Της ΕΥΓΕΝΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Ο βομβητής χτύπησε επιτακτικά. Το σήκωσα. Άλλωστε για αυτό το λόγω εφημερεύω. Ετοιμότητα για όλες τις κλίσεις που σχετίζονται με την ειδικότητά μου. Η φωνή του συναδέλφου ήταν παρακλητική. Ήθελε να έρθω να δω το περιστατικό που είχε διακομιστεί από την κλινική μας σε αυτούς, πριν δύο ημέρες. Φυσικά ενέδωσα και πήγα.
Έφτασα αμέσως στην κλινική. Ρώτησα γιατί με κάλεσε . Τι ήθελε ακριβώς; Η απάντηση με άφησε με το στόμα ανοικτό. Ο συνάδελφος ,στην κλινική του οποίου νοσηλεύεται ο ασθενής, ήθελε να προσφέρω ψυχολογική υποστήριξη. Χειρουργός είμαι όχι ψυχολόγος και ούτε κοινωνικός λειτουργός. Πώς και γιατί να αλλάξω ειδικότητα; Τον κοίταξα καλά και μετά του τόνισα ότι θα έπρεπε να προσέξει λίγο περισσότερο όταν καλεί άλλες ειδικότητες, τι ακριβώς θέλει από αυτές και πόσο εφικτά είναι αυτά που ζητάει από αυτές. Ενώ του μιλούσα προχώρησε, έξω από το γραφείο και άνοιξε την πόρτα του θαλάμου με τον αέρα « θα τον δεις γιατί στο ζήτησα και άφησε τις ενστάσεις για άλλη ώρα !». Αφενός δεν μου αρέσει να με θεωρούν δεδομένη και να με χρησιμοποιούν. Αφετέρου δεν έχω κανένα πτυχίο ψυχιατρικής ή κοινωνικής επιστήμης. Έχω δίπλωμα ιατρικής και μία εξειδίκευση στην πλαστική χειρουργική. Τόνισα ότι δεν μου αρέσει να με χρησιμοποιούνε και ότι θεωρώ άκυρη την πρόσκληση. Μετά έφυγα. Ο συνάδελφος έμεινε στην πόρτα με μία τεράστια γκριμάτσα στο πρόσωπο του. Οι συγγενείς που είχανε μαζευτεί γύρω τον κοιτούσανε με απορία. Δεν ξέρω τι ακριβώς τους είχε υποσχεθεί αλλά σίγουρα ήταν κάτι που εγώ δεν μπορούσα να προσφέρω.
Αναρωτήθηκα ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος για το οποίο ο συνάδελφος με είχε καλέσει. Ξέρω ότι πολλές φορές στην ιατρική συμβαίνουν λάθη. Όπως λάθος εκτίμηση μιας κατάστασης τραύματος. Ή οι υπέρμετρες προσμονές για τις ικανότητες μιας άλλης ειδικότητας. Ελπίδες ότι θα βρεθεί μία καλύτερη αντιμετώπιση των ιατρικών προβλημάτων ή άγνοια ;
Ζυγίζοντας τις αντιδράσεις των συγγενών γύρω από το γιατρό αναγνώρισα μία μεταμόρφωση που απεχθάνομαι .Την συναντάω συχνά σε πολλούς συναδέλφους. Του σαλτιμπάγκου που κάνει τούμπες λεκτικές και πουλάει μούρη για να πείσει το πόσο πολύ «γίνεται θυσία» για τον ασθενή. Αυτού που μαλώνει το προσωπικό που δεν κάνει τα ίδια για τον ασθενή του. Δεν καταλαβαίνει γιατί δεν αναγνωρίζουμε ,εμείς οι άλλοι οι γιατροί, πόσο σπουδαίος είναι ο ασθενής του .Ισχυρίζεται ότι ο ασθενής του ξεχωρίζει και δικαιούται τα πάντα που παρέχει το «μαγαζάκι» που ονομάζεται κρατικό νοσοκομείο.
Πολλοί συνάδελφοι υποβιβάζονται σε σαλτιμπάγκο για να κερδίσουν την αναγνωρισιμότητα και το πολυπόθητο φακελάκι. Σαν έναν άλλο μεσαιωνικό υπαίθριο γελωτοποιό, συνήθως άσχημος και αξιολύπητος τη εμφανίσει, τελούν υπό τας εντολάς κάποιου προύχοντος. Το καθήκον τους είναι η διασκέδαση των συνδαιτυμόνων. Γελοίοι στην εμφάνιση και στην συμπεριφορά. Οι γιατροί ξεφορτώνονται το απρόσιτο και επίσημο στυλ του γιατρού. Κάνουν τούμπες και ασκήσεις επιστημοσύνης μπας και πέσει ο παράς. Πουλάνε ένα προσωπείο φιλικό προς τον ασθενή. Γίνονται χαλί να τους πατήσουνε οι συγγενείς. Ψοφάνε να τον ονομάσουνε φίλο. Προσωρινοί σκλάβοι μέχρι να πέσει το παραδάκι . Ξέρουν ότι αυτό θα αρέσει .Αύριο θα τον ξεχάσουν επειδή θα πάρει σειρά ο επόμενος «ασθενής-φίλος». Υποδύονται τον φιλικό, λαϊκό και προσιτό επιστήμονα. Χρησιμοποιούν λεξιλόγιο με πολλές ξένες λέξεις. Βάζουν διαγνώσεις στο διάδρομο με φωναχτή φωνή μπροστά στους συγγενείς του ασθενούς ρίχνοντας βαρύγδουπες ιατρικές ορολογίες . Μόνο εκεί ,μακριά από τους συναδέλφους τους, μπροστά σε δέκα άτομα ,που έχουν άγνοια για τα ιατρικά θέματα, θα εκθέσουν τις ιατρικές τους θεωρίες. Μόνο εκεί νοιώθουν σπουδαίοι και είναι φλύαροι. Σιωπούν όμως στα επιστημονικά συμβούλια όπου πρέπει να καταθέσουν, τεκμηριωμένες επιστημονικά ,γνώμες και διαγνώσεις και ενδέχεται να αμφισβητηθούν οι ικανότητες τους από τους πραγματικούς γιατρούς!
