Μια νέα χρονιά ύφεσης, η
έκτη στη σειρά μετά το 2008 όταν μειώθηκε για πρώτη φορά το ΑΕΠ, θα είναι το
2013 αν εφαρμοστούν τα αντιλαϊκά μέτρα που προτείνει η κυβέρνηση από κοινού με
τους δανειστές συνολικού ύψους 13,5 δισ. ευρώ.
Τα μέτρα που θα εφαρμοστούν την
διετία 2013 – 2014, πλήττουν σχεδόν αποκλειστικά τα πιο φτωχά στρώματα κι
αναμένεται να επιδεινώσουν ακόμη παραπέρα την θέση τους, από κάθε άποψη:
μισθολογική, συνταξιοδοτική, κοινωνικών παροχών, κ.λπ.
Όπως αναφέρεται στο
μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής που δόθηκε στη δημοσιότητα μαζί
με τον προϋπολογισμό του 2013 και περιλαμβάνει μέτρα λιτότητας αξίας 14,24 δισ.
ευρώ μέχρι και για το 2016 (επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να παγιοποιήσει την
σημερινή πολιτική λιτότητας) από αυτά το 71,9% αφορά μείωση κοινωνικών δαπανών
και το υπόλοιπο 28,1% είναι μέτρα που στοχεύουν στην αύξηση των δημοσίων
εσόδων.
Πιο συγκεκριμένα από τα
14,24 δισ. ευρώ των περικοπών, το μεγαλύτερο μέρος (5,47 δισ. ευρώ) θα επέλθει
από μειώσεις σε συντάξεις, ενώ ακολουθούν τα έσοδα από την μεταρρύθμιση του
φορολογικού συστήματος (3,89 δισ.), μειώσεις μισθών (1,50 δισ.), περικοπές στην
υγεία (1,13 δισ.), την παιδεία (133 εκ.), στα προνοιακά επιδόματα (307 εκ.),
κ.α.
Οι περικοπές στις
συντάξεις αφορούν συγκεκριμένα:
- αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά δύο έτη (έσοδα 1,02 δισ. ευρώ),
- κατάργηση δώρων στις κύριες και επικουρικές συντάξεις (1,77 δισ.),
- κλιμακούμενη μείωση των συντάξεων που υπερβαίνουν τα 1.000 ευρώ (1,16 δισ.),
- κατάργηση δώρων στις κύριες συντάξεις ΟΓΑ (717 εκ.), και άλλα.
Οι αλλαγές στην φορολογία
που δεν έχουν γίνει ακόμη επίσημα γνωστές περιλαμβάνουν κατάργηση αφορολόγητου για παιδιά, πολλών φοροαπαλλαγών που αφορούν τους φτωχότερους,, όπως για
παράδειγμα το όριο των 5.000 ευρώ για τους ελεύθερους επαγγελματίες, μειώσεις στα
οικογενειακά επιδόματα, αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης καπνού, κ.α.
Τα έσοδα από τη μείωση του
μισθολογικού κόστους ειδικότερα θα προέλθουν από την κατάργηση και των
τελευταίων δώρων που είχαν απομείνει στον δημόσιο τομέα (431 εκ. ευρώ), τις
απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσω της εργασιακής εφεδρείας (167 εκ.), την
αναδιάρθρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για την μείωση της μισθολογικής
δαπάνης αναπληρωτών καθηγητών (74 εκ.), την μείωση του έκτακτου προσωπικού σε
ΑΕΙ/ΤΕΙ (13 εκ.), την μείωση προσλήψεων στα υπουργεία Παιδείας, Πολιτισμού και
Αθλητισμού (12 εκ.), κ.α.
Οι προβλεπόμενες περικοπές
στην υγεία και την παιδεία πιο ειδικά αφορούν: περικοπές στην φαρμακευτική
δαπάνη των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης (800 εκ. ευρώ), αυξημένη συνεισφορά
ασφαλισμένων (115 εκ.), μείωση των λειτουργικών δαπανών νοσοκομείων (85 εκ.),
μείωση λειτουργικών δαπανών ΑΕΙ/ΤΕΙ με συγχωνεύσεις (71 εκ.), κ.α.
Εκεί ωστόσο που η
αναλγησία τους ξεπερνάει κάθε φαντασία είναι στις περικοπές που προβλέπονται
στα προνοιακά επιδόματα. Το μαχαίρι θα πέσει στα οικογενειακά επιδόματα (86
εκ.), στις συντάξεις των ανασφάλιστων (50 εκ.), στα επιδόματα ανεργίας (30 εκ.)
που θα χορηγούνται με εισοδηματικά κριτήρια, στο ΕΚΑΣ που πλέον θα καταβάλλεται
μόνο σε όσους υπερβαίνουν τα 65 έτη, ακόμη και στις αποζημιώσεις για
μετακινήσεις ατόμων με αναπηρία (82 εκ.)!
Η επιδείνωση των όρων ζωής
όλου του λαού θα επέλθει κι ως αποτέλεσμα της κάθετης μείωσης των εργαζομένων
στις κοινωνικές υπηρεσίες. Με βάση τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου ο αριθμός
των εργαζομένων στα νοσοκομεία, για παράδειγμα, από το 2012 μέχρι το 2016 θα
μειωθεί κατά 12.851 άτομα! Ο αριθμός αυτός προκύπτει αν προσθέσουμε τις κατ’
έτος καθαρές αποχωρήσεις όπως διαμορφώνονται στην βάση των ετήσιων προσλήψεων
και αποχωρήσεων. Μπορεί να φανταστεί κανείς την διάλυση που θα επέλθει στα
νοσοκομεία, όπου θα συμβεί ό,τι ισχύει σήμερα στον ΕΟΠΠΥΥ…
Ευρύτερα αυτό που
αποκαλύπτεται μέσα από τις προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου και του κρατικού
προϋπολογισμού είναι μια …νέα Ελλάδα!
Οι περικοπές που δρομολογούνται θα μας
κάνουν να ξεχάσουμε ό,τι ξέραμε, μιας και θα σημάνουν το τέλος της (κατά βάση)
δημόσιας και (σχεδόν) δωρεάν υγείας και παιδείας, τη μόνιμη συμβίωσή μας με μια
ανεργία στο ύψος του 30%, συνταξιούχους που θα ζητιανεύουν και θα καθαρίζουν
τζάμια στα φανάρια κοκ. Υπ’ αυτό το πρίσμα το ζητούμενο των νέων μέτρων δεν
είναι οι εξοικονομήσεις που ζητούν οι πιστωτές, τουλάχιστον δεν είναι κυρίως
αυτές. Πριν απ’ οτιδήποτε άλλο είναι η εκ βάθρων, βαθιά συντηρητική αναθεώρηση
της κοινωνικής συμφωνίας που δέσποζε λίγο – πολύ όλη την μεταπολιτευτική
περίοδο με μια εργαζόμενη πλειοψηφία που στο εξής θα ζει σε συνθήκες
δουλοπαροικίας έχοντας απέναντί της μια ολιγαρχία κηφήνων που θα διασφαλίζει
την μακροημέρευση και την εξουσία της με την βία προς τους κάτω και την
υποτέλεια στους ξένους επικυρίαρχους, που θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι των
κοσμογονικών αλλαγών.
Γι’ αυτό τα σχέδια τους πρέπει να ακυρωθούν κι η
κυβέρνηση των ξεφτιλισμένων οικονομικών δολοφόνων να ανατραπεί!
ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
Στα ύψη ξανά το δημόσιο
χρέος, παρά το «κούρεμα»
Είναι τέτοιο το θράσος που
έχει η κυβέρνηση που δεν ντράπηκε να γράψει στο μεσοπρόθεσμο πως «οι θυσίες που
καλείται να υποστεί και πάλι ο ελληνικός λαός θα είναι οι τελευταίες». Το ίδιο
έλεγαν τον Μάιο του 2011, το ίδιο έλεγαν και τον Φεβρουάριο του 2012, για να
σταθούμε στα πιο τελευταία, κι όμως διαψεύστηκαν, όπως διαψεύστηκαν κι οι
προβλέψεις τους για την πορεία του δημόσιου χρέους, που αυξάνεται αδιάκοπα κι
είναι εκτός ελέγχου, παρά το «κούρεμα» των ομολόγων που ανακοινώθηκε τον
Μάρτιο. Έτσι, φέτος αναμένεται να φτάσει το 175,6% του ΑΕΠ, το 2013 το 189,1%
και το 2014 το 191,6%. Ο στόχος δηλαδή που είχε τεθεί να φτάσει το 120% του ΑΕΠ
το 2020 έχει κάνει φτερά, παρότι μάλιστα θα καταβάλουμε για την εξυπηρέτησή του
25,16 δισ. ευρώ, όταν για αποδοχές και συντάξεις φέτος θα καταβληθούν 19,56
δισ. και το 2013 θα δοθούν 17,51 δισ. ευρώ. Τα 25,16 δισ. ευρώ που θα δοθούν
για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους αποτελούν πρόκληση (ασχέτως του
γεγονότος ότι είναι σημαντικά λιγότερα από πέρυσι λόγω της αναδιάρθρωσης) αν τα
αντιπαραβάλλουμε στην χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων που φέτος
ανέρχεται σε 14,72 δισ. ευρώ, και το 2013 θα είναι μειωμένη κατά 4,3% φτάνοντας
τα 14,08 δισ. ευρώ.
Η αύξηση του δημόσιου
χρέους, τα υπέρογκα ποσά που συνεχίζουμε να δίνουμε για την εξυπηρέτησή του
αποκλείοντας την άσκηση κοινωνικής πολιτικής και μαζί η αλλαγή του προφίλ του
δημόσιου χρέους που πλέον το οφείλουμε σε κράτη, υπογραμμίζουν ότι η
αναδιάρθρωση έγινε αποκλειστικά και μόνο προς όφελος των δανειστών.
Τέλος, δεν πρέπει να
περάσει απαρατήρητη μια επιπλέον διάσταση του δανεισμού της Ελλάδας από τον
μηχανισμό του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας: το γεγονός πως το 55% του χρέους έχει συναφθεί
με κυμαινόμενο επιτόκιο. Διάσταση που δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για το
μέλλον όταν θα αρχίσουν να αυξάνονται τα επιτόκια, από τα ιστορικά χαμηλά
επίπεδα που βρίσκονται σήμερα. Τότε, θα δούμε το κόστος εξυπηρέτησης του δημόσιου
χρέους χωρίς εμφανή αιτία να απογειώνεται απαιτώντας ολοένα και περισσότερους
δημόσιους πόρους, πυροδοτώντας έτσι ένα νέο γύρο υπερχρέωσης.
Φορολογικός Καλλικράτης
Στους δήμους και κυρίως
στους φορολογουμένους θα περάσει το κόστος συναλλαγής με τις φορολογικές αρχές,
όταν θα υλοποιηθεί πλήρως στις αρχές του νέου χρόνου το σχέδιο της κυβέρνησης
να κλείσει 127 Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες (ΔΟΥ), αφήνοντας ανοιχτές μόνο
114 σε όλη τη χώρα. Οι εφορίες που κλείνουν μπορεί να μην είχαν εκείνα τα έσοδα
που καθιστούσαν επιβεβλημένη την λειτουργία τους, διευκόλυναν όμως τους
φορολογουμένους ώστε να διεκπεραιώσουν μια υπόθεσή τους ή να πάρουν μια
ενημερότητα. Στο εξής κάθε επαφή με την εφορία θα στοιχίζει για εκατομμύρια
πολίτες που κατοικούν στην επαρχιακή κι ιδιαίτερα στην ακριτική Ελλάδα οι
οποίοι θα είναι αναγκασμένοι να ταξιδεύουν επί ώρες ακόμη και να πληρώνουν
ξενοδοχείο για την διανυκτέρευσή τους αν θέλουν να επισκεφθούν μια εφορία.
Είναι πολύ χαρακτηριστική
η περίπτωση των Κυκλάδων όπου για 24 κατοικημένα νησιά θα παραμείνουν 2 εφορίες
και των Δωδεκανήσων, όπου οι κάτοικοι 26 κατοικημένων νησιών θα εξυπηρετούνται
από 2 ΔΟΥ. Η κυβέρνηση βέβαια πετάει το μπαλάκι στους δήμους, λέγοντάς τους πως
αν θέλουν να παραμείνουν οι εφορίες στα νησιά τους, τότε να αναλάβουν οι ίδιοι
το κόστος της συντήρησής τους. Κι έτσι να χρεοκοπήσουν μέχρι ενός. Κι όσοι
ακόμη έχουν γλιτώσει…
Το φάντασμα και το μάθημα
της Αργεντινής
Η καταδικαστική για την
Αργεντινή απόφαση που έλαβε προ ημερών αμερικανικό εφετείο μετά από προσφυγή
κερδοσκοπικού κεφαλαίου (Έλιοτ Κάπιταλ) το οποίο δεν είχε δεχθεί τους όρους της
αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους που είχε επιβάλει το Μπουένος Άιρες το 2005
και το 2010, χρησιμοποιήθηκε ξανά ως φόβητρο απέναντι στο αίτημα μονομερούς
διαγραφής του ελληνικού δημόσιου χρέους. «Ότι και να κάνετε το χρέος θα
πληρωθεί», ήταν το μήνυμα.
Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε
πως έχουν ένα δίκιο: Η Αργεντινή έκανε μισή δουλειά, καθώς ναι μεν δεν πλήρωσε,
ταυτόχρονα όμως δεν φρόντισε να απονομιμοποιήσει τα επίμαχα ομόλογα μέσω
λογιστικού ελέγχου τους που θα αποδείκνυε ότι δεν πρέπει να πληρωθούν, κι έτσι
θα ακύρωνε εκ προοιμίου κάθε αίτημα πληρωμής τους από κερδοσκοπικά κεφάλαια που
ειδικεύονται σε τέτοιες διεκδικήσεις, απασχολώντας στρατιές νομικών.
Αυτά
μάλιστα τα κεφάλαια που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κι ελληνικά ομόλογα και δεν
δέχτηκαν το «κούρεμα» του PSI επέβαλαν τον Μάιο στην κυβέρνηση Παπαδήμου να τα
εξοφλήσει στο ακέραιο…
