Το εκλογικό αποτέλεσμα Λίγο ως πολύ αναμενόμενο.
Σηματοδοτεί μια καθαρή νίκη του ΠΑΣΟΚ και μια εκλογική συντριβή της ΝΔ.
Αναμενόμενο, καθώς η ΝΔ οδηγείτο στα εκλογικά τάρταρα από τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοζε, από τα σκάνδαλα , την αλαζονεία και τις ασχήμιες των στελεχών της.
Η αίσθηση που επικρατούσε προεκλογικά ήταν ότι ο ελληνικός λαός βάδιζε προς την κάλπη με ένα και μόνο στόχο :Να τιμωρήσει. Να εκδικηθεί.
Στα παλιά του τα παπούτσια έγραφε τα προεκλογικά ένθεν κακείθεν προγράμματα, τις προεκλογικές εξαγγελίες.
Η κόλαση που του έταζε ο Καραμανλής στο όνομα της «σωτηρίας της οικονομίας» (δηλαδή της σωτηρίας των κερδών του κεφαλαίου ) ήταν που τον απασχολούσε πάνω απ όλα.
Και αποφάσισε να «ξεμπερδέψει» μια και καλή, κατά τη γνώμη του.
Η αριστερά συνολικά, παρά το μέγεθος της κρίσης και τα τεράστια προβλήματα που αυτή συσσώρευε, δεν κατόρθωσε ούτε στοιχειωδώς να καρπωθεί κάτι από τη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή.
Οι λόγοι πολλοί και ίσως ξεφεύγουν από ένα τόσο μικρό και ασήμαντο δημοσίευμα.
Όμως πρέπει να ξαναδεί , να επεξεργαστεί ξανά με τα εργαλεία που έχει (και έχει σπουδαία εργαλεία) , την ελληνική πραγματικότητα , τον ίδιο τον άνθρωπο και τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας του τόσο σε συλλογικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Να βελτιώσει και να γειώσει με την καθημερινή πραγματικότητα τον προγραμματικό της λόγο.
Να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο άμεσο και στο καθημερινό και στο όραμα.
Η επίκληση μόνο μιας επιπλέον Δευτέρας παρουσίας όπου οι καταφρονεμένοι της γης θα κάθονται εκ δεξιών του Πατρός , μπορεί άμεσα μόνο να συγκινεί του μελλοθανάτους αλλά όχι τον καθημερινό άνθρωπο , το καθημερινό εργαζόμενο που, κακά τα ψέματα, ο ορίζοντάς του συνειδητός και ασυνείδητος φτάνει μέχρι το χρονικό όριο της δικής του ζωής , άντε και των παιδιών του..
Και προπάντων να μπολιάσει την εργαζόμενη πλειοψηφία με την ανάγκη της καθημερινής αγωνιστικής δράσης και στάσης , αλλά και την ανάγκη οικοδόμησης μιας άλλης συλλογικότητας που θα λειτουργεί όσο είναι δυνατό με πιο αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Όπου αυτοί που θα αποφασίζουν θα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Όλες οι συνιστώσες της Αριστεράς είναι ανάγκη να ξεφύγουν από τη λογική του μικρομαγαζάτορα, του παπικού αλάθητου και των πολιτικών και προσωπικών εγωισμών.
Προφανώς και δεν μηδενίζουμε τις υπαρκτές διαφορές. Θεμιτές και ένδειξη υγείας είναι.
Αλλά δεν μπορούν να αποτελούν το άλλοθι για να φτάνουμε σε σημεία να κόβουμε την καλημέρα , να επιχαίρουμε ενδόμυχα αν η τάδε συνιστώσα συρρικνώθηκε εκλογικά ή η δείνα συνιστώσα έμεινε στάσιμη.
Δεν μπορούν οι υπαρκτές διαφορές να αποτελούν άλλοθι για να μη μπορεί να γίνει μια ανθρώπινη και συντροφική συζήτηση και ιδεολογική αντιπαράθεση μέσα στο κίνημα. Δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι για μη βρίσκεται μια κοινή συνισταμένη δράσης μέσα στο εργατικό κίνημα.
Όταν καίγεται ο κόσμος δεν μπορεί η αριστερά να ..χτενίζεται!
Προφανώς αύριο ξημερώνει μια μέρα ταυτόχρονα ίδια αλλά και διαφορετική.
Το ΠΑΣΟΚ κατήγαγε ένα εκλογικό θρίαμβο και με τον αέρα του θριαμβευτή θα πορευτεί .
Με τα χέρια λυμένα θα επιχειρήσει να περάσει , είναι αναγκασμένο να το πράξει από τον πολιτικό προσανατολισμό του ,όσα μέτρα δεν μπορούσε να περάσει η ΝΔ.
Θα πορευτεί με βάση τα συνολικότερα συμφέροντα του κεφαλαίου
Θα αξιοποιήσει επίσης το δεδομένο ότι ελέγχει μόνο του ή μαζί με τη ΝΔ ένα μεγάλο μέρος του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Με ότι αυτό σημαίνει.
Η κοινωνική και πολιτική αριστερά βρίσκεται μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι. Η θα οικοδομήσει μια ενότητα δράσης ,παρά τις διαφορές, μέσα στο κίνημα και θα το οδηγήσει προς το όνειρο, αποτελώντας μια χρήσιμη για τον τόπο και τους εργαζόμενους αριστερά ή θα παραμείνει μια μίζερη και εχθρική έναντι αλλήλων αριστερά άχρηστη για το τόπο και τους εργαζόμενους, αποτελώντας το κερασάκι στη τούρτα του συστήματος, το γραφικό και δημοκρατικό του άλλοθι.
Μέση λύση δεν υπάρχει.
Δεν παριστάνουμε τους τιμητές και τους κήνσορες κανενός.
Ούτε τους ιδεολογικούς καθοδηγητές.
Άνθρωποι της καθημερινότητας είμαστε .Νοσταλγοί του ονείρου.
