Διανύουμε μια από τις πιο σκοτεινές εποχές από τις οποίες έχει περάσει ποτέ αυτή η χώρα.
Το κεφάλαιο, μέσω του πολιτικού του προσωπικού, περνά σε μια γενικευμένη επίθεση με χαρακτηριστικά «σοκ και δέους» απέναντι στη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, στην προσπάθεια του να αναδιατάξει όλο το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τοπίο στη χώρα.
Να δημιουργήσει εκείνες τις προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη κερδοφορία του .
"Οικονομική ανάπτυξη" της χώρας θα το ονομάσουν αυτό!
Εργασιακές σχέσεις διαλύονται, συλλογικές συμβάσεις καταργούνται, μισθοί κατακρεουργούνται, εισοδήματα συρρικνώνονται , δομές και υπηρεσίες που υποτίθεται ότι μέχρι τώρα παρείχαν κάποια ασφάλεια και δυνατότητα να αναπαράγεται η εργατική δύναμη στη χώρα μας, εν μια νυκτί -με τη μορφή του«αποφασίζομεν και διατάσσομεν»- διαλύονται .
Ο χώρος της Υγείας παραδίδεται προς λεηλασία στις επιχειρηματικές ορδές.
Η Παιδεία αναδιαρθρώνεται για να προσαρμοστεί… στις τρέχουσες ανάγκες των αγορών .
Η Δημόσια Περιουσία βγαίνει με τον έναν ή άλλο τρόπο στο σφυρί.
Τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας σπρώχνονται στο χείλος της αβύσσου, ενώ ακόμα και στρώματα που μέχρι πριν λίγο καιρό διήγαν βίο με σχετική αξιοπρέπεια, έχουν αρχίσει να νιώθουν την καυτή ανάσα της φτώχιας στο σβέρκο τους.
Ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας εξωθείται στον κοινωνικό καιάδα , στο απόλυτο περιθώριο, στην βαθειά κατάθλιψη.
Μεγαλώνει με εκθετικό ρυθμό ο αριθμός των συνανθρώπων μας, που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τα εκκλησιαστικά και δημοτικά συσσίτια… όπου αυτά υπάρχουν.
Άνεργοι, ανασφάλιστοι, χωρίς τα απαραίτητα ένσημα, νέοι, μεγαλύτεροι και γηραιότεροι αδυνατούν να έχουν πρόσβαση και στα στοιχειώδη απαραίτητα αγαθά.
Επιχειρείται να επιβληθεί στην κοινωνία ένα κλίμα γενικευμένου πανικού.
Ένα κλίμα, όπου μοναδική αρετή θα είναι η πλήρης υπακοή στο δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω»
Το κεφάλαιο και τα ελεγχόμενα από αυτό ΜΜΕ σπέρνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό για να φυτρώσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός.
Πρόκειται για πλήρη και ολοκληρωτικό πόλεμο. Με χαρακτηριστικά πυρηνικής σύγκρουσης.
Για πόλεμο που δεν θα έχει αιχμαλώτους. Μόνο… πτώματα.
Για πόλεμο που θα έχει νικητή και ηττημένο.
Στο τέλος αυτού του πολέμου τίποτε δεν θα είναι όπως πριν.
Ο νικητής θα τα πάρει όλα και ο ηττημένος… το απόλυτο τίποτα.
Απέναντι σε αυτό τον αρμαγεδώνα, είναι επιτακτική ανάγκη όλες οι ευαίσθητες δυνάμεις της κοινωνίας (και εδώ ιδιαίτερο ρόλο πρέπει να παίξουν οι δυνάμεις της πολιτικής αριστεράς) , όλοι αυτοί που δέχονται αυτή την επίθεση,να αντιτάξουν ένα ευρύ λαϊκό, αγωνιστικό μέτωπο με σαφή όμως ταξικό προσανατολισμό, με στόχους, αιτήματα και συγκεκριμένη δράση που όχι μόνο θα σταματήσουν αυτή την επίθεση, αλλά που θα ανοίγουν και δρόμο για να οδηγήσουν τη χώρα και το λαό σε μια άλλη κοινωνία, έξω από την κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς και του κεφαλαίου.
Στο πόλεμο που έχει κηρύξει το κεφάλαιο , η κοινωνία πρέπει να απαντήσει επίσης με πόλεμο.
Και δεν είναι μόνο η αποκάλυψη της αλήθειας στους εργαζόμενους, στους πολίτες γενικότερα, δεν είναι μόνο η κατάδειξη των υπευθύνων αυτής της κατάστασης, δεν είναι μόνο οι ακτιβιστικές δράσεις, οι διαδηλώσεις , οι απεργίες και οι καταλήψεις διαρκείας. Δεν είναι μόνο τα προωθημένα διεκδικητικά πλαίσια.
Πρέπει οι ευαίσθητες δυνάμεις της κοινωνίας, με προεξάρχουσες τις πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς, να βρουν και εκείνους τους τρόπους, μέσα στη καθημερινότητα, που δεν θα επιτρέψουν να περάσει στο κόσμο και να γενικευτεί ο πανικός και η κατάθλιψη, δεν θα επιτρέψουν να χαθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, δεν θα επιτρέψουν να καλλιεργηθεί η μοιρολατρία.
Που θα ενισχύουν μέσα σε αυτή τη μάχη , το συναίσθημα του απλού πολίτη και ιδιαίτερα αυτού που τα έχει χάσει σχεδόν όλα, ότι οι μαχόμενες δυνάμεις της κοινωνίας είναι ΕΔΩ, ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ!
Και έχει λαμπρή παράδοση η αριστερά τέτοιων δράσεων, όπως πχ στην περίοδο της αντίστασης ενάντια στους ναζί κατακτητές.
Από αυτή την άποψη θεωρούμε κατ' αρχάς θετική την πρωτοβουλία για την ίδρυση του κοινωνικού ιατρείου στη πόλη της Πρέβεζας, για όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας , στους οποίους το σύστημα έχει κλείσει ή κλείνει την πόρτα και τη δυνατότητα πρόσβασης και στις στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας.
Θεωρούμε και θετική όποια άλλη πρωτοβουλία αναπτυχθεί και σε επίπεδο άλλων υπηρεσιών , όπως πχ στο χώρο της εκπαίδευσης.
Μια τέτοια δράση έχει δυο πλευρές:
-Την πρακτική, με τη έννοια ότι παρέχεται πρακτική βοήθεια -και όχι μόνο λόγια παχιά -στον άνθρωπο που την έχει ανάγκη εκείνη τη στιγμή και
-την σημασιολογική, με την έννοια ό ίδιος ο συνάνθρωπός μας βιώνει το συναίσθημα ότι τελικά δεν είναι μόνος. Οι μαχόμενες δυνάμεις της κοινωνίας είναι εδώ , η αριστερά είναι εδώ, δίπλα του.
Μια τέτοια δράση πρέπει να ξεπερνά και ξεπερνά τα όρια του απλού «Σαμαρειτισμού».*
Μέσα από μια τέτοια δράση , ο συνάνθρωπός μας θα διδάσκεται έμπρακτα την κοινωνική αλληλεγγύη και την ανάγκη να συστρατευθεί στον αγώνα, ώστε και αυτός και οι υπόλοιποι συνάνθρωποί του να ξεφύγουν από το σπιράλ αργού και βασανιστικού θανάτου στο οποίο τους οδηγεί ένα άθλιο και εκμεταλλευτικό σύστημα
*Είπαμε για το «Σαμαρειτισμό».
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι εκεί που οδηγούν την κοινωνία, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι , σε λίγο και η απλούστερη πράξη βοήθειας και αλληλεγγύης προς τον πλησίον θα φαντάζει ως άκρως επαναστατική πράξη.
Με μια δόση υπερβολής, σε λίγο καιρό θα βοηθάς έναν τυφλό συνάνθρωπό μας να περνάει στο απέναντι πεζοδρόμιο και θα διώκεσαι, με βάση τον τρομονόμο, ως πιθανό μέλος της «Συνομωσίας των Πυρήνων της Φωτιάς»!
