«Είμαστε υπό κηδεμονία»
Αυτή η φράση του Πρωθυπουργού που στα αυτιά της γενιάς μας και των επόμενων γενιών θα ισοδυναμεί με την αντίστοιχη του Τρικούπη («Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»), δεν αφορά τελικά μόνο τη ληστρική κηδεμονία της χώρας από ΕΕ-ΔΝΤ , στην οποία οδηγηθήκαμε από την ντόπια αστική πολιτική ελίτ.
Φαίνεται ότι αφορά και την ίδια την κυβέρνηση, το ίδιο το πολιτικό προσωπικό.
Πολύ καιρό τώρα τραπεζίτες , επιχειρηματικοί κύκλοι , εφοπλιστές, κλπ πίεζαν την κυβέρνηση να επιταχύνει την προειλημμένη απόφασή της να παραδώσει τη χώρα στην άνευ όρων πολιτική και οικονομική κηδεμονία των πιο επιθετικών κύκλων του διεθνούς κεφαλαίου. Το ίδιο βέβαια και τα ΜΜΕ ηλεκτρονικά και έντυπα τα οποία ως γνωστόν αποτελούν το μακρύ χέρι των προαναφερόμενων κύκλων .
Το πέτυχαν .
Και τώρα περνάνε στο δεύτερο στάδιο που είναι η εντολή στον Παπανδρέου να διώξει τους μη αρεστούς(μη κατάλληλους) σε αυτούς υπουργούς, σε αυτούς τους υπουργούς δηλαδή, που πότε- πότε, έστω και για το θεαθήναι , έστω και για να ξεγελάνε την εργατική βάση του ΠΑΣΟΚ, φέρνουν κάποιες αντιστάσεις και να βάλει στην κυβέρνησή του στυγνούς τεχνοκράτες (από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν…Χριστό από λαϊκές ανάγκες), να φέρουν σε πέρας τη «δουλειά». «Μικρούς Σημίτηδες» τους αποκαλεί ο διευθυντής της εφημερίδας «Καθημερινή» Αλέξης Παπαχελάς.
Και εάν ο Παπανδρέου δεν το κάνει ….τότε μαύρο φίδι που τον έφαγε. Μέχρι το Σεπτέμβρη –Οκτώβρη θα τον έχουν κάνει …με τα κρεμμυδάκια. Έτσι κι αλλιώς ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ είναι πλέον πολιτικά τελειωμένος .
Προς επίρρωση των ανωτέρω αξίζει να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να ακούσετε τις απόψεις (στην ουσία πρόκειται για υπαγόρευση προς ένα αδύναμο πλέον Παπανδρέου) του διευθυντή της «Καθημερινής» στο σημερινό βραδινό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ (κλικ εδώ) .Εντυπωσιάζει η άνεση και το ύφος του. Κανονικό "αφεντικό".
Μυρίζει ανακατατάξεις το πολιτικό σκηνικό. Και βέβαια σήμερα μπορεί το σύστημα να είναι σε κρίση αλλά και η επιθετικότητα και η ισχύς των κυρίαρχων κύκλων στη χώρα γίνεται και θα γίνεται μέρα με τη μέρα ακόμη μεγαλύτερη. Γιατί τώρα συνεπικουρούνται και με τις μεταφερόμενες μεραρχίες των ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ .
Επόμενα με μια πρώτη ματιά είναι ευνόητο ότι όλα δείχνουν ότι οι ανακατατάξεις αυτές και η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού θα είναι σε πολύ πιο αντιδραστική κατεύθυνση .
Τι μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα;
Μόνο ένα νέο , ενωτικό , ρωμαλέο , αγωνιστικό, ταξικό , πολιτικό ,εργατικό κίνημα, που θα ενώνει την εργαζόμενη πλειοψηφία του λαού μας ,πάνω σε μια νέα βάση , που θα προωθεί ένα πλαίσιο αιτημάτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, που θα πυρπολεί τις ψυχές των εργαζομένων , που πειστικά θα προβάλει την εναλλακτική δυνατότητα μιας άλλης πορείας της χώρας όπου η ανάπτυξη θα είναι προς όφελος των ίδιων των εργαζομένων και όχι μιας μειοψηφίας κεφαλαιοκρατών. Ένα τέτοιο κίνημα πρέπει να δρα με ανεξαρτησία από την πλήρως ενσωματωμένη στο σύστημα συνδικαλιστική αριστοκρατία αλλά και να είναι πλήρως διαφοροποιημένο από λογικές μίζερης κομματικής περιχαράκωσης .
Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να είναι ελκυστικό, να θέσει σε σύντομο χρόνο σε κίνηση τους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους που σήμερα βρίσκονται σε χειμερία συνδικαλιστική και πολιτική νάρκη.Μόνο ένα τέτοιο κίνημα μπορεί να είναι ελπιδοφόρο και τελικά νικηφόρο.
Έχουμε μπροστά μας το μεγαλύτερο στοίχημα του τέλους της λεγόμενης μεταπολίτευσης.
