Σημαδιακή μέρα σήμερα για τη χώρα μας .
25η Μαρτίου.
Κάποτε κάποιοι σ’ αυτά τα χώματα τόλμησαν να τα βάλουν με μια αυτοκρατορία. Τους συνέπαιρνε το «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» του Ρήγα.
Σήμερα που οδηγούν τους εργαζόμενους σε μια ατέλειωτη εργασιακή και κοινωνική σκλαβιά και τα δικαιώματα και τα όνειρά τους τα φυλακίζουν στα σύγχρονα «Γκουαντάναμο» του καπιταλισμού, για να συνεχίζει να κερδίζει μια μειοψηφία πλουτοκρατών, χρειάζεται ένας νέος Θούρειος.
Χρειάζεται μια νέα ανάταση, μια παλιγγενεσία του εργατικού κινήματος.
Στο δρόμο αυτό δεν περισσεύει κανένας εργαζόμενος .Ενότητα ταξική χρειάζεται Μακριά από λογικές κυβερνητισμού,, υποταγής, εργοδοτικού συνδικαλισμού αλλά και λογικές κομματικής περιχαράκωσης.
Τούτες τις ώρες μπορούμε να βρούμε κοινό βηματισμό οι εργαζόμενοι , τουλάχιστον όλοι αυτοί που έχουμε συνείδηση της τάξης μας και του ρόλου της .
