γενικό Κρατικό Νίκαιας, οι πληροφορίες ήταν αποκαλυπτικές: “Αυτή την περίοδο, από τον Δεκέμβριο και μετά, παρατηρούνται ελλείψεις στα λεγόμενα υλικά χαμηλής τεχνολογίας, στα φτηνά δηλαδή υλικά γενικής χρήσης. Αυτό γίνεται και λόγω της γραφειοκρατίας που έχουν δημιουργήσει στο σύστημα προμηθειών αλλά και λόγω του γεγονότος ότι αργούνε πολύ να πληρώσουνε και έχει πλέον μεγάλο πρόβλημα και ο ιδιωτικός τομέας. Με αποτέλεσμα να παρατηρούνται ελλείψεις σε σύριγγες, γάζες, λευκοπλάστ, φλεβοκαθετήρες και άλλα αντίστοιχα υλικά.”

Όμως το πρώτο, μεγαλύτερο και μάλιστα πανθομολογούμενο πρόβλημα συνεχίζει να είναι η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού. Η κυβέρνηση δέχτηκε και εφαρμόζει την απαγόρευση των προσλήψεων και για το νοσηλευτικό προσωπικό όταν και πριν τα μέτρα λιτότητας η αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού ανά κρεβάτι ήταν από τις μικρότερες στην ΕΕ . Πλέον έχει αρχίσει να παρατηρείται τεράστια μείωση του νοσηλευτικού προσωπικού, λόγω τόσο των συνταξιοδοτήσεων όσο και της κατάργησης προσωρινών, επικουρικών και σταζ. Οι ελάχιστες προσλήψεις επικουρικών δεν βελτιώνει την εικόνα, ενώ αισθητή γίνεται και η παρουσία ελλείψεων ιατρικού προσωπικού που μέχρι τώρα δεν ήταν εμφανής τουλάχιστον στην Αθήνα και τη Θεσ/νίκη.

Οι λεπτομέρειες που δίνει ο Πάνος Παπανικολάου είναι χαρακτηριστικές για την κατάσταση που επικρατεί: “Πολλές χειρουργικές αίθουσες παραμένουν κλειστές γιατί δεν υπάρχει προσωπικό, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι αναμονές για τους ασθενείς. Αυξάνονται δε οι αναμονές και στα τακτικά ιατρεία. Οι συνθήκες νοσηλείας στα τμήματα που λειτουργούν είναι τελείως απαράδεκτες με αποτέλεσμα εκτός από του γεγονότος ότι δεν υπάρχει άνθρωπος να αλλάξει τον ορό και κάθε ασθενής χρειάζεται ή έναν συγγενή όλο το 24ωρο ή να πληρώσει αποκλειστική νοσοκόμα για μια αξιοπρεπή νοσηλεία, υπάρχει πλέον και κατακόρυφη αύξηση στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Η πρώτη και κύρια αιτία ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι η έλλειψη προσωπικού. Τα νοσοκομειακά μικρόβια ούτε πετάνε, ούτε περπατάνε. Αν έχεις ένα νοσηλευτή για κάθε 20 ασθενείς θα έχεις αύξηση των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ειδικά τώρα που δεν υπάρχουν γάντια. Αλλά και γάντια να είχαμε, δεν σώζουνε. Η μεγαλύτερη αιτία για τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις παραμένει η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού.”

“Στη μεγάλη αύξηση των θανάτων συμβάλλει αυτό που συμβαίνει με τους καρκινοπαθείς. Η λίστα αναμονής για ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία στο Δημόσιο μπορεί να αγγίζει και τους τρεις μήνες!” Συνεχίζει ο Π. Παπανικολάου. “Μπορώ να αναφέρω δύο περιστατικά που χειρούργησα πριν μία εβδομάδα με κακοήθεια εγκεφάλου. Υπάρχουν τρία δημόσια νοσοκομεία που κάνουν ακτινοθεραπεία στην Αθήνα και η αναμονή είναι τρεις μήνες. Οι ασθενείς καλούνται έτσι για να σώσουν τη ζωή τους να πληρώσουν 3200 ευρώ σε ιδιωτικό θεραπευτήριο. Οι συμπληρωματικές θεραπείες στους καρκινοπαθείς αποτελούν πλέον τραγωδία. Χαρακτηριστικά στο ογκολογικό τμήμα του νοσοκομείου των Αγίων Αναργύρων, που είναι καινούριο, ενώ υπάρχει επάρκεια γιατρών στο ακτινοθεραπευτικό, δεν κάνουν πρόσληψη ενός τεχνολόγου που είναι απαραίτητος για να λειτουργεί το μηχάνημα και απογευματινή βάρδια. Θα κόστιζε μεικτά στο κράτος 1200 ευρώ τον μήνα;! Και όμως δεν τον προσλαμβάνουν.

Και βέβαια δεν υπάρχουν αρκετά κρεβάτια σε μονάδες εντατικής θεραπείας, πολλά δε εξακολουθούν να είναι εκτός λειτουργίας γιατί δεν υπάρχει προσωπικό. Κάθε μέρα στη λίστα του ΕΚΑΒ Αττικής υπάρχουν δεκάδες διασωληνωμένοι που δεν βρίσκουν κρεβάτι σε μονάδα. Χαρακτηριστικά τη μέρα που ο Λοβέρδος είχε κάνει τις περίφημες δηλώσεις όπου περιέγραφε την Υπατία και τους μετανάστες απεργούς πείνας σαν τεράστια υγειονομική βόμβα, εκείνη τη μέρα στη λίστα του ΕΚΑΒ των νοσοκομείων της Αττικής υπήρχαν 92 διασωληνωμένοι περιμένοντας κρεβάτι σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Αυτό σημαίνει ότι πολλοί από αυτούς τους ασθενείς πεθάνανε. Επιβεβαιώνονται έτσι οι εκτιμήσεις που είχαμε κάνει στο ντοκιμαντέρ «Χρεοκρατία», ότι θα έχουμε πολύ μεγάλη πτώση του προσδόκιμου επιβίωσης. Συνολικά κλέβουν χιλιετηρίδες ζωής από τον ελληνικό λαό”!

Προωθούν φάρμακα φασόν και κόβουν την υγεία στα μέτρα της άγριας λιτότητας

Η κυβέρνηση και ο υπουργός Υγείας επέλεξαν από ένα νομοσχέδιο που διαλύει κατακτήσεις δεκαετιών, που μάλιστα αφορούν την ανθρώπινη ζωή, να μετατρέψει σε κεντρικό ζήτημα αυτό της εξοικονόμησης πόρων με τη χρήση γενόσημων φαρμάκων, δηλαδή φαρμάκων αντιγράφων των πρωτότυπων μετά την λήξη της πατέντας που οι φαρμακευτικές εταιρίες επιβάλλουν στα αποτελέσματα της έρευνας. Το σχέδιο νόμου, εκτός από μέτρα που αποβλέπουν στην αύξηση της χρήσης των γενοσήμων, προβλέπει μεταξύ άλλων κλειστό προϋπολογισμό στην ασφαλιστική φαρμακευτική δαπάνη, μείωση του κέρδους των φαρμακοποιών και φαρμακεμπόρων και περαιτέρω μείωση της τιμής των αντιγράφων και των φαρμάκων των οποίων έχει λήξει η πατέντα. Μέτρα που σύμφωνα με το υπουργείο θα αποβούν προς όφελος της οικονομίας.

Με αφορμή τη δήθεν οικονομία από τη συνταγογράφηση δραστικής ουσίας, που όμως δεν μπορεί να επιβληθεί στο υπάρχον σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, το υπουργείο Υγείας προσπαθώντας να εξυπηρετήσει συμφέροντα μεγάλων εταιριών γενοσήμων φαρμάκων μετατρέπει και επίσημα το φάρμακο από δικαίωμα σε εμπορικό παιχνίδι κέρδους και αλλάζει τους συμμετέχοντες και τους όρους στο παιχνίδι του χρηματισμού.

Η χρήση γενοσήμων δεν είναι άλλωστε καινούρια στο σύστημα υγείας. Παίζοντας με την ασφάλεια χιλιάδων ασθενών, για μια μεγάλη χρονική περίοδο ελληνικές ιδιωτικές φαρμακευτικές εταιρίες παρήγαγαν γενόσημα φάρμακα που σε συμφωνία με γιατρούς και μίζες κάτω από το τραπέζι, συνταγογραφούνταν με το κομμάτι σε ασθενείς, με αποτέλεσμα να έχουν καταλήξει να ονομάζονται περιπαικτικά φάρμακα “φασόν”. Και η εμπειρία γιατρών έχει καταγράψει ουκ ολίγες περιπτώσεις ασθενών που εμφάνισαν είτε παρενέργειες και αλλεργίες είτε απορρύθμιση της θεραπείας τους λόγω χορήγησης “βιολογικά ισοδύναμων” φαρμάκων. Διάτρητος φαίνεται πως θα είναι και αυτή τη φορά ο έλεγχος των γενοσήμων που θα εξαρτάται από από το… λόγο του επιχειρηματία παραγωγού, από τον ΕΟΦ, έναν οργανισμό που ήδη έχει υποστεί περικοπές προσωπικού και από ένα αδιευκρίνιστο και οικονομικά εύκολα χειραγωγούμενο «δημόσιο δίκτυο ποιοτικού ελέγχου των προϊόντων» από «τα κρατικά εργαστήρια πιστοποίησης και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και κλινικές».

Όμως η χρήση γενοσήμων όπως καθορίζεται στον νόμο Λοβέρδου έχει επιπλέον και τα τραγελαφικά της σημεία. Εμφανίζεται διάταξη στο νομοσχέδιο όπου προβλέπεται ότι από την 30η Ιουνίου ο γιατρός θα συνταγογραφεί το φάρμακο με την εμπορική του ονομασία και όταν ο ασθενής θα φτάνει στον φαρμακοποιό αυτός θα μπορεί να του προτείνει το αντίστοιχο γενόσημο φάρμακο με λιγότερη συμμετοχή για τον ασφαλισμένο .Ο ασθενής θα δικαιούται τότε να επιλέξεις φάρμακο με κριτήριο την οικονομική διαφορά αλλά αναλαμβάνοντας την ευθύνη της επιλογής του. Ξαφνικά η ένδεια θα αποτελεί το κύριο κριτήριο επιλογής θεραπείας ενώ ένα μέρος της οικονομικής διαπλοκής μεταφέρεται πλέον μεταξύ εταιριών και φαρμακείων που για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους θα προωθούν συγκεκριμένα γενόσημα φάρμακα.

Παρακολουθώντας τη συνολικότερη εικόνα της πολιτικής που ακολουθείται στη δημόσια υγεία, τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται αποφάσεις είναι ξεκάθαρα. Και είναι η μείωση των κρατικών δαπανών με ταυτόχρονη εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Η συνεχής μισθολογική απαξίωση των εργαζομένων στη δημόσια υγεία με τις αμοιβές των γιατρών να έχουν μειωθεί χαρακτηριστικά κατά 35% τα τελευταία δύο χρόνια. Η συνεχής απαξίωση των προνοιακών δομών, με τις μειώσεις στους εγκεκριμένους προϋπολογισμούς είναι από 15 – 40% με αποτέλεσμα να μην βγαίνουν ούτε οι μισθοδοσίες ούτε τα στοιχειώδη λειτουργικά και οι προνοιακοί φορείς να οδηγούνται σε κλείσιμο ο ένας μετά τον άλλον. Και είναι μερικά μόνο παραδείγματα.

Από την άλλη το υπουργείο Υγείας ξεπερνά τον εαυτό του στην σκανδαλώδη εξυπηρέτηση συμφερόντων σε συγκεκριμένη μερίδα του ιατρικού κατεστημένου και συγκεκριμένες φαρμακευτικές εταιρίες. Όσο αναφορά το ιατρικό κατεστημένο, χαρακτηριστική είναι η απόφαση προς όφελος του μεγαλοκαθηγητικού κατεστημένου, όταν για πρώτη φορά μετά από 20 χρόνια πέρασε νόμος που παρέχει στον καθηγητή πανεπιστημίου δικαίωμα άσκησης κλινικού έργου και στον δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Μέχρι τώρα ο πανεπιστημιακός καθηγητής έπρεπε να διαλέξει που θα εκτελεί κλινικό έργο. Τώρα μπορεί παντού. Και όλα αυτά εξελίσσονται την ίδια στιγμή που τόσο γιατροί όσο και φαρμακοποιοί προκηρύσσουν κινητοποιήσεις.

Σε καμία από τις νομοθετικές αποφάσεις της κυβέρνησης στα χρόνια του Μνημονίου το αναφαίρετο δικαίωμα στην υγεία δεν αποτελεί κριτήριο. Με την ίδια ακριβώς λογική και η καθιέρωση των γενοσήμων φαρμάκων δεν έχει στο επίκεντρό της την εξυπηρέτηση του ασθενή. Σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζεται το φάρμακο ως δικαίωμα. Σε κανένα σημείο δεν αξιολογείται ποιο είναι το πραγματικά ωφέλιμο φάρμακο με κριτήριο την υγεία του ασθενούς. Ένα αγαθό που θα έπρεπε να παράγεται ως δημόσιο, να υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο και να παρέχεται δωρεάν, χρησιμοποιείται σαν μέσο ώστε να εμφανιστεί η απαιτούμενη από την τρόικα μείωση των κρατικών δαπανών, να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα και τα κέρδη μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών και να πληρώσει για άλλη μια φορά ο εργαζόμενος εις βάρος της ποιότητας ζωής του.