*Τη φράση αυτή την άκουσα αργά χθες το βράδυ από κάποιο φίλο, που δεν είναι γιατρός, αλλά με εμπειρία δεκαετιών δράσης στο εργατικό κίνημα.
Όλα δείχνουν ότι η σύγκρουση στο χώρο της υγείας -ανεξάρτητα από την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Υγείας από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ-μπαίνει σε ένα νέο στάδιο, που θα έχει βάθος χρόνου και θα έχει ιδιαίτερη ένταση λόγω των σχεδίων της κυβέρνησης να συνεχίσει τη πορεία αντιδραστικών ανατροπών και αναδιαρθρώσεων .
Ανατροπές και αναδιαρθρώσεις που όπως είχαμε γράψει και σε προηγούμενη ανάρτησή μας (κλικ εδώ) είναι απαραίτητες για την απρόσκοπτη συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου στη χώρα μας και ταυτόχρονα τις έχει ανάγκη το ελληνικό καπιταλιστικό κράτος, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο κάτω από το βάρος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και χρεών. Γιατί είναι ξεκάθαρο ότι το πολιτικό προσωπικό δεν πρόκειται να πάρει το χρήμα από την οικονομική ολιγαρχία (που χρόνια τρέφεται από τα υπερκέρδη από την υπερεκμετάλλευση των εργαζόμενων και από τις ρεμούλες) για να καλύψει τα ελλείμματά του. Έτσι κι αλλιώς αυτό το ρευστό, που υπάρχει εκεί, περιμένει να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις στη χώρα μας («εργασιακός παράδεισος» σε όλα τα επίπεδα τύπου Κίνας!) ώστε να επενδυθεί επικερδώς.Το χρήμα θα παρθεί κυρίως μέσω ενός συστήματος αναδιαρθρώσεων και πολιτικών αναδιανομής εισοδήματος από τα μεσαία και φτωχά στρώματα.
Κυρίως αυτά τα μέτρα που λαμβάνονται στο χώρο της υγείας θα πλήξουν και πλήττουν τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας μας , έχοντας όμως και παράπλευρες απώλειες (collateral damages) στα μεσαία στρώματα, εξ ου και η βίαιη «προλεταριοποίηση» την οποία θα υποστεί το προσεχές διάστημα ένα πολύ μεγάλο μέρος του ιατρικού σώματος. Ήδη έχει ξεκινήσει αυτή η διαδικασία.
Βεβαίως το ιατρικό σώμα ούτε ενιαίο είναι , ούτε κοινά συμφέροντα έχουν τα επί μέρους τμήματα του .Υπάρχουν ακόμα και αντικρουόμενα και εντελώς αντίθετα συμφέροντα και προσδοκίες και μέσα στα επί μέρους τμήματα του.
Και είναι σίγουρο ότι ένα τμήμα του και θα επιβιώσει στη νέα κατάσταση -ξέρει αυτό να επιπλέει έτσι κι αλλιώς ως φελλός σε όλες τις καταστάσεις, ασπόνδυλο είναι επίσης ,άρα ιδιαίτερα ευλύγιστο –και τις «άκρες» του θα βρει και τα κονέ του θα δημιουργήσει με τους προμηθευτές κλπ κλπ
Όμως οι υπόλοιποι - και τούτη την φορά θα είναι οι συντριπτικά περισσότεροι-τους οποίους αφορούν οι ανατροπές που βρίσκονται σε εξέλιξη, θα υποστούν μια βίαιη και άγρια «προσαρμογή»… προς τα κάτω. Και δεν θα είναι μόνο μισθολογική, εισοδηματική. Αυτό το τμήμα του ιατρικού σώματος ήδη έχει αρχίσει να ριζοσπαστικοποιείται με επιταχυνόμενο ρυθμό. Αυτό άλλωστε ερμηνεύει και την ιδιαίτερη επιτυχία, για τα ελληνικά δεδομένα, του χθεσινού συλλαλητηρίου.
Για να έχει όμως επιτυχή έκβαση αυτός ο αγώνας που έχουν ξεκινήσει οι γιατροί, πρέπει να βρει συμμάχους- και μάλιστα ενεργούς συμμάχους- τους υπόλοιπους εργαζόμενους .
Για να αποκτήσει συμμάχους πρέπει το περιεχόμενο και τα αιτήματα του αγώνα να εκφράσουν συνολικά τις λαϊκές ανάγκες, να συγκινήσουν ευρύτερες , ευρύτατες μάζες εργαζομένων και γενικότερα πολιτών.
Προφανώς και όταν ένας κλάδος ξεσηκώνεται , όταν συγκρούεται με την εξουσία είναι φυσικό ότι πλήττεται –σίγουρα δεν τον τσίμπησε μύγα τσε -τσε – και είναι λογικό να έχει και ιδιαίτερα «συντεχνιακά» αιτήματα.
Όμως στη παρούσα φάση που διανύει ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι δεν έχουν πλέον περιθώρια «φιλοφρονήσεων» και ιδιαιτέρων συμπαθειών ακόμα και με στρώματα και κλάδους που κάποτε ευνόησαν και μάλιστα σκανδαλωδώς και αποτελούσαν… και ένα αποκούμπι τους.
Έχει λοιπόν σημασία να ξεπεραστεί η εικόνα συντεχνιασμού όπου εμφανίζεται..
Κατ αρχήν πρέπει σε μεγαλύτερο βαθμό να τονιστεί και να τεκμηριώνεται με επιχειρήματα- και να βρεθούν οι τρόποι να περάσει στον υπόλοιπο κόσμο και ιδιαίτερα στο κόσμο της εργασίας , στους ανέργους, στους συνταξιούχους κλπ- ότι οι επιχειρούμενες αναδιαρθρώσεις θα πλήξουν κυρίως τη δυνατότητα πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας, ότι θα επιβαρύνουν τα λαϊκά εισοδήματα και τα ίδια τα ταμεία. Θα αυξηθεί το μέρος των υπηρεσιών, που οι ασφαλισμένοι θα αναγκάζονται να αγοράσουν είτε πληρώνοντας επαγγελματική, ιδιωτική ασφάλιση, είτε με ζεστό χρήμα.
Λχ Το ΙΚΑ, θεσμοθετημένα, είχε μέχρι τώρα το 1% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), ανεξάρτητα από το εάν καταβάλλονταν αυτό το ποσό από όλες τις κυβερνήσεις.
Το ΙΚΑ έχει περίπου έξι εκατομμύρια ασφαλισμένους.
Τώρα με το νομοσχέδιο δίδεται στον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας το 0,6% του ΑΕΠ συνολικά για όλα τα ταμεία. Τώρα δηλαδή που αθροιστικά οι ασφαλισμένοι, τα έξι εκατομμύρια του ΙΚΑ μαζί με όλα τα άλλα ταμεία, προσεγγίζουν τα εννιά εκατομμύρια ,ουσιαστικά μειώνεται σχεδόν στο μισό η κρατική χρηματοδότηση από αυτή που δινόταν μεχρι τώρα στα ασφαλιστικά ταμεία!!!
Ε, δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να συμπεράνεις το τι πρόκειται να συμβεί!
Μια τέτοια κατάσταση θα υποβαθμίσει και την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Δεύτερον, το μαχόμενο και έντιμο ιατρικό σώμα είναι ανάγκη να ανοίξει και στη πράξη ένα καθαρό και ασυμβίβαστο μέτωπο ενάντια σε υπαρκτά, εκτεταμένα και διαδεδομένα φαινόμενα διαφθοράς , αθέμιτης συνδιαλλαγής και απάτης μέσα στο χώρο. Κανένας συμβιβασμός , καμία δικαιολογία. Εάν δεν καταφέρει να πετάξει από πάνω του αυτή τη ρετσινιά , ο κάθε πολιτικός καραγκιόζης, το κάθε δημοσιογραφικό παπαγαλάκι θα σπεκουλάρει με άνεση σε κάθε αγωνιστικό σκίρτημά του.
Τρίτον, οι αγώνες των γιατρών πρέπει άμεσα να ενισχυθούν με μεγαλύτερη συμμετοχή από τους νοσοκομειακούς γιατρούς του ΕΣΥ.
Ένα μεγάλο τμήμα τους ,απολαμβάνοντας τον ύπνο του δικαίου, έχει ακόμη την αυταπάτη ότι δεν θα το αγγίξουν ιδιαίτερα οι επερχόμενες ανατροπές. Είναι βαθειά, βαθύτατα νυχτωμένο. Οι διαδικασίες ήδη έχουν δρομολογηθεί και περιλαμβάνουν ανατροπές στα ωράρια εργασίας ( και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο), ανατροπές στις συνθήκες εργασίας, στις μορφές των εργασιακών τους σχέσεων και βεβαίως βεβαίως στους μισθούς και στα εισοδήματά τους.
Τέταρτον, το μαχόμενο και έντιμο τμήμα του ιατρικού σώματος πρέπει με δική του πρωτοβουλία να συμπτύξει ένα αρραγές μέτωπο υγείας με τους υπόλοιπους εργαζόμενους στο χώρο της Υγείας και ιδιαίτερα με αυτούς με τους οποίους βρίσκεται σε καθημερινή συνεργασία, ιδιαίτερα με τους νοσηλευτές, το παραϊατρικό προσωπικό, το βοηθητικό προσωπικό κλπ. Γνωρίζουμε, ότι για λόγους που είναι γνωστοί σε όλους τους παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ- και κυρίως με ευθύνη των γιατρών- τα αμοιβαία συναισθήματα δεν είναι πάντοτε ... και τα καλύτερα , αλλά καμιά πιθανότητα νίκης δεν έχει ένας τέτοιος αγώνας χωρίς μια τέτοια σύμπραξη. Εξ άλλου είναι και καιρός να λυθούν οι παρεξηγήσεις και τα συναισθήματα είναι …για να αλλάζουν.
Πέμπτον, το μαχόμενο και έντιμο τμήμα του ιατρικού σώματος πρέπει να εντάξει ενεργά και εμπράκτως τη δράση του στα πλαίσια του συνολικότερου κινήματος των εργαζομένων .
Μόνο ένα μαζικό ,ενιαίο , ταξικό, ριζοσπαστικοποιημένο κίνημα που θα στηρίζεται στις αποφάσεις των ίδιων των εργαζομένων , των γενικών τους συνελεύσεων, στις διαδικασίες εργατικής δημοκρατίας, μπορεί να πετάξει τούτη την πανούκλα έξω από την χώρα και να χαράξει ένα άλλο δρόμο για τη χώρα μας, για το λαό της, για τους εργαζόμενους , για τον κάθε κλάδο ξεχωριστά έξω από τις επιταγές του κεφαλαίου, της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.
