Της Ευγενίας Ηλιοπούλου
Να σας ενοχλήσω για πέντε λεπτά; ρώτησε με αγωνία ο συγγενής του παιδιού. Γύρισα και τον κοίταξα με απορία. Και φυσικά να με ενοχλήσει επειδή ήταν φανερό ότι ενώ είχα εξηγήσει λεπτομερέστερα ο νέος δεν είχε καταλάβει τίποτα. Ξέρεται πολλές φορές οι ασθενείς μας δεν τολμάνε να μας δηλώσουν ότι δεν καταλαβαίνουν αυτά που τους λέμε. Ίσως επειδή πιστεύουν ότι θα μας απογοητεύσουν αν έχουν άγνοια είτε επειδή δεν θέλουν να μας κουράσουν με επερωτήσεις και επεξηγήσεις .Έκατσα και εξήγησα πάλι τα προβλήματα που μπορούν να προκύψουν μετά από την έξοδο από το νοσοκομείο. Μόνο μετά που έγινα κατανοητή από τους συγγενείς απομακρύνθηκα.
Για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές επειδή πλέον το θεωρώ ρουτίνα βαριέμαι να πω τα ίδια και τα ίδια και συντομεύω την διαδικασία. Τρέχω να προλάβω κάποιες καταστάσεις και ξεχνάω ότι κάποιος άνθρωπος θέλει ενημέρωση. Άλλωστε δεν έχω πάντα ούτε την ηρεμία και ούτε το χρόνο να ξαναλέω κάποια πράγματα. Πρόσφατα όμως άλλαξα πολύ αντίληψη περί σωστής ενημέρωσης των ασθενών και των συγγενών αυτών. Άλλαξα ρόλο και μπήκα στο πετσί του ασθενούς. Έτσι κατάλαβα πόσο άδικοι ήμαστε πολλές φορές σαν γιατροί. Η βιασύνη και η βαρεμάρα μας κάνουν να μην δίνουμε σωστές οδηγίες .Όταν ως χειρουργημένη πλέον προσπάθησα να ζητήσω κάποιες πληροφορίες για την υγεία μου δυσκολεύτηκα να τις πάρω από την συνάδελφο χειρουργό. Αυτή θεώρησε αυτονόητο να ξέρω τις πιθανές επιπλοκές και εγώ ,σαν χειρουργός φαντάστηκα ότι τις ξέρω. Τελικά ΄΄τα βρήκαμε΄΄ κάπου στην μέση αλλά το κακό (το αιμάτωμα)είχε γίνει.
Εμείς οι γιατροί πολλές φορές δεν δίνουμε σημασία στην αγωνία και στα πολλά ερωτηματικά των ασθενών. Θεωρούμε υπερβολικό τον ασθενή που θέλει λεπτομερέστερα να του πουν τι θα του κάνουν, τι επιπλοκές θα παρουσιάσει και ποιες επιπτώσεις θα έχει. Πόσο θα αλλάξει η ζωή του μετά από την ασθένεια του. Άλλα του υποσχέθηκαν ,πριν από το χειρουργείο, και άλλα προέκυψαν. Το λάθος είναι του χειρουργού και πολύ λιγότερο του ασθενούς Αλλιώς του τα παρουσίασαν τα γεγονότα σχετικά με την ασθένεια του(τίποτα δεν είναι, είναι μία ώρα ιστορία ,σε δύο ημέρες θα είσαι σπίτι, δεν θα πονέσεις καθόλου)και αλλιώς τα βιώνει(πονάει αφόρητα, δυσκολεύεται να αυτοεξυπηρετηθεί άρα χρειάζεται κάποιον δίπλα του σε μόνιμη βάση, μένει με μία σχετική αναπηρία κλπ, κλπ.)Η χρυσή τομή είναι κάπου στην μέση!
Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι ασθενείς δικαιούνται τα δικά τους πέντε λεπτά ενημέρωσης. Τα πέντε λεπτά που θα ΄΄ ξοδέψουμε ΄΄ από τον πολύτιμο χρόνο μας δεν θα πάνε χαμένα. Καλό είναι παράλληλα με την επιστημονική μας επάρκεια να δείξουμε και ανθρωπιά και ευσπλαχνία απέναντι στον ασθενή μας. Ήμαστε λειτουργοί της Υγείας και ίσως και μελλοντικοί ασθενείς.
