ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ
Εργαζόμενες, οι νέες και νέοι
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ - ΔΙΕΘΝΕΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ με τις πλάτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ επικαλούμενοι το μνημόνιο και την υποταγή στο ευρώ, καταθέτουν έναν προϋπολογισμό φτώχειας, φορομπηξίας, άγριων περικοπών, χρεοκοπίας και διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος.
Κατεβάζουν τους μισθούς στον ιδιωτικό τομέα, κάτω από το ήδη χαμηλό όριο της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, απολύουν συμβασιούχους, τσεκουρώνουν και άλλο τους μισθούς σε ΤΡΑΠΕΖΕΣ- ΔΗΜΟΣΙΟ ενώ χαρίζουν αμύθητα ποσά στις τράπεζες..
Ο γερασμένος καπιταλισμός με τους «γκρίζους» πολιτικούς εκφραστές του τιμωρεί τα νιάτα με 590 ευρώ (μικτά)!
Ρίχνουν τη νεολαία στην ανεργία και τα ναρκωτικά και την τρίτη ηλικία στην απελπισία.
Βάζουν εισιτήρια στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, υποβαθμίζουν τις παροχές του ΙΚΑ (σπρώχνουν τους ασφαλισμένους στα ιδιωτικά ιατρεία), διαλύουν το δημόσιο σχολείο.
Τα λουκέτα και η ανασφάλιστη εργασία οργιάζουν.
Η μη καταβολή μισθών και η καθυστέρηση δεδουλευμένων στις επιχειρήσεις ΑΤΛΑΝΤΙΚ, ΕΤΑΝΑΜ, ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ, PREVEZA BEACH, ΑΧΕΡΩΝ ΜΠΕΤΟΝ, ΕΑΣ ΠΡΕΒΕΖΗΣ, ΚΗΠΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ κ.ά έχει γίνει καθεστώς.
Τετραήμερα και απολύσεις στους εργαζόμενους στις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων-συνεργεία. Ανεργία στους οικοδόμους με ταυτόχρονη παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας - συλλογικών συμβάσεων στους εμποροϋπαλλήλους και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς πάνε χέρι-χέρι με το άνοιγμα του ΤΖΑΜΠΟ, του SPREADER και νέας τράπεζας στη πόλη.
Προσπαθούν να δημιουργήσουν τις χιλιάδες στρατιές των σύγχρονων σκλάβων! Των σκλάβων του 21ου αιώνα(με μισθούς 19ου αιώνα) που είτε δουλεύουν στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα, είτε είναι νέοι ή παλιότεροι εργαζόμενοι θα είναι για πάντα αλυσοδεμένοι στο άρμα της εξυπηρέτησης του«μεγάλου χρέους» που δεν δημιούργησαν!
Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και τις ΔΕΚΟ δεν είναι κεραυνός εν αιθρία! Δεν οφείλεται μόνο στα όσα επιβάλει το αρχικό και το αναθεωρημένο μνημόνιο του Αυγούστου. Η κρίση και το μνημόνιο έρχονται πλέον να κάνουν κανόνα και νόμο για όλους τους εργαζόμενους μία επαίσχυντη εργασιακή κατάσταση που ισχύει δεκαετίες ολόκληρες σε μεγάλο κομμάτι εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα: Για χρόνια ολόκληρα εργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους (καθαριότητα, ιδιωτικοί υπάλληλοι, εργαζόμενοι σε βιομηχανικές μονάδες, εργάτες γης) εργάζονται ανασφάλιστοι, με μεροκάματα κάτω των Συλλογικών Συμβάσεων, υπογράφοντας για μισθούς και δώρα που ουδέποτε πήραν! Και όλα αυτά μπροστά στα μάτια και με την πλήρη επίγνωση της ΓΣΕΕ, και της ηγεσίας της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των Τοπικών Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών!
Τώρα η ΓΣΕΕ, σε ρόλο απατημένης συζύγου, «γκρινιάζει» δήθεν στην κυβέρνηση ότι και καλά μεθοδεύεται η κατάργηση των Συμβάσεων, και ότι οι κυβερνώντες δεν σέβονται τη συμφωνίες που έχουν κάνει μαζί τους.
ΑΙΣΧΟΣ.
Η ΟΡΓΗ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΣΦΙΓΓΟΥΝ ΑΠΟ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ!
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ!
Το χειρότερο ίσως πράγμα που έχουν καταφέρει να περάσουν τις τελευταίες δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και οι καλοταϊσμένοι και καλοπληρωμένοι ηγέτες του επίσημου συνδικαλιστικού κινήματος είναι ότι εμείς οι εργαζόμενοι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Ότι δεν μπορούμε να έχουμε καθοριστικό λόγο στις συνθήκες εργασίας και τη ζωή μας.
ΨΕΜΑΤΑ! Η ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ. ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ !
Μπορούμε όχι μόνο να βάλουμε τέρμα στην εργατική κατρακύλα στην οποία μας καταδικάζουν αλλά να διεκδικήσουμε και να πετύχουμε «όλη την πίτα», όλα τα εργατικά δικαιώματα που μας ανήκουν κάνοντας πραγματικότητα την εργασία και τη ζωή που αρμόζει στη σύγχρονη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
ΝΑΙ χρειάζονται αγώνες, ΝΑΙ χρειάζονται απεργίες διαρκείας και κινητοποιήσεις, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει ΠΟΤΕ με αυτές τις απεργίες και με αυτές τις κινητοποιήσεις έτσι όπως τις αποφασίζει και τις υλοποιεί η σημερινή επίσημη συνδικαλιστική ηγεσία.
Η λύση και η ελπίδα στον εργατικό αγώνα δεν μπορεί να έρθει από αυτή την εργατική αριστοκρατία που το πρώτο πράγμα που αποφασίζει όταν καθίσει στην «καρέκλα» είναι το να μην ξαναπάει για δουλειά!
Λύση, όμως, και ελπίδα δεν μπορεί να ξεπηδήσει ούτε από το σιχτίρισμα και το γύρισμα της πλάτης στον οργανωμένο εργατικό αγώνα. Λύση δεν είναι η αποχή από τους αγώνες.
Λύση, ελπίδα και νίκη μπορούν να προέλθουν μόνο μέσα από εργατικούς αγώνες που γίνονται, οργανώνονται και υλοποιούνται από τους εργαζόμενους για τους ίδιους τους εργαζόμενους! Μέσα από σωματεία και συλλογικότητες που προωθούν τη συνεργασία, το συντονισμό και την αλληλεγγύη μεταξύ μας.Με αναβαθμισμένες μορφές πάλης, συλλαλητήρια, καταλήψεις , και απεργίες διαρκείας.
ΝΑΙ, χρειάζεται ένα νέο εργατικό κίνημα που να πιστέψει στη δύναμή του και να στείλει από εκεί που ήρθαν όλες τις κυβερνήσεις (τωρινή και μελλοντικές) που υπηρετούν το μνημόνιο. Που θα απαιτήσει καμιά απόλυση, αύξηση των μισθών και των συντάξεων, μόνιμη λιγότερη και σταθερή εργασία για όλους, δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, μέσω της διαγραφής του ιμπεριαλιστικού χρέους, την έξοδο από το ευρώ ,την ΟΝΕ και τη Ε.Ε, με το πέρασμα στο δημόσιο των τραπεζών των μεγάλων στρατηγικών επιχειρήσεων και υποδομών καθώς και των επιχειρήσεων που κλείνουν, χωρίς αποζημίωση, δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάργηση των φόρων για τους ανέργους και αναλογική φορολόγηση των κερδών και του συσσωρεμένου πλούτου. Δήμευση των περιουσιών όσων επιχειρήσεων που προχωρούν σε απολύσεις.
Αυτό το εργατικό κίνημα δεν μπορεί να οικοδομηθεί με επικλήσεις, δεν μπορεί να λάβει σάρκα και οστά μόνο στη σφαίρα της διανοητικής σύλληψης! Αυτό το νικηφόρο εργατικό κίνημα δεν μπορεί να υλοποιηθεί ούτε με μια αριστερά που είναι και με την καπιταλιστική Ε.Ε. και με τα δικαιώματα, με το κέρδος (υγιές!) του εργοδότη και με τον εργάτη, ούτε με την αριστερά που χωρίζει τους εργαζόμενους ταξικά και γεωγραφικά σε άλλους δρόμους και πλατείες κοιτώντας μόνο τον αφαλό της και την εκλογική επιβίωση του «μαγαζιού» της, έχοντας ως όραμα τα εκμεταλλευτικά καθεστώτα της ανατολικής Ευρώπης. Χρειάζεται άμεσα μια νέα ταξική ενότητα των εργαζομένων και κοινή ανατρεπτική δράση της αριστεράς, με αναβαθμισμένο περιεχόμενο.
Απαιτείται, λοιπόν, ένα εργατικό κίνημα ενιαίο, μαζικό, μαχητικό και αποφασισμένο να νικήσει και μια εργατική Αριστερά που σε παράλληλη πορεία και προερχόμενη από αυτό θα χαράζει σε συνεχή αλληλεπίδραση μαζί του τα επιχειρήματα, και τους άξονες προκειμένου:
ΟΙ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ!
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους/ες, άνεργους/ες να πάρουν τους αγώνες στα χέρια τους. Στηρίζουμε και παλεύουμε για συντονισμό όλων των εργατικών αντιστάσεων. Για ένα πραγματικό ενωτικό συντονισμό πρωτοβάθμιων σωματείων κόντρα στη συνδικαλιστική αριστοκρατία.
15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ.
Καλούμε σε ταξική προσυγκέντρωση στις 9:30 π.μ στον ΟΤΕ
12/2010
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΕΒΕΖΑΣ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ
