Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Παράλληλα με τις εσωτερικές πολιτικές και οικονομικές κρίσεις, ζούμε ένα επώδυνο παρόν στο οποίο καθημερινά καταγράφονται τραγικά γεγονότα έξω από τα σύνορα μας.
Το τραγικό ατύχημα στο Ζύγι της Κύπρου, που οφείλεται όπως πάντα σε ανθρώπινο λάθος και απερισκεψία, είχε σαν αποτέλεσμα 12 θανάτους συνανθρώπων μας και 62 τραυματίες . Μεταξύ των νεκρών περιλαμβάνονται πυροσβέστες, στελέχη της εθνοφρουράς, ναύτες, αλλά και ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού. Λόγω των εκρήξεων και της φωτιάς, στη ναυτική βάση έχουν προκληθεί φθορές στο δίκτυο του ρεύματος, με αποτέλεσμα η μισή Κύπρος να μην έχει ηλεκτρικό ρεύμα.
Σωστά υπέβαλλαν τις παραιτήσεις τους ο υπουργός Άμυνας και ο αρχηγός της Εθνικής Φρουράς και απέδειξαν μία ευαισθησία και υπευθυνότητα, που οι δικοί μας δεν θα έδειχναν, αλλά πώς να κατευνάσουν την οργή για το γεγονός ότι 98 κοντέινερ με πυρομαχικά παρέμεναν εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες επί δυόμισι χρόνια;
Η οργή και η αγανάκτηση, για τον άδικο χαμό τόσων ψυχών, δεν περιορίζονται στα θύματα και τους άμεσους συγγενείς. Η εικόνα της καταστροφής συγκινεί βαθύτατα και ο κάθε σκεπτόμενος αναρωτιέται αν υπάρχουν και αλλού στον κόσμο περιοχές όπου υπάρχουν αποθέματα πυρομαχικών.
Από την Ρωσία μας ήρθε μία άλλη τραγική είδηση .
Οι σοροί πάνω από 110 ανθρώπων, μεταξύ των οποίων 30 παιδιών, παρέμειναν εντός του τουριστικού «αξιόπλοου» ποταμόπλοιου Bulgaria που βυθίστηκε την Κυριακή στο ποταμό Βόλγα στη Ρωσία (ήταν υπερφορτωμένο και αντί για 120 είχε 199 επιβάτες).Βυθίστηκε κάτω από πολύ κακές καιρικές συνθήκες, με σφοδρή βροχόπτωση, σε απόσταση περίπου τριών χλμ. από την ακτή. Ογδόντα άνθρωποι επέζησαν, οι περισσότεροι από αυτούς περισυλλέγησαν από διερχόμενο σκάφος έπειτα από μία ώρα και πλέον μέσα στο νερό. Ωστόσο οι ελπίδες ανεύρεσης κι άλλων επιζώντων είναι σχεδόν ανύπαρκτες, σύμφωνα με εκπρόσωπο των υπηρεσιών έκτακτων αναγκών.
Ήταν ανθρώπινο λάθος ή αγώνας για περισσότερα κέρδη;
Ξεχνάει κανείς το υπερφορτωμένο Express Samina (26.09.2000), την μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία στη χώρα μας ,από την εποχή της Φαλκονέρας ,με τους 80 νεκρούς; Ξεχνιέται ότι εκατοντάδες ανθρώπους της Πάρου, με τις βάρκες τους με τα καΐκια ,έδειξαν τόση ανθρωπιά και βοήθησαν πολύ περισσότερο από τον αμήχανο, σαστισμένο, αναποτελεσματικό και αγχωμένο κρατικό μηχανισμό; Το δικαστήριο του 2003 αποφάνθηκε ότι το πλοίο ήταν «αξιόπλοο», και ότι το ναυάγιο οφείλονταν στην βαρεία αμέλεια τεσσάρων βαθμοφόρων ναυτικών, απαλλάσσοντας την εταιρία.
Ο κύριος Παπουτσής ήταν τότε υπουργός και ο κύριος Σημίτης πρωθυπουργός.
Τα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία είχανε βγάλει οδηγία στους τουρίστες να μην επισκεφτούν την Ελλάδα .
Δεν παραιτήθηκε κανένας από την κυβέρνηση.
Η οργή και η αγανάκτηση μας πλημμυρίζει όποτε βλέπουμε τέτοια πολύνεκρα δυστυχήματα.
Πού σταματάει το ανθρώπινο λάθος και πού αρχίζει η ανευθυνότητα και το κυνήγι του κέρδους;
Χθες ήταν μία μαύρη ημέρα με δύο πολύνεκρα ατυχήματα σε δύο διαφορετικά μέρη του κόσμου. Αναρωτιέμαι, αν μας συγκινούν τα περισσότερα από αυτά που γίνονται πολλά μίλια μακριά. Οφείλεται στην γειτνίαση μας ή στο ότι μοιάζουμε, σαν λαός και σαν νοοτροπία, με αυτά τα κράτη άρα μπορούμε να υποπέσουμε στα ίδια λάθη;
