Τριάντα χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΕ και δέκα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, βλέπουμε πλέον το πραγματικό της πρόσωπο: μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο, άγρια αντιλαϊκά μέτρα, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, λουκέτα, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, που οι επιπτώσεις τους μεγιστοποιούνται από τις πρωτοφανείς δανειακές συμβάσεις με την τρόικα.
Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι το περιβόητο «Σύμφωνο για το Ευρώ», που αποτελεί ένα είδος ευρωπαϊκού μνημονίου διαρκείας σε βάρος όλων των εργαζομένων και των λαών στην ΕΕ. Περιλαμβάνει τη δραστική μείωση των μισθών μέσω της σύνδεσής τους «με την παραγωγικότητα, αλλά και της προσαρμογής τους στην «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Η ανταγωνιστικότητα οδηγεί στην κινεζοποίηση του επιπέδου μισθών αλλά και του πλαισίου των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, το «Σύμφωνο για το Ευρώ» αφαιρεί οριστικά όλα τα οικονομικά εργαλεία των κρατών-μελών, τα οποία υπάγονται πλέον στους αντιδημοκρατικούς και στεγανούς μηχανισμούς της ΕΕ και των πολυεθνικών της, πραγματοποιώντας έτσι μια αντιδημοκρατική αντιδραστική τομή βάθους στην ίδια την αρχιτεκτονική της ΕΕ.
ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΕ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Στα χρόνια της ένταξής μας στην ΕΕ το δημόσιο χρέος επταπλασιάστηκε, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Η ανεργία διευρύνθηκε στις εποχές της «ανάπτυξης» και γιγαντώθηκε τώρα στις συνθήκες της κρίσης. Οι μισθοί, ιδιαίτερα μετά την είσοδο στην ΟΝΕ, μειώνονται διαρκώς ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και φυσικά βίαια και απόλυτα σήμερα. Οι εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά δικαιώματα θρυμματίζονται και συντρίβονται. Το αντιδραστικό κοινωνικό όραμα του κεφαλαίου για μια κοινωνία με εργοδότες και κράτος χωρίς υποχρεώσεις και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα τείνει να υλοποιηθεί στην πράξη. Τα χαμηλά και μεσαία λαϊκά στρώματα καταστρέφονται. Η Ελλάδα από εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων πριν την είσοδο στην ΕΟΚ-ΕΕ έγινε εισαγωγέας με διαρκώς διευρυνόμενο αγροτικό εμπορικό έλλειμμα. Διαλύθηκαν επίσης μια σειρά παραδοσιακοί κλάδοι, από τα ναυπηγεία μέχρι τη μεταποιητική βιομηχανία, προκαλώντας μια εκτεταμένη αποδυνάμωση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Τα εμπορικά πλεονάσματα των ισχυρότερων χωρών του Βορρά στηρίζονται όλο και περισσότερο στα ελλείμματα των «Γουρουνιών» (PIIGS) του Νότου, όπως κατέδειξε και η κρίση.
Η ελευθερία της ΕΕ είναι μόνο για τις πολυεθνικές, τις τράπεζες και τα κέρδη τους και για τις οδηγίες Μπολκενστάιν. Για τους «άλλους» υπάρχουν τα τείχη του ρατσισμού, του Σέγκεν και της Frontex καθώς και οι συνθήκες τύπου «Δουβλίνο 2» που μετατρέπουν τη χώρα μας και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου σε φυλακή των οικονομικών μεταναστών και των προσφύγων.
Η ΕΕ πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Ιράκ, Βαλκάνια, Λιβύη κ.λπ.). Αποδεικνύεται εκτροφείο της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, γενικευμένης αστυνόμευσης και ηλεκτρονικού χαφιεδισμού που όλα μαζί συγκροτούν το συνεκτικό πλαίσιο της ευρωκαταστολής. Τα πάντα αποφασίζονται στα κλειστά κλάμπ των πολυεθνικών και των ευρωοργάνων, πίσω από το προσωπείο ενός διακοσμητικού «ευρωκοινοβουλίου», με πλήρη περιφρόνηση της λαϊκής θέλησης και κυριαρχίας.
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΟΥΜΕ!
Ο καπιταλιστικός-ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ δεν αλλάζει, ούτε μεταρρυθμίζεται σε προοδευτική κατεύθυνση. Η λύση των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στη συνολική ρήξη με την ΕΕ. Η πορεία για την κοινωνική απελευθέρωση, για μια ανθρωποκεντρική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καπιταλιστικό κέρδος, αγορές και καταπίεση περνάει μέσα από την πάλη ενάντια στην ΕΕ και όχι μέσα από το πλαίσιό της.
Η αιτία των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στην «ιερή συμμαχία» ελληνικών κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, στο «μαύρο» μέτωπό τους με το κεφάλαιο, τις τράπεζες και τις αγορές. Η ελληνική αστική τάξη έχει συνδέσει την προοπτική της και τα κέρδη της με τη συμμαχία με τα ευρω-αφεντικά και με τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και όχι με την αξιοπρεπή ζωή του λαού μας.
Γι’ αυτό και εμείς επιδιώκουμε τον κοινό αγώνα των ευρωπαϊκών λαών κόντρα στο συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο με άμεσο στόχο την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης και ορίζοντα την υπέρβαση της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
«Κίνδυνος» και «καταστροφή» για το λαό δεν είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά η παραμονή σε αυτή την «κρεατομηχανή» των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Αυτά που θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι με την έξοδο από το ευρώ και τη συνολική ρήξη με την ΕΕ, με τη μη αποπληρωμή του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, με την ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων είναι πολύ περισσότερα από αυτά που ίσως χάσουν στιγμιαία και απ' αυτά που σίγουρα θα χάσουν προοπτικά εντός ευρώ και ΕΕ.
Η ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΝΑΒΟΛΗ!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:
· Να φύγουμε τώρα από τη φυλακή του ευρώ και της ΟΝΕ. Για λαϊκή απειθαρχία και συνολική ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου. Συμπορευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. Αγωνιστές που παλεύουν για την αποδέσμευση πριν απ’ όλα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών στην πορεία μιας τέτοιας ρήξης. Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ. Κοινός μας στόχος είναι μια άλλη διεθνιστική συνεργασία των λαών και των χωρών, με αλληλεγγύη, ισοτιμία και δικαιοσύνη, στη βάση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, στην προοπτική της καθολικής κοινωνικής απελευθέρωσης!
· Να μην περάσει το αντιδραστικό «Σύμφωνο για το Ευρώ». Να αποτραπεί η ψήφισή του από το συντονισμένο πανευρωπαϊκό αγώνα των λαών, που μπορεί να γίνει τώρα εφικτός!
· Να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα. Να ανατραπεί από τα κάτω, ως αποτέλεσμα της λαϊκής πάλης και δυναμικής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλη κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση που θα υλοποιεί την ίδια πολιτική!
Αγωνιστική κοινή δράση
Η Πρωτοβουλία μας προωθεί και υποστηρίζει την κοινή δράση και με οποιαδήποτε άλλη τοπική ή πανελλαδική κίνηση, που θέλει να συμβάλλει, πιθανά με άλλο περιεχόμενο ή δράσεις στις παραπάνω κατευθύνσεις.
Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ενός ενωτικού λαϊκού ρεύματος που θα προτάσσει τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και θα υπερασπίζει το δικαίωμα του λαού να καθορίζει την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, έξω από τις δεσμεύσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών.
