Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Το 2011 να είναι η χρονιά του λαού, η χρονιά των νικηφόρων αγώνων , η χρονιά της Αριστεράς.

Με ρυθμούς όλο και πιο γρήγορους σκορπούν πλέον  οι αυταπάτες που έσπερναν και σπέρνουν κυβέρνηση-κεφάλαιο και ΜΜΕ.
Ταχύτατα συσσωρεύεται απίστευτη οργή και θυμός σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας μας.
Η προπαγάνδα του κεφαλαίου και των μπιστικών του,όλο και πιο πολύ συναντά όχι μόνο την αδιαφορία αλλά τώρα πια την ειρωνεία,τη χλεύη και τις εκδηλώσεις οργής των πολιτών. Όλο και πιο συχνά, κάθε εμφάνιση κυβερνητικού στα TV-κανάλια της διαπλοκής  φιλοδωρείται κάθε βράδυ με το σιχτίρισμα ,με το παράσημο της ανοιχτής παλάμης, από όλα τα μέλη των οικογενειών, μικρούς και μεγάλους.
Τα χρονικά περιθώρια για την τρόικα και τα κόμματα του κεφαλαίου στενεύουν επικίνδυνα στη χώρα μας.
Γι αυτό και βιάζονται , γι αυτό και σπεύδουν με ένα καταιγισμό μέτρων. Γι αυτό και ετοιμάζουν και "εναλλακτικές" κυβερνητικές λύσεις .
Όλο και πιο δυνατά  ακούγεται, γι αυτούς που μπορούν να ακούσουν, ο αχός ενός νέου, ερχόμενου  ξεσηκωμού, που μπροστά του ο Δεκέμβρης του 2008 θα μοιάζει με περίπατο παιδικού σταθμού.
Τώρα, τούτη την χρονιά  είναι η ώρα της αντισυστημικής  Αριστεράς. Να μετουσιώσει αυτό το θυμό, αυτή την οργή σε οργάνωση και πάλη ταξική,  για να σταματήσει και να ανατρέψει  τη βαρβαρότητα των ημερών μας αλλά  και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας, έξω από το καπιταλισμό.
Ναι, της μεγάλης αντισυστημικής  Αριστεράς , αυτής που τη λοιδορούν οι επαγγελματίες ηγετίσκοι, οι καμαρίλες των  πολιτμπυρό και  οι ανέραστοι και ανοργασμικοί κομματικοί  γραφειοκράτες που ηδονίζονται μόνο χύνοντας χολή και καλλιεργώντας το μίσος απέναντι σε συναγωνιστές   μέσα  από έντυπα και ανακοινώσεις .
Όμως δεν είναι αυτοί η Αριστερά .
Αυτοί έχρισαν τον εαυτόν τους,  εργολαβικά , ως εκφραστή της Αριστεράς και του οράματος μιας άλλης κοινωνίας στο τόπο μας.
Αλλοίμονο αν ήταν αυτοί η Αριστερά.
Η Αριστερά είναι  οι εκατοντάδες χιλιάδες, τα εκατομμύρια των  απλών ανθρώπων του σωματικού και πνευματικού μόχθου .Η Αριστερά είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας που βυθίζονται μέρα με τη μέρα στο βούρκο της ανεργίας , της ανέχειας και της θλίψης .Η Αριστερά είναι οι  δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που αψηφούν την κρατική καταστολή και κατεβαίνουν στις  απεργίες και στις διαδηλώσεις  αποφασισμένοι, όχι για  αποστειρωμένες  ψηλοτάκουνες παρελάσεις σε πασαρέλες εποχιακής  μόδας, αλλά  για να διεκδικήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους μια καλλίτερη ζωή γι αυτούς , για τις οικογένειές  τους , για τα παιδιά  τους ,για τον κόσμο όλο.
Σε αυτή την κοινωνική αριστερά ανήκουμε και μεις.
Ναι μας χωρίζουν και θα μας χωρίζουν πολλά στην αντισυστημική  Αριστερά .
Αλλά και πότε δεν μας χώριζαν;
Ναι θα έχουμε μεταξύ μας ιδεολογικές  και πολιτικές αντιπαραθέσεις αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια ενός πολιτικού  πολιτισμού που πρέπει να έχουν όσοι οραματίζονται ένα καλλίτερο κόσμο.
Ακόμα και στις οικογένειές μας, ανάμεσα σε μας και στα παιδιά μας,  υπάρχουν πράγματα που μας χωρίζουν. Διαφορετικές  προσεγγίσεις  της ζωής , της κοινωνίας, διαφορετικές ιδέες.
Όμως σε αυτή την Αριστερά  μας ενώνει ο κοινός πόθος , ο κοινός καημός για μια πιο όμορφη ζωή, για μια  άλλη κοινωνία. Για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, μια κοινωνία της ανθρωπιάς, του πολιτισμού, της ολόπλευρης και πραγματικής μόρφωσης, της δημοκρατίας , μια κοινωνία που ο ένας θα δίνει  για όλους και όλοι  θα δίνουν για τον  ένα. Μια κοινωνία στην οποία  ο πλούτος όλος θα ανήκει σε αυτούς που τον παράγουν.
Όσο και αν ακούγονται τουτα  ουτοπικά , όσο και  αν ακούγονται στ’ αυτιά κάποιων κομματικών ιεροεξεταστών «δεξιο- αριστερο οπορτουνιστικά», εμείς έχουμε εμπιστοσύνη στον απλό κόσμο , στους αγωνιστές αυτής της κοινωνικής αριστεράς. Η εμπιστοσύνη μας δεν στηρίζεται σε μια χαζοχαρούμενη αισιοδοξία αλλά στην ιστορία αυτού του κόσμου της αριστεράς. Σε αυτό που είναι εγγεγραμμένο στα  κοινωνικά γονίδια του. 
Οι μεγάλοι αγώνες που θα ξεσπάσουν τη νέα χρονιά  στα πανεπιστήμια, στα σχολειά, στα νοσοκομεία, στα εργοστάσια και στις μεγάλες  επιχειρήσεις, θα έχουν μπροστάρη και μέτοχο αυτή την κοινωνική αριστερά και θα δημιουργήσουν αργά ή γρήγορα  και τις συνθήκες για την ανα-γέννηση  μιας νέας πολιτικής αριστεράς .Θα δημιουργήσουν αργά η γρήγορα και τις προϋποθέσεις μιας άλλης πορείας της χώρας μας και του λαού μας. 

Πίσω θα μείνουν οι πολιτικώς ασθματικοί , τα  κάθε λογής   απολιθώματα και οι κομματικοί ιεροεξεταστές… να κυνηγούν μάγισσες.