Αναμφίβολα αυτή η χρονιά σημαδεύτηκε από τις πρωτοφανείς για τα δεδομένα του κλάδου κινητοποιήσεις των νοσοκομειακών γιατρών.
Κινητοποιήσεις που δειλά δειλά άρχισαν να προετοιμάζονται τα προηγούμενα χρόνια, με αφορμή τα ωράρια και τις συνθήκες εργασίας, από ορισμένες ενώσεις των νοσοκομειακών γιατρών της επαρχίας και από μεμονωμένους αγωνιστές.
Κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν σαν σποραδικές διαμαρτυρίες και κατέληξαν σε ένα τσουνάμι που απειλούσε με knock Down κυβέρνηση και υπουργείο.
Ξεκίνησαν σαν αιτήματα για τα ωράρια εργασίας και στο διάβα τους εμπλουτίστηκαν και με μισθολογικά ζητήματα και ζητήματα εξέλιξης.
Ήταν δε πρωτοφανείς αν ληφθούν υπόψη
1.Το ιστορικό, η πολιτική συνείδηση και οι αγωνιστικές εμπειρίες του κλάδου.
2.Η έντονη κοινωνική διαστρωμάτωση του σώματος των νοσοκομειακών γιατρών
3.Η κυριαρχική και «προνομιακή» θέση τους μέσα στο σύστημα υγείας
( ιατροκεντρισμός).
4.Η συνολική κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος στη χώρα μας.
Χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων
Στα ΣΥΝ
- Χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή μαζικότητα για τα δεδομένα του κλάδου , ιδιαίτερα η συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις καθώς ένα σημαντικό τμήμα του ιατρικού σώματος αρχίζει να αντιλαμβάνεται την αλλαγή θέσης στην "κοινωνική πυραμίδα".
- Στις συνελεύσεις υπήρχε σοβαρός και πλούσιος προβληματισμός και υποβολή προτάσεων.
- Έσπασε σε ένα μεγάλο βαθμό η λογική της ανάθεσης της διαχείρισης των συμφερόντων του κλάδου και των κινητοποιήσεων σε μια συνδικαλιστική γραφειοκρατία και πέρασε στις γενικές συνελεύσεις.
- Ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός της «επιβολής από τα κάτω» του εκτάκτου μονοθεματικού συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ και οι αποφάσεις που αυτό πήρε. Αυτό αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον τόσο για τους νοσοκομειακούς γιατρούς όσο και για τους υπόλοιπους υγειονομικούς.
- Υπήρξε μεγάλη ομοφωνία στη λήψη αποφάσεων, «πειθάρχηση» και συμμετοχή στην υλοποίησή τους.
- Έσπασε ιδιαίτερα το τελευταίο χρονικό διάστημα το «σιωπητήριο» που επέβαλαν τα επίσημα ΜΜΕ όσον αφορά τα προβλήματα και τα αιτήματα των νοσοκομειακών γιατρών. Σε αυτό βοήθησε και η αλλαγή "ρότας" που επέλεξαν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που βρίσκονται πίσω από τα ΜΜΕ, καθώς επιχειρούν να ελέγξουν την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας.
- Κερδήθηκε σε ένα σημαντικό βαθμό η «κοινή γνώμη» της χώρας μας.
- Ανάγκασε το Υπουργείο σε αναδίπλωση. Ας μη ξεχνάμε ότι επισήμως μιλούσε για μια πολύ μικρή μειοψηφία που δημιουργεί προβλήματα στα Νοσοκομεία.
Στα ΜΕΙΟΝ
- Παρά το ότι υπήρχε σημαντική για την ιστορία του κλάδου μαζικότητα στη λήψη των αποφάσεων στις συνελεύσεις, δεν ήταν εξίσου καλή η συμμετοχή στις συγκεντρώσεις και πορείες που έγιναν, κυρίως λόγω της καθυστερημένης ένταξης στις κινητοποιήσεις των νοσοκομείων του κέντρου και ενός ιδιαίτερου «σνομπισμού» με τον οποίο αντιμετωπίζεται από ένα τμήμα του ιατρικού σώματος το «πεζοδρόμιο».
- Δεν πέρασε σε πρώτο πλάνο η συνιστώσα εκείνη των αιτημάτων που αφορούσε την υπεράσπιση του Δημόσιου και Δωρεάν χαρακτήρα της Υγείας και της εναντίωσης στη πολιτική παραχώρησης της Υγείας στην ιδιωτική επιχειρηματική κερδοσκοπία.
- Δεν έγινε κατορθωτό να εκφραστεί σε μεγάλο βαθμό, εμπράκτως ,η αλληλεγγύη από τους φορείς και τα υπόλοιπα τμήματα των εργαζομένων στις επί μέρους τοπικές κοινωνίες.
- Δεν έγινε δυνατός ο συντονισμός των Νοσοκομειακών γιατρών με τους υπόλοιπους Υγειονομικούς και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία, εκτός λίγων εξαιρέσεων, ιδιαίτερα προς το τέλος, σε ορισμένα επαρχιακά νοσοκομεία και ορισμένα νοσοκομεία της Αθήνας –Πειραιά, κυρίως με ευθύνη της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΟΕΝΓΕ-ΠΟΕΔΗΝ που καλλιεργούν ένα κλίμα αμοιβαίας καχυποψίας και απαξίωσης, πατώντας σε υπαρκτά προβλήματα της καθημερινότητας μέσα στα νοσοκομεία.
Παρόλα αυτά και με δεδομένη την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση, με δεδομένη την ένταξη προς το τέλος με παρατεταμένες κινητοποιήσεις των μεγάλων νοσοκομείων Αθήνας-Πειραιά, με δεδομένο τον αναπτυσσόμενο, πίσω από τους προβολείς των επίσημων ΜΜΕ, συντονισμό των υπόλοιπων εργαζομένων στα νοσοκομεία ήταν δυνατόν αυτή η μεγαλειώδης κινητοποίηση των γιατρών να αποβεί νικηφόρα.
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες όμως, γέννημα θρέμμα αυτών των αντιφάσεων και της διαστρωμάτωσης του ιατρικού σώματος, δεν μπόρεσαν να δουν ούτε να «αντέξουν» αυτή την προοπτική του φουντώματος του κινήματος που μπορούσε να πάρει ανεξέλεγκτες γι αυτές διαστάσεις.
Για αυτό και με τις πρώτες προτάσεις Αβραμόπουλου έσπευσαν να σαλπίσουν "σημειωτόν" στο κίνημα, να υποταχθούν στη λογική «ό,τι αρπάξουμε» και να «κλείσουν» άρον άρον την κινητοποίηση.
Η πρόταση της ΟΕΝΓΕ δεν αποτελεί κατά την άποψή μας νίκη του κινήματος.
Είναι πολύ πίσω από την δυναμική του και την προοπτική του. Είναι πολύ πίσω από τις ανάγκες των Νοσοκομειακών γιατρών. Η γύμνια της πολύ σύντομα θα γίνει φανερή.
Μένει όμως η δυναμική αυτή του κινήματος των Νοσοκομειακών γιατρών που, αφού ληφθούν υπόψη τα αρνητικά και τα θετικά της, πρέπει να μπολιάσει και να μπολιαστεί με το υπόλοιπο αναπτυσσόμενο μαχητικό υγειονομικό κίνημα, ώστε και τα δυο να συμβάλλουν σε ένα ποτάμι που θα αναπτερώσει την ελπίδα ενός νέου ΕΣΥ που θα ανοίξει δρόμο για την πλήρη, υψηλής ποιότητας, Δημόσια , Δωρεάν περίθαλψη και φροντίδα στους πολίτες αυτής τη χώρας από έντιμους ,υπεύθυνους, καταρτισμένους λειτουργούς που θα εργάζονται σε ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς .
Η μάχη δεν τέλειωσε .Μόλις αρχίζει.
