ΚΥΡΙΑΚΗ 25 Απρίλη 2010 ΣΤΙΣ 11πμ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΑΙΘΟΥΣΑ ΓΚΙΝΗ
Συνάδελφοι
Κοινή εκτίμηση όλων είναι πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και οι τραπεζίτες, εκμεταλλευόμενοι την κρίση, προχωρούν σε μια ιστορικών διαστάσεων και με στρατηγική στόχευση επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας της ΕΕ. Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, νέοι γύροι λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είναι τα μέτρα που θα επιδιωχθεί να παρθούν το επόμενο διάστημα, για να «υπηρετήσουν» τον «εθνικό» στόχο της «εξόδου» από την κρίση. Η προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που συνειδητά επιλέγει η κυβέρνηση σε συμφωνία με την ΕΕ είναι το εργαλείο για την υλοποίηση των παραπάνω επιδιώξεων. Τα τρία τελευταία νομοσχέδια της κυβέρνησης συνιστούν μια τεράστια κλιμάκωση της επίθεσης. Με το ασφαλιστικό ουσιαστικά καταργείται το δικαίωμα στην σύνταξη για την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων, ενώ το κόστος της ασφάλισης φορτώνεται σχεδόν ολοκληρωτικά στον εργαζόμενο. Με την ‘εκπαιδευτική μεταρρύθμιση’, οικοδομείται το ‘ευέλικτο ταξικό σχολείο της αγοράς’, με τους υποταγμένους εκπαιδευτικούς. Με τον ‘Καλλικράτη’ οι δήμοι μετατρέπονται ακόμα πιο πολύ σε μηχανισμούς υλοποίησης των αποφάσεων του κράτους και της ΕΕ, θωρακίζονται απέναντι στον λαό, συνδέονται με τους ‘τοπικούς’ επιχειρηματίες’, μεταφέρουν το κόστος όλο και περισσότερων κοινωνικών τομέων στους ίδιους τους δημότες στο όνομα της ανταποδοτικότητας και τέλος ετοιμάζονται δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Ένα νέο τοπίο υπερεκμετάλλευσης των εργαζόμενων ετοιμάζεται, ενώ ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος αμφισβητούνται από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε πλήρη συναίνεση με Ν.Δ. ΛΑΟΣ.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οι πρωτοβουλίες που πάρθηκαν για τον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων σε πολλές πόλεις βρήκαν απήχηση στα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής αντίστασης απέναντι στα μέτρα, άλλα και έδωσαν διέξοδο στην απραξία και την συναίνεση της γραφειοκρατικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.
Ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, που πήρε σάρκα και οστά μέσα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και της μεγάλης αντεργατικής επίθεσης, φαίνεται πως αποτελεί μια μεγάλη ελπίδα και δυνατότητα ταξικής ανασυγκρότησης και δημιουργίας προϋποθέσεων νικηφόρων αγώνων για πολλούς εργαζόμενους. Το γεγονός αυτό επωμίζει όλους με ακόμα μεγαλύτερες ευθύνες ορθής διαχείρισης αυτού του υπαρκτού ταξικού ρεύματος που με αυθεντικό τρόπο ζητάει εδώ και τώρα, μέσα στους αγώνες, να αναπτύξει και αυτοτελείς δράσεις μακριά από την αστική επιρροή και την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, να συμβάλλει στην ανάπτυξη μαζικών ,ενωτικών, ταξικών αγώνων που θα υπερβαίνουν από την μια την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και από την άλλη τον κομματικό συνδικαλισμό . Αυτό δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι προχωρούμε στην ίδρυση ενός άλλου μικρού ΠΑΜΕ η δημιουργούμε κάποιο άλλο συνδικαλιστικό μόρφωμα, άλλα μέσα από την όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση του συντονισμού, την αποφασιστική παρέμβαση του στους αγώνες, δημιουργούμε προϋποθέσεις για υπέρβαση του χρεοκοπημένου συνδικαλισμού , και την δημιουργία μιας άλλης αγωνιστικής ταξικής ενότητας των εργαζομένων που στον εργασιακό μεσαίωνα που έρχεται να μπορεί να αντιπαρατεθεί στην επίθεση του κεφαλαίου με αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες .
Στην υλοποίηση του στόχου αυτού πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλει η μεγαλύτερη δυνατή συνεργασία και συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων, απ΄όλη την Ελλάδα, που ενοποιώντας την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων, με κοινές πρωτοβουλίες και αγώνες, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις αντιμετώπισης της αντεργατικής και αντιλαϊκής επίθεσης.
