Η διαβούλευση.

Είναι η νέα λέξη –μόδα που κυκλοφορεί στην πολιτική πιάτσα.

Όλα πλέον θα λύνονται με αυτή.

Έτσι ισχυρίζονται οι κρατούντες. Με τη διαβούλευση.

Όπερ σημαίνει, αναρτώ στο διαδίκτυο ένα προσχέδιο νόμου, αφήνω το πλήθος να κριτικάρει ή να προσθέτει σχόλια ή να κάνει παρατηρήσεις και στο τέλος ...και πάλι ψηφίζω αυτό που θέλω εγώ.

Στους συμμετέχοντες όμως στη διαβούλευση μένει... η αίσθηση της συμμετοχής . Έστω και αν δεν άλλαξαν ούτε γραμμή από τα αρχικώς κατατεθειμένα. Το είπε εξ άλλου και ο  πρωθυπουργός. «Δεν θέλω ανοχή , θέλω συμμετοχή»

Είναι και αυτό ένα από τα φαινόμενα της εικονικής δημοκρατίας μας.

Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε και μείς στα πλαίσια της διαβούλευσης να συμμετάσχουμε, να παρακολουθήσουμε το προσχέδιο νόμου για τις προσλήψεις.

Και παρατηρήσαμε το εξής εκπληκτικό:

Όποιο σχόλιο, παρατήρηση ή πρόταση ήταν έξω από τα πλαίσια που καθόριζε η κυβερνητική φιλοσοφία του προσχεδίου, μέσα σε λίγη ώρα μάζευε του κόσμου τις αρνητικές βαθμολογήσεις!!!

Όποιο  σχόλιο, παρατήρηση ή πρόταση ήταν στο ίδιο μήκος κύματος με τη φιλοσοφία του προσχεδίου μάζευε του κόσμου τις θετικές βαθμολογήσεις.!!!
Προφανώς έμπαιναν κατά κύματα οι πάλαι  ποτέ … πράσινες κλαδικές.

Μέχρι που έπεσε σήμα και μπήκαν μέσα οι stagiers και… τους άλλαξαν τα φώτα.

Με βάση τις βαθμολογήσεις που έχουν κατατεθεί το νομοσχέδιο… δεν περνάει!!!

Είδατε  η διαβούλευση;