Η επιχείρηση Ξένιος Ζευς
στοχεύει στην αποκατάσταση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των μεταναστών»
Νίκος Δένδιας, 5/8/2012
Η επιχείρηση «Ξένιος
Ζευς», που μόνο ξένιος δεν είναι, με τις επιχειρήσεις «σκούπα» στο κέντρο της
Αθήνας και σε άλλες μεγάλες πόλεις έβαλε ως στόχο τους μετανάστες.
Χρησιμοποιώντας τους ως αποδιοπομπαίους τράγους, και με διάφορα προσχήματα
τύπου «αποτελούν δημόσιο κίνδυνο» ή «είναι πρόβλημα για τη δημόσια υγεία»,
άρχισε ένα ανελέητο ανθρωποκυνηγητό. Ακολούθησε η δημιουργία κέντρων κράτησης,
γνωστών ως Υ.Φ.Ε.ΚΑ. (Υπηρεσίες Φύλαξης Εγκαταστάσεων Κράτησης Αλλοδαπών), και
η συγκέντρωση αυτών των ανθρώπων εκεί με ταυτόχρονη στέρηση της ελευθερίας
τους.
Σύμφωνα με το νόμο για την
«Ίδρυση Υπηρεσιών φύλαξης εγκαταστάσεων κράτησης αλλοδαπών» (ΦΕΚ
3091/22-11-2012), οι Υ.Φ.Ε.Κ.Α. έχουν ως αποστολή τους μεταξύ άλλων την «ασφαλή
φύλαξη των μη νόμιμων μεταναστών… και, σε συνεργασίες με άλλες συναρμόδιες
υπηρεσίες, αρχές και φορείς, την παροχή σ’ αυτούς ιατρικού ελέγχου,
φαρμακευτικής κάλυψης και ψυχοκοινωνικής διάγνωσης και στήριξης».
Η χρηματοδότηση των
κέντρων κράτησης και υποδοχής γίνεται από κονδύλια κυρίως της Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος αποδέκτης χρηματοδότησης από το
Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων για την περίοδο 2007-2013, απ’ όπου της αναλογούν
περισσότερο από 180 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, τον τελευταίο χρόνο το ελληνικό
κράτος ζήτησε επιπρόσθετα κονδύλια και από το Ταμείο Επιστροφών. Σύμφωνα με τον
ίδιο τον κο Δένδια, αυτό θα επιφέρει «αύξηση της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης από
350 εκατ. ευρώ σε 500 εκατ. ευρώ».
Έτσι, λοιπόν, το ελληνικό
κράτος (αντάμα με την Ε.Ε.), στην προσπάθεια του να δημιουργήσει την εικόνα
ενός αφιλόξενου και σκληρού κράτους-τιμωρού για όσους εισέρχονται παράνομα στη
χώρα, αλλά και για να ικανοποιήσει τις ορέξεις όσων έχουν συμμεριστεί τη
στρατηγική των ακροδεξιών για το μεταναστευτικό και την κουλτούρα των
στρατοπέδων συγκέντρωσης, καλείται να διαχειριστεί υπέρογκα ποσά. Θα περίμενε
κανείς ότι με τόσα λεφτά η λειτουργία των κέντρων κράτησης θα ήταν
υποδειγματική ή ότι τουλάχιστον θα υπήρχε μέριμνα για πρωτοβάθμια υγειονομική
περίθαλψη εντός του στρατοπέδου. Επειδή, όμως, το ελληνικό κράτος δε φημίζεται
για τα αριστεία του σε ό,τι αφορά τη διοίκηση και τη διαχείριση του δημοσίου
χρήματος, παρατηρούμε φαινόμενα, που αν και δεν προκαλούν πλέον έκπληξη, δεν
παύουν ωστόσο να αποτελούν σημεία που χρήζουν σκληρής κριτικής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα
είναι η αδυναμία κάλυψης φαρμακευτικής περίθαλψης των μεταναστών, όταν αυτοί
αντιμετωπίζουν πρόβλημα υγείας. Στο κέντρο κράτησης Παρανεστίου Δράμας το
τελευταίο διάστημα έχουν εμφανιστεί σοβαρά προβλήματα υγείας σε αρκετούς
κρατούμενους, ωστόσο το Γενικό Νοσοκομείο Δράμας δεν μπορεί να αντεπεξέλθει
στην φαρμακευτικής τους κάλυψη, γιατί δεν υπάρχουν φάρμακα. Και, βέβαια, καμία
πρόβλεψη δεν έχει γίνει, ώστε από αυτά τα 180, 350 ή 500 εκατ. ευρώ να βρεθούν
λίγα χρήματα για να αγοραστούν φάρμακα.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι παρά
τα υπέρογκα ποσά που έχουν εξασφαλίσει για τη λειτουργία των κέντρων κράτησης
υπάρχει ένα σοβαρό κενό στο πεδίο της φαρμακευτικής περίθαλψης. Καταλαβαίνουμε
όλοι ότι οι εξαγγελίες για την «αποκατάσταση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των
μεταναστών» είναι κούφια λόγια και αποτελούν το πρόσχημα τόσο για την επίδειξη
ισχύος απέναντι στο πιο αδύναμο κομμάτι των ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας όσο και
για να συνεχίσουν ανενόχλητοι να κάνουν τις «δουλειές» τους πατώντας πάνω στην
ανθρώπινη δυστυχία.
Ταυτόχρονα, αναδεικνύεται
ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα, που μας αγγίζει όλους. Οι ελλείψεις φαρμάκων και
παραϊατρικών υλικών στα νοσοκομεία τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί δραματικά
λόγω των πρωτοφανών μνημονιακών περικοπών και στον τομέα της δημόσια υγείας. Τα
ράφια των φαρμακείων είναι άδεια και οι ασθενείς ή που αναγκάζονται να τα
πληρώνουν από την τσέπη τους ή που μένουν χωρίς φάρμακα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται
για την υγεία τους.
Οι εθελοντές του
Κοινωνικού Ιατρείου Φαρμακείου Αλληλεγγύης της Δράμας αντιδρούμε έμπρακτα σε
πολιτικές που εξαθλιώνουν τον άνθρωπο, κατασκευάζουν στρατιές ανέργων και
δημιουργούν χιλιάδες ανασφάλιστους. Απαντάμε υλοποιώντας στην πράξη την
αλληλεγγύη, τη συλλογικότητα και την αυτοδιαχείριση. Καθώς η οικονομική κρίση
βαθαίνει και ο κόσμος οδηγείται στην ανεργία και στον κοινωνικό αποκλεισμό, το
κράτος αποσύρεται από την στοιχειώδη ευθύνη να καλύψει ακόμα και τις πιο
βασικές υγειονομικές ανάγκες μεγάλου μέρους των κατοίκων της χώρας. Το γεγονός
αυτό, εκτός του ότι καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και αντιμετωπίζει την
ανθρώπινη ζωή και υγεία ως εμπορεύσιμη αξία, αποτελεί ντροπή για τον ανθρώπινο
πολιτισμό και την κοινωνία που ζούμε.
Ως ΚΙΦΑ, και στο πλαίσιο
της καθημερινής μας λειτουργίας για παροχή πρωτοβάθμιας ιατροφαρμακευτικής
περίθαλψης σε ανασφάλιστους συμπολίτες μας, καλούμαστε πολλές φορές να
καλύψουμε τις ανάγκες για φάρμακα συμπολιτών μας που δεν τα βρίσκουν στο
φαρμακείο του νοσοκομείου. Τώρα καλούμαστε να καλύψουμε αυτό το κενό και για
τις ανάγκες των μεταναστών που κρατούνται στο κέντρο κράτησης Παρανεστίου.
Πιστεύουμε ότι προέχει η ανθρώπινη υγεία, αλλά δεν μπορούμε να μην
καταγγείλουμε την απαξίωση του δημόσιου συστήματος υγείας από το ίδιο το κράτος
καθώς και την εκμετάλλευση των μεταναστών για το στήσιμο ενός επικοινωνιακού
παιχνιδιού που βάζει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Οι εθελοντές του
Κοινωνικού Ιατρείου – Φαρμακείου Αλληλεγγύης Δράμας
