Γιατί, μαμά; “Ένα εκατομμύριο απορίες και ένα ευχαριστώ.”

Το θεατρικό του παραλόγου

Απόσπασμα από το θεατρικό έργο (Μυθοπλασία) που παίζεται εδώ και πολύ καιρό στην πόλη μας

- Μαμά;;; Μπορώ να ρωτήσω κάτι;

- Ότι θες, αγάπη μου, και ξέρεις ότι η μαμά ξέρει τα πάντα.

- Σαν το 11880;

- Όχι, σαν κάποιο συνάδελφο της μαμάς στο νοσοκομείο που δουλεύει. Τέλος πάντων, για πες…

- Εκεί στο νοσοκομείο που δουλεύεις έχει πολλούς σαν εσένα που τους έκοψαν τα λεφτά τους όπως σε σένα;

- Δυστυχώς, αγάπη μου, είναι πάρα πολλοί.

- Και όλοι κλαίνε σαν εσένα;

- Άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο, άλλοι πάλι καθόλου. Υπάρχουν και κάποιοι που δεν κλαίνε, αλλά γελάνε, αγάπη μου.

- Είναι χαζοί;

- Είναι, αγάπη μου. Έχουν αυτό που λέμε εμείς οι μεγάλοι «άγνοια κινδύνου».

- Α, καλά, αφού το λέτε εσείς οι μεγάλοι… Και αυτοί που κλαίνε βρίζουν και φωνάζουν όπως εσύ και ο μπαμπάς;

- Ναι, αγάπη μου, πάρα πολύ, και στεναχωριούνται που δεν μπορούν να βρουν λεφτά για τα παιδάκια τους.

- Και γιατί δεν κάνετε κάτι όλοι εσείς οι πολλοί εκεί στο νοσοκομείο;

- Γιατί, μωρό μου, εκεί στο χοσπιταλιστάν είναι ένας κακός βεζίρης, που σαν μπαμπούλας τριγυρνά μέσα στο κτίριο και φοβίζει όλον τον κόσμο, για να μην κάνει κανένας τίποτε.

- Είναι μόνο ένας; Ένας άνθρωπος είναι μόνος του;

- Όχι, αγάπη μου, δεν είναι μόνος του. Έχει από κοντά του τη βεζιροπούλα και ένα τσομπανόσκυλο που γαβγίζουν όλη μέρα και φοβερίζουν τον κόσμο ότι θα τους απολύσουν και θα τους κάνουν πολλά κακά. Έφερε και καινούριο χαλίφη ο βεζίρης. Έναν τίποτε που τον πρότεινε ένας αγάς που τον ενέκρινε μια πριγκίπισσα φιλενάδα ενός πασά από την Πόλη.

- Μαμά, σαν παραμύθι μου τα λες και γελάω.

- Και εμείς γελάμε, αγάπη μου, με αυτά που βλέπουμε. Φαντάσου, ο χαλίφης ήρθε πριν βγει το φιρμάνι του. Τον λέμε αχυράνθρωπο, αλλά μάλλον το καλαμοκαβαλάρης του πάει καλύτερα.

- Καλαμο τι;

- Αυτός που καβαλάει το καλάμι, δηλαδή αυτός που νομίζει ότι είναι ο καλύτερος και ο πρώτος, αλλά στην ουσία είναι ένα τίποτε με μπόλικο καθόλου.

- Και γιατί δεν βγάλανε το φιρμάνι;

- Αααα αυτό είναι το γελοίο! Τον ξέχασαν, αγάπη μου! Τον ξέχασε ο αγάς να τον βάλει στο φιρμάνι!

- Δεν κατάλαβα, μαμά.

- Ούτε αυτός, αγάπη μου, αλλά τέλος πάντων.

- Και όλοι εσείς εκεί στο νοσοκομείο αυτόν το βεζίρη τον φοβόσαστε;

- Ο κακός βεζίρης, κουκλί μου, είναι ένας άνθρωπος υποχθόνιος και προβληματικός. Έχει βάλει τους υποτακτικούς του σε θέσεις κλειδιά και με ένα του πρόσταγμα μαστιγώνουν όσους τολμούν να του πουν όχι ή να τον αγνοήσουν. Όσοι λέει δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του και τους απειλεί ότι θα τους ρίξει στα υπόγεια μπουντρούμια για πολλά χρόνια.

- Έχει υπόγεια μπουντρούμια στο νοσοκομείο;

- Έχει, πώς δεν έχει. Μπορεί να είναι υπόγεια ή και στον τρίτο όροφο ή σε άλλη φυλακή, αλλά μπουντρούμια έχει πολλά. Και να μην έχει, αυτός ο κακός βεζίρης φτιάχνει καινούρια.

- Ναι, αλλά μού έχεις πει ότι τα φαντάσματα και τους μπαμπούλες δεν πρέπει να τους φοβόμαστε, γιατί ο φόβος μας είναι η δύναμή τους.

- Ναι, καρδούλα μου, έτσι είναι. Έχεις απόλυτο δίκιο. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι εκεί στο νοσοκομείο συζητούν πια φανερά και όχι κρυφά όπως παλιά για το τι πρέπει να κάνουν με τον κακό βεζίρη και πως πρέπει όλοι μαζί να τον διώξουμε.

- Θα τον στείλετε σπίτι του ή στη φυλακή;

- Αυτό, αγαπούλα μου, θα το κρίνει ο δικαστής και ο καλός Θεούλης. Αν και μπορεί να γίνει και αλλιώς, με την Αγία Τροϊκάδα.

- Δηλαδή, μαμά;

- Έχουν έρθει κάποιοι άνθρωποι από την Ευρώπη και θέλουν να διώξουν κόσμο από το Δημόσιο, καρδούλα μου, γιατί κάποιοι χαλίφηδες, βεζίρηδες, αγάδες και πασάδες έβαλαν πολλούς γνωστούς τους και έφαγαν πολλά λεφτά. Γι’ αυτό θέλουν να διώξουν κόσμο και θα διώξουν αυτούς που δεν έχουν πολλές σπουδές.

- Και θα διώξουν και αυτόν;

- Μπααα, ματάκια μου! Αυτός ετοιμάζει χαρτιά μάθαμε για να γλιτώσει.

- Και μπορεί να το κάνει αυτό, μαμά;

- Μπορεί, ψυχή μου! Αυτός όλα τα μπορεί.

- Ναι, αλλά οι Έλληνες δεν έδιωξαν τους βεζίρηδες από την Ελλάδα μαζί με τους αγάδες και τους πασάδες;

- Αυτοί που έχουμε τώρα, αγάπη μου, είναι πολύ χειρότεροι από τους Τούρκους. Είναι Γενίτσαροι. Είναι Έλληνες, αλλά χωρίς καρδιά. Το μόνο που θέλουν είναι αίμα, δάκρυα και φόβο να βλέπουν στα μάτια του κόσμου.

- Και πότε θα τους διώξετε όλους αυτούς από το νοσοκομείο, μαμά;

- Δεν θα τους διώξουμε από το νοσοκομείο, καρδιά μου. Από το παλάτι θα τους πετάξουμε σύντομα, αφού πρώτα τους φτύσουμε τόσο πολύ που θα κάνουν μπάνιο για 40 μέρες.

- Και αυτόν τον καλαμο – πώς – τον είπες θα τον διώξετε και αυτόν;

- Αυτός, καρδιά μου, είναι τόσο άχυρο, που ακόμη και οι εφημερίδες του κάνανε καζούρα και αυτός, αντί να παραιτηθεί, γελάει σαν χάνος. Αυτόν θα τον φάει ο βεζίρης μόνος του. Όλοι αυτοί οι υποτακτικοί του είναι τόσο επικίνδυνοι, που ο αγάς θα τον στείλει σπίτι του χωρίς να καταλάβει τι και πώς. Είναι και ομορφούλης. Μην τον κλαις, αυτός όλο και σε κάποια χρυσή αυλή θα βρει να τρυπώσει.

- Μαμάκα, πολύ με στεναχώρησε αυτό το παραμύθι.

- Και εμάς, καρδούλα μου, μας στεναχωρεί, αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Έρχεται ο καιρός, καρδούλα μου, λίγοι μήνες έμειναν. Υπομονή!

- Τι θα γίνει σε λίγους μήνες, μαμάκα;

- Εκλογές, αγάπη μου. Εκλογές. Αλλά αυτό είναι άλλο παραμύθι.

                                                                              

                                                                   «ΑΦΥΠΝΙΣΗ» Γ.Ν. Χαλκίδας

Πηγή: www.e-erkyna.gr

Τα παπούτσια στο χέρι!

Η απόφαση του Παπανδρέου να αποφύγει τις εκλογές, όπου τον περιμένει μια συντριπτική ήττα και να  προκρίνει  το δημοψήφισμα (που όμως δεν γνωρίζουμε με ποιο ερώτημα θα το μεθοδεύσει!!!)  συνιστούν ένα ωμό εκβιασμό του ελληνικού λαού.

Μπροστά σε αυτό το δημοψήφισμα, κυβέρνηση, ΕΕ και όλα τα καθεστωτικά ΜΜΕ θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, τα ψέματα,  τις απειλές, την προβοκάτσια σε μια προσπάθεια έστω και οριακά να υφαρπάξουν το ΝΑΙ στη νέα δανειακή σύμβαση, που θα υποθηκεύει την εθνική  κυριαρχία της  χώρας και θα την μετατρεπει σε προτεκτοράτο, θα εξαθλιώνει το λαό  και θα επιβάλει τον εργασιακό   μεσαίωνα.

Θα χρησιμοποιήσουν την  άκρατη  καταστροφολογία (όπως κάτι ανάλογο επιχείρησαν  με το περιβόητο σχεδιο Ανάν στην Κύπρο)  σε μια προσπάθεια να  αποφύγουν την  περίπτωση  ο λαός να καταψηφίσει τη  νέα δανειακή σύμβαση.

Για αυτό επιμέναμε από αυτό εδώ  το ιστολόγιο (πχ κλικ εδώ),  ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου πρέπει να πέσει κάτω από την ασφυκτική πίεση του εργατικού και λαϊκού  κινήματος και μιας γενικής πολιτικής απεργίας διάρκειας, όταν οι δυνάμεις της κοινοβουλευτικής αριστεράς, μη έχοντας εμπιστοσύνη στη δυναμική του κινήματος, ζητούσαν εκλογές για να βελτιώσουν τη θέση τους στο πολιτικό σκηνικό .

Ο Παπανδρέου  θα έκανε εκλογές μόνο όταν του το ζητούσαν τα μεγάλα αφεντικά του.

Μόνη λύση τώρα είναι ένταση των αγώνων  για την ανατροπή της κυβέρνησης,  για την ανατροπή της χούντας Κυβέρνησης ΕΕ-ΔΝΤ .

Ακόμα και  σε δημοψήφισμα να οδηγήσει το λαό ο Παπανδρέου (εκτός αν σχεδιάζει ένα   επιμέρους ψευτοδημοψήφισμα ), εμείς εκτιμούμε ότι  ήρθε η ώρα ο Ελληνικός λαός με ένα περήφανο και στεντόρειο ΟΧΙ να του δώσει τα παπούτσια στο χέρι !!!

Στο χέρι της κοινής δράσης της Αριστεράς και του ταξικού εργατικού κινήματος  αλλά και  του ευρύτερου λαϊκού κινήματος είναι να τους στείλει  στον αγύριστο!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.

Οι εγκύκλιοι για την εφαρμογή του νέου βαθμολογίου στο Δημόσιο και για το καθεστώς εφεδρείας

Για να τις ανακτήσετε κλικ εδώ

Απόφαση – Διαμαρτυρία της κοινής Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης Ιατρών ΕΣΥ Λέσβου και του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείου Μυτιλήνης.

Είχαμε υποσχεθεί ότι θα παρακολουθήσουμε το θέμα με ενδιαφέρον ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Σημερινή απόφαση από τους εργαζόμενους στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης ΚΛΙΚ ΕΔΩ

                               Απόφαση – Διαμαρτυρία

της κοινής Γενικής  Συνέλευσης της Ένωσης Ιατρών ΕΣΥ Λέσβου και του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο  Μυτιλήνης.

Εμείς οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου Μυτιλήνης τον τελευταίο καιρό πέρα από την  λεηλασία των μισθών και την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων μας, βιώνουμε ένα ασφυκτικό κλίμα τρομοκράτησης από την μεριά της διοίκησης που δεν έχει προηγούμενο. Με αλλεπάλληλα και επαναλαμβανόμενα περιστατικά ο νέος διοικητής προσπαθεί να στήσει ένα πνιγηρό εργασιακό περιβάλλον  με εμφανή στόχο να εκφοβήσει και να διασπάσει τους εργαζόμενους.

   Χαρακτηριστικά περιστατικά που αντικατοπτρίζουν την κατάσταση  είναι:

-Σε κάθε ευκαιρία θυμίζει στους εργαζόμενους ότι «…υπάρχει και η εφεδρεία…»

-Προκειμένου να πειθαρχήσουμε στο εργασιακό μοντέλο που οραματίζεται δηλαδή «…να μάθουμε να δουλεύουμε με ελάχιστο μισθό, με λιγότερο προσωπικό και να αποδίδουμε περισσότερη  και ποιοτικότερη εργασία …» συνεχώς μας ενημερώνει για τους μισθούς της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Διατυπώνει προκλητικά ερωτήματα όπως «…κατά πόσο θα είσαστε ευχαριστημένοι με μισθό 250€…» και στο βαθμό που διατυπωθούν από την πλευρά των εργαζομένων αντιρρήσεις τους  επαναφέρει στην πραγματικότητα με λεγόμενα όπως «...πέρασε ο καιρός  του  μιλφέιγ τώρα είμαστε στην εποχή του λουκουμά…»

-Τις τελευταίες μέρες κατά την διάρκεια της κατάληψης που έγινε με απόφαση Γενικών Συνελεύσεων των δύο σωματείων, της Ένωσης Ιατρών ΕΣΥ Λέσβου και του Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσ. Μυτιλήνης επανειλημμένα ο διοικητής απευθύνθηκε με ανακριτικό και στοχευμένο τρόπο σε  εργαζόμενους που είχαν ενεργητική συμμετοχή στην κινητοποίηση ζητώντας τα  στοιχεία τους!!!

-Επίσης επικαλούμενος εντολή του υπουργείου, έστειλε τελεσίγραφο στους δύο συλλόγους ότι θα καλέσει εισαγγελέα «…για παρεμπόδιση εσόδων…».

   Οι εργαζόμενοι γνωρίζουμε πως η ένταση του αυταρχισμού αποτελεί κυβερνητική πολιτική, όμως αναρωτιόμαστε τα όσα συμβαίνουν στο νοσοκομείο αποτελούν  εφαρμογή αυτής της πολιτικής ή εδώ υπάρχει επιπλέον η προσωπική επιλογή της διοίκησης «να  φανεί  βασιλικότερη του βασιλέως»

   Εμείς οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο θέλουμε να καταστήσουμε σαφές πως κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και διάσπασης των εργαζομένων θα πέσει στο κενό. Ήδη όλες οι μέχρι σήμερα απόπειρες μεταφέρθηκαν στα συλλογικά όργανα των σωματείων μας ώστε να λάβουν την  κατάλληλη απάντηση.

Θέλουμε να ενημερώσουμε την διοίκηση ότι:

1.     Γνωρίζουμε πολύ καλά το «τι Νοσοκομείο χρειάζονται οι πολίτες της Λέσβου», γιατί εκτός από εργαζόμενοι είμαστε -εμείς και οι οικογένειές μας- χρήστες των υπηρεσιών που προσφέρει και μάλιστα με επίγνωση των νησιωτικών περιορισμών. Σίγουρα πάντως ο δρόμος για αυτό το νοσοκομείο δεν περνά μέσα από τις περικοπές τις συγχωνεύσεις και την ιδιωτικοποίηση της υγείας.

2.     Η κυβέρνηση που εκπροσωπεί μας έχει μαυρίσει την ψυχή και τα όνειρα μας, όμως δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να μας μαυρίσει και την καθημερινότητα μας.

3.     Έχουν περάσει περισσότεροι από 15 διοικητές τα τελευταία 25 χρόνια με πολλούς από αυτούς είχαμε έντονες, έως ακραίες πολλές φορές αντιπαραθέσεις, δεν δημιουργήθηκαν όμως ποτέ προϋποθέσεις ώστε να τεθεί Θέμα – Αίτημα  «να φύγει ο διοικητής». Εμείς οι εργαζόμενοι δεν επιθυμούμε να αλλάξει αυτή η παράδοση, όμως δεν μπορεί να συνεχίσουν οι πρακτικές και μεθοδεύσεις τρομοκράτησης.

4.     Αυτές οι πρακτικές θα πέσουν στο κενό δεν θα βρουν «πρόθυμους», αντίθετα θα ενδυναμώσουν την αντίσταση, τη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη των εργαζομένων στο Νοσοκομείο.

5.     Απόφαση της γενικής μας συνέλευσης είναι: Καμία εφεδρεία, Καμία συνδικαλιστική δίωξη, η τρομοκρατία δεν θα περάσει, κανένας εργαζόμενος μόνος του.

Παράλληλα η κοινή Γενική συνέλευση των δύο Συλλόγων του Νοσοκομείου -Ένωση Ιατρών ΕΣΥ Λέσβου & Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου . Μυτιλήνης- αποφάσισε την κλιμάκωση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων (παράδειγμα: διαδήλωση κατά την ημέρα παρέλασης στις 8 Νοεμβρίου). Στα πλαίσια αυτά θεωρεί απολύτως απαραίτητο τον συντονισμό όλων των εργατικών και επαγγελματικών σωματείων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, εμπόρους  βιοτέχνες, αγρότες κλπ. Για το σκοπό αυτό  τα καλεί σε σύσκεψη την Τετάρτη   2-11-2011 6μμ. στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Νοσοκομείου  Μυτιλήνης (3^ος όροφος).  ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Η παρακάτω  προσωπική αφήγηση μας ήλθε με e-mail.

Διαβάστε τη . Είναι συγκλονιστική.

ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΜΕ ΛΙΑΚΑΔΑ

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Αυτή τη Δευτέρα δεν θα ξυπνήσω στις 5:00 τα χαράματα, δεν θα μαζέψω τα τάπερ με τα φαγητά της βδομάδας, δεν θα κάνω 100 χιλιόμετρα για να φτάσω στην δουλειά μου.

Γιατί δεν έχω πλέον δουλειά.

Η εταιρία μου αποφάσισε πως δεν υπάρχει πλέον θέση για μένα, με αποζημίωσε και με έστειλε στο ταμείο ανεργίας.

Θα περιμένει κανείς από έναν πρόεδρο Σωματείου όπως εγώ να πει πως τίποτα δεν πάει χαμένο, ψηλά το κεφάλι συνάδελφοι, θα βρεθούμε στους δρόμους και πως όλοι ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Ωραία είναι όλα αυτά αλλά εγώ θα μιλήσω για συναισθήματα, για φόβους, για συμπεράσματα.

Τα άλλα θα τα γράψω σε κάποια ανακοίνωση, μπας και την διαβάσει κανείς και αποφασίσει να σηκώσει τον κώλο του και βγει στους δρόμους.

Αυτή η Δευτέρα λοιπόν δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Αυτή την Δευτέρα δεν θα είμαι εργαζόμενος εργάτης, αλλά άνεργος εργάτης.

Αλλά τελικά γιατί κάποιος γίνεται εργάτης?

Είναι εύκολη η απάντηση. Γιατί δεν μπόρεσε να γίνει κάτι άλλο. Ήταν η λογική κατάληξη για κάποιον που δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο ή επειδή ακολούθησε την δουλειά του πατέρα του, ή και για τα δύο μαζί.

Εκτός κι αν είσαι από μικρός μαλάκας και νομίζεις όπως εγώ, πως μόνο όποιος ζει μες την μουντζούρα μπορεί να λέει με περηφάνια πως είναι εργαζόμενος.

Αν έχεις και για πρότυπο έναν πατέρα μουντζούρη που πάντα έβριζε το «Δημόσιο» δεν θες και πολύ για να το πιστέψεις.

Η αλήθεια είναι πως ο μπαμπάς έπαψε να βρίζει όλο το «Δημόσιο» από τότε που η αδερφή μου μπήκε στο «Δημόσιο».

Έτσι με άποψη και περηφάνια δήλωνα εργάτης στα 18 μου, έχοντας  ως αφεντικό τον πατέρα μου και αγόραζα βιβλία του Μάρξ στα φεστιβάλ της ΚΝΕ, με επίτηδες μουτζουρωμένα χέρια για να δείχνω συνειδητοποιημένος εργάτης που μπορεί να μελετά και να καταλαβαίνει τον Μάρξ, καλύτερα από κάποιον διανοούμενο του κώλου..

Φυσικά τα βιβλία έμειναν στα ράφια αδιάβαστα γιατί και υπομονή δεν είχα αλλά ούτε και την ικανότητα να τα καταλάβω.

Ίσως τώρα που θα έχω χρόνο να τα καταφέρω καλύτερα.

Εργάτης βέβαια παρέμεινα και στα 41 μου μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα γιατί από δω και μπρος κανείς δεν ξέρει.

Αυτό που κέρδισα από την τελευταία μου δουλειά, εκτός της πίεσης και της αναγκαστικής χρήσης δύο χαπιών την ημέρα για να μην υπερβεί τα όρια και δεν προλάβω να δω τον Άρη πρωταθλητή, είναι η πλήρης επιβεβαίωση των όσων υποψιαζόμουν για μερικά δείγματα εργατών, αλλά πάντα ντρεπόμουν να τα εκστομίσω, γιατί η εργατική τάξη είναι και περήφανη και αθάνατη.

Επιβεβαιώθηκα λοιπόν για το τυπικότερο δείγμα εργάτη.

Τυπικό, τυπικότατο δείγμα εργάτη είναι αυτός που χορεύει όπως και δήποτε με τσιγάρο στο στόμα την μεγαλύτερη μελοποιημένη  απάτη όλων των εποχών, -από τον «τραγουδιστή του λαού»- «Το μερτικό μου απ' τη χαρά μου το 'χουν πάρει άλλοι γιατί είχα χέρια καθαρά και μια καρδιά μεγάλη». 

Τι απάτη θεέ μου. Να ξέρεις πως ο άλλος είναι ο ρουφιάνος του αφεντικού, λουφάρει μόνιμα και προκλητικά, έχει σκοτωθεί με τα αδέρφια του για την κληρονομιά του πατρικού του, κάθεται στο τραπέζι μόνο αν θα τον κεράσεις, σε τρελαίνει στην τράκα και παρ’ όλα αυτά διαρρηγνύει τα ιμάτια του χορεύοντας ή μάλλον χοροπηδώντας σαν κατσίκι ταυτιζόμενος με τα καθαρά χέρια και την μεγάλη καρδιά.

Χειρότερος όμως εργάτης όλων είναι εκείνος που αναλαμβάνει χρέη εργοδηγού.

Εδώ μιλάμε για περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής ανάλυσης. Καταρχάς το δέχεται ως αποτέλεσμα της ικανότητας του στη δουλειά και ως φυσική εξέλιξη που δικαιώνει τους κόπους ετών. Συνήθως είναι ανίκανος να γράψει σωστά ακόμα και το όνομα του και όμως κρατά με μεγάλη υπευθυνότητα και κύρος τις καταστάσεις των εργαζόμενων. Αναλαμβάνει να πιέσει, να εκβιάσει και να απειλήσει όσους αντιδρούν για τις συνθήκες και επιδεικνύουν διάθεση για συνδικαλισμό.

Φυσικά οι εργάτες τους μισούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ικανότερους από δαύτους για την θέση του εργοδηγού. Βέβαια δεν ξεχνούν να γελούν με κάθε κρύο αστείο τους, να τους κερνούν καφέ ή να τους τροφοδοτούν με αυγά ή κότες από το χωριό. Αφού δεν μπόρεσαν να γίνουν το σκυλί του αφεντικού ας γίνουν τουλάχιστον το τσιμπούρι του σκύλου του αφεντικού. Και πετυχημένος σκύλος αφεντικού είναι εκείνος με τα περισσότερα τσιμπούρια.

Τελικά αφεντικά χωρίς εργάτες θα υπήρχαν. Χωρίς εργοδηγούς όχι.

Έμαθα όμως και τα βασικά προσόντα ανώτερου υπαλλήλου που χειρίζεται υποθέσεις που αφορούν εργάτες και εργασιακά θέματα.

Τα προσόντα αυτά είναι μόνο ένα. «Πρώην Αριστερός».

Το προσόν που ανοίγει όλες τις πόρτες. Ξέρει καλύτερα από τον καθένα την ψυχολογία των εργατών, εκβιάζει και πιέζει με τον καλύτερο τρόπο και πάντα βγαίνει κερδισμένος.

Ας το πάρουν υπόψιν τους οι νυν αριστεροί πως  κέρδος έχεις αν είσαι «πρώην»  αριστερός και όχι «νυν». Μια σοβαρή εταιρία πάντα προσέχει να προσλαμβάνει ένα τέτοιο χρήσιμο υπάλληλο στους κόλπους της.

Το άλλο που προσέχει πολύ, είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ταύτιση της με τον στρατό.

Πρώτα απ’ όλα περνάς εξετάσεις όπως και στον στρατό. Έπειτα σου κάνουν εμβόλια όπως και στο στρατό. Μετά σου παρέχουν ομοιόμορφες φόρμες, άρβυλα και κράνη, όπως και στο στρατό. Ορκίζεσαι υπακοή υπογράφοντας σύμβαση που σου απαγορεύει να διαρρεύσεις οποιαδήποτε μυστικά της εταιρείας, δικαιούσαι άδεια όπως και στο στρατό και επιβιώνεις έχοντας βύσμα και ρουφιανεύοντας όπως και στο στρατό.

Τελικά αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Ο φίλος μου ο Γιώργος θα πάει μόνος του για δουλειά και γω θα τρέχω στο ΙΚΑ και στον ΟΑΕΔ.

Μόνο σας παρακαλώ αν με δει κάποιος συνάδελφος απολυμένος στον δρόμο, ας μην με ξαναρωτήσει τι θα κάνουμε από δω και μπρος.

Είμαι το ίδιο χεσμένος και πελαγωμένος που δεν θα μπορώ να του πω θα το παλέψουμε.

Το μόνο που θα του πω είναι πως έχουν κολλήσει στον εγκέφαλο μου οι στοίχοι του Αγγελάκα από το «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ»,το «Δεν είμαι μόνος, Δεν είμαι ο μόνος Όλα είναι δρόμος.»

Καιρός συνάδελφοι να αρχίσετε να ακούτε Τρύπες (φτάνει πια ο Καζαντζίδης και τα λερωμένα χέρια) και να βγείτε στους δρόμους. Πιαστείτε με κάποιον από το χέρι και μπείτε στην πορεία που θα περνά από δίπλα σας. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφοι είναι οι δρόμοι όταν τους περπατάς παρέα φωνάζοντας συνθήματα ενάντια σε όσους  κατέστρεψαν τις Δευτέρες μας.

Αυτή η Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Αλλά από δω και πέρα καμιά Δευτέρα δεν θα είναι σαν τις άλλες Δευτέρες.

Μέχρι να έρθει το Σαββατόβραδο που θα μοσχοβολά βασιλικό κι ασβέστη.

Τσελεπής Θεόδωρος

Ηλεκτροσυγκολλητής

Πρόεδρος Σωματείου «Η ΓΑΛΑΡΙΑ»

ΑΝΕΡΓΟΣ

Τρίχες υπάρχουν...

Του ΚΥΡ από το "ΒΗΜΑ"

Πού πας κύριε Λοβέρδο με τέτοιο καιρό;

Χωρίς άλλα λόγια: ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Δεν σε χωράει πλέον τούτη η χώρα !

Ανεξέλεγκτη πολιτική χρεοκοπία

Του Σταύρου Χριστακόπουλου από το "ΠΟΝΤΙΚΙ"

Φαίνεται ότι το 60% των Ελλήνων είναι «υπερπατριώτες», αν όχι και πατριδοκάπηλοι εθνικιστές. Ή μήπως «φασίζουσες μειοψηφίες»; 

Πώς αλλιώς εξηγείται το 58,9% (Το Βήμα, Κάπα Research) που αξιολόγησε «αρνητικά» και «μάλλον αρνητικά» την ανακοίνωση περί «κουρέματος» 50% σε ένα μέρος του ελληνικού χρέους, όπως αυτό αποφασίστηκε στην ευρωσύνοδο κορυφής της περασμένης εβδομάδας;

Μάλλον τζάμπα λοιπόν ο αυστηρός τόνος του πρωθυπουργού της Ελλάδας περί λίγων «υπερπατριωτών».

Αντιθέτως προς τις προσδοκίες του Γ. Παπανδρέου και τη θριαμβολογία του (επειδή, ακόμη μια φορά, «έσωσε» την Ελλάδα!) το 21% των ερωτηθέντων δήλωσε, μετά τις ευρωπαϊκές ανακοινώσεις, «απαισιοδοξία και φόβο», το 20,8% «ανησυχία», το 19,7% «οργή» και μόλις το 16,9% «ελπίδα».

Γιατί όμως οι ευρωαποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου θεωρούνται από τους Έλληνες αρνητικές; 

Για τον λόγο στον οποίο επιμένουμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Επειδή, κατά το 48,8%, περιορίζουν την εθνική κυριαρχία. Στον αντίποδα το 29,8% τις θεωρεί δυσάρεστες, αλλά αναγκαίες για να ξαναγίνει ανταγωνιστική η Ελλάδα.

Αλλά και η νέα δανειακή σύμβαση, η οποία θα συνοδεύσει το «κούρεμα», δεν φαίνεται να είναι επιθυμητή. 

Αν γίνει δημοψήφισμα με αυτό το θέμα, το 45,5% δηλώνει ότι θα την καταψηφίσει έναντι 35,2% που είναι διατεθειμένο να την υπερψηφίσει. Μάλιστα, σε ποσοστό 54,2%, οι ερωτηθέντες προτιμούν να γίνει δημοψήφισμα, έναντι 40% που προτιμά την έγκρισή της από τη Βουλή.

Τέλος, σε περίπτωση ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης από τη Βουλή, το 75,6% προτιμά αυξημένη πλειοψηφία 180 βουλευτών.

Τι μας δηλώνουν όλα αυτά; Ότι το παραμύθι δεν έχει πλέον δράκο. Ότι τα περί «σωτηρίας» δεν έχουν παρά ελάχιστη απήχηση. 

Και πώς να έχουν; Αρκεί, καθημερινά, να παρακολουθήσει τις διαπιστώσεις αρθρογράφων που πάση δυνάμει στήριξαν τις επιλογές της κυβέρνησης, ακόμη και τις χείριστες.

Όλοι γνωρίζουν πια – και όλοι, πλην ελαχίστων, ομολογούν – ότι πρόκειται περί πτώχευσης.

Ελεγχόμενης προς το παρόν, αλλά... πτώχευσης.

Και ο οίκος αξιολόγησης Fitch Ratings ήδη έχει προειδοποιήσει ότι, εφόσον γίνει αποδεκτή η ονομαστική μείωση κατά 50% στην προτεινόμενη ανταλλαγή ομολόγων, θα αποτιμηθεί από τον ίδιο ως «γεγονός χρεοκοπίας» (default event).

Όπως εκτιμά ο εν λόγω οίκος, μετά την ανταλλαγή ομολόγων το χρέος θα διαμορφωθεί στο 142% του ΑΕΠ το 2013. Μάλιστα, για να μειωθεί στο 120% έως το 2020, εκτιμά ότι το ποσοστό συμμετοχής των ιδιωτών θα πρέπει να ανέλθει στο 85% για ομόλογα αξίας 205 δισ. ευρώ.

Η πτώχευση λοιπόν είναι δεδομένη. 

Και ο ελληνικός λαός το γνωρίζει. 

Και οργίζεται για όσα έγιναν και γίνονται πίσω από την πλάτη του, χωρίς την έγκρισή του.

Ακόμη και στα γήπεδα πλέον αναρτώνται πανό, άλλοτε υβριστικά, άλλοτε έξυπνα, άλλοτε με ξεκάθαρα πολιτικά μηνύματα, όπως αυτό που αναγραφόταν χθες στο πανό που οπαδοί του Εργοτέλη ανάρτησαν στη θύρα 11 του Παγκρήτιου με τη φράση του Νίκου Καζαντζάκη: «Δεν ξενοδουλεύουμε. Εμείς είμαστε οι αφέντες. Το αμπέλι τούτο της γης είναι δικό μας».

«Πολιτικοί λαμόγια»

Κάποια άλλα πανό, αναρτημένα σε άλλα γήπεδα, αποτελούν προειδοποίηση για τα επερχόμενα. Ενδεικτικά:

● «Μετά το κούρεμα, έρχεται φάπα».

● «Η φλόγα καίει εδώ και καιρό σε γήπεδα και δρόμους. Τώρα όμως φούντωσε και θα σας κάψει όλους».

Αμέσως μετά τη... «λύση» και τη δίχως μέτρο θριαμβολογία του πρωθυπουργού, ήρθε η εθνική επέτειος του «Όχι». Μόνο που σε όλη την Ελλάδα ακούστηκαν κι άλλα «Όχι», πέρα από αυτό του 1940, και μάλιστα ηχηρά. Εναντίον κυρίως της κυβέρνησης, αλλά και πιο συνολικά του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο ζει – πρώτη φορά εδώ και πάρα πολλά χρόνια – όχι μόνο πλήρη αμφισβήτηση, αλλά και δραματική απόρριψη.

Η ορατή και προεξοφλημένη προοπτική της πλήρους καταστροφής της χώρας είναι αντιληπτή από το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού. Κι αυτό εκφράζεται παντού.

1. Στα γήπεδα οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων στρέφονται κατά «των πολιτικών» και της αστυνομίας. Ακόμη και Κύπριοι συμπαραστέκονται στους Ελλαδίτες οπαδούς σηκώνοντας πανό σε αγώνες των ομάδων τους.

2. Στις παρελάσεις της 28ης δεν υπήρξαν επιθέσεις κατά αστυνομικών, αλλά εναντίον των «επισήμων», με στόχο, ως επί το πλείστον, όχι τη διακοπή των παρελάσεων, αλλά την εκδίωξη από την παρέλαση όσων φέρουν πολιτική ιδιότητα ή αξίωμα.

Ο πρωθυπουργός είδε «απόπειρα εκτροπής» εστιάζοντας στην εξύβριση του Προέδρου της Δημοκρατίας και επιχειρώντας να αποσιωπήσει ή να υποβαθμίσει το μήνυμα που πλέον έρχεται από παντού: «Πολιτικοί λαμόγια». Προφανώς έχει ξεχάσει ακόμη και τη δική του προειδοποίηση: «Θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».

Όταν ήταν πλέον φανερό ότι η Ελλάδα οδεύει προς την τρόικα, είχαμε προειδοποιήσει πάρα πολλές φορές υπενθυμίζοντας τα προηγούμενα των άλλων χωρών στις οποίες εφαρμόστηκαν ανάλογες πολιτικές τα τελευταία χρόνια υπό την εποπτεία του ΔΝΤ: Τουρκία, Αργεντινή, Ουγγαρία. Τα πολιτικά συστήματα σαρώθηκαν και όσοι επέλεξαν αυτόν τον δρόμο εξαφανίστηκαν ή απλώς... συνετρίβησαν στις εκλογές.

Έκτοτε έχουμε τα παραδείγματα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, ενώ ακολουθεί αυτό της Ισπανίας.

Και τα πράγματα στην Ελλάδα χειροτερεύουν: με 50.000 νέους ανέργους τον μήνα, ρυθμός που θα αυξηθεί ραγδαία με τις ζητούμενες και αναμενόμενες απολύσεις 150.000 από το Δημόσιο, η έκρηξη δεν αναμένεται ότι θα παραμείνει ελεγχόμενη. Όπως ελεγχόμενη δεν αναμένεται ούτε η χρεοκοπία.

Η φασίζουσα εκτροπή και η συνενοχή

Άλλωστε η εκτροπή έχει ήδη συντελεστεί, με υπαίτιους τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του. Η Ελλάδα, επί των ημερών τους, κυβερνάται υπό ένα ακήρυκτο και ασαφές καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», το οποίο οι ίδιοι επέλεξαν και προκάλεσαν. 

Τα βασικά χαρακτηριστικά του είναι πασίγνωστα:

● Μια δανειακή σύμβαση με άγνωστο περιεχόμενο, κρυμμένη στα δικηγορικά γραφεία που είχαν συντάξει το περίφημο Σχέδιο Ανάν.

● Ένα κοινοβούλιο κομπάρσος, το οποίο καλείται να κυρώνει τετελεσμένα που προκύπτουν από την εφαρμογή αυτής της δανειακής σύμβασης.

● Μια χώρα παραιτημένη όχι μόνο από την εθνική κυριαρχία (πολύ πέραν του βαθμού εκχώρησης ώστε να συμμετέχει σε υπερεθνικές ενώσεις όπως η Ε.Ε.), αλλά και από την κρατική ασυλία.

● Η Ελλάδα απαγορεύεται (εκ της δανειακής σύμβασης) να στραφεί σε άλλη πηγή δανεισμού πλην της τρόικας.

● Η κυβέρνηση εκχώρησε ήδη και τη δημοσιονομική κυριαρχία, κατά τρόπο παράνομο, που αντίκειται ακόμη και στο ευρωπαϊκό δίκαιο (με το «κόλπο» της πρόσκλησης «τεχνικής βοήθειας»). Πρωθυπουργός πλέον ο Ράιχενμπαχ και κυβέρνηση οι υπάλληλοι της Κομισιόν.

● Έτοιμη η περιουσία της χώρας να δεσμευθεί από εταιρείες οι οποίες θα εκπροσωπούν τους δανειστές, ενώ τα έσοδα από το πλήρες ξεπούλημα της χώρας, αλλά ακόμη και τα μελλοντικά από το πρόγραμμα «Ήλιος» είναι ήδη δεσμευμένα (επισήμως, βάσει της απόφασης της 26ης Οκτωβρίου) προκειμένου να αποπληρωθούν δάνεια.

Από πού κι ως πού ο πρωθυπουργός της Ελλάδας μιλάει για απόπειρα εκτροπής και μάλιστα από «μειοψηφίες», «φασίζουσες» δε κατά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη;

Όταν μια κυβέρνηση καταχράται την εντολή της οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή και την απώλεια κυριαρχίας αποκρύπτοντας τις δεσμεύσεις που ανέλαβε, δεν μπορεί να μιλά ούτε για «μειοψηφίες» ούτε για «φασίζουσες» συμπεριφορές.

Είναι η ίδια υπόλογη γι’ αυτές.

Κι ας λάβει σοβαρά υπ’ όψιν η κυβέρνηση Παπανδρέου τον λόγο για τον οποίο στη δημοσκόπηση της Κάπα Research το 48,8% απορρίπτει όσα αποφασίστηκαν στη σύνοδο κορυφής: επειδή η απόφαση καταλύει την εθνική κυριαρχία.

Αυτός θα είναι από εδώ και πέρα ο εφιάλτης όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά ολόκληρου του πολιτικού κόσμου.  

Και αυτών που επέβαλαν την απώλεια κυριαρχίας και αυτών που δεν έπραξαν το παραμικρό για να την αποτρέψουν.  

Όποια θέση κι αν κατέχουν, όσο και αν επιχειρούν να πείσουν ότι δεν συνετέλεσαν.  

Η σιωπή είναι συνενοχή. Ή μήπως όχι...

Κούρεμα 50% στο χρέος, κρεματόριο 100% για το λαό

Κούρεμα 50% στο χρέος, κρεματόριο 100% για το λαό 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη (Πριν, 29.10.11)

Συμφωνία λιτότητας και μεταβατική

ΕΚΤΟΣ ΑΓΟΡΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2020

Με χαρές και πανηγύρια έγινε δεκτή η απόφαση των ηγετών της συνόδου κορυφής της ευρωζώνης που ολοκληρώθηκε τα ξημερώνατα της Πέμπτης. Τα χρηματιστήρια κινήθηκαν ανοδικά σε Ελλάδα και εξωτερικό, η ισοτιμία του ευρώ ανέβηκε και η μία διθυραμβική δήλωση διαδεχόταν την άλλη. Όπως ακριβώς είχε συμβεί και την επομένη της 21ης Ιουλίου. Και τότε – για να μην ξεχνιόμαστε – τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας περίσσεψαν τα επινίκια για την “ιστορική συμφωνία” και το “τέλος της κρίσης της ευρωζώνης” για να φτάσουμε τρεις ακριβώς μήνες μετά σε μια νέα συμφωνία που την αναθεωρεί πλήρως.

Οι αποφάσεις που πάρθηκαν την Τετάρτη στις δύο διαδοχικές συνεδριάσεις των ηγετών της ΕΕ το απόγευμα και της ευρωζώνης στη συνέχεια αφορούν: Τον ορισμό της τελευταίας ημέρας του Ιουνίου ως καταληκτική ημερομηνία για την αύξηση των κεφαλαίων των τραπεζών στο επίπεδο του 9% και την διεύρυνση της δύναμης πυρός του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). Σε ό,τι αφορά τα θέματα που ενδιαφέρουν τους εργαζόμενους αποφασίστηκε το κούρεμα του ελληνικού δημόσιου χρέους κατά 50% (για τους ιδιώτες κατόχους) με στόχο μέχρι το 2020 να φτάσει στο 120% του ΑΕΠ και η δημιουργία ενός ακόμη ταμείου διάσωσης ύψους 130 δισ. ευρώ εκ των οποίων τα 30 δισ. θα δοθούν για τη στήριξη των ελληνικών τραπεζών. Η τρίτη δέσμη αποφάσεων αφορά με το αντίτιμο που απαίτησε η Γερμανία για να εγκρίνει το “κούρεμα”: αιματηρά μέτρα λιτότητας με κορυφαίο τις συνταγματικές αναθεωρήσεις που θα απαγορεύουν την δημιουργία δημοσιονομικών ελλειμμάτων, την αναθεώρηση των καταστατικών Συνθηκών της ΕΕ ώστε να βοηθούν την επιβολή μέτρων λιτότητας και τέλος, σε ότι αφορά την Ελλάδα την δημιουργία μηχανισμών στενότερης εποπτείας, που στην πράξη σημαίνουν την επιβολή καθεστώτος οικονομικής κατοχής με τον διορισμό  τεχνοκρατών που θα εγκατασταθούν μόνιμα στην Ελλάδα, ελέγχοντας εξονυχιστικά τις δαπάνες κάθε υπουργείου και δημόσιας υπηρεσίας.

Με βάση τα παραπάνω η δήλωση του Γιωργάκη Τσολάκογλου μετά το τέλος της συνόδου ότι πλέον “έχουμε τη δύναμη να κλείσουμε τους λογαριασμούς μας με το παρελθόν και να μπούμε σε μια εποχή αναπτυξιακή βασισμένη στις δικές μας δυνάμεις” ήταν ένα τεράστιο ψέμα. Γιατί η Ελλάδα θα μείνει εκτός αγορών μέχρι το 2020, ανάπτυξη δεν προβλέπεται λόγω του ότι η ύφεση θα βαθύνει και η φτώχεια θα αγγίξει επίπεδα ρεκόρ, ενώ πρόκειται για μια συμφωνία μεταβατική. Ακόμη κι αυτό το κούρεμα της τάξης του 50% επομένως (που στην πράξη είναι πολύ λιγότερο) δεν επιλύει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, ενώ θα βυθίσει τον λαό στη δυστυχία.

Οικονομική υποδούλωση της Ελλάδας στο Τέταρτο Ράιχ, συνταγματική δέσμευση για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και νέα ιλιγγιώδη ποσά για τη στήριξη των τραπεζών συνοδεύουν την απόφαση των ευρωπαίων ηγετών για κούρεμα του ελληνικού χρέους της τάξης του 50% που στην πράξη θα το μειώσει στα επίπεδα του 2009!

Παρότι οι ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν στο περίγραμμα της λύσης οι τεχνικές της λεπτομέρειες θα καθορισθούν μέχρι το τέλος του χρόνου, με τη βοήθεια του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) που έχει αναλάβει όλο αυτό το διάστημα τις διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες και του πιστωτές. Αρχικά μάλιστα το τραπεζικό αυτό λόμπι πρόβαλε ενστάσεις στο αίτημα της Γερμανίας για κούρεμα του ελληνικού χρέους ακόμη και για 60%, όπως ήταν η πρώτη πρόταση, αντιτείνοντας μαζί με τη Γαλλία και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ένα μικρότερο κούρεμα, της τάξης του 40%. Τελικά η μπίλια …έκατσε στο 50%, με τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων μερών: τόσο της Γερμανίας όσο και των ομολογιούχων.

Το ελληνικό κούρεμα έπρεπε άλλωστε να γίνει με τον πιο αριστοτεχνικό και υποδειγματικό τρόπο γιατί είναι η πρώτη μεγάλης έκτασης αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους που συντελείται σε ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα του βόρειου ημισφαιρίου τις τελευταίες δεκαετίες. Όπως ακριβώς η προηγούμενη μαζική αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους που έγινε πριν 20 χρόνια με ευθύνη των ΗΠΑ μέσω της κυκλοφορίας των ομολόγων Μπρέιντι, αφορώντας 20 σχεδόν κράτη, αποδείχθηκε καταλυτική στον βαθμό που άλλαξε εκ βάθρων την αγορά ομολόγων, δίνοντας της το σχήμα που έχει σήμερα, έτσι ακριβώς και η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα ανοίξει το δρόμο για πολλά ακόμη κουρέματα που θα ακολουθήσουν ώστε να επιλυθεί με ένα βίαιο τρόπο η κρίση χρέους στην ευρωπαϊκή ήπειρο και όχι μόνο. Λάθη επομένως δεν συγχωρούνται.

Από τις άμεσες συνέπειες της αναδιάρθρωσης το ελληνικού χρέους αυτή που ξεχωρίζουν κυβέρνηση και ΕΕ αφορά τις τράπεζες. Συγκεκριμένα, με ποιόν τρόπο θα καλύψουν τα κενά που θα δημιουργηθούν από την διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους. Σε ότι αφορά τις 70 σχεδόν τράπεζες της ευρωζώνης οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις ανεβάζουν τα απαιτούμενα, νέα κεφάλαια σε 100 δισ. ευρώ. Το ίδιο το ΔΝΤ μάλιστα, μέσω της νέας του γενικής διευθύντριας Κριστίν Λαγκάρντ που ως πρώην υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τα σαθρά θεμέλια του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, πήγε τον λογαριασμό τον Αύγουστο στα 200 δισ. ευρώ και στις 18 Οκτώβρη ο ίδιος ο μισητός οργανισμός έκανε λόγο για 300 δισ. ευρώ.

Οι αποφάσεις των ευρωπαίων ηγετών που παραπέμπουν την επίλυση του προβλήματος χρηματοδότησης των κεφαλαίων των τραπεζών κατ’ αρχήν στην αγορά, κατά δεύτερο στα κράτη και τέλος, αν αποτύχουν όλα αυτά,  στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας συνιστούν μια εικονική πραγματικότητα και δεν σημαίνουν τίποτε το ουσιαστικό. Αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου δεν μπορεί να γίνουν λόγω του αρνητικού οικονομικού κλίματος, τα κράτη δεν θα προχωρήσουν σε εκταμιεύσεις για να μην χάσουν την βαθμολογία τους από τους οίκους αξιολόγησης και δουν το κόστος δανεισμού να αυξάνει, ενώ η γερμανική βουλή ψήφισε την Τετάρτη να μην αυξηθεί η συμμετοχή της στο ΕΤΧΣ, που ανέρχεται σε 221 δισ. ευρώ από ένα σύνολο κεφαλαίων ύψους 440 δισ. ευρώ. Μέρος της προσαρμογής θα γίνει με το κλείσιμο τη στρόφιγγας των δανείων από τη μεριά των τραπεζών (αντί δηλαδή να αυξήσουν τον παρανομαστή θα μειώσουν τον αριθμητή) που θα μειώσει τις δυνητικές πηγές κέρδους τους και θα οξύνει την κρίση. Άμεσο αποτέλεσμα των παραπάνω περιορισμών θα είναι τους αμέσως επόμενους μήνες να συντελεστεί μια εκ βάθρων αναμόρφωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα, στην εξής διπλή κατεύθυνση: κλείσιμο για πολλές τράπεζες και για άλλες, εκτεταμένες εξαγορές και συγχωνεύσεις. Λιγότερες τράπεζες αριθμητικά και πιο εύρωστες από άποψη κεφαλαίων θα προκύψουν επομένως από την κρίση χρέους στην οποία παραδέρνει η Ευρώπη, με τεράστιες επιπτώσεις στην απασχόληση των τραπεζοϋπαλλήλων και νέα ποιοτικά δεδομένα για την λειτουργία του καπιταλισμού. Αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.

Ούτε και η τελευταία, τρίτη επιχείρηση “διάσωσης” σε ενάμισι χρόνο θα επιλύσει το πρόβλημα του δημόσιου χρέους

Στην Ελλάδα οι συνέπειες θα είναι πιο καταλυτικές για τις εγχώριες τράπεζες που διατηρούν στα χαρτοφυλάκιά τους ομόλογα του ελληνικού δημοσίου αξίας 45-50 δισ. ευρώ. Ο κίνδυνος αφορά στον αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών και το πέρασμα της ιδιοκτησίας τους σε ξένα χέρια. Το κρίσιμο στοιχείο εδώ είναι η πρόβλεψη του Μεσοπρόθεσμου για στήριξη του ελληνικού δημοσίου στις τράπεζες η οποία θα πάρει την μορφή κοινών μετοχών – που έχουν δικαίωμα λόγου στη διοίκηση, και όχι προνομιούχων όπως πρόβλεπε ο αντίστοιχος νόμος του Αλογοσκούφη, ο οποίος συνιστούσε πρόκληση στον βαθμό που η δαπανηρή συμμετοχή του ελληνικού δημοσίου στα κεφάλαια των τραπεζών δε συνοδευόταν από συμμετοχή στη διοίκηση, έτσι ώστε να μην διαταραχθούν οι ισορροπίες μεταξύ των μετοχών. Κυρίως όμως για να μην δημιουργηθούν όροι που θα επέτρεπαν ακόμη και την εθνικοποίησή τους. Σύμφωνα μάλιστα με το ρεπορτάζ η αρχική πρόταση του Β. Βενιζέλου προέβλεπε πως οι μετοχές θα ήταν προνομιούχες – προς όφελος των τραπεζιτών, αλλά άλλαξε κατόπιν πρότασης του Τσολάκογλου – προς όφελος προφανώς των διεθνών πιστωτών. Γιατί, στο Μεσοπρόθεσμο προβλέπεται ότι το δημόσιο μέχρι δύο χρόνια το πολύ έχει το δικαίωμα να διατηρήσει τις μετοχές που θα πάρει ως αντάλλαγμα για το ρευστό που θα παραχωρήσει στα τραπεζικά ιδρύματα και μετά πρέπει να τις ξεφορτωθεί. Ξέροντας το καθεστώς ασφυκτικής επιτήρησης που θα έχει επιβληθεί μετά από δύο χρόνια είναι προφανές ότι οι μετοχές θα περάσουν στα χέρια των ξένων τραπεζών και ειδικά της Ντόιτσε Μπανκ. Εν είδει παρενθέσεως αξίζει να τονίσουμε ότι σε κάθε χώρα απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ, από το Μεξικό μέχρι τη Νότια Κορέα, οι τράπεζες άλλαξαν χέρια, με σχεδόν πανομοιότυπες διαδικασίες. Γιατί η Ελλάδα να αποτελέσει εξαίρεση;

Αξίζει εδώ να αναφέρουμε τις πιέσεις που ασκούν ακόμη και τώρα στο “και πέντε” οι τραπεζίτες για την αλλαγή του σχετικού νόμου, που θα επαναφέρει το παλιό καθεστώς δίνοντας στο κράτος προνομιούχες μετοχές. Προσπάθεια που δεν έχει σοβαρές ελπίδες δεδομένου ότι το σχέδιο είναι αδύνατο να εκπορεύτηκε από το Μαξίμου. Εκεί μάλλον γράφτηκε…

Η αλλαγή του καθεστώτος των τραπεζών ωστόσο δεν θα σημάνει μόνο τεράστιας σημασίας οικονομικές αλλαγές, με τις αρτηρίες της ελληνικής οικονομίας να μην ελέγχονται πλέον από την εγχώρια αστική τάξη, αλλά θα έχει και συμβολική σημασία. Συγκεκριμένα θα σηματοδοτήσει το οικτρό τέλος, την συντριβή που είχε το όραμα της αστικής τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό και έναντι του ιστορικού της αντιπάλου, με εργαλείο την συμμετοχή της στο ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό κέντρο, που πλέον έγινε μπούμερανγκ. Το αποτέλεσμα του στοιχήματος που έπαιξε ήταν να τα χάσει όλα και να διαπραγματεύεται με το εξωτερικό από τις χειρότερες θέσεις. Είναι μια νέα Μικρασιατική καταστροφή, μια τραγωδία ανώτερη πιθανά κι από αυτή της Κύπρου το ’73-’74, που την γυρίζει πολύ πιο πίσω από κει που βρισκόταν για παράδειγμα στις αρχές της δεκαετίας του ’80 όταν υπέγραφε πανηγυρικά την ένταξη στην ΕΟΚ, επιδιώκοντας να κλειδώσει και να επαυξήσει τα κέρδη της από την αναβάθμιση του ρόλου της που είχε πράγματι πετύχει τις δύο προηγούμενες δεκαετίες.

Η ραγδαία υποβάθμιση της θέσης του ελληνικού καπιταλισμού, με αλλαγές που δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο το πολιτικό σύστημα, θα επέλθει επίσης και μέσω του καθεστώτος οικονομικής κατοχής που θα επιβάλλουν οι Γερμανοί. Τυπικά, η δικαιολογία για να γίνει ο Ράιχενμπαχ πραγματικός πρωθυπουργός, θα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης στην ελληνική κρατική μηχανή και η ανάγκη αυστηρότερου ελέγχου των δημόσιων οικονομικών έτσι ώστε το χρέος να παραμείνει υπό έλεγχο και να μην αυξηθεί μέσω της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων που σιγά – σιγά θα μετουσιώνονται σε δημόσιο χρέος.

Στην πραγματικότητα η Ελλάδα θα βυθιστεί σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας – υπερχρέωσης από τον οποίο δε θα εξέλθει ποτέ, με όσο μεγαλύτερη πειθαρχία κι αν εφαρμοστεί η λιτότητα όσα χρόνια κι αν διαρκέσει. Ήδη τα νούμερα προκαλούν γέλιο: Το αποτέλεσμα του κουρέματος του ελληνικού δημόσιου χρέους, με βάση προσομοιώσεις που έγιναν από Γερμανούς και στελέχη της ΕΕ, κατά 50%, θα είναι το δημόσιο χρέος να φτάσει το 2020 στο 120%. Το πρώτο που ξεχωρίζει είναι ότι ακόμη και τότε, παρά τα όσα λένε σήμερα για προπαγανδιστικούς λόγους, το δημόσιο χρέος δεν θα είναι βιώσιμο. Αν είναι βιώσιμο το χρέος στο ύψος του 120% του ΑΕΠ το 2020 γιατί δεν ήταν βιώσιμο το 115% του Οκτώβρη του 2009 ή το σημερινό δημόσιο χρέος της Ιταλίας, που κινείται στα ίδια επίπεδα και παρόλα αυτά οι Ευρωπαίοι βάζουν το μαχαίρι στον λαιμό του Μπερλουσκόνι για να ψηφίσει επιπλέον αντιλαϊκά μέτρα; Κατά συνέπεια πρόκειται για μια διαδικασία που δεν έχει τέλος, όπως λίγο – πολύ συνέβη τον τελευταίο ενάμισι χρόνο, που κάθε επιχείρηση διάσωσης στον βαθμό που συνοδευόταν από μέτρα βαθιάς λιτότητας και αναδιανομής το εισοδήματος μάς οδηγούσε όλο και πιο βαθιά στην υπερχρέωση, για να φτάσουμε τώρα στην τρίτη επιχείρηση «διάσωσης» που κι αυτή θα αποδειχθεί περιορισμένου βεληνεκούς, ημίμετρο.

Η διάσωση και η χρεωκοπία το μέσο και όχι ο σκοπός

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΩΝ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

Το συμπέρασμα που συνάγεται από την μέχρι τώρα εμπειρία είναι ότι όπως και οι δύο μέχρι στιγμής επιχειρήσεις διάσωσης πέτυχαν πλήρως τον πραγματικό στόχος τους, που ήταν ένα νέο σημείο ισορροπίας στη διελκυστίνδα μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας από τη μια και διεθνούς και ντόπιου κεφαλαίου από την άλλη, προς όφελος του πρώτου μέρους της κάθε αντίθεσης, παρότι απέτυχαν πλήρως στον ονομαστικό τους στόχο, να διασωθεί η Ελλάδα, έτσι και η χρεοκοπία θα αποδειχθεί ένας πρώτης τάξης μηχανισμός αλλαγής ταξικών συσχετισμών έστω κι αν αποτύχει πλήρως σε ότι υπόσχεται. Η χρεοκοπία δηλαδή θα καταφέρει πάρα πολύ καλά να χαρίσει στο κεφάλαιο της Γερμανίας και των άλλων χωρών του κέντρου τις ελληνικές επιχειρήσεις, όπως και να επιβάλλει έναν μηχανισμό πρωτοφανούς λιτότητας στο πλαίσιο του οποίου ότι ζήσαμε από τον Μάη του 2010 μέχρι τον Οκτώβρη του 2011 θα είναι προπόνηση… Το χρέος όμως ως ποσοστό του ΑΕΠ θα συνεχίσει να κινείται σε μη βιώσιμα επίπεδα, δημιουργώντας την ανάγκη για συνεχείς παρεμβάσεις στην κατεύθυνση εξαθλίωσης του λαού και μετατροπής της Ελλάδας σε τριτοκοσμικό προτεκτοράτο.

Ο άμεσος λόγος για τον οποίο το κούρεμα του δημόσιου χρέους ακόμη και κατά 60% θα οδηγήσει σε εντελώς οριακά επίπεδα την μείωση του χρέους έγκειται στο γεγονός ότι το κούρεμα δεν θα είναι οριζόντιο. Δεν πρόκειται δηλαδή να επιβληθεί κατά τον ίδιο τρόπο σε όλους τους πιστωτές. Τα δάνεια για παράδειγμα της Τρόικας ύψους 65 δισ. ευρώ, παρότι αποτελούν υποδειγματική περίπτωση παράνομου χρέους το οποίο δεν πρέπει να πληρωθεί λόγω του ότι δεν έχει την απαιτούμενη έγκριση της Βουλής με 180 μάλιστα βουλευτές όπως απαιτείται λόγω του ότι πρόκειται για διεθνή σύμβαση, θα εξαιρεθούν από το κούρεμα. Την ίδια τύχη θα έχουν και τα ομόλογα που έχουν ενεχυριαστεί στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αξίας 60 δισ. ευρώ γιατί τότε θα κινδύνευε η αξιοπιστία του θεματοφύλακα του ενιαίου νομίσματος, με αποτέλεσμα να απαιτούνταν νέοι πακτωλοί χρήματος για να διασωθεί η ΕΚΤ. Αν ακολουθηθεί η διαδικασία της 21ης Ιουλίου, που είναι και το πιθανότερο, θα εξαιρεθούν επίσης τα ομόλογα που λήγουν μετά το 2020 (η αξία των οποίων φθάνει τα 40-45 δισ. ευρώ), ο βραχυχρόνιος δανεισμός δια των εντόκων γραμματίων (γύρω στα 15 δισ. ευρώ) και τα διακρατικά δάνεια που έχει υπογράψει το ελληνικό δημόσιο, τα οποία διέπονται από ξεχωριστές δανειακές συμβάσεις.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες επομένως άφησαν έξω από τη σφαγή τα δικά τους χρήματα!

ΑΠΩΛΕΙΕΣ 11 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ

Χαριστική βολή στις συντάξεις

ΝΕΟ ΝΟΜΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Αυτός που μένει να πληρώσει τον λογαριασμό του κουρέματος, μαζί φυσικά με τις ξένες και ελληνικές τράπεζες, είναι τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους, κατόπιν κυβερνητικών εντολών, ομόλογα αξίας 22 περίπου δισ. ευρώ. Οι απώλειες επομένως που θα καταγράψουν θα φτάσουν τα 11,5 δισ. ευρώ. Το αποτέλεσμα θα είναι μια κάθετη μείωση των συντάξεων τα επόμενα χρόνια γιατί φυσικά η κυβέρνηση δεν πρόκειται να προσφέρει χρήματα, όπως θα κάνει με τις τράπεζες, ώστε να παραμείνουν αλώβητα τα αποθεματικά τους από το κούρεμα. Δεν μπορεί να μας διαφύγει μάλιστα το γεγονός ότι οι ριζικές νομοθετικές αλλαγές που έκανε η κυβέρνηση στο ασφαλιστικό σύστημα τα προηγούμενα χρόνια, εξαρτώντας το ύψος των συντάξεων από τα ρευστά διαθέσιμα των ταμείων, απεξαρτώντας δηλαδή πλήρως τις συντάξεις από τις εισφορές, προετοίμασε το νομικό έδαφος ώστε η σημερινή αρνητική μεταβολή να περάσει χωρίς κραδασμούς στις συντάξεις. Το αποτέλεσμα επομένως του κουρέματος θα είναι να τιναχθεί στον αέρα το ασφαλιστικό σύστημα που θα μειώσει κάθετα τις συντάξεις λόγω έλλειψης ρευστού.

Ο αρμόδιος υφυπουργός Γ. Κουτρουμάνης επιχείρησε να διασκεδάσει τις αλγεινές εντυπώσεις που δημιουργούνται (αρκεί να σκεφτούμε πόσοι έχουν φάει από τα αποθεματικά των ελληνικών ταμείων όλες αυτές τις δεκαετίες) υποστηρίζοντας ότι μπροστά στα 600 δισ. ευρώ που είναι οι υποχρεώσεις των ταμείων μέχρι το 2025, τι …ψυχή έχουν τα 11 δισ. ευρώ! Αν είναι έτσι γιατί η κυβέρνηση που χρεώνεται και τις σχετικές εντολές για αγορές ομολόγων δεν σπεύδει να καλύψει τις απώλειες που θα υποστούν τα ταμεία;

Η σχεδιαζόμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους δεν συνιστά μια μεγάλη οπισθοδρόμηση μόνο επειδή υποθηκεύει κυριαρχικά δικαιώματα, επειδή θα μας βυθίσει στη φτώχεια και θα αποτελέσει τη χαριστική βολή στο ασφαλιστικό σύστημα. Το κούρεμα που αποφασίστηκε συνιστά και μια αρνητική εξέλιξη επειδή με βεβαιότητα θα αλλάζει το νομικό καθεστώς που διέπει τα ομόλογα. Μέχρι σήμερα αρμόδια για την επίλυση κάθε διαφοράς ήταν τα ελληνικά δικαστήρια. Στο εξής, τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν (με ονομαστική αξία στο 50% της αρχικής ονομαστικής) είναι βέβαιο ότι θα διέπονται από το διεθνές δίκαιο, που σημαίνει ότι για κάθε διαφορά αρμόδια θα είναι τα δικαστήρια του Λονδίνου. Κίνηση στρατηγικής σημασίας που δένει χειροπόδαρα το ελληνικό δημόσιο περιορίζοντας σημαντικά στο εξής τις δυνατότητες μονομερούς παύσης πληρωμών και αθέτησης δανειακών υποχρεώσεων, χωρίς βαριές επιπτώσεις.

Δεν καταργεί όμως τη δυνατότητα της αθέτησης πληρωμών, που σε αυτό το ζοφερό τοπίο φαντάζει μονόδρομος – ακόμη και τώρα! Όπως δηλαδή έγινε στην Αργεντινή έτσι και στην Ελλάδα κάθε “διευκόλυνση” των πιστωτών σφίγγει ακόμη πιο πολύ τη θηλιά, φέρνοντας πιο κοντά το ενδεχόμενο της παύσης πληρωμών και της εξόδου επιπλέον από το ευρώ, στο βαθμό που οι ασυμμετρίες οξύνονται, ελέω ύφεσης, και η σύγκλιση – προϋπόθεση ύπαρξης ενιαίου νομίσματος – γίνεται το πιο σύντομο ανέκδοτο. Ο παροξυσμός δε του κοινωνικού ζητήματος με τις χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που θα ακολουθήσουν εν είδει θυσίας στο βωμό των πρωτογενών πλεονασμάτων, την μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και την έκρηξη της ανεργίας δημιουργεί τους όρους ώστε ο ίδιος ο λαός να ανατρέψει αυτή την εγκληματική πολιτική.

Υγειονομικοί ...παρελαύνοντες

Πρόκειται για τους εργαζόμενους του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν παρελαύνοντας  την 28η Οκτωβρίου μαζί με άλλους εργαζόμενους της πόλης και καταχειροκροτούμενοι από τους συγκεντρωμένους πολίτες.

Υπενθυμίζουμε ότι με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης από τις 26/10/2011 έχουν καταλάβει τα γραφεία της Διοίκησης και τα ταμεία καταβολής του χαρατσιού των 5ευρω.

Περισσότερα εδώ

Πού πας ρε Καραμήτρο;

Διοικητής   Νοσοκομείου…ψευτοτσαμπουκάς;

Την ιστορία με το Δημητρέλ’ τη γνωρίζετε;

Aν όχι , τότε διαβάστε εδώ

Ο λεγάμενος λοιπόν είναι Διοικητής στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης «Βοστάνειο»

Οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο  με απόφαση της γενικής συνέλευσής  τους (ΚΛΙΚ ΕΔΩ) έχουν προχωρήσει  από τις 26/10/2011 σε κατάληψη  τω γραφείων της Διοίκησης και των ταμείων  καταβολής του 5ευρω.

Για να διαβάσετε το Δελτίο τύπου της Συντονιστικής Επιτροπής της Κατάληψης κάντε ΚΛΙΚ ΕΔΩ.

Επίσης σχετικό δημοσίευμα σε τοπική εφημερίδα της Λέσβου μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Βεβαίως μια τέτοια κινητοποίηση δεν μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητη την κυβέρνηση και τον  τοπικό απεσταλμένο  της ,  το  διοικητή του Νοσοκομείου (…του Δημητρελ’)  

Ο οποίος, όπως πληροφορούμαστε,  δοκιμάζει να ασκήσει  πολιτική  μαγκούρας, προκειμένου να διασπάσει και να εκφοβήσει τους εργαζόμενους!

Επικαλούμενος εντολή του Λοβέρδου, απειλεί με εισαγγελέα για παρεμπόδιση εσόδων του κράτους

Στοχοποιεί εργαζόμενους που παίρνουν μέρος στην κινητοποίηση ζητώντας τα στοιχεία τους (σε συνεργασία με τη διευθύνουσα),  προφανώς για να τους συμπεριλάβει σε λίστα δίωξης!

Μάλιστα από τη πρώτη μέρα που πήγε στο νοσοκομείο περιφέρεται στα τμήματα συνεχώς απειλώντας;

 «..ξέρετε από μισθούς Βουλγαρίας..»!

«...τέρμα οι καιροί του λουκουμά και της ζάχαρης, ηρθε η εποχή για νερό και αλεύρι»''

«...έχετε υπόψη σας τι σημαίνει κρατικός υπάλληλος, έχετε υπόψη σας  για μεταθέσεις, εφεδρείες...;»  κλπ.

Για δες λοιπόν!  

Φιλόσοφος , στρατηγός, τρομοκράτης  και τσαμπουκάς, το Δημητρέλ ‘!!!

Βασιλικότερος του βασιλέως, το Δημητρελ’!!!

Μήπως λοιπόν είναι ο καιρός, που  οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο της Μυτιλήνης  (γιατροί και υπόλοιποι υγειονομικοί) πρέπει  να φροντίσουν να του υπενθυμίσουν ότι άλλα είναι τα καθήκοντά του,  να του κόψουν λίγο το… βήχα και να τον επαναφέρουν στην…τάξη;

Μήπως και τα υπόλοιπα σωματεία εργαζομένων στο νησί θα πρέπει να παρέμβουν και να τον υπενθυμίσουν ότι «εκεί είναι Λέσβος δεν είναι παίξε γέλασε» και τέτοιες πρακτικές και μεθοδεύσεις εκφοβισμού και απειλών   δεν πρόκειται να γίνουν ανεκτές;

Εμείς κάποια ερωτήματα βάζουμε  και θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια…