Και μόνο η απαίτηση εθνικής συναίνεσης από τους οικονομικούς δολοφόνους της ΕΕ, τους εκ-βιαστές του ΔΝΤ και την άθλια ταξική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα έπρεπε να λειτουργεί για τους εργαζόμενους ως σειρήνα κινδύνου, να προειδοποιεί για το χαρακτήρα των νέων ακόμα πιο άγριων μέτρων, που προωθεί η νέα τυραννία του κεφαλαίου.
Συναίνεση για να ξεπουλήσουν κοψοτιμής το δημόσιο πλούτο, να απολύσουν δημοσίους υπαλλήλους, να πάνε την ανεργία στο 20-25% και να διαμορφώσουν μισθούς και συντάξεις πείνας σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Αυτό που εννοούν είναι η επιβολή ενός «συναινετικού» καθεστώτος εκτάκτης ανάγκης, όπου η αντίσταση στα αλλεπάλληλα μνημόνια λεηλασίας θα τεθεί εκτός εθνικού πλαισίου και η πάλη για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων, για την ανατροπή της επιδρομής των «αγορών» θα αντιμετωπίζεται με την πολύπλευρη κρατική και παρακρατική καταστολή.
Είναι τέτοια η θηριωδία του αντεργατικού πακέτου που θέλουν να επιβάλουν, που δεν μπορεί να περάσει με κανονικές συνθήκες, έστω κι αυτής της κουτσουρεμένης αστικής δημοκρατίας.
Γι’ αυτό είναι απαραίτητο οι εργαζόμενοι και ο λαός να πουν κατηγορηματικά «όχι» στην εθνική συναίνεση και στο μαύρο μέτωπο του Μνημονίου.
Η ελπίδα βρίσκεται σε μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα των «κάτω» για την ανατροπή της επίθεσης. Σε αυτή πρέπει να συμβάλει η Αριστερά. Για την ανατροπή του διαρκούς σφαγείου κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Όχι βέβαια για να έρθει μια κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία θέλει ένα μνημόνιο χωρίς ΠΑΣΟΚ, αλλά με την ίδια κατεύθυνση και αντιλαϊκή ουσία.
Δεν αποτελούν φιλολαϊκή ελπίδα ούτε οι κυβερνήσεις συνεργασίας (τεχνοκρατών ή πολιτικών) για την εφαρμογή της ίδιας πολιτικής, ούτε οι πατριωτικές κινήσεις για τη σωτηρία της χώρας, με το λαό και πάλι στο κουπί.
Η ελπίδα βρίσκεται στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης, σε ρήξη με ΕΕ και ΔΝΤ, στη συγκρότηση ενός πανίσχυρου, πολιτικού μαζικού κινήματος, που διαμορφώνοντας τα δικά του ανεξάρτητα όργανα θα συγκροτήσει το αντίπαλο δέος στη συμμορία της λεηλασίας και θα ανοίξει το δρόμο για την απελευθέρωση από το ζυγό των αγορών και του κεφαλαίου. Mε την παύση πληρωμών και τη διαγραφή του δημόσιου χρέους στους τοκογλύφους των τραπεζών, ενάντια στις απολύσεις και τις περικοπές μισθών και δικαιωμάτων.
Πηγή: ΠΡΙΝ
