Έγγραφη διαμαρτυρία –καταγγελία εναντίον του ΕΟΠΥΥ από τους γιατρούς του Κέντρου Υγείας Αλιάρτου Βοιωτίας

Τις τελευταίες μέρες πολλοί γιατροί δέχονται σημειώματα από τον ΕΟΠΥΥ -Δ/ση Φαρμάκου –Τμήμα εκκαθάρισης συνταγών (ΚΜΕΣ) για υπερσυνταγογράφηση.

Τα σημειώματα αυτά μάλιστα δεν αποστέλλονται απ’ ευθείας στους ίδιους, αλλά ως ένα είδος νέου τύπου «ραβασακίου» δίδονται σ’ αυτούς διά μέσω των τοπικών πρώην ΥΠΑΔ που λειτουργούν ως περιφερειακά τμήματα του ΕΟΠΥΥ.

Έτσι, πέραν του απαραδέκτου εκφοβιστικού περιεχομένου τους -που θα αναφέρουμε κατωτέρω- εκθέτουν και σε συκοφαντική δυσφήμηση τους εν λόγω ιατρούς, αφού τα σχετικά δεδομένα είναι προσβάσιμα από πολλούς άλλους.

Και βέβαια οι «διευθυντές» του τοπικού παραρτήματος του ΕΟΠΥΥ που παραδίδουν το ραβασάκι, είναι παντελώς ανίκανοι να δώσουν οποιαδήποτε εξήγηση ή οδηγία στους «παρανομούντες» γιατρούς –παραλήπτες, αφού και οι ίδιοι δεν έχουν καμία συγκεκριμένη οδηγία, πέραν του να λειτουργήσουν ως διακομιστές.

Ως προς το καθαυτά περιεχόμενο:

Στα «ενημερωτικά» αυτά παρατίθενται ποσοστιαία στοιχεία για την συνταγογράφηση των γιατρών αυτών σε διάστημα μηνός. (Ομιλούμε για ποσοστιαία στοιχεία και όχι για στατιστική απεικόνιση, γιατί ο τρόπος επεξεργασίας και παράθεσής τους είναι στοιχειωδώς προσβλητικός και για τον επιστήμονα ιατρό και για την επιστήμη της στατιστικής).

Κύριο στοιχείο της ποσοστιαίας αυτής απεικόνησης είναι η αναφορά συνταγών ανά μήνα που έγραψε ο γιατρός και συγκρίνεται με το αντίστοιχο «μέσο όρο» της επικράτειας.

Ξεχνούν οι συντάχτες αυτών των «ραβασακίων» ότι:

1.   Ο Γενικός Γιατρός, ο Παθολόγος και ο Αγροτικός Γιατρός –ιδίως στην περιφέρεια- δεν συνταγογραφούν μόνον τις αγωγές που εκείνοι αποφασίζουν για τον ασθενή που χειρίζονται, αλλά συνταγογραφούν και αγωγές σχεδόν όλων των ειδικοτήτων που λαμβάνει ο ασθενής καθ’ υπόδειξη του θεράποντος –άλλου- ειδικού.

Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι αυτοί οι γιατροί –κυρίως στην επαρχία- συνταγογραφούν όλα αυτά που σε διαφορετική περίπτωση θα αναγραφόντουσαν από 10-20 άλλες ειδικότητες. Και αυτό γίνεται έτσι, γιατί έτσι προβλέπεται από νομικής και υπηρεσιακής άποψης.

Αυτό φυσικά οδηγεί στο να είναι απόλυτα απαραίτητο να αναγράψουν πλήθος συνταγών ανά μήνα.

2.   Οι ασθενείς που επισκέπτονται τα ιατρεία αυτά είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία άνθρωποι που πάσχουν από περισσότερα του ενός νοσήματα και λαμβάνουν πλέον του ενός σκευάσματα για το κάθε νόσημα.

Με απλά μαθηματικά αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς αυτοί χρειάζονται (για τα φάρμακα όλων τους των παθήσεων, που εν προκειμένω συνταγογραφούν οι αναφερθέντες γιατροί) κατ’ ελάχιστον δύο συνταγές.

(Ας σημειώσουμε δε ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι ένας γιατρός σε Χωριά των 2 ή και 3 χιλιάδων κατοίκων με υπερήλικες το πλείστον, κάτι που εκτοξεύει αυτούς τους αριθμούς).

Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι σε ένα μέτριου πληθυσμού και κίνησης ιατρείο οι επισκέψεις αυτές κινούνται σε ημερήσια βάση σε 30-40 ασθενείς, αβίαστα βλέπει κανείς ότι ένα μέσο ιατρείο θα μπορούσε να συνυπογραφεί 30χ2 έως 40χ2 = 60 έως 80 συνταγές την ημέρα, ήτοι 1.320 έως 1.760 συνταγές το μήνα, κάτι που είναι εντός των προβλεπομένων,  από ιατρικής και γεωπολιτικής πλευράς, αφού οι περισσότεροι των εξυπηρετουμένων ασθενών δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε άλλες ειδικότητες για τη μηνιαία θεραπεία που λαμβάνουν από αυτές.

Με δεδομένο μάλιστα ότι κάποιοι δεν χρειάζονται 2 συνταγές, ενώ σε κάποια Ιατρεία ο όγκος των ασθενών είναι μικρότερος, ο συνήθης αριθμός συνταγών αυτών των Ιατρείων (και ιδίως των Περιφερειακών Ιατρείων και των Ιατρείων Συνταγογράφησης των Κέντρων Υγείας) είναι απολύτως αποδεκτός (με τα σημερινά ιατρικά, νομικά και γεωπολιτικά δεδομένα) όταν κινείται σε αριθμούς πέριξ των 1.000 συνταγών μηνιαίως. Και όμως, οι γιατροί αυτοί ελέγχονται ως «υπερσυνταγογράφοι» αν και έχουν γράψει συνταγές των οποίων ο αριθμός υπολείπεται πολύ αυτών των αριθμών.

Ο ΕΟΠΥΥ δηλαδή δίδει ως αριθμό αναφοράς τις 77 συνταγές ανά μήνα υπονοώντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι πρέπει να προσεγγίσουμε αυτόν τον αριθμό, ήτοι 3-4 συνταγές ανά ημέρα.

Μέσος όρος των 77 συνταγών ανά μήνα σαφώς και προκύπτει αν δεί κανείς τα δεδομένα σε πανεθνικό επίπεδο, αλλά αυτό ανάγεται σε μέσο όρο αναφοράς για τους γιατρούς αυτούς γιατί οι συντάκτες αυτών των «ραβασακίων» ασελγούν πάνω στην επιστήμη της στατιστικής.

 Προσμετρούν δηλαδή στο μέσο όρο όλους τους γιατρούς της χώρας (περί τις 80.000) μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι είναι γιατροί ειδικοτήτων που αναγράφουν –ως εκ της ιδιότητάς τους- ελάχιστες συνταγές ετησίως ενώ πολλοί άλλοι αναγράφουν άπαξ την γνωμάτευση και ο ασθενής συνεχίζει την αγωγή του στον τόπο κατοικίας του, λαμβάνοντας την συνταγή από τους διωκόμενους γιατρούς.

Π.χ. Ο ογκολόγος, ο αιματολόγος, ο νευρολόγος, ο ψυχίατρος και πολλοί άλλοι ειδικοί θα γράψουν γνωμάτευση για τον κάθε ασθενή τους και σχεδόν καμία συνταγή, πέραν ίσως της πρώτης. Το ειδικό ιατρείο ενός νοσοκομείου, το ίδιο. Αυτές όμως οι αγωγές θα αναπαράγονται καθ’ όλο το διάστημα που ορίστηκε –όπως πρέπει ιατρικώς- από πού αλλού, ιδίως στην επαρχία? Από τους «υπόλογους» γιατρούς.

Από την άλλη υπάρχουν ειδικότητες που θα γράψουν από καμία έως ελάχιστες αγωγές –όπως είναι χειρουργικές και εργαστηριακές, αλλά και άλλες ειδικότητες.

Όμως, από ότι φαίνεται, όλο τον όγκο συνταγογράφησης (που προέρχεται κυρίως από τους δακτυλοδεικτούμενους γιατρούς) τον αθροίζουν μαζί με τις απειροελάχιστες συνταγές των λοιπών γιατρών και μετά τον διαιρούν με το σύνολο των γιατρών, βαφτίζοντας το ψάρι κρέας.

Μόνο νοσηροί εγκέφαλοι μπορούν να μαγειρέψουν έτσι τα στατιστικά στοιχεία. Τα γνωστά «Greek statistics” ωχριούν μπροστά στις καινοφανείς μεθόδους αξιοποίησης (βεβήλωσης) της στατιστικής επιστήμης από τον ΕΟΠΥΥ.

Είναι φανερό ότι με αυτή τη τακτική επιδιώκεται η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους, όπως:

1.   Με εξορθολογισμό των παρεχομένων αγωγών που καλύπτει το κράτος (π.χ. έως σήμερα ακόμη χορηγούνταν οι καλσιτονίνες και τα ιχθυέλαια, καθώς και πολλά άλλα σκευάσματα με μηδενικές αποδείξεις χρησιμότητας, ενώ συνεχίζουν να καλύπτονται πολλά ακόμη με αμφίβολη ωφελιμότητα. Από την άλλη, φάρμακα 2ης και 3ης γραμμής, με βάση την ιατρική επιστήμη, που στοιχίζουν κάμποσες εκατοντάδες ευρώ, εξακολουθούν και χορηγούνται σε κάθε ασθενή ως αρχική θεραπεία, χωρίς κανέναν να απασχολεί αυτό. Απεναντίας, συντηρείται από τους ιθίνοντες, προφανώς για να υπάρχει πρόσφορη λάσπη για ρήψεις κατά του ιατρικού σώματος συλλήβδην, όταν αυτό κριθεί απαραίτητο).

2.   Με ουσιαστικό έλεγχο –από επιστημονικής πλευράς- της συνταγογραφίας, όχι από διοικητικούς που όλα τα «σφάζουν», αλλά από μικτές επιτροπές παραγόντων του ΕΟΠΥΥ και εκπροσώπων των επιστημόνων.

Επειδή όμως αυτό και αποτελεσματικό θα ήταν και σοβαρότητα και μεθοδικότητα απαιτεί, προκαλεί αναφυλαξία στους ιθύνοντες, αποδεικνύοντας ότι ο στόχος τους δεν είναι ο εξορθολογισμός των δαπανών και η περιστολή της σπατάλης, αλλά η συγκράτηση των δαπανών, έστω και με καρατόμηση των στοιχειωδών κοινωνικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των πολιτών και υποχρεώσεων της πολιτείας.

3.   Με αποφάσεις που λαμβάνονται από την πολιτεία και προσαρμόζουν τα ποσοστά και τα χορηγούμενα φάρμακα (κατά νόσο) στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων του κράτους, έτσι που το τελικό κόστος της συνταγογράφησης να είναι αυτό που επιδιώκεται από την πολιτεία.

Αυτό όμως θα οδηγούσε σε φανερή καρατόμηση των ασφαλισμένων και καταδίκη τους σε αργό θάνατο (αφού δεν θα είχε προηγηθεί    εξορθολογισμός με βάση την επιστημονική άποψη) κάτι για το οποίο δεν θα    μπορούσαν να κρυφτούν νίπτοντας τας χείρας τους.

Από ότι φαίνεται όμως οι ιθύνοντες δεν έχουν το πολιτικό ανάστημα να αναλάβουν την ευθύνη και τις συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος, επιθυμώντας μεν να καρατομήσουν αυτά τα δικαιώματα, αλλά προβάλλοντας ως δήμιο τον γιατρό που στέκεται δίπλα στον ασθενή.

4.   Με εκφοβισμό και τρομοκράτηση των επιφορτισμένων με τη συνταγογράφηση γιατρών, ώστε αυτοί να στερήσουν τη θεραπεία των πολιτών από φόβο και να επιτευχθεί έτσι η συρρίκνωση της δαπάνης.

Δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε ολοκληρωμένα το τι θα μπορούσε να προταθεί από εμάς. Το ιατρικό σώμα έχει προτάσεις που όμως παραχώνονται στα συρτάρια των «αρμοδίων».

Της παρούσης όμως είναι να επισημάνουμε ότι οι «άτεγκτοι –τίμιοι και εθνοσωτήρες μας» πολιτικοί και ιθύνοντες, επέλεξαν αυτή τη μέθοδο –του εκφοβισμού και της τρομοκράτησης- ως αποτελεσματική.

Έτσι πιστεύουν ότι και θα μπορούν να κοκορεύονται στους «πελάτες τους» ότι δεν άγγιξαν τα δικαιώματά τους στην υγειονομική κάλυψη (παρά τις πιέσεις που δέχτηκαν !!) και το ταμείο θα φέρουν στην «ισορροπία» που προσδοκούν.

Ο αργός θάνατος των πολιτών, είναι απλά αδιάφορο θέμα γι’ αυτούς.

Αυτός όμως ο φαρισαϊσμός δεν θα καρποφορήσει.

Οι γιατροί απαιτούν:

1.   Να αφεθούν επιστημονικά ελεύθεροι να πράξουν το καθήκον τους εντός των νόμιμων πλαισίων. Τέτοια πλαίσια είναι η κείμενη νομοθεσία και η ιατρική δεοντολογία, μαζί με την επαγγελματική ευσυνειδησία.

Αυτά απαιτούν από τους γιατρούς να αναγράφουν στους προσερχόμενους ασθενείς, όλα τα φάρμακα που η ιατρική επιστήμη συστήνει για την περίπτωσή τους και αυτό κάνουν.

Γι’ αυτό και προκύπτουν οι αριθμοί για τους οποίους εξαπολύθηκε εναντίον τους πογκρόμ τρομοκράτησης.

 Προκαλούμε μάλιστα τον ΕΟΠΥΥ να κάνει το βήμα που δεν αποτολμά. Να συστήσει δηλαδή επιτροπές από παράγοντες του ΕΟΠΥΥ και εκπροσώπους των ειδικοτήτων και να προβεί σε συστηματικό έλεγχο της συνταγογράφησης με νόμιμα και επιστημονικά κριτήρια για να δούμε ποιός είναι ο «υπόλογος», γιατί τον επιστημονικά τεκμηριωμένο έλεγχο δεν είμαστε εμείς που τον φοβόμαστε και τον αποτρέπουμε, αλλά αυτοί.   

Γι’ αυτό και δεν τον αποτολμούν.

2.   Να πάψει ο ΕΟΠΥΥ να λειτουργεί ως τρομοκράτης. Αν θέλει να επιβάλει συγκεκριμένο αριθμό συνταγών ανά γιατρό ή ανά ασθενή ή άλλο αριθμητικό περιορισμό, να το πράξει με σχετικό του έγγραφο και όχι να μας απειλεί για υπέρβαση ορίων που δεν έχει θέσει.

Δεν αποτολμά όμως κάτι τέτοιο, γιατί γνωρίζει ότι θα είναι υπόλογος.

Τα έως σήμερα έγγραφα του ΕΟΠΥΥ, καθώς και η κείμενη νομοθεσία, πουθενά δεν θέτουν τέτοια ή άλλα αριθμητικά όρια, αλλά επιστημονικά πλαίσια (όπως π.χ. τα θεραπευτικά πρωτόκολλα του ΕΟΦ, τα οποία στον έλεγχό του ο ΕΟΠΥΥ ενόχως αποσιωπά).

Ωστόσο περίσσεψε το θράσος και απειλεί επιστήμονες για υπέρβαση ορίων που ποτέ δεν έθεσε.

Συνεπώς, οι ιθύνοντες του ΕΟΠΥΥ, διαπομπεύοντας τους γιατρούς για μη τήρηση υποχρεώσεων που από πουθενά δεν έχουν προσδιοριστεί, το μόνο που κάνουν είναι να θέτουν εαυτόν στο κλαμπ των εκβιαστών και να παρανομούν ευθέως.

Τέλος δηλώνουμε, ότι, έως ότου υπάρξει απόφαση του ΕΟΠΥΥ που να θέτει αριθμητικά όρια σε οτιδήποτε σχετικό με τη συνταγογράφηση, εμείς θα συνεχίσουμε να βοηθούμε τους ασθενείς μας στο μέγιστο δυνατό βαθμό, αρνούμενοι να εξυπηρετήσουμε 1 με 2 ασθενής την ημέρα, όπως απαιτεί ο «Μέσος Όρος» των ΕΟΠΥΥ statistics.

Αν τελικά o ΕΟΠΥΥ λάβει απόφαση παρεμφερή με το πνεύμα των εκβιαστικών ραβασακίων και των ΕΟΠΥΥ statistics (όπως π.χ. 77 συνταγές το μήνα, ήτοι 3-4 συνταγές τη μέρα, ήτοι μας διατάξει «να δώσουμε την δυνατότητα να ζήσουν οι 1-2 που θα έρθουν στο ιατρείο μας και τους υπόλοιπους να τους ρίξουμε στην πυρά»), τότε σαφώς θα βάλει την ταφόπλακα στην κάλυψη των υγειονομικών αναγκών των πολιτών και τότε, θα επανακαθορίσουμε και εμείς τη στάση μας.

Και θα πρέπει να είναι σίγουροι οι κύριοι αυτοί ότι τόσο εμείς, όσο και οι πολίτες, θα βρεθούμε απέναντί τους με κάθε δυνατό και νόμιμο μέσο.

 Οι Γιατροί του Κέντρου Υγείας Αλιάρτου και των Περιφερειακών του Ιατρείων

Αλίαρτος 15/11/2012