Tι σήμερα τι αύριο τι τώρα;
Tης ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα
αφού δε γίνεται μαζί να ζήσουμε
κι αφού μας πήρε πια η κατηφόρα
καλύτερα από τώρα να χωρίσουμε
αφού δε γίνεται μαζί να ζήσουμε(Γεράσιμος Τσάκαλος/ Βασίλης Τσιτσάνης)
Αυτό το τραγούδι ταιριάζει γάντι στις τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της Υγείας γενικά και στο ΕΣΥ ειδικά. Στα όριά τους βρίσκονται τα προγράμματα εφημερίας σε πολλά νοσοκομεία της χώρας επειδή δεν πληρώθηκαν οι εφημερίες του Γενάρη και Φλεβάρη .Η αξιοπιστία των υποσχέσεων της ηγεσίας του υπουργείου μας πάει περίπατο. Ο «μηχανισμός στήριξης» της ΕΕ και του ΔΝΤ μας βυθίζει σε εξαθλίωση και απόγνωση. Γιατί δεν προβλημάτισε την υπουργό μας η αξιοπρεπή και υπεύθυνη στάση των παθολόγων του Νοσοκομείου Λευκάδας, που προτίμησαν να παραιτηθούν παρά να συναινέσουν και να καταστούν συνένοχοι στην εγκληματική ,για τους ασθενείς, περικοπή εφημεριών που επιχειρεί η Διοίκηση του Νοσοκομείου Λευκάδας; Οι λιτοδίαιτες συνταγές και η προτροπή για περιορισμό των εφημερευόντων στο νοσοκομείο ΚΑΤ δεν μπορεί παρά να μας ωθήσει σε μαύρες σκέψεις. Σε νοσοκομείο πρώτης γραμμής με πολλές εισαγωγές και πολλά προβλήματα που σχετίζονται με την φανερή έλλειψη προσωπικού είναι επικίνδυνο να καλύψουν τις μικρές εφημερίες μόνο οι ειδικευόμενοι. Ο κάθε ένας ασθενής αποτελεί μία διαφορετική περίπτωση .Δεν είναι μία μηχανή την οποίαν όποτε θέλεις την σταματάς και όποτε θέλεις την βάζεις μπρoς. Παρουσιάζει επιπλοκές και ζητάει μόνιμη επαγρύπνηση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Έχει πληρώσει πολύ ακριβά την ασφάλιση του και όταν φτάνει στην ανάγκη και στο νοσοκομείο, το μόνο που εισπράττει είναι μία απόλυτη απαξίωση. Το σύστημα τον φτύνει αντί να τον βοηθήσει. Κοκορεύονταν η υπουργός μας ότι κατά 30% ο κόσμος ξαναγύρισε στο ΕΣΥ (9ο συνέδριο HealthWorld του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου 21.04.2010) αλλά δεν το μεταφράζει σωστά. Ο λόγος είναι μόνο οικονομικός και όχι μία απότομη αναβάθμιση και βελτίωση των υπηρεσιών του ΕΣΥ και κατ επέκταση μία αναγνώριση των υπηρεσιών του.
Η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει τα μέτρα λιτότητας. Ζητάει ομοψυχία και υπακοή στα πλαίσια «εθνικής ανάγκης» και «εθνικής ενότητας». Ο τομέας της δημόσιας υγείας ήταν ο εύστοχος τρόπος εξοικονόμησης; Αντί να βάλει σαν στόχο την αναβάθμιση των υπηρεσιών του ΕΣΥ επέλεξε τις περικοπές; Γιατί; Με π…. δεν βάφεις αυγά λέει ένα λαϊκό ρητό. Δηλώνει η υπουργός μας ότι η Υγεία σαν δημόσιο κοινωνικό αγαθό είναι στην καρδιά του κοινωνικού κράτους αλλά το κράτος την ρίχνει στα σκουπίδια. Δεσμεύτηκε για την αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, για ενιαία δομή, δωρεάν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες αλλά μείωσε την κρατική χρηματοδότηση .Γιατί καταδικάζει την δημόσια υγεία σε κατάρρευση; Γιατί αποφάσισε την περικοπή λειτουργικών δαπανών κατά 2/3 και μείωσε τους μισθούς σε όλο το προσωπικό; Ο εφιάλτης των μέτρων που μας επιβάλει το Δ.Ν.Τ. και η βιασύνη στην εφαρμογή αυτών δείχνει ότι ο τελευταίος που θα ερωτηθεί είναι ο έλληνας ασθενής. Στην πλάτη του παίζεται το παιχνίδι της εξοικονόμησης πόρων. Το τραγούδι αναφέρεται σε ασυμφωνία χαρακτήρων .
Τι σήμερα τι αύριο τι τώρα/δεν γίνεται μαζί να ζήσουμε. Εξαντλήσαμε κάθε περίπτωση συμβίωσης. Μας πήρε πια η κατηφόρα! Καλύτερα να χωρίσουμε αφού δεν γίνεται μαζί να ζήσουμε!
