ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ Π. Ε. ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
Συναδέλφισσες,οι
Ζούμε στην εποχή της πιο
σκληρής επίθεσης από την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ - κεφαλαίου στις
δυνάμεις της εργασίας, που ξεδιπλώνεται με όχημα τα Μνημόνια και τους
αντεργατικούς νόμους. Απέναντι στη στρατηγική επιδίωξη του κεφαλαίου να ηττηθεί
η εργατική συλλογική δύναμη, να ξεπεράσει τη κρίση του σε βάρος των λαϊκών
στρωμάτων, η δική μας απάντηση στηρίζεται στον συντονισμό των αγώνων μας, την
αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων και τον ανυποχώρητο αγώνα διαρκείας για να
ανατραπεί η πολιτική αυτή και οι εκφραστές της.
Η αναγκαιότητα αυτή
προκύπτει:
- Από την επίθεση του
κεφαλαίου, που είναι συνολική σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα και απαιτεί μια
ενιαία και πολιτική απάντηση από την πλευρά του εργατικού κινήματος. Από την
ανάγκη να απαντηθεί η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» που προωθείται στο
σύνολο της κοινωνίας στρέφοντας τον ιδιωτικό υπάλληλο ενάντια στον υπάλληλο του
δημοσίου, τον άνεργο απέναντι στον εργαζόμενο, το ντόπιο εργάτη απέναντι στον
μετανάστη. Η μαζική, πλατιά, ενωτική, αγωνιστική, ταξική αντιπαράθεσή μας, που
θα στηρίζεται στις αποφάσεις όλο και περισσότερων πρωτοβάθμιων σωματείων και
ομοσπονδιών για συντονισμένους και κλιμακούμενους αγώνες με αποφασιστικότητα
και διάρκεια είναι η μόνη απάντηση.
- Από την στάση των
πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και της πλειονότητας των Ομοσπονδιών, που
αρνούνται να σχεδιάσουν αγώνες με διάρκεια και το αναγκαίο πολιτικό πλαίσιο με
βάση τις σύγχρονες ανάγκες μας. Χαρακτηριστική είναι η στάση της ΑΔΕΔΥ που
αρνείται να συνολικοποιήσει, με απεργιακές κινητοποιήσεις διάρκειας τους αγώνες
που έγιναν το προηγούμενο διάστημα , αφήνοντας ακάλυπτους τους συνεχιζόμενους
αγώνες των εργαζόμενων του δημοσίου ενάντια στις απολύσεις κηρύσσοντας 24ωρη
απεργία ένα μήνα μετά το ξέσπασμα τους. Αντίστοιχα η ΓΣΕΕ, όχι μόνο δεν συζητά
για κανέναν απεργιακό αγώνα τη στιγμή που οι απολύσεις, οι ατομικές συμβάσεις,
η εργοδοτική τρομοκρατία και η μαύρη εργασία είναι η καθημερινότητα των
εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά –πολύ χειρότερα- αποτελεί όχημα τέτοιων
πολιτικών με τη διεξαγωγή προγραμμάτων «κοινωφελούς εργασίας» (δηλ.
ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης εργασίας) με τη χρηματοδότηση των ΕΣΠΑ.
Το επόμενο διάστημα πρέπει
να δοθεί έμφαση:
-Στους αγώνες ενάντια στα
αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν για ιδιωτικό και δημόσιο και αφορούν τους
μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, τις απολύσεις, την τρομοκρατία και την
κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.
-Στην ανάπτυξη κινήματος
κατά της ανεργίας και της φτώχειας, στη στήριξη και την οργάνωση των ανέργων.
Με μορφές κινηματικής και κοινωνικής αλληλεγγύης, μέσα από τα σωματεία αλλά και
σε συντονισμό με τοπικές επιτροπές. Με το σύνθημα «Συγκροτούμε την αλληλεγγύη
μας για να αντέξουμε και να αγωνιστούμε», που μας διαχωρίζει από όλες τις
προσπάθειες εθελοντισμού, φιλανθρωπίας ή προσκόμισης κέρδους (κοινωνικές
επιχειρήσεις κ.λπ.).
-Στο μέτωπο των
ιδιωτικοποιήσεων (νερό, μεταφορές, ενέργεια) και της διάλυσης κάθε κοινωνικού
αγαθού (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, πολιτισμός). Προτείνεται στα σωματεία να
αναληφθούν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την ενημέρωση για τα αποτελέσματα
αυτών των πολιτικών και τη συγκρότηση κινημάτων εναντίον τους.
-Στο μέτωπο της ακρίβειας
και της φοροληστείας μισθωτών και συνταξιούχων. Ειδικά μετά την ψήφιση του νέου
φορολογικού νομοσχεδίου
-Στο μέτωπο της
υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών και ιδιαίτερα του
δικαιώματος στη συνδικαλιστική δράση.
-Στην αντιμετώπιση του
φασισμού και στον κίνδυνο εκφασισμού της κοινωνίας.
Συναδέλφισσες,οι
Οι μικροί και μεγάλοι
αγώνες στους χώρους δουλειάς, ακόμη και μέσα σε αυτή την άθλια πραγματικότητα,
έχουν καταφέρει να πετύχουν αποτελέσματα: από την καθυστέρηση των
«διαθεσιμοτήτων»-απολύσεων στο δημόσιο μέχρι την επαναπρόσληψη απολυμένων
εργαζόμενων, όλες οι μικρές νίκες και - κυρίως - ο νέος κόσμος που εμφανίζεται
στους αγώνες της περιόδου δείχνουν τις δυνατότητες. Η ταξική αλληλεγγύη και ο
συντονισμός των αγώνων από τα κάτω, οι ανυποχώρητοι αγώνες είναι αυτοί που
μπορούν να ανοίξουν το δρόμο στην παλλαϊκή εξέγερση, να φέρουν την ανατροπή των
μνημονίων, της συγκυβέρνησης σε ρήξη με την Ε.Ε και το ΔΝΤ .
Η κοινή δράση πρωτοβάθμιων
σωματείων τα τελευταία δύο χρόνια με λάθη και αδυναμίες προσπάθησε να οργανώσει
αγώνες έχοντας απέναντι της, την λογική της υποταγμένης πλειοψηφίας των
ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που έπαιξε κεντρικό ρόλο στο πέρασμα αυτής της πολιτικής. Άνοιξε τη
συζήτηση για ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα στηρίζεται στη δύναμη
και την απόφαση των ίδιων των εργαζομένων, την καθημερινή δράση, τη δημοκρατική
λειτουργία των συνδικάτων. Η κοινή δράση πρέπει να αναβαθμιστεί, η συζήτηση
πρέπει να συνεχιστεί και για αυτό το λόγο σας καλούμε σε κοινή συνάντηση όλων
των Δ.Σ των σωματείων τη Δευτέρα 28/1 στις 7 μ.μ στο Εργατικό Κέντρο.
