Αυτό είναι το νέο που προέκυψε από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή με αφορμή σχετική ερώτηση του Βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Έκτωρα Νασιώκα.
Χαρακτηριστικό του κλίματος είναι το γεγονός ότι οι εξετάσεις για την έναρξη ειδικότητας πρέπει να θεωρούνται δεδομένες τουλάχιστον ως προς τη πρόθεση της κυβέρνησης.
Παραθέτουμε τη συζήτηση
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου):
Συνεχίζουμε με την υπ’ αριθμό 841/3-5-2011 επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος κ. Έκτορα Νασιώκα προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σχετικά με την εκπαίδευση ιατρών, νοσηλευτών και εργαζομένων στο χώρο της υγείας.
Στην ερώτηση του κ. Έκτορα Νασιώκα θα απαντήσει ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Αηδόνης, αφού πρώτα ο κ. Νασιώκας μας παρουσιάσει την ερώτηση.
Ορίστε, κύριε Νασιώκα, έχετε το λόγο.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Ευχαριστώ πολύ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, ο χώρος της υγείας αντιμετωπίζει προβλήματα, ελλείψεις, δυσκολίες και αυτές οι δυσκολίες θα επιδεινωθούν το επόμενο διάστημα.
Γνωρίζω πολύ καλά, κύριε Υπουργέ, ότι πριν δεκαεννιά μήνες παραλάβατε ένα χώρο σε δύσκολη κατάσταση. Είχε πάντα αδυναμίες, στρεβλώσεις, εγγενείς αδυναμίες και το τελευταίο διάστημα είχε εκτροχιαστεί και σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση προσετέθη και η αναγκαιότητα να λειτουργήσει ο χώρος με πολύ λιγότερα χρήματα. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, είναι δύσκολα.
Προσπαθούμε, λοιπόν, τώρα σε αυτές τις συνθήκες να διατηρήσουμε ένα ανεκτό επίπεδο λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας και του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και αυτό είναι δύσκολο. Υπάρχουν, όμως, τομείς στους οποίους έπρεπε ή πρέπει ή μπορεί η Κυβέρνηση να πρωταγωνιστήσει και για να κρατήσει και το επίπεδο.
Ένας τομέας είναι η εκπαίδευση των εργαζομένων στο χώρο της υγείας.
Αυτός δεν θέλει πολλά χρήματα, όχι βέβαια ότι δεν θέλει καθόλου χρήματα.
Αλλά τι συμβαίνει σήμερα;
Δεν υπάρχει συνολικό σχέδιο για την εκπαίδευση των γιατρών, των νοσηλευτών και των άλλων εργαζομένων. Επαφίεται στις πρωτοβουλίες κάποιων ή στον ιδιωτικό τομέα, στις φαρμακευτικές εταιρείες.
Η ειδικότητα των γιατρών είναι στο αναχρονιστικό σύστημα, σε αυτές τις λίστες τις «λίστες της ντροπής». Είμαστε η μόνη χώρα που περιμένουν με επετηρίδα να ειδικευτούν οι γιατροί. Σε καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν γίνεται αυτό χωρίς εξετάσεις ή αξιολόγηση.
Τρίτον, το 50% περίπου των νοσηλευτών του δημόσιου συστήματος υγείας, κύριε Υπουργέ, είναι διετούς εκπαίδευσης και ως εκ τούτου δεν δικαιούνται να κάνουν όλες αυτές τις δουλειές, που εκ των πραγμάτων κάνουν κι εμείς δεν κάνουμε μια εκπαίδευση για να τους αναβαθμίσουμε.
Και το τελευταίο είναι ότι δεν υπάρχει ενιαίο σχέδιο εκπαίδευσης, μετεκπαίδευσης, δια βίου εκπαίδευσης. Εάν συνυπολογίσουμε ότι και η προπτυχιακή εκπαίδευση όλων αυτών δεν είναι επαρκής λόγω του πληθωρισμού, καταλαβαίνουμε ότι μπορούμε σήμερα εκεί να παρέμβουμε.
Άρα το ερώτημα, κύριε Υπουργέ, είναι:
Θα κάνετε εξετάσεις για την ειδικότητα των γιατρών;
Θα κάνετε πρόγραμμα, ούτως ώστε οι νοσηλευτές που είναι διετούς εκπαίδευσης με ταχύρυθμο, να έχουν τις δυνατότητες τριετούς για να λειτουργήσει το σύστημα;
Θα κάνετε ενιαίο πρόγραμμα εκπαίδευσης των γιατρών, των νοσηλευτών, των άλλων εργαζομένων στα νοσοκομεία;
Αν είναι να το κάνουμε, πρέπει να το πούμε.
Αν δεν πρόκειται να το κάνουμε, να πούμε ότι εμείς διαχειριζόμαστε μόνο οικονομικά το σύστημα και προσπαθούμε να περιορίσουμε τα οικονομικά, τις σπατάλες, να το εξορθολογήσουμε και ως εκ τούτου μόνο με αυτό να προσπαθήσουμε να λειτουργήσουμε το σύστημα.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Υπουργέ, και περιμένω την απάντησή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Υγείας κα Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Αηδόνης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Κύριε συνάδελφε, είναι αλήθεια ότι όταν και εφόσον κάνεις πολιτική εκ των πραγμάτων μπορείς να αναπτύξεις και πεδία που δεν είναι και κοστοβόρα, μεταξύ αυτών και αυτό που πριν από λίγο περιγράψατε.
Έχω την τύχη, όμως, εδώ σήμερα να είμαι μαζί με την κα Ξενογιαννακοπούλου -της οποίας της είχατε θέσει, αν δεν κάνω λάθος, από το αρχείο στις 16-2-2011 σχεδόν την ίδια ερώτηση περίπου που αφορά την εκπαίδευση…
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Την ίδια, αλλά έφυγε η κυρία Υπουργός και η ερώτηση έμεινε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Είναι ευχάριστο που αποδεικνύει η πολιτεία, επιτέλους, ότι υπάρχει μια συνέχεια και μάλιστα ότι έχει κάποια σχέση με τα χρονοδιαγράμματα, όπως ακριβώς τα είχε θέσει τότε η κυρία Υπουργός.
Είχε σταθεί τότε, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου -και δράττομαι της ευκαιρίας που είναι παρούσα- πάνω σε τρεις κατευθύνσεις.
Πρώτα απ’ όλα, για τη δημιουργία μιας Διυπουργικής Επιτροπής με εκπροσώπους των Υπουργείων για να δουν το θέμα της δια βίου εκπαίδευσης των επαγγελμάτων στο χώρο της υγείας, όπως επίσης, και για τις δυνατότητες που υπάρχουν μέσα από το Υπουργείο Υγείας για να αναπτυχθούν πολιτικές μέσα από το ΕΣΠΑ, που αφορούν πάλι το ίδιο κομμάτι.
Και ένα τρίτο θέμα έχει να κάνει με τη Σχολή Δημόσιας Υγείας, έτσι ώστε να υπάρχουν σκέψεις και προτάσεις από την πλευρά της, για να δούμε πώς μπορούμε να πάμε σε μια πολιτική, η οποία αφορά το συγκεκριμένο πλαίσιο.
Σε ό,τι αφορά, λοιπόν, το πρώτο θέμα που έχει να κάνει με το Υπουργείο Παιδείας, είναι αλήθεια ότι το Σεπτέμβρη του 2010 ψηφίστηκε ο ν. 3879 όπου μέσα από εκεί μεταφέρονται όλες οι αρμοδιότητες του Οργανισμού Επαγγελματικής Κατάρτισης και πηγαίνουν για πρώτη φορά στη Γραμματεία Δια Βίου Μάθησης. Μέσα από εκεί πια και με την τελευταία συνεδρίαση η οποία έγινε το Φεβρουάριο του 2011, έχουν δοθεί οι γενικές κατευθύνσεις για το πώς θα μπορέσουμε να παράξουμε μια ουσιαστική πολιτική στο κομμάτι της δια βίου μάθησης. Βέβαια αυτό είναι μια αρμοδιότητα που δεν είναι δικιά μας, είναι ο κ. Πανάρετος εδώ πέρα και είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος Υπουργός για να μπορέσει να δώσει σε μια άλλη ερώτησή σας το πλαίσιο της πολιτικής και το τι σκέφτεται να κάνει το Υπουργείο Παιδείας πάνω σ’ αυτό το κομμάτι.
Εκείνο το οποίο όμως μπορώ να πω εγώ από την πλευρά μας είναι ότι στο Μνημόνιο συνεργασίας το οποίο έχουμε σχεδόν ετοιμάσει και που είναι έτοιμο απλά κάποιες λεπτομέρειες υπάρχουν, ένα κομμάτι που μας απασχολεί είναι ακριβώς αυτό το θέμα. Αφορά, λοιπόν, και την εκπαίδευση των επαγγελμάτων υγείας έτσι ώστε να μπορούμε πραγματικά μέσα στα νοσοκομεία, μέσα στις μονάδες υγείας να έχουμε ανθρώπους οι οποίοι θα είναι σίγουρα υψηλά καταρτιζόμενοι συνεχώς, αλλά παράλληλα θα βάζουμε αυτό το θέμα που έχει να κάνει με το θέμα των ειδικοτήτων.
Τώρα, στο δεύτερο πλαίσιο που αφορά το τι έκανε το Υπουργείο Υγείας μέσω του ΕΣΠΑ, εδώ πέρα βλέπουμε ότι για πρώτη φορά υπάρχει έγκριση δύο δράσεων και συγκεκριμένα δύο χιλιάδων οικογενειακών γιατρών, εκπαίδευση για την ενδυνάμωση του επαγγελματιών συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, ύψους 5 εκατομμυρίων ευρώ, όπως επίσης και μια δεύτερη δράση που αφορά που αφορά την εκπαίδευση δυόμισι χιλιάδων επαγγελματιών υγείας για την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Αυτό γίνεται για πρώτη φορά.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι είναι ένα έργο το οποίο είναι πάρα πολύ μεγάλο, είναι ένα έργο το οποίο θα δώσει και θα δημιουργήσει αποτελέσματα, αλλά σίγουρα δεν λύνει τα επιμέρους προβλήματα.
Στο τρίτο θέμα που έχει να κάνει με τη συνεργασία που αφορούσε τη Σχολή Δημόσιας Υγείας, είναι αλήθεια ότι υπάρχει ένα ολόκληρο πόρισμα το οποίο έχει τη μορφή προσχεδίου νόμου. Βέβαια εμείς δεν ζητήσαμε προσχέδιο νόμου από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας, από το ΚΕΣΥ συγκεκριμένα, ζητήσαμε τις προτάσεις τους γιατί την ευθύνη της νομοθεσίας την έχει πάντοτε αυτός ο οποίος κυβερνά. Εκ των πραγμάτων εκείνο που θέλαμε εμείς από το συγκεκριμένο γνωμοδοτικό όργανο είναι να υπάρχει μια γνωμάτευση η οποία θα έχει να κάνει με το πλαίσιο, όπως ακριβώς το βάζει. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Έχουμε μπροστά μας ένα προσχέδιο νόμου. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα βέβαια. Το ζήτημα είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να δώσουμε ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα πάνω στο οποίο εμείς θα είμαστε απόλυτα πειστικοί απέναντί σας.
Η σημερινή ημερομηνία για την οποία μιλάμε, δεν αποτελεί μια προτεραιότητα, γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα να ανοίξουμε την υπόθεση του διαλόγου. Καταλαβαίνετε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε σε μια διαδικασία διαλόγου που αφορά τις συγχωνεύσεις και εκ των πραγμάτων αντιλαμβάνεστε και εσείς ότι το πολιτικό προσωπικό έχει εξαντληθεί τουλάχιστον μέχρι τέλος Ιουνίου με αυτή την υπόθεση. Είναι αδύνατον να μπορέσουμε να προλάβουμε να κλείσουμε ένα κεφάλαιο το οποίο θεωρώ ότι η ελληνική κοινωνία είναι απόλυτα προσανατολισμένη σ’ αυτό. Στο επόμενο διάστημα όμως είναι κάτι το οποίο μας ενδιαφέρει και μας απασχολεί, γιατί αντιλαμβανόμαστε και εμείς ότι αυτή η άθλια υπόθεση αναμονής των τεσσάρων έως έντεκα ετών για να μπορέσει να πάρει κάποιος ειδικότητα, είναι κάτι το οποίο πρέπει να κλείσει ως κεφάλαιο και πιστεύω ότι αυτή η Κυβέρνηση θα προλάβει να το κλείσει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ο ερωτών Βουλευτής κ. Νασιώκας έχει το λόγο.
ΕΚΤΟΡΑΣ ΝΑΣΙΩΚΑΣ: Κύριε Υπουργέ, ευχαριστώ πολύ.
Τα παρακολουθώ όλα αυτά και πραγματικά γίνονται πράγματα σε δύσκολες συνθήκες. Πρέπει να γίνουν και πιο έντονα και πιο ολοκληρωμένα.
Εγώ όμως θα πρότεινα, κύριε Υπουργέ, σ’ αυτό το δύσκολο χρονοδιάγραμμα η πολιτική ηγεσία προσπαθεί να πετύχει ένα σύστημα υγείας με συγχωνεύσεις νοσοκομείων και καλύτερη λειτουργικότητα, να εντάξει σε πρώτη προτεραιότητα και την εκπαίδευση.
Αυτό μπορεί να το κάνετε, κύριε Υπουργέ, με τον εξής τρόπο:
Υπάρχει ένα σχέδιο νόμου το οποίο ετοιμάστηκε για πολλά χρόνια από όλη την επιστημονική κοινότητα, το οποίο ήρθε στη Βουλή, πέρασε στην Επιτροπή σχεδόν ομόφωνα, το Γενάρη του 2004 και δεν έφτασε στην Ολομέλεια λόγω εκλογών. Έκτοτε αγνοείτε η τύχη του. Αυτό λύνει συνολικά το θέμα της εκπαίδευσης.
Είναι ο λεγόμενος νόμος Στεφανή, που δεν έγινε ποτέ.
Είχε δουλέψει ο κ. Λαμπίρης που τώρα είναι διοικητής στο «Αττικό», ιδιαιτέρως, ως Πρόεδρος τότε του ΚΕΣΥ. Αυτό θα σας έλυνε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Γιατί θα σας το έλυνε; Διότι, πρώτον, θα έλυνε το θέμα των εξετάσεων στην ειδικότητα, που είναι αναγκαίο, αφού φυσικά υπάρξει ένα μεταβατικό στάδιο. Γιατί δεν θα γίνουν ξαφνικά από την Επετηρίδα, από τη λίστα που περιμένουν όλοι οι συνάδελφοι γιατροί, να πάμε απότομα σε εξετάσεις. Θα έχει ένα μεταβατικό στάδιο ενός αριθμού που θα μπαίνουν από τη λίστα, μέχρι να εξορθολογιστεί το σύστημα.
Γιατί αυτό θα λύσει τις αντιπαραθέσεις και τριβές που υπάρχουν μεταξύ των ειδικοτήτων, γιατί θα είναι ενιαίο το σχέδιο ειδίκευσης κάθε γιατρού, στην ειδικότητά του.
Και ένα ακόμη και πιο σημαντικό -και συνδέεται με τις συγχωνεύσεις- είναι γιατί η εκπαίδευση έχει και μία άλλη δυσκολία: θέλει έμπειρους γιατρούς, πανεπιστημιακούς δασκάλους να πρωταγωνιστήσουν στην εκπαίδευση πέρα από το σχέδιο, που θα γίνει από εσάς και που θα εγκριθεί στη Βουλή και θα ισχύσει σε όλο το Σύστημα Υγείας, και στο δημόσιο και στο ιδιωτικό.
Έτσι οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων θα έχουν ένα νοσοκομείο αναφοράς, ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο, για την εκπαίδευση, πέρα την άλλη λειτουργία και από εκεί θα ξεκινάει και εκεί θα καταλήγει, αφού θα ανακυκλώνεται σε όλο τον κύκλο των νοσοκομείων, η εκπαίδευση.
Οι ειδικευόμενοι γιατροί που θα επιτυγχάνουν με τις εξετάσεις -και για ένα διάστημα μεταβατικό θα μπαίνουν και από τη λίστα- όταν θα ορίζονται για να κάνουν ειδικότητα, δεν θα ορίζονται μόνο σε συγκεκριμένο νοσοκομείο, αλλά στον κύκλο αυτών των νοσοκομείων και έτσι με ένα rotation ούτε διακοπές θα έχουμε, ούτε ελλείψεις, ούτε δυσκολίες.
Και βεβαίως οι καλύτεροι θα επιβραβεύονται και οι λιγότερο καλοί, θα δυσκολεύονται να κάνουν ειδικότητα.
Αυτό πρέπει να γίνει οπωσδήποτε για να ανέβει και ποιοτικά το σύστημα: και θα αξιολογηθεί το σύστημα και θα προχωρήσουν οι καλύτεροι και θα έχουμε εξειδίκευση και εκπαίδευση συντονισμένη, όπως έχουν όλα τα κράτη της Ευρώπης.
Πιστεύω ότι πρέπει να το εντάξετε ως πρώτη προτεραιότητα, μαζί με όλα τα σημαντικά, που κάνετε αυτόν τον χρόνο .
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Αηδόνης.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΗΔΟΝΗΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Θεωρώ ότι εκείνο, για το οποίο πρέπει να δίνουμε μάχη όλοι μας, είναι ότι πρέπει, επιτέλους, ο λόγος να είναι πάντα αξιόπιστος και να έχει να κάνει με τα χρονοδιαγράμματα. Αν και σήμερα υπάρχει ένα πρόβλημα στην πολιτική και αυτό είναι ότι αυτά τα οποία λέμε πολλές φορές, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα λόγια μας, δεν μπορούμε -δυστυχώς- να κερδίσουμε ποτέ.
Λοιπόν, εγώ θα επαναλάβω και θα πω το εξής ότι δεν μπορεί να αποτελέσει προτεραιότητα του Υπουργείου Υγείας μέχρι και τις 30 Ιουνίου, δυστυχώς, αυτή η τεράστια επιλογή, την οποία βάζετε. Συμφωνώ απολύτως, μιας και είμαι εκπαιδευτικός, ότι χωρίς εκπαίδευση και χωρίς γνώση δεν μπορείς να πας πουθενά, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχεις να διαχειριστείς ένα τόσο «άθλιο» σύστημα, που δημιουργεί τόσα πολλά προβλήματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, από τη δική μου πλευρά ως πολίτης παρακολουθώντας είναι ότι δεν μπορώ να ανεχθώ σε μία κοινωνία και σε μια πολιτεία, όπως είναι αυτή σήμερα, να υπάρχουν –δυστυχώς- τεράστιες καθυστερήσεις για να πάρει ένας άνθρωπος, ο οποίος έχει αποφοιτήσει από την Ιατρική Σχολή, μία ειδικότητα. Αντιλαμβάνεστε ότι όταν και εφόσον ένας απόφοιτος μίας Ιατρικής Σχολής χρειάζεται έως έντεκα χρόνια για να μπει στην ειδικότητά του, αυτό είναι κάτι το οποίο δεν μπορεί να συμβαίνει σε μια χώρα, η οποία ισχυρίζεται ότι βρίσκεται στο χώρο της ευρωζώνης. Αυτό είναι κάτι το οποίο το αντιλαμβανόμαστε και το καταλαβαίνουμε.
Θα ήθελα να επαναλάβω, λοιπόν, το εξής: Πιστεύοντας ότι το κομμάτι της εκπαίδευσης αποτελεί μία βασική προτεραιότητα, μπορώ να πω εδώ ότι αυτό θα αποτελέσει προτεραιότητα αμέσως μετά. Ναι, σίγουρα είναι κάτι το οποίο θα το ανοίξουμε ως κεφάλαιο. Υπάρχει η δέσμευσή μας ότι αυτό το κεφάλαιο της αθλιότητας θα κλείσει και εκ των πραγμάτων χρειάζεται να πάρουμε πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι πάνω σε αυτή την κατεύθυνση. Νομίζω ότι εκείνο που πρέπει να κάνουμε σήμερα όλοι μας σε αυτόν τον πολιτικό χρόνο, που μιλάμε και που είναι ιδιαίτερα κρίσιμος και λόγω της οικονομικής συγκυρίας, είναι να δώσουμε μία μάχη με την αξιοπιστία, για να μπορέσουμε να πείσουμε τον ελληνικό λαό πραγματικά, ότι η πολιτική είναι συνδεδεμένη με μία σειρά από πράγματα. Και θα συνδεθούμε με αυτά τα πράγματα, όταν και εφόσον σταματάμε να χρησιμοποιούμε το λόγο απλά για να κερδίσουμε τις εντυπώσεις και για να μοιράσουμε υποσχέσεις.
Λοιπόν, σήμερα εδώ σας δηλώνω, κύριε συνάδελφε, με την βαθιά εκτίμηση που τρέφω στο πρόσωπό σας ότι, ναι, είναι προτεραιότητά μας η εκπαίδευση. Δυστυχώς, όμως δεν μπορεί μέχρι τις 30 Ιουνίου να ασχοληθούμε μ' αυτό το κεφάλαιο.
