Οι αγώνες που έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται και πάλι στα δημόσια νοσοκομεία, τόσο από τη πλευρά των νοσοκομειακών γιατρών όσο και των άλλων εργαζομένων, έχουν τη ρίζα τους από τη μια μεριά στα πρόσφατα βάρβαρα και αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, του Προγράμματος Σταθερότητας, που θα έχουν και πολύ σύντομα δραματικές επιπτώσεις στα εισοδήματά τους αλλά και στη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση που ακολουθεί όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας στη χώρα μας και που αντιλαμβάνεται τη Δημόσια Υγεία ως "κόστος" και συνειδητά όλα αυτά τα χρόνια ακολουθεί πρόγραμμα υποβάθμισής της.
Είναι λοιπόν αναγκαίο ο αγώνας αυτός να μην επικεντρωθεί μόνο στα κονδύλια των εφημεριών ή των υπερωριών αλλά να προτάξει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων αλλά και του ίδιου του ΕΣΥ, που θα δίνει δυναμική, βάθος, προοπτική αλλά και συμμαχίες με το υπόλοιπο κίνημα των εργαζομένων.
Το πλαίσιο αυτό πρέπει , κατά την άποψή μας , να περιλαμβάνει το αίτημα για ένα αξιοπρεπή κατώτερο μισθό ( πχ.1600 για τους γιατρούς -1400 για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, να προβάλει συγκεκριμένο αίτημα προσλήψεων μόνιμου προσωπικού με βάση τις πραγματικές ανάγκες του ΕΣΥ και όχι τις παρωχημένες των οργανογραμμάτων, να συγκρούεται μετωπικά με τη λογική των ελαστικών σχέσεων εργασίας , να έχει στην κορυφή της προτεραιότητάς του τις ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (ωράρια, εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας, ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά επαγγέλματα και να μην υποτροπιάζει σε λογικές παζαρεμάτων αυτών των αιτημάτων με άλλες… προσφορές που αποδεικνύονται στη ζωή λίαν «τοξικές»), να προβάλει την άμεση ανάγκη καθιέρωσης ασφαλών προτύπων εφημέρευσης ανά νοσοκομείο και να προβάλει την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός πραγματικά καθολικού, ενιαίου , αποκλειστικά δημόσιου και υψηλής ποιότητας ΕΣΥ.
Ταυτόχρονα να κρατά ανοιχτό το μέτωπο ενάντια σε κάθε φαινόμενο διαφθοράς μέσα στις γραμμές του.
Μόνο έτσι θα μπορέσει να συνδεθεί και να αναπτύσσει παραπέρα δεσμούς με το συνολικό κίνημα των εργαζομένων , να στηρίζεται πάνω σε αυτό,να οξυγονώνεται από αυτό και να έχει προοπτική νίκης.
Εάν το κίνημα επικεντρωθεί μόνο στο εφημεριακό, ή σε ένα δυο συντεχνιακά αιτήματα, τότε πολύ γρήγορα θα ξεφουσκώσει και με λίγες υποσχέσεις από δω, λίγα ψίχουλα παραπάνω από κει, θα σαλπίσει …υποχώρηση.
